บทที่ 3...ไฟรักเพลิงเสน่หา...

“เฮ้...นังกากี...ทางนี้...”

กีรยาหันมองตามเสียงเรียกจากสองเพื่อนสาว เห็นกำลังโบกมือไหวๆก็หันกลับรีบเดินเร็วเข้าไปหา โดยตกเป็นเป้าสายตาของหญิงชายหลายสิบคู่ในห้องอาหารโรงแรมหรูสไตล์โมร็อกโคที่จัดบริการลูกค้าออกเป็นสองฟากคือฟากหนึ่งเป็นบริการแบบบุฟเฟ่ต์มีอาหารไทยกับอาหารฝรั่งกินง่ายๆให้เลือกตักกันตามอัธยาศัย และแบบอาหารสั่งตามเมนูสไตล์โมร็อกโค มีโต๊ะโก้หรูสวยงามให้นั่งมองวิวทิวทัศน์ท้องทะเลที่เป็นส่วนตัวได้มากกว่า แต่กีรยาเดินเข้ามาผิดทางจากการเดาใจผิดคิดว่าสองเพื่อนสาวจะเลือกกินอาหารที่ตักเอาตามใจชอบทางฝั่งบุฟเฟต์ตามที่สองสาวมักทำอยู่บ่อยๆ

ขณะที่กีรยาเดินฝ่าฝูงชนขวักไขว่กลับออกมาหางตาได้เห็นคนไทยหลายกลุ่มหันมอง แล้วป้องปากกระซิบกระซาบพากันหัวเราะขำขัน แม้จะเป็นลักษณะอาการอันคุ้นชินยามถูกเพื่อนแกล้งขานชื่อ...กากี...ชื่อเรียกเล่นของกลุ่มเพื่อนเสียงดังให้คนรอบข้างได้ยิน แต่ก็ยังรู้สึกประหม่าอายจนเดินสะดุดขาตัวเอง

“...อุ๊ย...”

กีรยาเซถลาเข้าหาบุรุษร่างสูงที่เผอิญเดินเข้ามาตรงหน้าพอดีและชนเข้าอย่างจังเพราะยั้งตัวไม่อยู่ จากที่อายอยู่แล้วก็ยิ่งอายมากขึ้น

“โอ๊ะ...เกือบไปแล้ว”

คนตัวสูงใหญ่ต้องจับคว้าร่างอรชรที่เซซุนเข้าหากอดประคองเอาไว้ในอ้อมแขนเพื่อกันไม่ให้ล้มลงหน้าคะมำ พลันได้เห็นใบหน้าชัดเจนก็จดจำได้...ตัวจริงสวยกว่าในรูปตั้งเยอะ...เขาคิดขณะใจเต้นระทึก นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอะเจอตัวหญิงสาวที่เขาสนใจก่อนวันนัดหมาย

“เอ้อ...ขอ...ขอโทษค่ะ” กีรยาบอกละล่ำละลัก แม้จะสะดุดหูกับน้ำเสียงทุ้มนุ่มนวลที่ได้ยินภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำจากหนุ่มร่างสูงเกินมาตรฐานชายไทย แต่ก็อับอายจนไม่กล้ามองหน้าสบตา เพียงหางตาก็เห็นแล้วว่าเขาหล่อเข้มคมคาย และอ้อมแขนแข็งแรงที่โอบรอบตัวก็ทำให้ใจเต้นแรง

“เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” น้ำเสียงห่วงใจดึงสายตากีรยาให้มองสบนัยน์ตาคมลึกล้ำสีน้ำเงินเข้มแฝงประกายขบขันเปี่ยมเสน่ห์ราวกับถูกมนต์สะกด

แต่มนต์สะกดวับหายฉับพลันกับการจดจำได้ว่าผู้ที่กอดเธอไว้ในอ้อมแขนเป็นใคร...เควิน โมเลย์วิด...ประธานกรรมการบริหารโรงแรม หรือพูดง่ายๆก็คือ เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ และทำให้กีรยาตื่นเต้นจนตัวสั่น

...เขาจำเธอได้ไหม...เป็นคำถามในใจกีรยา

...ไม่น่าจะได้ เธอกับเขาต่างเคยเห็นกันเพียงรูปถ่ายเท่านั้น และเธอก็ไม่ใช่คนสำคัญที่เขาจะจดจำ...คิดได้อย่างนี้กีรยาก็โล่งใจ

แต่ดวงตาคมของเขากลับก่อให้เกิดความรู้สึกแปลกประหลาด ดวงตาคมคู่นี้สามารถกระตุกหัวใจกีรยาให้สั่นหวั่นไหว และต้องประหลาดใจมากขึ้นเมื่อเนื้อตัวที่แนบชิดติดกันก่อให้เกิดอาการวาบหวามสนองตอบสัมผัสจากอ้อมแขนแข็งแรงอบอุ่นและทำให้กีรยาเกิดอาการประหม่าอายแทบพูดไม่เป็น

“ไม่...ไม่เป็นไรค่ะ” กีรยาเค้นเสียงออกมาอย่างยากเย็น ตะลึงมองปากรูปส่วยที่คลี่ยิ้มทีละน้อยด้วยความรู้สึกที่เกิดขึ้นฉับพลัน...ปากน่าจูบจัง...

ความรู้สึกของกีรยาไม่ต่างจากเจ้าของปากรูปสวย เขามองเรือนร่างอรชรในอ้อมแขนด้วยสายตาอยากจะกลืนกิน ในเสี้ยววินาทีแรกที่จดจำหญิงสาวได้ เควินก็รู้ทันทีว่า...กีรยาเป็นผู้หญิงหนึ่งเดียวที่เขาต้องการและเฝ้าฝันหามานาน...จากประสบการณ์ที่พบผู้หญิงมามากมายไม่เคยถูกใจประทับใจใครมากเท่านี้ กีรยามีทุกสิ่งที่เขาต้องการ คือ งดงามจากผลิตผลทางธรรมชาติที่ไม่ได้แต่งเติมด้วยของแปลกปลอม

ใบหน้ากึ่งรูปหัวใจของกรียาถูกจัดวางคิ้วตาจมูกปากรับหน้าผากคางมนอย่างเหมาะเจาะ เครื่องหน้าทุกส่วนสวยเด่นไม่มีที่ติ ดวงตากลมโตล้อมด้วยแพขนตายาวงอน จมูกโด่งพองาม ผิวแก้มนวลแดงระเรื่อด้วยเลือดฝาดของวัยสาว ปากจิ้มลิ้มสีกุหลาบเต็มอิ่มน่าจูบและเนื้อตัวก็น่าเสน่หาเกินใคร

“เอ้อ...ขอบคุณค่ะ” กีรยาดันตัวออกห่าง เคอะเขินจนหน้าตาเนื้อตัวร้อนผ่าวๆ

“ไม่เป็นไร” เขาตอบสั้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแบบเก่า

เมื่อได้รับอิสระจากอ้อมแขนแข็งแรงของอีกฝ่าย กีรยาก็รีบเดินเลี่ยงจากมาด้วยอาการเนื้อตัวสะบัดร้อนสะบัดหนาว โดยพยายามก้าวไปข้างหน้าอย่างคงมั่นกันการสะดุดให้ต้องอับอายขายหน้าซ้ำสอง