บทที่ 5

ฝ่ามือใหญ่เลื่อนมาจับปลายคางมนให้หันมาสบตากัน จากนั้นก็ลดริมฝีปากร้อนผะผ่าวกดจุมพิตแผ่วเบาบนกลีบปากสีกุหลาบ เพื่อเป็นการหยั่งเชิงว่าจะได้รับการปฏิเสธหรือตอบรับจากขวัญจิรา ขณะเดียวกันฝ่ามือใหญ่ทั้งสองก็เลื่อนไปนวดคลึงศีรษะกลมทุย แล้วเลื่อนต่ำมาตรงด้านหลังต้นคอและนวดทั่วแผ่นหลังเนียนเรียบให้คนในอ้อมแขนคลายความตื่นเต้นกับบทเรียกรักที่กำลังจะได้รับ

“คุณกวีคะ...หยุดเถอะ...”

ขวัญจิราไม่มีโอกาสพูดต่อ พอเผยอเรียวปากขึ้นก็ถูกปลายลิ้นนุ่มสอดเข้าไปชอนไชทั่วโพรงปาก เมื่อลิ้นของเธอแตะสัมผัสกับปลายลิ้นนุ่มก็เกิดอาการสั่นสะท้านบดเบียดเรียวปากเข้าหาริมฝีปากร้อนผะผ่าวตามแรงขยี้จุมพิตของกันต์กวี

“ฮันนี่ ปากของคุณหวานสมกับชื่อของคุณจริงๆ”

กันต์กวีครางชิดเรียวปากอิ่ม ไม่นึกว่าเรียวปากสีหวานของหญิงสาวที่สุดเชยอย่างขวัญจิรา จะหวานฉ่ำจนทำให้เขาลืมรสรักจากนางแบบสาวที่เพิ่งเสพสุขไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา และขณะดื่มด่ำกับความหวานของเรียวปากอิ่ม เขาก็เลื่อนมือทั้งสองมาปลดชุดแซกแสนเชยออกจากร่างบางระหง เมื่อดวงตาคมกริบต้องกับความกลมกลึงของปทุมถันนวลสล้าง ชายหนุ่มถึงกับลืมหายใจ ไม่นึกว่าหญิงสาวที่พวกเขาเรียกว่ายายแว่นจะมีเรือนร่างที่งดงามน่าจูบไปทั้งตัว

“โอ้...ฮันนี่ ผมอยากจูบหน้าอกของคุณที่สุด”

ริมฝีปากร้อนผะผ่าวรีบทำตามที่ใจต้องการ ปลายลิ้นนุ่มตวัดเลียไล้ตามขอบบราเซียร์ลูกไม้สีดำสนิทที่ตัดกับผิวขาวผ่องเนียนนุ่มดุจแพรไหม

ขวัญจิราสั่นสะท้าน เมื่อปทุมถันของเธอถูกครอบครองด้วยริมฝีปากเปียกชื้น ทั้งๆ ที่ยังสวมใส่บราเซียร์อยู่ คลื่นพิศวาสอันรัญจวนกระสั่นซ่านแล่นทั่วเรือนกายจนไม่อาจห้ามเสียงร้องครางไว้ได้

“คุณกวีคะ...”

“คุณชอบใช่ไหมฮันนี่”

กันต์กวีกระซิบถาม คราวนี้เขาปลดบราเซียร์ทิ้งเผยให้เห็นความงามสล้างของปทุมถันหวานฉ่ำอย่างเต็มตา

“ฮันนี่ ผมอยากรักคุณเดี๋ยวนี้”

ขวัญจิราบิดกายด้วยความเสียวซ่าน คลื่นแห่งความรัญจวนถาโถมเข้าหาพร้อมๆ กับการถูกฟอนเฟ้นทั่วปทุมถันด้วยฝ่ามือร้อนรุ่ม เธอแอ่นกายมาข้างหน้าราวกับต้องการให้ปทุมถันทั้งสองกดแนบชิดกับฝ่ามือใหญ่ให้มากกว่าที่เป็นอยู่ในขณะนี้

“ฮันนี่ ผมอยากจูบหน้าอกคุณ”

กันต์กวีไม่ได้รอรับฟังคำอนุญาต ชายหนุ่มลดริมฝีปากเข้าครอบครองปทุมถันที่ไหวระริก พอตวัดปลายลิ้นสัมผัสกับยอดปทุมก็รู้สึกได้ว่ามันแข็งเป็นไตตอบรับริมฝีปากของเขาในทันที

ปทุมถันข้างหนึ่งถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนชื้น ส่วนอีกข้างถูกฟอนเฟ้นอย่างหนักมือ ทำเอาขวัญจิราผู้อ่อนต่อเพลิงรักถึงกับครางกระเส่าไม่ได้หยุด

“คุณกวี....”

“ว่าไงน้ำผึ้ง คุณชอบแบบนี้ใช่ไหม”

ขณะเอ่ยถามกันต์กวีก็เลื่อนริมฝีปากเข้าไปกลืนกินปทุมถันอีกข้างแทนฝ่ามือใหญ่ เขาขบริมฝีปากหนักๆ ลงไปบนยอดปทุมถัน เรียกเสียงครางระงมได้จากขวัญจิรา จากนั้นก็ตวัดปลายลิ้นโลมไล้ทั่วยอดปทุมถันอีกครั้ง

“ชอบให้ผมจูบหน้าอกคุณไหมฮันนี่” กันต์กวีครางถามอีกครั้ง

“ชอบ...น้ำผึ้งชอบค่ะ”

ขวัญจิราไม่อาจปฏิเสธความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป พอฝ่ามือใหญ่ทั้งสองลูบไล้ลงมาตามหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะกรีดนิ้วไปตามขอบชั้นในสีดำสนิท หญิงสาวก็ครางกระเส่าอย่างไม่อาย

กันต์กวีปลดกางเกงชั้นในออกจากร่างบางระหงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็อุ้มร่างบางอ่อนระทวยไปวางบนเตียงกว้าง ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดสิ้น ปล่อยให้เห็นแก่นกายแข็งขึงเด่นผงาดสู่สายตาของขวัญจิรา

ขวัญจิราทอดสายตาจ้องมองแก่นกายที่ประกาศความใหญ่โตอยู่ตรงหน้าเธอ หญิงสาวตวัดปลายลิ้นสีชมพูเลียไล้เรียวปากของตนเอง โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอทำเอากันต์กวีแทบทะลักทะลาย

“ฮันนี่ ผมต้องการคุณเดี๋ยวนี้”

กันต์กวีครางกระเส่า ดวงตาคมกริบทั้งสองจ้องมองทั่วเรือนกายงามลออ ไม่นึกว่าขวัญจิราจะงดงามถึงเพียงนี้ ผิวพรรณของเธอขาวผ่องชวนให้กดจุมพิตซุกไซ้ในทุกสัดส่วน และเขาก็ไม่รอช้ารีบลดกายลงต่ำให้แก่นกายแข็งขึงสัมผัสหยอกเอินกับดินแดนแห่งรักหวานฉ่ำที่ไหวระริกอยู่ล่อตาล่อใจ ริมฝีปากร้อนผ่าวอ้าปากเข้าดูดโลมเลียทั่วยอดปทุมถันทั้งสอง ก่อนจะซุกจมูกโด่งเป็นสันอยู่ระหว่างร่องอกขาวผ่อง

ส่วนมือใหญ่ทั้งสองเลื่อนผ่านแอ่งสะดือแล้วลูบไล้หนักหน่วงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเลื่อนมาประกบกับความเนียนนุ่มมือของดินแดนแห่งรัก ชายหนุ่มจับต้นขาเนียนแยกออกจากกันเล็กน้อย เพื่อตนเองจะได้สอดปลายนิ้วเข้าไปสำรวจความหวานฉ่ำได้อย่างถนัดถนี่

“ฮันนี่ คุณพร้อมสำหรับผมแล้ว”

ความชุ่มฉ่ำของน้ำทิพย์หวานที่เปียกชุ่มชื้นไปทั่วกลีบดอกไม้ ทำให้กันต์กวีไม่อาจรอช้าได้อีกต่อไป อีกทั้งแก่นกายของเขาก็เต้นตุบๆ แทบระเบิดในทุกวินาทีแล้ว จึงลดกายลงต่ำใช้มือทั้งสองจับนำทางให้สัมผัสหยอกเอินกับดินแดนแห่งรัก เรียกเสียงครางระงมได้จากขวัญจิราอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ แทรกกายแข็งขึงใหญ่โตเข้าไปในกลีบดอกไม้แสนหวาน พอแก่นกายสัมผัสได้ถึงเยื่อบางๆ แห่งความบริสุทธิ์ ก็ชะงักงันไปครู่หนึ่งใบหน้าคมเข้มเผยความแปลกใจให้เห็น ไม่นึกว่าจะได้พบสิ่งนี้จากขวัญจิรา เพราะผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขาล้วนช่ำชองในบทรักและไม่เคยมีความบริสุทธิ์มอบให้กับเขาเลย

“น้ำผึ้ง ทำไมคุณไม่บอกผมว่าคุณยังบริสุทธิ์อยู่”

“เอ่อ...น้ำผึ้ง....น้ำผึ้งไม่รู้ว่าจะบอกคุณตอนไหน” ขวัญจิราตอบเสียงตะกุกตะกักอย่างไร้เดียงสา และคำตอบของเธอทำเอากันต์กวีต้องคำรามลั่น

“โอ้! พระเจ้า!”

หากรู้สึกนิดว่าขวัญจิรายังบริสุทธิ์อยู่ เขาสาบานว่าจะนุ่มนวลกับเธอให้มากกว่านี้

“เจ็บไหม น้ำผึ้ง”

“เจ็บ...นิดหน่อยค่ะคุณกวี” ขวัญจิราอายหน้าแดงซ่านตอนเอ่ยตอบ

“ถ้างั้นอยู่นิ่งๆ ก่อน”

กันต์กวีหยุดการเคลื่อนไหวขอกายแข็งขึง แต่ยังคงแช่กายอยู่ในดอกไม้แสนหวานให้ขวัญจิรารับรู้ถึงความใหญ่โตร้อนรุ่มของกายเขา จากนั้นก็อ้าปากเข้าดูดซุกไซ้ทั่วปทุมถันทั้งสอง เพื่อให้หญิงสาวลืมความเจ็บปวดอันเกิดการการสอดประสานของเขา

ขวัญจิราหวีดเสียงครางกระเส่า ขณะรับรู้ได้ถึงริมฝีปากร้อนผ่าวที่ขบกัดลงมาเบาๆ บนยอดถันสีหวานทั้งสองข้าง หญิงสาวสอดมือเล็กทั้งสองเข้าไปในศีรษะกดให้ศีรษะกันต์กวีแนบกับปทุมทั้งสองของเธอให้แนบสนิทมากยิ่งขึ้น พอกันต์กวีเริ่มขยับกายสอดส่ายความแข็งขึงให้จมดิ่งหมดทั้งกาย ก็สูดปากด้วยความเสียวซ่าน ความหฤหรรษ์กระจายทั่วทุกอณูแทนความเจ็บปวดในก่อนหน้านี้

กันต์กวีไม่อาจรั้งรอได้แม้นาทีเดียว ความหวานฉ่ำที่ตอดรัดทั่วแก่นกายทำให้เอาต้องเริ่มขยับกายโยกคลึงอย่างช้าๆ ความซ่านเสียวที่แล่นทั่วกาย ทำเอาเขาต้องสูดปาก สูดลมหายใจด้วยความหรรษา ไม่นึกว่าจะได้รับความสุขรัญจวนจากผู้หญิงที่เขาไม่นึกอยากร่วมรักด้วยตั้งแต่แรก

และเมื่อขวัญจิราตอบสนองจังหวะการโยกคลึงอย่างเอียงอาย ก็ยิ่งเพิ่มความสุขให้กับเขามากยิ่งขึ้น ร่างกายเขาแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ กับความสุขที่ได้รับ คลื่นความสุขถาโถมโหมกระหน่ำเข้าใส่ทุกครั้งที่กดกระแทกโรมรันไปบนดอกไม้แสนหวาน

ขวัญจิราครางเสียงกระเส่า สูดปากด้วยความเสียวซ่านเมื่อรับรู้กายแข็งขึงที่โจนจ้วงจมดิ่งในเรือนกายของเธอ หญิงสาวบิดกายขมวดท้องด้วยความรัญจวนใจ ดวงตากลมโตทั้งสองมองเห็นดวงดาวที่พร่างพราวอยู่ตรงหน้า

กันต์กวีรู้ว่าคลื่นความสุขสมกำลังเคลื่อนตัวมาใกล้แล้ว จึงสอดฝ่ามือทั้งสองเขาไปฟอนเฟ้นบีบขย้ำทั่วสะโพกผายมน พลางยกสะโพกให้แนบชิดกับเขามากยิ่งขึ้น ขณะโรมรันจวนจ้วงในจังหวะสุดท้ายจนเม็ดพันธุ์อุ่นวาบของเขาแตกพร่าทั่วกลีบดอกไม้หวานฉ่ำส่งให้เขาและขวัญจิราลอยละล่องไปพบกับสรวงสวรรค์พร้อมๆ กัน

กันต์กวีทรุดฮวบซาซบอยู่กับลำคอระหง ฟังเสียงหอบหายใจกระเส่าของกันและกันหลังจากศึกรักเพิ่งผ่านไปหยกๆ พอผ่อนลมหายใจให้เป็นปกติได้แล้ว ชายหนุ่มก็ผงกหน้าขึ้นกดจุมพิตทั่วเรียวปากอิ่มแดงช่ำ ก่อนจะเปล่งวาจาบอกขวัญจิรา ในถ้อยคำที่ไม่เคยพูดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

“น้ำผึ้ง คุณทำให้ผมมีความสุขมากที่สุด”