EP 3 [3-2]

ไฟPART

“นายครับ เรื่องที่นายให้สืบประวัติของเด็กที่ชื่อพริก คือว่า..”

“คืออะไร”

“เด็กคนนี้ไม่มีประวัติอยู่ในทะเบียนราษฎร์ครับ”

“หมายความว่าไง คนเถื่อนเหรอ”

ผมให้โสภณที่ทำหน้าที่เลขาและทนายประจำตัวของผมสืบประวัติของเด็กพริกนั่น เด็กคนนี้มีอะไรที่ผิดแปลกกว่าคนทั่วไป

“ผมไม่แน่ใจครับ แต่เป็นแบบนี้จะยิ่งอันตรายนะครับ เราไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใคร ถึงตอนนั้นจะเป็นอุบัติเหตุแต่ก็แปลกอยู่ดีที่เธอไม่มีประวัติบันทึกเอาไว้”

ต่างด้าวเหรอ? เหอะ หน้าตาก็ได้อยู่หรอกนะ แต่ทำไมพูดไทยชัดจัง เถียงผมแทบจะทุกคำเลยเชียว

?!

“ว่าไงจ่า”

.....

“อะไรนะ!”

“ทำไม มีอะไร”

โสภณมองหน้าผมก่อนจะทำท่าอึกๆ อักๆ จนผมรำคาญ

“คุณพะพายถูกยิงครับ”

“ถูกยิง! ที่ไหน”

“เธอไปเดินห้างกับ เอ่อ กับเด็กพริกครับ”

“ยัยหมาบ้า!”

พริกPART

คุณดินให้หมอมาดูอาการพะพายที่บ้านเพราะกลัวเรื่องความปลอดภัย

“กระสุนแค่ถากแขนไปนิดหน่อยครับไม่ได้เป็นอะไรมาก”

ปัง!

“ฝีมือมึงใช่ไหม!”

“แค่กๆ ฉะ ฉันเจ็บ”

อยู่ๆ นายไฟก็เปิดประตูห้องแล้วพุ่งเข้ามาบีบคอฉัน เป็นอะไรกับฉันนักหนายะ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย

“ใจเย็นครับ อย่าใช้ความรุนแรงกันเลย"

“ผมว่าหมอออกไปก่อนดีกว่าครับ เชิญ”

หมอรีบห้ามทันทีเมื่อเห็นท่าไม่ดีแต่จ่ายักษ์ซึ่งเป็นคนสนิทของนายไฟอีกคนพูดพลางเปิดชายเสื้อขึ้นให้เห็นกระปืนทำให้คุณหมอรีบเดินถอยออกไป

“คุณไฟปล่อยพริกนะคะ”

“มึงเป็นคนวางแผนพาพะพายออกไปใช่ไหม”

“มะ ไม่ ใช่!”

“ปล่อยเธอก่อนเถอะ เดี๋ยวเธอก็ตายคามือเหรอ”

“อย่าเสือก!”

คุณดินที่จะเข้ามาห้ามก็โดนผลักออกไปด้วย

“คุณไฟปล่อยนะคะ พริกไม่รู้เรื่อง โอ๊ย!”

ไฟ/ดิน “พะพาย!”

พะพายเข้ามาห้ามแต่โดนสะบัดกระเด็นไปอีกคน โชคดีที่คุณดินรับไว้ได้ทัน ส่วนฉันแทบจะขาดอากาศหายใจตาย

“มันจะไม่รู้เรื่องด้วยได้ยังไง ในเมื่อไอ้นทีเป็นคนส่งมันมา”

“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่รู้เรื่อง”

“ตั้งแต่พะพายเจอมึงก็มีแต่เรื่อง กูเชื่อมึงก็บ้าแล้ว”

“พริกไม่รู้เรื่องด้วยจริงๆ นะคะ พะพายเป็นคนชวนเธอไปห้างเอง”

“เธอจะไปตามทันนางนกต่อนี่ได้ยังไง”

“ฉันบอกว่าฉันไม่ได้เป็นคนทำ ไม่เป็นนางนกต่ออะไรของใครทั้งนั้น คุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ!”

ฉันพูดออกมาอย่างเหลืออด ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลยด้วยซ้ำ เขานี่เอะอะอะไรก็มาลงที่ฉันอย่างเดียวไม่ได้นะ ฉันไม่ใช่ถังขยะ

“ผมขอเตือน เวลาพูดกับคุณไฟ อย่ากวนตีน”

จ่ายักษ์เดินเข้ามาพูดกับฉันอย่างไม่พอใจ ที่กล้าขึ้นเสียงกับเจ้านายของเขา

“ถ้าไม่อยากให้กวนตีน งั้นก็ช่วยไปอยู่ให้ไกลๆ ... ตีน”

คุณไฟหันมาจ้องฉันแทบจะกินเลือดกินเนื้อก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว

พรึ่บ!

“กรี๊ดดด! คุณจะทำอะไรปล่อยฉันลงนะ”

คุณไฟเข้ามาอุ้มฉันพาดบ่าก่อนจะเดินลงบันไดไปหน้าบ้าน และมุ่งตรงไปที่..

ตู้มมม!

โยนฉันลงสระน้ำ ไอบ้าเอ้ยยย!

“เป็นบ้าอะไรของคุณหา!”

“อยู่ในนั้น จนกว่ามึงจะสารภาพว่ามึงเป็นนกต่อของไอ้นที”

“คุณมันโรคจิตเกินเยียวยา”

ฉันลอยคออยู่ในน้ำ ดูเหมือนสระนี่จะลึกสักสองเมตรได้มั่งฉันสูงแค่ร้อยห้าสิบเจ็ดจะไปยืนยังไงก่อน

“ใครที่คิดจะช่วยมันขึ้นมา เตรียมบอกลาพ่อแม่มึงไว้ได้เลย”

คำประกาศของเขาทำให้ลูกน้องรีบหนีกันไปหมด เหลือแค่พะพายกับคุณดินที่ยังยืนอยู่

“ไอคนชั่ว ไอเลวววววว”

ไอคุณไฟไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับคำด่าของฉันเขาหันหลังเดินเข้าบ้านไปเป็นที่เรียบร้อย

“พริกขึ้นมาเถอะ”

“ไม่เป็นไร ฉันอยู่ในนี้ได้เธอไปพักเถอะ”

“แล้วเธอจะอยู่ในนี้ทั้งคืนได้ยังไง”

“มันจะสักแค่ไหนกันเชียว คุณดินพาพะพายไปพักเถอะค่ะ”

“แต่..”

“เธอมีเรื่องต้องเคลียกับฉัน ไป!”

คุณดินดึงมือพะพายให้เดินตามไป คิดว่าเรื่องแค่นี้ฉันจะยอมแพ้ง่ายๆ เหรอไอคุณไฟนรกโลกันต์

-------------------------