2 ข้าทำข้าวต้มมาให้พวกเจ้า

ไป๋หยียกถาดอาหารเข้ามาในห้องของเผยเสวียนทุกสายตาจ้องนางราวกับว่านางเป็นผู้ร้ายที่ฆ่าคนตายอย่างนั้นแหละ

"พวกเจ้ามากินข้าวต้มเร็วเข้า มีไข่คนละฟอง" ไป๋หยีพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ยิ่งทำให้พวกเขาสี่คนพ่อลูกขนลุก

เผยเสวียนไม่เชื่อว่าหญิงชั่วผู้นี้จะทำอาหารให้พวกเขาด้วยความเต็มใจ ในนั้นมียาพิษเสียมากกว่า

แฝดสามมองด้วยความอึ้งงันแล้วมองบิดา เผยเสวียนคิดว่านางจะมีแผนการชั่วอันใดอีก

ไป๋หยียิ้มแห้งทันที เมื่อพวกเขาสี่คนไม่ยอมพูดอันใดเลยแม้แต่น้อย

แม้กลิ่นข้าวต้มจะหอม แต่ทว่าแฝดสามเชื่อบิดาไม่กินของนางมารร้ายเสียดีกว่า

"หอมน่ากินนะ พวกเจ้าจะไม่กินจริง ๆ รึ" ไป๋หยีกำลังจะกินข้าวต้มไข่

"ข้ากิน" เสี่ยวต้าไม่รอช้ารีบยกข้าวต้มทั้งถาดมาให้บิดา สายตาของเผยเสวียนยังจ้องนางไม่กะพริบตา

"เอาล่ะข้าจะกินให้ดู" ไป๋หยีไม่รอช้าใช้ช้อนตักข้าวต้มทั้งสี่ชามกินต่อหน้าคนพวกนั้น เผยเสวียนค่อยวางใจหน่อย

แฝดสามรีบยกอีกชามให้บิดา อีกทั้งพวกเขาก็ซัดข้าวต้มและไข่จนหมดชั่วพริบตาเดียว

ไป๋หยียิ้มอย่างมีความสุข แต่ทว่าเผยเสวียนมองนางดูก็รู้จอมปลอมมาก

พวกเขากินข้าวหมดแล้วไป๋หยีรีบเก็บชามออกไป เจ้าแฝดสามมองตามอย่างขนลุก

"ท่านพ่อ นางเปลี่ยนไป" แฝดสามเอ่ยพร้อมกัน หรือที่นางหัวฟาดพื้นจะทำให้นางคิดได้

เป็นไปมิได้ คนเช่นนี้รึจะเปลี่ยนเป็นคนดี ฝนตกฟ้าทลายย่อมไม่มีทางนอกเสียจากมีผีมาสิงนางเสียมากกว่า

ไป๋หยีทำงานในครัวเสร็จช่วงนี้มันฤดูร้อนเหงื่อท่วมตัวนางจริง ๆ กระนั้นไป๋หยีเดินไปที่ห้องน้ำหลังเรือน นางตั้งใจจะอาบน้ำให้เจ้าแฝดสามคน

ความทรงจำไหลเข้าสมองอีกครั้ง เจ้าของร่างเดิมไม่เคยอาบน้ำให้บุตรเลย ไป๋หยีเตรียมน้ำเรียบร้อยแล้ว มุ่งหน้าไปในห้องของเผยเสวียน

จากที่ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักพอแฝดสามเห็นมารดาเดินเข้ามาในห้องจึงเงียบกริบ

"เจ้าแฝด มาอาบน้ำเร็ว ข้าเตรียมน้ำให้แล้ว" ไป๋หยียังคงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

เผยเสวียนมองนางอย่างไม่อยากจะเชื่อ วิญญาณดวงอื่นมาสิงร่างนางเป็นแน่แท้

เจ้าแฝดทั้งสามคนมองบิดาว่าจะเอาอย่างไรดี ร้อยวันพันปีนางไม่เคยอาบน้ำให้พวกเขา มิใช่ว่านางอยากจะกดพวกเขาตายคาอ่างน้ำรึไง

ไป๋หยีไม่รู้ว่าพวกเขาสี่คนพ่อลูกคิดอันใดอยู่นางมองพวกเขาอย่างไม่กะพริบตา แววตาที่อ่อนโยนนั่นมันทำให้พวกเขาไม่อยากจะเชื่อ

เผยเสวียนมองดูแฝดสามพวกเขามิได้อาบน้ำมานานแล้วกระมังช่วงนี้อากาศร้อนอบอ่าวเสียด้วยสิ

เจ้าแฝดสามพลันหวาดกลัวกลัวมารดาใจมารจะสังหารพวกเขา

"มาเถอะข้ามิทำร้ายพวกเจ้าหรอกนะ" นางมองพวกเขาด้วยความรัก

เผยเสวียนพยักหน้าให้บุตรชายทั้งสาม ไป๋หยีเห็นแล้วโล่งอกที่สามีตาบอดยอมให้นางอาบน้ำแฝดสาม

เจ้าแฝดเดินตามมารดาใจร้ายมาถึงห้องน้ำเห็นอ่างไม้มีไอความร้อนอยู่

ไป๋หยีถอดผ้าให้เด็กทั้งสามคนมองรอยเขียวนี่นางก็ชั่วจริง ๆ ทำร้ายลูกตัวเอง เจ้าแฝดไม่แม้จะมองนางด้วยซ้ำ

ไป๋หยีถูสบู่ที่นางเอามาจากกระเป๋าวิเศษ เจ้าแฝดสามได้กลิ่นแล้วหอมยิ่งนัก ทั้งสามคนมองมารดาด้วยแววตาที่อ่อนโยน การกระทำทั้งหมดของนางอยู่ในสายตาของเผยเสวียน

เผยเสวียนมองนางพักหนึ่งก่อนจะใช้ไม้เท้าค่อย ๆ ย่องกลับไปที่ห้อง

ไป๋หยีอาบน้ำให้เจ้าแฝดสามเสร็จแล้ว นางให้พวกเขานั่งบนเตียงนอนของนาง เสี่ยวซานน้องชายคนเล็กพลันมีสีหน้ากังวลใจ

กลัวมารดาใจร้ายจะมาตีอีก เพราะเสี่ยวซานเคยฉี่ราดที่นอนของนาง ไป๋หยีตีเสี่ยวซานจนหลังแอ่นทีเดียว

ไป๋หยีได้ชุดผ้าของเด็กมาแล้ว ชุดพวกเขาช่างมีแต่ขาด ๆ เก่า

"เอาล่ะมาใส่ผ้าได้แล้ว" ไป๋หยีสวมชุดให้สามแฝดเสร็จ มองดูพวกเขา อาบน้ำแล้วใบหน้าที่เคยสกปรกนั้นดูน่าชังอย่างมาก โดยเฉพาะแก้มซาลาเปานั้นน่าหยิกดีแท้

เจ้าแฝดนั้นเมื่อแต่งตัวเสร็จไม่กล่าวขอบคุณมารดารีบวิ่งไปที่ห้องบิดาทันที ไป๋หยียืนมองอย่างยิ้ม ๆ

ขอบคุณสักคำไม่มี ช่างเถอะสักวันพวกเขาคงจะรักนางและให้โอกาสนาง น้ำหยดลงหินยังกร่อนได้ นางเชื่อว่านางทำดีทุกวันพวกเขาต้องเห็นใจ แต่เมื่อก่อนเจ้าของร่างเดิมก็ชั่วร้ายจริง ๆ แหละ

ใบหน้านี้หากไม่ติดว่ามีปานดำนะ งามเลิศในปฐพีแล้ว

ไป๋หยีมองไปที่นอกหน้าต่างกระนั้นยามนี้ยามเซินแล้ว ไป๋หยีไม่คิดจริง ๆ เพียงแค่นางอ่านนิยายแล้วนอนหลับจะทะลุมิติเข้ามาได้พร้อมกับกระเป๋าพิเศษ

นางหลับตาเข้าไปในกระเป๋าพิเศษพลันอาบน้ำและหาของกินในนี้จนอิ่มแล้วออกมาจากกระเป๋า นางไม่ลืมเอาส้มมาฝากเด็ก ๆ ด้วย ภาระกิจของนางในโลกนิยายคือทำดีเจ้าสี่พ่อลูก เพื่อรักษาชีวิตน้อย ๆ อีกทั้งเร่งมือทำให้เขาหายตาบอด จากนั้นนางจะหย่ากับเขาและเปิดโรงหมอในนิยายนี่แหละถ้ากลับโลกความจริงมิได้