น่าละอายที่สุด

เธอบ่น หงุดหงิดความสายตาสั้นของตัวเองเหลือเกิน นึกโมโหที่ไม่ได้หยิบแว่นสายตามาด้วย จึงเห็นเพียงรูปร่างขมุกขมัวพร่าเบลอ ยากที่จะรู้ได้ว่าเป็นใครและทำอะไรอยู่

ทว่าหูของเธอไม่ได้ผิดปกติไปด้วยจึงได้ยินเสียงครางต่ำ เสียงสบถ เสียงออดอ้อนอย่างชัดเจน

“ Ahh yeah like that baby deeper ! harder ! ”

(อ๊า แบบนั้นที่รัก ลึกอีก แรงอีก)

“ You gonna get it ”

(คุณจะได้มัน)

ก่อนเสียงตั้บ ๆ ๆ รัวถี่จะตามมา เสียงน้ำกระเพื่อมสาดซูซ่าดังเป็นจังหวะเดียวกันกับไอ้เสียงตั้บ ๆ นั่นด้วย

“ oh jeez ! I’m gonna cum right now, ahh come on Dave ”

(โอ้ พระเจ้า ฉันกำลังจะเสร็จตอนนี้แล้ว อ๊า เร็วเข้าเดฟ)

จากนั้นก็มีเสียงกรีดร้องครางครวญไม่ได้ศัพท์ทั้งแหลมสูงและทุ้มต่ำ แม้จะไม่ได้ดังมากแต่ ณ ขณะนั้นที่บ้านทั้งบ้านเงียบกริบ แน่นอนว่าพีชญาได้ยินทุกจังหวะจะโคนชัดเจนชนิดเต็มสองรูหู

แม้ว่าจะเป็นสาวทึนทึกผู้บริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นยองใย แต่ก็พอรู้ว่าเสียงเหล่านั้นมันคือการเสพสมทางเพศอย่างแน่นอน แถมยังทำกันอย่างโจ๋งครึ่มท่ามกลางสระว่ายน้ำอีกด้วย

น่าเกลียด น่าละอายที่สุด !

ไหนคุณดาหลา แม่ของน้องเดวา บอกว่าจะไม่อยู่สองสามวัน จะไปติดต่อเรื่องงานกับคุณเจเดนผู้เป็นสามี แล้วทำไมมาทำกันตรงนี้ ตอนนี้ !

ไม่น่าเชื่อว่าทั้งคู่จะยังเร่าร้อนโซฮอทปรอทแตกถึงเพียงนี้ คุณดาหลานั้นเป็นสาวใหญ่อายุน่าจะเกือบร่วมห้าสิบปี พอ ๆ กับคุณเจเดน ผู้เป็นสามีที่มาจากประเทศอังกฤษ มาตั้งรกรากทำธุรกิจที่เมืองไทย

แม้ว่าทั้งสองจะยังดูดี ไม่ได้แก่เฒ่าไปตามวัยอย่างเช่นชาวบ้านตาสีตาสา แต่ด้วยวัยแล้ว พีชญาก็นึกตำหนิอยู่ในใจว่าควรจะรู้จักยับยั้งชั่งใจกันบ้าง โดยเฉพาะทั้งคู่มีลูกสาวผู้กำลังจะก้าวเข้าสู่วัยรุ่นอย่างน้องเดวา หากเธอเกิดตื่นขึ้นมาพบจะเป็นอย่างไร

แต่ก็เอาเถอะ นี่มันบ้านของพวกเขา และคุณดาหลาก็จ้างเธอมาเป็นครูสอนพิเศษให้ลูกสาว ไม่ได้จ้างมาเทศนาเรื่องการกระทำที่ถูกที่ควร เธอควรจะหายตัวไปให้ไวที่สุดจากตรงนี้ และด้วยความตกใจจึงรีบหมุนตัวอย่างรวดเร็วเพื่อจะกลับเข้าไปในตัวบ้าน อารามรีบร้อนทำให้ลืมไปเสียสนิทว่าตนปิดประตูไว้ จึงชนเข้ากับกระจกอย่างแรงดังปัง !

ร่างบอบบางกระเด็นออกมาแล้วหงายหลังล้มลงกับพื้นทันที พร้อมกับที่ผู้ประกอบกิจกรรมเข้าจังหวะก็ตกใจและหยุดมันด้วย เนื่องจากปรากฏผู้ชมที่ไม่ได้รับเชิญมาขัดจังหวะชะชะช่าอันแสนเมามันส์

เมื่อเธอได้สติก็พยายามคลานไปยังประตู คราวซวยอะไรไม่รู้ คงจะตื่นเต้นมากไปนิด หูตาพร่าเบลอ จับทิศ จับทางไม่ถูกเลยคลานผิดลงไปทางสระน้ำ ก่อนจะหล่นลงไปในสระดังตู้ม !

“ เชี่ยแล้ว ! ” คราวนี้หนึ่งในเจ้าของกิจกรรมเข้าจังหวะนั้นอุทานเป็นภาษาไทย ก่อนจะถอดถอนตัวตนที่ยังแข็งขึงยิ่งใหญ่โด่เด่ออกจากแม่สาวลูกครึ่งทรงโต สัญชาตญาณทำให้เขารีบกระโดดตู้มตามลงไปช่วยเหลือวัตถุ ไม่ใช่สิ ช่วยเหลือมนุษย์เป็นก้อน ๆ ที่พึ่งหล่นลงไปในสระเมื่อครู่อย่างรวดเร็ว

สระน้ำมีความลึกเพียงหนึ่งเมตรห้าสิบเซนติเมตร แต่สำหรับคนที่ว่ายน้ำไม่เป็นอย่างพีชญาแถมยังลงไปในท่าคลานสี่ขา ทำให้จมดิ่งลงสู่ก้นสระอย่างรวดเร็ว น้ำผสมคลอรีนในสระทะลักเข้าสู่ร่างกายทั้งปากทั้งจมูกไวไม่แพ้กัน ทว่าเธอก็ยังพยายามตะเกียกตะกายดิ้นรนสุดฤทธิ์เพื่อจะเอาชีวิตให้รอด จำได้เลือนรางว่ามีบางอย่างเข้ามากอดรัดเธอจากทางด้านหลังแล้วพาเธอขึ้นสู่ผิวน้ำ ได้ยินเสียงผู้หญิงพูดแว่ว ๆ ด้วยภาษาไทยแปร่งปร่า สำเนียงไม่ใช่ไทยแท้ว่า

“ สวัสดีค่ะคุณแม่ ไลลาขอตัวกลับก่อนเลยนะคะ มีธุระด่วนค่ะ ”

แล้วสติของเธอก็ดับวูบไป...

***

ร่างบอบบางบนเตียงหนานุ่มใหญ่ค่อย ๆ ขยับตัวเล็กน้อย ใบหน้าหวานนิ่วด้วยความปวดร้าวในศีรษะ เธอพยายามลืมตาขึ้นแต่ก็ยากยิ่ง

“ โอ๊ย ทำไมปวดหัวจัง เหมือนจะเป็นไข้เลย ” เธอครางออกมา แต่จะให้หลับอีกครั้งมันไม่ได้ ลำคอ แห้งผาก ร่างกายรุ่มร้อนราวกับมีไฟสุมอยู่ข้างใน

“ หิวน้ำจัง ”