Siren & Tie - 5 ตอบแทนด้วยการเป็นสามี

Siren & Tie - 5

ตอบแทนด้วยการเป็นสามี

เทียร์เดินออกมาจนเกือบถึงหน้ามหาลัยเธอมองรถคันหรูที่ขับมาอย่างแรงก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ เพราะในนี้คือเขตของมหาลัยมีกฎหมายชัดเจนกว่าต้องขับรถไม่เกินนี้ๆ แต่สิ่งที่เธอเห็นเมื่อกี้คือถ้ามีใครเดินตัดหน้าแม้เพียงเสี้ยววิก็คงจะถูกชนจนร่างแหลกแน่ๆ

ปรื้น ปรื้น

“เทียร์ครับ” ใบหน้าสวยหันไปตามเสียงเรียกทันทีก่อนจะมองรถคันหรูที่เธอพึ่งบ่นไปมาจอดอยู่ใกล้ๆ ไม่นานคนบนรถก็ลงมาชายรูปไซเรนโปร่งใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมลงเผยให้เห็นอกแกร่งกางเกงก็ดูเรียบหรูแสนแพงไหนจะรองเท้าและเครื่องประดับต่างๆ ไม่ว่าจะแหวนนาฬิกาก็ดูวิบวับไปหมด

ใบหน้าหล่อเหลากับทรงผมที่เซตขึ้นเปิดหน้าผากเธออ้าปากค้างมองชายตรงหน้าอย่างอึ้งๆ เขาคงจะเรียกผิดคนแน่ๆ แต่บาดแผลบนหัวของเขาก็ดันเป็นเครื่องยืนยันได้ว่าเขาเรียกเธอจริงๆ

“คะคะคุณไซเรนเหรอคะ” เธอเอ่ยถามมองชายที่เดินยิ้มมาพร้อมกับช่อดอกไม้สีสวย

“ครับผมเอง” ไซเรนเอ่ยขึ้นก่อนจะส่งมอบดอกไม้ให้คนตัวเล็กที่ยืนอ้าปากค้างอยู่เขารู้ว่าตัวเองในตอนนี้คงจะดูดีจนเธอตลึงไม่น้อยตอนนี้เลยรู้สึกดีใจมากๆ กับปฏิกิริยาของเธอ

“เอ่อคือ..คือ” เทียร์พูดขึ้นอย่างอึกอักเธอมองสายตาของใครหลายๆ คนที่จับจ้องมองมาบางคนก็หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายเธอยิ้มแห้งก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“คือว่าเราออกจากที่นี้กันก่อนได้ไหมคะ”

“ได้สิ” ใบหน้าหล่อยิ้มบางก่อนจะเดินมาเปิดประตูให้เทียร์ที่เข้าไปนั่งอย่างเกร็ง ๆ ไม่นานไซเรนก็ก้าวขึ้นรถและขับออกไปด้วยความเร็วจนเธอนั่งไม่ติดเบาะด้วยความกลัว

“อะเอ่อคือว่าพี่ช่วยลดความเร็ว” ไซเรนหันมองคนตัวเล็กที่จับสายเข็มขัดแน่น ใบหน้าสวยบ่งบอกถึงความกลัวจนเขาต้องลดความเร็วลงแม้ใจจริงอยากจะขับโชว์เสียหน่อยเพราะคิดว่าสาว ๆ น่าจะชอบกัน

“โทษที” เขาเอ่ยขึ้นก่อนจะขับรถในความเร็วปกติพร้อมกับมุ่งหน้าไปร้านอาหารหรู

“ว่าแต่มาหาทำไมเหรอคะ” เธอเอ่ยถามเมื่อตอนนี้รู้สึกดีขึ้น

“จ่ายค่าตอบแทนครับ” เทียร์มองใบหน้าหล่อที่ยิ้มให้เธอ ปกติเขาก็หล่ออยู่แล้วยิ่งยิ้มก็ยิ่งหล่อเข้าไปใหญ่ไซเรนจอดรถยังร้านอาหารที่จองเอาไว้แล้วพาเทียร์ไปยังชั้นบนสุดของโรงแรม เธอตาโตกับวิวยามเย็นอันสวยงามก่อนจะนั่งลงพร้อมกัน

“คือว่าไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลยค่ะ” เธอเอ่ยขึ้นเกร็ง ๆ มองแต่ละคนที่แต่งตัวกันอย่างหรูหรามีแต่เธอที่ใส่ชุดนักศึกษาธรรมดาเลยยิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ มันดูไม่เหมาะกับเธอเลยสักนิด

“นี่ยังน้อยไปสำหรับคนที่ช่วยชีวิตผมไว้อีกนะครับ” ไซเรนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่นก่อนจะสั่งอาหารซึ่งเทียร์ก็ให้เขาสั่งให้เพราะเธอสั่งไม่เป็น ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟไซเรนอมยิ้มกับท่าทางที่ตื่นเต้นของเธอเมื่อเห็นอาหารหน้าตาสวยงาม

“ขอถ่ายรูปได้ไหมคะ” เธอถามอย่างน่ารัก เขาพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มมองเทียร์ที่ยกมือถือขึ้นถ่ายรูปอาหารจนหนำใจ

“ทานเยอะ ๆ นะครับไม่อิ่มก็สั่งใหม่”

“ขอบคุณค่ะ” เทียร์เอ่ยขอบคุณด้วยรอยยิ้มก่อนจะเริ่มทานอาหารตรงหน้าและพบว่ารสชาติของมันช่างน่ามหัศจรรย์เสียเหลือเกินสมแล้วที่อาหารเหล่านี้อยู่ในโรงแรมหรูแบบนี้

เทียร์มองไซเรนที่ส่งยิ้มให้เธอ เขาตักอาหารกินเพียงเล็กน้อย ท่าทางของเขาก็บ่งบอกได้เลยว่าเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วไม่ว่าจะเป็นท่าทางการจับมีดจับส้อมหรือแม้แต่การหั่นเนื้อก็ยังสง่างามผิดกับเธอที่ใช้ช้อนส้อมตักกินทุกอย่าง

ไซเรนยกไวน์ขึ้นดื่มอย่างมีความสุขที่เห็นคนตัวเล็กเพลิดเพลินไปกับอาหารที่เขาสั่ง เธอเคี้ยวจมแก้มป่องปากเลอะซอสแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะเช็ดมันออก เขาเลยหยิบทิชชูขึ้นมาเช็ดให้เธอแทน

“อ๊ะ”

“ปากเลอะน่ะครับ”

“ขะ ขอบคุณค่ะ” ใบหน้าสวยแดงเรื่อเมื่อใบหน้าหล่อขยับเข้ามาใกล้จนเธอแทบหยุดหายใจ ไซเรนยกยิ้มก่อนจะเช็ดปากให้เธอแผ่วเบามองใบหน้าสวยที่ขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างน่ารัก

หลังจากจบมื้ออาหารเธอเดินตามไซเรนมาที่รถเงียบ ๆ มองรอยสักรูปสัญญาณไฟสีแดงเหมือนชื่อของเขาที่อยู่หลังคอด้วยหัวใจที่เต้นระรัว ตอนนี้มันชัดเจนแล้วผู้ชายที่เธอช่วยคือลูกชายคนกลางของตระกูลแบล็คจริง ๆ รอยสักของเขาเป็นเครื่องยืนยันความมั่นใจของเธอได้อย่างชัดเจน

“คือว่า..” เทียร์ดึงเสื้อของอีกฝ่าย ไซเรนหันมาพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะหันไปหาอีกฝ่ายเต็มตัว

“มีอะไรเหรอครับ” เขาเอ่ยถามมองเทียร์ที่ก้มหน้า มือของเธอกุมกันด้วยความประหม่า

“ขอบคุณที่เลี้ยงอาหารอร่อย ๆ วันนี้นะคะ” ไซเรนระบายยิ้มก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ไม่เป็นไรเลยครับทั้งเทียร์และพ่อของคุณเทียร์ต่างมีพระคุณสำหรับผม” ใบหน้าสวยเงยขึ้นสบตากับอีกฝ่าย เขาในตอนนี้ไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนในข่าวที่ปล่อยออกมาแต่อย่างใดแต่บางทีเขาอาจจะเก็บซ่อนความโหดร้ายอยู่ก็เป็นได้

“งั้นต่อจากนี้หนูขอให้คุณไม่เจอเรื่องร้าย ๆ อีกนะคะ” เธอเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายขยับเข้ามาพร้อมมือหนาที่กอบกุมใบหน้าของเธอ สายตาคมจ้องมองพร้อมรอยยิ้ม

“อย่าพูดเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีกสิครับ”

“คะ? แล้วมีเรื่องอะไรที่จะต้องเจอกันอีกเหรอคะ” เธอถามด้วยความงง นิ้วเรียวยาวเกลี่ยที่แก้มของเธอแผ่วเบาแต่ตัวเธอกลับขนลุกซู่อย่างประหลาดมือของเธอจิกเกร็งแต่สายตายังมองใบหน้าหล่อที่ยกยิ้มให้เธออยู่

“ขอบคุณนะครับที่ช่วยชีวิตผม”

“….”

“ผมขอตอบแทนด้วยการเป็นสามีของคุณจะได้ไหมครับ” ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างกับคำพูดของเขาที่เอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

“คะ!? เมื่อกี้คุณ..”

“กลับบ้านเถอะครับดึกแล้วนะพรุ่งนี้มีเรียนเช้าไม่ใช่หรอ” ไซเรนพูดขึ้นก่อนจะปล่อยมือออกจากใบหน้าสวยแล้วเดินนำไปขึ้นรถ เทียร์มองอีกฝ่ายอย่างประหลาดใจก่อนจะเบิกตากว้างอีกครั้งด้วยความตกใจที่อีกฝ่ายรู้ตารางเวลาเรียนของเธอได้อย่างไรกัน

“นี่เขาสืบประวัติส่วนตัวฉันงั้นเหรอ” เธอเอ่ยขึ้นอย่างตกตะลึงมองใบหน้าหล่อที่หันกลับมากวักมือเรียกเธอให้ขึ้นรถ