ปฏิเสธพยาบาลคนใหม่

โชคไม่ดีเลยจริง ๆ ที่ต้องมาเจอกับอ้ายหนิงที่ห้างสรรพสินค้า รายนั้นมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนที่จะยกยิ้มด้วยรอยยิ้มสมเพช แต่มีหรือที่เธอจะเก็บเอามาใส่ใจ ชีวิตของเธอนับจากนี้ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับบ้านเสิ่นอีกต่อไป

"คิดว่าใครที่ไหน ที่แท้ก็พี่สาวของฉันนี่เอง แล้วไหนล่ะพี่เขย อุ๊ยตายจริงลืมไปว่าคงนอนเป็นผักอยู่ที่บ้าน" การเยาะเย้ยพี่สาวเพียงเล็กน้อย ก็ทำให้อ้ายหนิงมีความสุขมากทีเดียว แน่นอนล่ะว่าอีกฝ่ายไม่เคยสักครั้งที่จะกล้าตอบโต้พอ

"เสิ่นอ้ายหนิงดาราสาวชื่อดัง ไม่คิดว่าจะมีนิสัยต่ำตมขนาดนี้ " จินเฟิงจิ๊ปากพลางส่ายหน้าอย่างมีจริต แน่นอนล่ะว่าที่ผ่านมา จินเฟิงไม่กล้าที่จะทำอย่างนี้แน่ ๆ   แต่ตอนนี้เธอต้องเกรงใจใครกันล่ะ ไม่พอใจแล้วจะทำอะไรนายหญิงตระกูลโจวอย่างเธอได้

"แค่ข้ามวัน แกก็ปากกล้าขึ้นแล้ว เหอะคิดว่าสามีของ แกจะค้ำตำแหน่งนั้นอีกได้นานแค่ไหนกัน "  คงเพราะมีคนติดตามอยู่ด้วย อ้ายหนิงถึงไม่กล้าที่จะทำอะไรคนเป็นพี่สาว อีกอย่างอยู่นอกบ้านแบบนี้เสี่ยงที่จะเป็นข่าวได้สูงมาก เธอคงไม่กล้าทำอะไรที่มันอันตรายต่อชื่อเสียงตัวเองขนาดนั้น ถ้าพูดกันถึงความได้เปรียบแล้ว จินเฟิงคิดว่าในตอนนี้เธอได้เปรียบคนเป็นน้องสาวมากทีเดียว ไม่ใช่แค่ตำแหน่งนายหญิงเท่านั้น  แต่เพราะว่าอีกฝ่ายเป็นคนในที่สว่าง แน่นอนว่าสำหรับเธอแล้วเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้มีภาพจำที่แสนดีต่อสายตาผู้คนมากนัก

"ก็รอดูไปเถอะ อย่าคิดกลับมาเสียดายเนื้อชิ้นงามก็แล้วกัน"

พูดจบแล้วจินเฟิงก็เดินออกไป ต้าหลางชื่นชมนายหญิงอยู่ในใจ อย่างน้อยก็มีความกล้าที่จะตอบโต้ การเป็นนายหญิงแก๊งมังกร ต้องไม่กลัวใคร  

"ไปกันเถอะ"

ไม่มีใครเอ่ยถึงเรื่องก่อนหน้านี้ ครีมบำรุงชั้นนำหลายอย่างที่ได้รับการแนะนำ เธอเลือกมันไปทั้งหมด  เพราะสภาพผิวของเธอในตอนนี้ที่เป็นอยู่มันพังเกินกว่าที่จะกอบกู้ได้ในเวลาสั้น ๆ  

"รับทั้งหมดเลยหรือคะ "

"ใช่ค่ะ"

เป็นจางซุยที่บอกพนักงาน ก่อนที่จะยื่นบัตรของเจ้านายไปให้อีกฝ่าย  เมื่อไม่มีอะไรที่ต้องการ จินเฟิงถึงคิดว่าเธอสมควรที่จะกลับได้แล้ว เอาจริง ๆ แม้รู้ว่าสามีของเธอจะสามารถเอาตัวรอดจากเงื้อมมือของคนที่เอาแต่คอยจ้องตำแหน่งของเขาได้ แต่ไม่รู้ทำไมถึงอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ หรือว่าในตอนนี้เธอกำลังมีจิตวิญญาณในการเป็นภรรยาอย่างล้นเปี่ยม

"เรารีบกลับกันเถอะ ตอนนี้ฉันเริ่มเป็นห่วงคุณเฟยหลงแล้ว"

"ครับ"

ต้าหลางตอบรับอย่างเข้มแข็ง รีบถือของไปเก็บและเปิดประตูรถให้นายหญิง ทันทีที่ถึงบ้าน ก็เพิ่งจะสังเกตเห็นว่าวันนี้ บ้านใหญ่มีแขก แน่นอนว่าแขกที่สามีของเธอ คงไม่ยินดีที่จะต้อนรับเลย บ้านตระกูลโจวสายรองสินะ วันนี้มากันทั้งครอบครัวพ่อแม่ลูกเลยทีเดียว

"หลานสะใภ้นี่ ออกไปไหนมาหรือ"

อาสะใภ้ของสามีเอ่ยทักทายขึ้นมา แน่นอนว่าจินเฟิงก็โค้งตัวให้ตามมารยาท 

"ฉันออกไปซื้อของมานิดหน่อยค่ะ มีอะไรหลายอย่างที่ยังขาดเหลือ"

สำหรับครอบครัวนี้แล้ว สามพ่อแม่ลูกคบหาไม่ได้อย่างถึงที่สุด คนที่ไม่รู้จักพอแถมกระหายในสิ่งที่ซึ่งไม่ใช่ของตัวเองนั้นเป็นอะไรที่น่ากลัวมากจริง ๆ 

"ดีจริงนะ เธอน่ะแต่งเข้ามาเพียงข้ามวันก็ออกไปใช้เงินแล้ว ดีจริง ๆ "

จินเฟิงทำหน้าไม่เข้าใจ เธอใช้เงินของสามีไม่ใช่หรือ และเกี่ยวอะไรกับอาสะใภ้สามีคนนี้ หรือว่ากำลังหวงทรัพย์สินที่ไม่ใช่ของตัวเองอย่างนั้นหรือ ช่างเป็นการกระทำที่น่าตลกสิ้นดี

"ขอบคุณอาสะใภ้ที่เอ่ยชม เพราะสามีของฉันเป็นสามีที่ดี ฉันเลยทำได้เพียงใช้เงินได้อย่างไม่ต้องคิด สำหรับตำแหน่งภรรยาท่านผู้นำแล้ว นี่คงไม่มากเกินไปไม่ใช่หรือคะ"

ก็ไหนใครบอกว่าเด็กคนนี้หัวอ่อน และจัดการได้ไม่ยาก เหมือนว่าข่าวที่ถูกเล่ามาจากปากลูกชายเธอจะไม่เป็นอย่างนั้น ฉิงฮั่นรู้อะไรมาแบบไม่ถูกต้องหรือเปล่า 

คล้ายกับถูกตบหน้าให้ตื่นแท้ ๆ จินเฟิงโค้งตัวก่อนที่จะเดินขึ้นไปชั้นบน เห็นว่ามีคนกำลังเข้าไปในห้องของเฟยหลง เธอถึงได้เดินเปิดประตูเข้าไป คนเหล่านี้กำลังหาทางกำจัดเขาให้ได้จริง ๆ สินะ

"ขอโทษค่ะ แต่ฉันคิดว่าพวกเราไม่ต้องการพยาบาล ถ้าไม่ถือเป็นการรบกวน คุณอาสามีพาพยาบาลคนนี้ไปเถอะค่ะ"

เฟยหลงมองไปที่ภรรยา พลางคิดว่าภรรยาของเขานั้นต้องการทำอะไรกันแน่ เขาเองก็ไม่ได้ต้องการพยาบาลคนนี้ แต่ก็อยากรู้ว่า บ้านรองจะมาไม้ไหนอีก

"อะไรกันหลานสะใภ้ จะปฏิเสธความหวังดีจากบ้านรองหรือ เธอเพิ่งแต่งเข้ามาอย่าทำตัวให้มีปัญหาดีกว่า"

"ฉันเป็นภรรยาของเขา อีกอย่างแล้วพยาบาลคนนั้นก็ยังสาว มันผิดหรือที่ฉันหึงหวง ขอร้องล่ะค่ะอย่าทำลายความสัมพันธ์ของเราเลย"

เฟยหลงกำลังขำอยู่ในความคิด นี่เธอเล่นเอาความหึงหวงมาเป็นเหตุผลในการปฏิเสธเชียวหรือ และถ้าอารองจะดึงดันต่อไป ก็คงดูเป็นคนใจร้าย ที่ทำลายชีวิตคู่ของหลาน แต่ไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์หลังจากที่แต่งเข้ามา

"เอาล่ะ ในเมื่อพูดมาถึงขนาดนี้ เอาเป็นว่าฉันจะให้พยาบาลกลับไปก่อน "

แม้จะพูดแบบนั้น ทว่าในจดกลับจดชื่อหลานสะใภ้ผู้นี้เอาไว้ในความคิดแล้ว เขาไม่สนใจหรอกว่าจะเป็นใครมาจากที่ไหน ถ้าหากขัดความยิ่งใหญ่ของเขาแล้ว ก็ต้องถูกกำจัดออกไปอย่างไม่เหลือซาก

ดวงตาหวานมองคนพวกนั้นเดินออกไปจากห้องนอนจนลับสายตา ก่อนที่จะรีบไปล็อกประตูไว้ 

"ทำไมเธอถึงบอกอารองไปแบบนั้น"

เฟยหลงเอ่ยถามขึ้นทันที เมื่อได้ยินว่าคนน่าจะถอยออกไปจากบริเวณใกล้เคียงหมดแล้ว

"ก็ฉันไม่ชอบให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้คุณนี่คะ แค่ดูแลคุณฉันที่เป็นภรรยาสามารถทำได้อย่างไม่ขาดตกอยู่แล้ว"

"คุณคิดแบบนั้นจริง ๆ หรือ" เฟยหลงเอ่ยถามคนเป็นภรรยาอย่างไม่ค่อยที่จะอยากเชื่อมากเท่าไหร่ เขาหรี่ตาเพื่อจับสังเกต ก็เห็นแต่ว่าอีกฝ่ายที่ทำหน้าตาใสซื่อ

"ใช่ค่ะ และคืนนี้ฉันจะย้ายมานอนกับคุณที่นี่ ไม่ต้องห้ามฉันนะคะ เพราะฉันเริ่มคิดว่ามีคนคิดจะทำอะไรบางอย่างไม่ดีต่อคุณ ไม่ว่าคุณจะเชื่อใจฉันหรือไม่ก็ตามเถอะค่ะ  ฉันจะทำให้คุณเห็นเองว่าตั้งแต่วันที่ฉันแต่งงานกับคุณ ฉันก็กลายเป็นคนของคุณอย่างเต็มร้อยแล้ว"

เฟยหลงเหลือบสายตามองเธอก่อนที่จะหันไปมองทางอื่น แสร้งเป็นไม่ใส่ใจในสิ่งที่จินเฟิงพูด คำพูดที่เรียบง่าย แต่ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาอีกแล้ว

"เล่าเรื่องของคุณ ให้ผมฟังได้หรือเปล่า"

"ได้สิคะ"

เอ่ยจบจินเฟิงก็ขยับเก้าอีกเข้ามานั่งใกล้เตียงนอนของเขา เธอเริ่มเล่าตั้งแต่ตอนที่แม่ตั้งท้องเธอ  ปกติแล้วเฟยหลงไม่ค่อยฟังเรื่องไร้สาระจากใครเท่าไหร่นัก แต่ตอนนี้เขาต้องมานั่งฟังภรรยาเล่าเรื่องที่เธอเจอมาตั้งแต่เกิดมาในบ้านเสิ่น มันมีแต่เรื่องราวที่น่าเจ็บปวดทั้งนั้น เด็กคนหนึ่งที่เติบโตขึ้นมาได้ ท่ามกลางความไม่ต้องการของบ้าน แค่มีชีวิตรอดได้มาถึงตอนนี้ ก็เป็นเรื่องที่น่าทึ่งเกินไปแล้วล่ะ

"แม่ของฉันถูกวางยา และสิ้นใจในบ้านเสิ่น หลังจากนั้นมีฉันคนเดียวที่ต้องใช้ชีวิตเหมือนไม่มีตัวตนอยู่ที่นั่น"

เขารู้ว่าที่เธอเล่ามานั้นเป็นความจริงอย่างไม่มีผิดเพี้ยน จากข่าวที่เขาให้คนของเขาไปสืบมาก็เป็นแบบนั้น และรูปร่างที่ผอมเกินไปของเธอ ก็เป็นสิ่งที่การันตีได้ว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง เขาเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าเธอเปลี่ยนทรงผมใหม่แล้ว แถมสีผมก็แตกต่างไปจากเดิม รู้จักปรับตัวได้เร็วดีนี่

" ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ก็มานอนกับฉันที่นี่"

"คะ"  จินเฟิงไม่เข้าใจ จู่ ๆ เขาก็ยอมให้เธอมาวุ่นวายกับพื้นที่ส่วนตัวของเขาง่าย ๆ

"ก็เธอไม่ใช่หรือไง ที่บอกว่าจะเป็นคนดูแลฉันแทนพยาบาลพวกนั้น"

"เข้าใจแล้วค่ะ" 

จินเฟิงคิดในใจว่า เธอบอกแบบนั้นก็จริง แต่เขาน่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจตัวเอง ว่าเขาไม่ได้ป่วยเอาเสียหน่อย ช่างเป็นคุณชายที่เสแสร้งเก่งเอาเสียจริง ถึงจะเป็นแบบนั้นจินเฟิงก็ทำตามอย่างว่าง่าย