ตอนที่ 6 บังคับหัวใจ

ตอนที่ 6 บังคับหัวใจ

ร่างกำยำของชายหนุ่มร่างสูงโปร่งกระชากตัวของศิรินทรา เข้าหาตนพร้อมซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องอย่างรุนแรง ยิ่งเธอเกลียดเขามากสักเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรุนแรงกับเธอมากเท่านั้น ริมฝีปากหยักหนาบดขยี้ปากบางอมชมพูจนเธอเจ็บปวดเจียนตาย เขาทั้งรุนแรงจนเธอยากที่จะต้านทานเขาได้ ปากบางบวมเป่งขึ้นมา กำปั้นน้อย ๆ ทุบลงหน้าอกแกร่งหลายต่อหลายครั้งประท้วงให้เขาปล่อยเธอเป็นอิสระ ทั้งเสียงร้องห้ามทั้งกำปั้นที่ทุบไม่หยุดเริ่มทำให้กวินฑารำคาญใจ เขารวบแขนทั้งสองข้างไขว้หลังก่อนจะบีบมันแน่น หญิงสาวแสดงใบหน้าเหยเกขึ้นมาอย่างเจ็บปวด

“หึ! อย่าอวดดีให้มันมากนักไม่งั้นฉันไม่เลี้ยงเธอไว้แน่!” เขายิ้มเยาะก่อนจะยกมือขึ้นมาสัมผัสใบหน้าสวย

“ปล่อย!” หญิงสาวสะบัดหน้าหนีทว่าชายหนุ่มกลับบีบคางเธอแทน

“เดี๋ยวได้ปล่อยแน่ แต่เป็นปล่อยอย่างอื่นในตัวเธอนะ หึ! แต่โชคดีของเธอนะที่เช้านี้ฉันมีงานต้องจัดการเลยไม่ว่างผลิตลูกกับเธอต่อ อย่าสั่นริก ๆ คิดถึงผัวคนนี้ล่ะ!” คำพูดคำจาที่ออกมาจากปากของเขาทำเอาหญิงสาวถึงกับลมออกหู เธอเกลียดเขา เกลียดเข้ากระดูกดำ

กวินฑาลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัววันนี้เขาต้องตรวจสอบสินค้าด้วยตัวเองจึงต้องมายังเกาะแห่งนี้ ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดสบาย ๆ อย่างกางเกงยีนเสื้อเชิ้ตสีขาวกำลังก้าวเท้าลงบันไดมา เขาไม่สนใจคนที่อยู่บนห้องแต่ก็ไม่ลืมบอกลูกน้องคนสนิทให้เฝ้าหล่อนเอาไว้ให้ดี ทันทีที่ชายหนุ่มออกไปเจ้าของใบหน้าสวยปนทุกข์ลุกขึ้นรวบ ผ้าห่มกอดแนบตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ สายน้ำที่ไหลอาบกายพร้อมมือบางที่ถูร่างกายไปมาปานอยากให้ร่องรอยที่ชายหนุ่มกระทำไว้จางหายไปจากเบาเริ่มแรงขึ้นแรงขึ้นจนตามเนื้อตัวเกิดรอย น้ำตาเจ้ากรรมไหลออกมาไม่ขาดสาย เธอเจ็บ เธอเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้

“พี่อาทิตย์ รินคิดถึงพี่ เมื่อไหร่พี่จะมาช่วยรินสักที อึกฮื่อออ!”

อีกด้านของชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาเขานั่งเคาะนิ้วลงบนโต๊ะทำงานครั้งแล้วครั้งเล่าเมื่อได้ยินลูกน้องมารายงานความคืบหน้าล่าสุดเขา ปกติเกาะของกวินฑาน้อยคนนักที่จะได้เข้าไปอย่างง่าย ๆ เพราะเหตุนี้สินะมันจึงพาแก้วตาดวงใจของเขาไปด้วย

เขาแอบให้คนของตนที่ทำงานกับกวินฑาช่วยตามหา ศิรินทรา เขาอยากรู้ว่าตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้างสบายดีรึเปล่าและเธอโดนผู้ชายคนนั้นทำอะไรรึเปล่านั้นคือสิ่งที่เขาอยากรู้มากที่สุด ใบหน้าสวยของหญิงสาววัย 21 ปี เธอเป็นลูกสาวของแม่บ้าน ที่ดูแลบ้านให้กวินฑา ปานดาวนักศึกษาจบใหม่ที่กลับมาอยู่บ้านเกิด เธอทำงานให้ทั้งกวินฑาและสุริยะ ถึงรู้ว่านี่มันคือการทรยศแต่เธอ ไม่มีทางเลือกเมื่อหัวใจมันเรียกร้องให้ทำอย่างนั้น

“ปาน ลูกช่วยจัดโต๊ะอาหารให้คุณกวินฑาหน่อย อีกเดี๋ยวท่านคงจะลงมาแล้ว อ๋อ สองที่นะ เห็นเมื่อคืนท่านมาผู้หญิงมาด้วยคนนึง” ดวงเดือนบอกลูกสาวที่เข้ามาช่วยงานในครัว ปกติปานดาวเป็นผู้ช่วยพนักงานบัญชีอย่างแก้วตา

“จ้ะแม่ อืมผู้หญิงที่มากับนายท่านเป็นแฟนของท่านหรือจ๊ะ”

“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ลูกอย่าไปยุ่งวุ่นวายล่ะ นายท่าน คงไม่ชอบ พอตรงนี้เสร็จปานก็ไปทำงานต่อเถอะนะ”

“จ้ะแม่” ปานดาวทำตามที่ดวงเดือนบอก พอจัดโต๊ะอาหารเสร็จชายหนุ่มใบหน้าเรียบตึงก็ลงมาแต่ทว่าผู้หญิงที่หล่อนอยากจะเจอกลับไม่ลงมาด้วย หญิงสาววางกาแฟข้าง ๆ ให้ชายหนุ่มอย่างถ่อมเนื้อถ่อมตัว

“จัดอีกชุดไปให้ผู้หญิงที่อยู่ข้างบนด้วยนะปาน ไม่ต้องพูดหรือตอบอะไรกับผู้หญิงคนนั้น เข้าใจที่ฉันสั่งใช่ไหม” น้ำเสียงดุตามนิสัยของกวินฑาเอ่ยขึ้นมา

“ขะ เข้าใจค่ะ” สีหน้าหวานรับคำก่อนจะก้มหัวพร้อมตรงไปในครัว เสียงถอนหายใจดังออกมาหลังจากได้เดินออกมาจากบริเวณนั้น กวินฑาเกลียดที่สุดคือการโดนหักหลังแต่สิ่งที่เธอจะทำมันไม่มีทางเลือก ปานดาวจัดเตรียมอาหารหลังจากที่ชายหนุ่มออกไปเธอก็ขึ้นไปบนห้องทันที