-05- พบเจออีกครั้ง

"เดี๋ยวๆ ทำไมแกเดินแปลกๆวะใจดี" ใจรักษ์หรี่ตามองใจดีอย่างจับพิรุจ

"เอ่อ เมื่อคืนลื่นล้มที่ร้านนะ ไม่มีอะไรหรอกพี่รักษ์" ใจดียิ้มกลบเกลื่อนแล้วรีบเปิดตู้เย็นหยิบน้ำมาดื่ม

"หายไปทั้งคืน กลับมาเดินขาถ่าง ถ้าไม่มีอะไรก็แล้วไป"

"มะ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ใจดีแค่ไปเสิร์ฟอาหารแต่ซุ่มซ่ามไปหน่อย" ใจดีบอกพี่ชายยิ้มๆ โกหกเป็นบาป แต่ถ้าบอกความจริงบาปยิ่งกว่า! ...ใจดีขอโทษนะคะพี่รักษ์

_______________________

-05- พบเจออีกครั้ง

"ลา ลัล ลา ลัล ลา ~~" เสียงใสๆฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีลงมาจากชั้นสองของบ้านตั้งแต่เช้าตรู่

"มีอะไรดีๆหรอ หน้าตาเบิกบานเชียว" ใจรักษ์หรี่ตามองคนตัวเล็กในชุดนักศึกษาอย่างจับสังเกต

"อารมณ์ดีเพราะมีความสุข ไม่มีทุกข์จะให้ไม่สุขได้ยังไง ฮิ้ววว" ใจดีตอบทะเล้นๆจนใจรักษ์ส่ายหน้าเอือมระอา

"เออๆ พี่ออกไปซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋มา กินก่อนสิ"

"อุต๊ะ! พี่รักษ์ป่วยหรอ"

"พูดมากหน่า" ใจรักษ์เฉไฉแล้วเดินเข้าไปชงกาแฟในครัว ใครจะรู้ว่าวันนี้เขาอุตส่าห์แหกขี้ตาตื่นขึ้นมาทำดีชดเชยความผิดให้กับน้องสาวตัวแสบ!

@บริษัท รัศมิมาลย์ จำกัด

ใจดีนักศึกษาฝึกงานแผนกจัดซื้อเดินแจกจ่ายรอยยิ้มสดใสให้เหล่าพนักงานภายในบริษัทจนเป็นที่คุ้นตา เพราะตอนนี้ก็เข้าเดือนที่สามแล้วที่เธอมาเป็นเด็กฝึกประสบการณ์ที่นี่

"ใจดี ช่วยเอาเอกสารไปให้พี่ต๋อยฝ่ายบัญชีหน่อยจ๊ะ"

"ได้ค่ะหัวหน้า" ใจดีเป็นเด็กใช้ง่าย ใครสั่งอะไรทำหมดไม่มีเกี่ยง ด้วยความสดใสร่าเริงของเด็กสาวจึงทำให้หนุ่มๆในบริษัทมักจะเอ่ยแซวหยอกล้ออยู่เสมอ

"วันนี้ท่านรองประธานจะมาตรวจงานด้วยแหละแก ฉันละตื่นเต้นสุดๆ"

"โอ๊ยย ได้ข่าวว่าหล่อวัวตายควายล้ม ว่าแต่ฉันสวยแล้วยังจ๊ะ" เสียงกระซิบกระซาบที่ดังชัดเจนของพนักงานสาวต่างกระตือรือร้นพูดถึงรองประธานที่นานๆจะมาตรวจเอกสารในบริษัทกันให้แซด คนบ้าอะไรหล่อวัวตายควายล้ม เฮอะ!

"ใจดีวันนี้รองประธานมาเยี่ยมแผนกเราด้วย พี่สวยแล้วยังอะ" พี่วุ้นสาวสวยประจำแผนกถามขึ้นพร้อมหมุนตัวไปมา

"โอ๊ยย พี่วุ้นสวยอยู่แล้วค่ะไม่แต่งอะไรก็สวย" ใจดีพูดพลางฉีกยิ้มกว้างให้

"ใจดีนี่ปากหวานจริงๆ ถ้าน้องชายพี่ยังโสดนะพี่จะจีบไปเป็นน้องสะใภ้แล้วเนี่ย"

"คิกคิก พี่วุ้นก็พูดไป ใจดีขอไปปล่อยเบาก่อนนะคะ ไม่ไหวแล้ว!!!" ใจดีบอกรุ่นพี่สาวแล้ววิ่งปรู๊ดไปยังห้องน้ำพนักงานทันที

"ฮ้าาา โล่งจัง" หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จก็รีบเดินกลับไปเตรียมสแตนบายรอต้อนรับท่านรองประธานขวัญใจมหาชน

"เห้ย ท่านรองฯมาแล้วแน่เลย" ใจดีบ่นพึมพำแล้วรีบเดินเข้าไปในห้องอย่างเร่งรีบ

"ขอโทษที่มาสายค่ะ"

"ใจดียืนนิ่งๆเถอะหน่า" พี่วุ้นกระซิบบอกคนมาใหม่ที่ทะเล่อทะล่าเบาๆ

"...เสือ!!!" ใจดีเผลอหันไปสบตากับรองประธานที่ยืนเก็กหน้าขรึมคุยกับผู้จัดการอยู่ใกล้ๆอย่างตกใจ

"ยัยกระต่ายหูยาว!" ไทเกอร์เผลออุทานชื่อเด็กสาวที่ขายพรหมจรรย์ให้เขาอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าจะเจออีกคนที่นี่

"นักศึกษาฝึกงานรู้จักกับท่านรองฯด้วยหรอ รักษามารยาทด้วย" ผู้จัดการแผนกหันมาตำหนิเด็กในปกครองแล้วหันไปชี้แจงรายละเอียดงานต่อ

"ไม่ค่ะใจดีไม่เคยรู้จักเสือมาก่อนค่ะ ขอโทษที่เสียมารยาทค่ะ" ใจดีรีบปฏิเสธพัลวันจนทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว ไม่รู้จัก เสือ มาก่อน เห้อออ โป๊ะแตกซะแล้วเรา! พอรู้ตัวว่าเผลอปล่อยไก่ก็รีบก้มหน้าแล้วยืนสงบปากสงบคำ

"ขอเชิญคุณนักศึกษาฝึกงานมาพบผมที่ห้องด้วยครับ" ไทเกอร์พูดนิ่งๆแล้วเดินนำไปยังห้องทำงานชั้นบนสุดท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของเหล่าพนักงาน

"เสือ! เสือคือท่านรองประธานหรอ" ใจดีรีบถามคนตัวโตตรงหน้าอย่างสงสัย

"มึงช่วยเงียบปากสักนาทีจะตายไหมห๊า?" ไทเกอร์หันกลับมามองหญิงสาวด้วยใบหน้าเรียบเฉย

"ใจดี เอ้ย วันหลังหนูจะได้เอาเสื้อสูทมาคืนเสือ" ใจดียังคงพูดจ้อต่อไม่สนใจคนหน้าดุ

"ใจดี? มึงชื่อใจดีหรอ"

"ก็ใช่นะสิ ใจดีชื่อใจดี พิทยารักษ์ค่ะ" ใจดีแนะนำตัวเสร็จสรรพจนไทเกอร์มองอย่างเบื่อหน่าย

"มาฝึกงานที่นี่?"

"ใช่ค่ะ อีกเดือนนึงหนูก็ฝึกเสร็จแล้ว เรียนจบแล้วด้วย" ใจดีตอบด้วยความภาคภูมิใจ

"เรียกกูว่าท่านรองฯ ไม่ใช่เสือ!" ไทเกอร์บอกคนตรงหน้าด้วยเสียงเข้มไม่สบอารมณ์ เขาไม่ควรมาเสียเวลากับยัยเด็กบ้านี่เลยจริงๆ น่าหงุดหงิดชะมัด

"ได้เลยเสือ เอ้ย ท่านรองฯ"

"ออกไปได้แล้ว" ไทเกอร์โบกมือไล่เด็กสาวที่ยืนปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ที่หน้าโต๊ะทำงานแล้วหันกลับมาสนใจเอกสารตรงหน้าต่อ นี่ถ้าคุณแม่ของเขาไม่ติดธุระด่วนเขาคงไม่ต้องมาแสดงตัวที่นี่ให้เสียเวลา เพราะตำแหน่งรองประธานที่ได้รับมาจากการยัดเยียดล้วนๆ!

"ใจดีๆ ท่านรองเรียกไปทำไมหรอ" พี่ๆในแผนกมารุมถามนางเอกของบริษัทกันยกใหญ่ ใครๆก็สงสัยใคร่รู้ว่านักศึกษาฝึกงานระดับล่างจะรู้จักกับลูกชายเจ้าของบริษัทเชียวหรือ

"อ้อ เสือ เอ้ย ท่านรองฯแค่เรียกไปบอกว่าต่อไปให้เรียกว่า ท่านรองฯไม่ใช่เสือค่ะ" ใจดีตอบซื่อๆจนทุกคนมองหน้ากันพร้อมกับเครื่องหมายคำถาม (?) สรุป ใจดี รู้จักกับท่านรองฯมาก่อนหรือนี่!!!

"แล้วน้องใจดีไปรู้จักท่านรองฯได้ยังไงหรอคะ"

"อ่อ ก็วันนั้นใจดีไป...อื้อออ!!!" ใจดียังไม่ทันที่จะสารธยายสาเหตุที่พบเจอกับไทเกอร์ก็มีมือปริศนามาลากตัวออกไปจากห้องทำงานของแผนกเสียก่อน

"...อ่อยอะ! (ปล่อยนะ!)"

"หุบปาก!" ไทเกอร์ขู่เสียงลอดไรฟันอย่างหงุดหงิด นี่ถ้าเขาไม่ตงิดใจเดินตามยัยเด็กใจดีออกมามีหวังเด็กนี่แฉเขาหมดเปลือกแน่ๆ ไทเกอร์ไม่ได้ซีเรียสเรื่องภาพลักษณ์มากมาย แต่ตอนนี้เขาเพิ่งถูกคุณธัญญาเรศผู้เป็นมารดาจ้องจับผิดอยู่จึงต้องทำตัวให้ขาวสะอาดโปร่งแสงไร้สิ่งมัวหมอง แต่ทุกอย่างเกือบพัง เพราะยัยเด็กกะโปโลนี่!

"ทะ...ท่านรองฯ! ลากใจดีออกมาทำไมคะ" ใจดีหันไปถามเจ้าของมือปริศนาอย่างงุนงง เพราะดูเหมือนใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้าเริ่มดุสมชื่อเสียแล้วสิ!

"มึงกำลังจะบอกทุกคนว่าขายซิงให้กูในราคาห้าหมื่นบาท?" ไทเกอร์พูดอย่างหัวเสียให้กับความปากพล่อยของใจดี

"เปล่านะ! หนูจะบอกว่าหนูเจอเสือในงานวันเกิดคุณเรนเดียร์ต่างหากเล่า" ใจดียู่ปากขัดใจที่ถูกไทเกอร์เข้าใจผิด เธอไม่โง่ขนาดที่เอาตัวเองไปแฉให้คนอื่นรู้ถึงสาเหตุที่พบเจอเขาหรอกนะ! เสือนี่โง่จริงๆเลย ใจดีได้แต่คิดในใจ

"มึงนี่มันตัวปัญหาจริงๆ"

"ไม่ใช่ซักหน่อย หนูเป็นตัวคลี่คลายปัญหาต่างหาก" ใจดีเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้ เพราะเธอมักจะเป็นคนคลี่คลายปัญหาวุ่นวายให้คนอื่นเสมอ อทิเช่น พี่ใจรักษ์จอมก่อเรื่อง!

"กูควรทำยังไงกับมึงดี หรือนี่คือวิธีเรียกร้องความสนใจของมึง?" ไทเกอร์มองเด็กสาวตรงหน้าอย่างพิจารณาอีกครั้ง มารยาผู้หญิงสมัยนี้มีน้อยเสียที่ไหน แม้เขาจะอายุไม่มากแต่ประสบการณ์การใช้ชีวิตค่อนข้างโชกโชนเขาจึงมั่นใจได้ว่า ยัยเด็กใจดีคนนี้โง่และซื่อบื้อของจริง!

________________________