-04- ไทเกอร์ที่แปลว่าเสือ

ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก!

"...อ๊ะ จะ...เจ็บนะ! อ๊าาา" ครางไปด่าไปตลอดเส้นทางแห่งความสุข เสียงด่าทอของเธอยิ่งปลุกเร้าความต้องการของไทเกอร์เพิ่มมากขึ้นอย่างไม่รู้จักอิ่ม คืนนั้นทั้งคืนใจดีกลายเป็นเหยื่ออันโอชะแสนหวานของไทเกอร์จนเกือบรุ่งสาง ความทรงจำสุดท้ายก่อนที่จะหมดสติไปคือ

'กูชื่อไทเกอร์ ครางชื่อกูเพราะๆนะเดี๋ยวให้ทิป!'

________________________

-04- ไทเกอร์ที่แปลว่าเสือ

จึกๆ จึกๆ

นิ้วเล็กจิ้มเรียกชายหนุ่มเจ้าของอ้อมกอดหลายครั้งแต่ไม่มีทีท่าว่าเขาจะตื่น

"เสือ คุณเสือ!!!!!!"

"โว๊ยยยย! มึงจะตะโกนหาพระแสงอะไรห๊า?" ไทเกอร์ตวาดถามอย่างขัดใจที่ถูกปลุกจากนิทรา เพราะเขาเพิ่งจะงีบหลับไปเมื่อชั่วโมงก่อนนี่เอง

"เงิน ...ห้าหมื่น ทิปด้วย" ใจดีแบมือขอเงินค่าเวอร์จิ้นตามที่ตกลงไว้ ทำเอาไทเกอร์มองเหยียดๆอย่างดูถูก เลือดพรหมจรรย์แลกกับเงินแค่ห้าหมื่นถือว่าคุ้ม

ร่างสูงคว้าเสื้อคลุมมาสวมลวกๆแล้วหยิบเช็คเงินสดที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อสูทออกมาพร้อมพิจารณาหญิงสาวที่ร่วมหลับนอนอีกครั้งตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า อึ๋ม! และสะอาด ทานแล้วไม่น่าจะมีพิษ

"เอาไป" เช็คเงินสดที่กรอกจำนวนตัวเลขหนึ่งแสนบาทถูกยื่นให้ใจดี หญิงสาวมองอย่างอึ้งๆ ค่าตัวห้าหมื่น งั้นอีกห้าหมื่นคือทิปหรอเนี่ย !!!

"ทะ...ทำไมเสือให้ทิปใจดีเยอะจัง ใจป๋ามาก!" ใจดีเอียงคอถามอย่างสงสัย แม้จะดีใจแต่ก็ต้องการทราบที่มาของเงินก้อนนี้เหมือนกัน

"เสือ?"

"ก็เสือไง ไทเกอร์ที่แปลว่าเสือ" ใจดีตอบกลับเสียงใส ไม่สนใจใบหน้ายุ่งเหยิงเจ้าของชื่อแม้แต่น้อย ร่างเล็กพยุงตัวเองมาสวมใสเศษเสื้อผ้าอย่างยากลำบาก ครั้งแรกของผู้หญิง เจ็บชะมัด!

"ไสหัวไปได้ละ" ไทเกอร์บอกพลางชี้ไปที่ประตูบานใหญ่อย่างไม่ใส่ใจ

"ไม่ได้นะ! เราต้องไปด้วยกันสิ เดี๋ยวคุณเรนเดียร์มาเห็นแล้วเสือจะเดือดร้อนนะ" ใจดีบอกอย่างลุกลี้ลุกลนเพราะนี่ไม่ใช่บ้านของไทเกอร์เหมือนกัน เขาจะมานอนต่อไม่ได้

"ไปด้วยกัน? ทำไมกูต้องไปกับมึงด้วย" ไทเกอร์ปลายตามองหญิงสาวในชุดกระต่ายหูยาวเล็กน้อยแล้วหยิบบุหรี่มาสูบพ่นควันคละคลุ้ง

"เดี๋ยวคุณเรนเดียร์ เจ้าของบ้านมาเห็นแล้วเสือจะแย่เอานะสิ เราไปกันเถอะ" ใจดีถือวิสาสะจับข้อมือหนาพร้อมออกแรงลากเล็กน้อย

"กูไม่ไป มึงกลับไปได้ละ น่ารำคาญชิบหาย" ไทเกอร์สะบัดมือออกอย่างไม่พอใจ

"งั้นก็ตามใจ ถ้าถูกตำรวจจับขึ้นมาไม่รู้ด้วย ขอยืมเสื้อก่อนนะเสือ" ใจดีอมลมจนแก้มป่องแล้วหยิบเสื้อสูทราคาแพงที่พาดอยู่บนโซฟามาสวมใส่พร้อมเดินออกไปจากห้องนอนโดยไม่สนใจไทเกอร์อีกเลย

"เอ่อ นะ...หนูลืมของค่ะ ไม่ได้มาขโมยอะไรนะคะ" ใจดีรีบละล่ำละลักบอกแม่บ้านวัยกลางคนที่เห็นเธอเดินออกมาจากห้องนอนดังกล่าว แล้วรีบเดินออกไปอย่างรีบร้อน

"โอ้โห! ทำไมเจ้านายให้เงินมาเยอะจังวะ" ใจรักษ์มองเงินในมือน้องสาวตาลุกวาว

"ไม่ใช่เงินพี่จ๋าหรอก ใจดีจะจ่ายหนี้ให้พี่รักษ์เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ" ใจดียื่นเงินห้าหมื่นบาทให้พี่ชายอย่างจำใจ พี่รักษ์จะรู้ไหมนะว่าเงินนี่แลกมาด้วยความบริสุทธิ์ของน้องสาวอย่างเธอ

"เออ พี่สัญญาเลยเอ้า!" ใจรักษ์ยื่นนิ้วก้อยออกมาเหมือนที่ชอบสัญญากับใจดีในวัยเด็ก

"ถ้าพี่รักษ์โกหก ใจดีจะหนีออกจากบ้าน!" ใจดีกอดอกทำหน้าเชิดจนใจรักษ์อดหมั่นเขี้ยวเดินไปขยี้ศีรษะเล็กจนฟูฟ่องไม่ได้ ถึงเขาจะขยันหาเรื่องหาราวมาให้ใจดีปวดหัวแค่ไหน ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขารักน้องสาวคนนี้มากเหมือนกัน

"เออ ถ้าแกหนีออกจากบ้านวันไหนพี่จะประกาศขายบ้านนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย" ใจดีทำหน้ามุ้ยแล้วเดินกระทึบเท้าปึงปังเข้าไปในครัวทันที

"เดี๋ยวๆ ทำไมแกเดินแปลกๆวะใจดี" ใจรักษ์หรี่ตามองใจดีอย่างจับพิรุจ

"เอ่อ เมื่อคืนลื่นล้มที่ร้านนะ ไม่มีอะไรหรอกพี่รักษ์" ใจดียิ้มกลบเกลื่อนแล้วรีบเปิดตู้เย็นหยิบน้ำมาดื่ม

"หายไปทั้งคืน กลับมาเดินขาถ่าง ถ้าไม่มีอะไรก็แล้วไป"

"มะ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ใจดีแค่ไปเสิร์ฟอาหารแต่ซุ่มซ่ามไปหน่อย" ใจดีบอกพี่ชายยิ้มๆ โกหกเป็นบาป แต่ถ้าบอกความจริงบาปยิ่งกว่า! ...ใจดีขอโทษนะคะพี่รักษ์

_______________________