บทที่ 1(1)

ตอนที่ 1

โรงแรมบีบียูเป็นโรงแรมระดับสามดาวที่อยู่ติดกับห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ใจกลางเมือง ราคามีตั้งแต่หลักร้อยปลายๆ จนถึงหลักพัน

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นสองครั้งด้วยมือเล็กของผู้หญิงที่อยู่ในชุดเดรสรัดรูปสีแดงเข้ม สีที่ทำให้เจ้าตัวไม่มั่นใจนักแต่ใส่ตามคำแนะนำของเพื่อน แล้วเสียงนั้นก็เงียบไปแต่กลับพบอีกเสียงหนึ่งดังก้องอยู่ในอก และเธอรู้สึกราวกับว่ามันจะดังอยู่ท่ามกลางความเงียบที่เกิดขึ้นตอนนี้

หัวใจดวงเล็กเต้นเร็วขึ้นเป็นสองเท่าจากปกติ ลำคอของเธอแห้งผากเมื่อรับรู้ถึงการขยับที่ลูกบิดประตูห้องหมายเลขห้าหกห้าของโรงแรมระดับสามดาวที่เป็นครั้งแรกของการมาเยือน

“ขออนุญาตนะคะ” เธอเอ่ยอย่างมีมารยาทเมื่อคนที่มาถึงก่อนแล้วปลดล็อกประตูให้

เรียวขาสวยก้าวเข้าไปสู่ห้องนั้นอย่างสั่นเทา ไม่ยอมหันไปมองผู้ชายที่เรียกว่า ‘ลูกค้า’ เพราะยังไม่มีความกล้าพอ แต่หางตาของเธอรับรู้ได้ว่าเขาเป็นคนรูปร่างดี สูงมากทีเดียว อาจจะสูงกว่าเธอหลายสิบเซนติเมตรเลยก็ว่าได้ เขากำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ที่ติดกับผนังอีกฝั่ง

ชายหนุ่มนั่งมองทุกการขยับเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายอย่างพิจารณา คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ทำให้เขาต้องขยับคิ้วหนาเป็นปื้นนั้นเข้าหากันเล็กน้อยเพราะท่าทีของเธอดูแปลกจนรู้สึกได้

คนอะไรถอดรองเท้าเกือบห้านาทีแล้ว จนเขาอยากเดินไปดูให้รู้แล้วรู้รอดว่ามีกาวติดที่ฝ่าเท้าเธอหรือเปล่า

“ฉันมีเวลาชั่วโมงเดียว ถูกไหม” แต่ที่รู้สึกได้คือกูกำลังถูกถ่วงเวลา

“ออ คะ ค่ะ”

หญิงสาวหันมาแล้ว นั่นทำให้เขาต้องขยับมุมปากยิ้มอีกครั้งด้วยความคิดที่ว่า ‘ตรงปก’

เธอคนนี้เป็นคนสวยก็ว่าใช่จะเรียกว่าน่ารักก็ถูก สิ่งที่สะดุดตาเขามากที่สุดคงเป็นดวงตากลมโตที่มีขนตาเรียงเป็นแพโดยไม่ต้องเสริมเติมแต่ง ดูก็รู้ว่ามันเป็นธรรมชาติ

เธอไม่ถึงกับเป็นคนผอมบางแต่มีไขมันตามส่วนที่ควรมี ความโค้งเว้าบนร่างกายทำให้อีกคนลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่รู้ตัว

ใบหน้าสีขาวนวลนั้นถูกแต่งแต้มมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้นแต่เขากลับรู้สึกได้ว่าเธอน่ามองมากทีเดียว ค่าตัวหมื่นเดียวนี้ถือว่าคุ้มค่าแต่ต้องรอดูผลงานอีกที

“ฉันทำอะไรได้บ้างล่ะ”

เขาเอ่ยปากถามให้รู้แล้วรู้รอดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงเงียบ นั่นอาจเป็นเพราะเธอรับงานครั้งแรกอย่างที่เพื่อนสนิทบอกหากเขารอให้เจ้าตัวพูดก่อนคงเสียเวลาเปล่า ดุเผินๆ ก็น่าจะเป็นคนพูดน้อย

“คุณเตรียมถุงมาแล้วใช่ไหมคะ คือว่า” เธอเอ่ยแล้วลอบกลืนน้ำลายไปทีหนึ่ง ไม่รู้จะพูดอย่างไรต่อเพราะตอนนี้หัวใจเต้นแรงอย่างกับคนเป็นโรคที่มีความผิดปกติเกี่ยวกับหัวใจ

ผู้ชายตรงหน้าเธอนี้หล่อมาก จัดอยู่ในระดับที่เรียกว่าดาราหรือนายแบบได้เลยแต่เธอมั่นใจว่าไม่เคยเห็นเขาผ่านสื่อมาก่อน ไม่คิดเลยว่า ‘ลูกค้ารายแรก’ จะดีได้ขนาดนี้ไม่เหมือนอย่างคำบอกเล่าของเพื่อนที่ชักชวนเธอมา

แต่ถึงอย่างไรเธอก็กลัวอยู่ดี

“ฉันพกมาอยู่แล้ว”

หญิงสาวพยักหน้าแล้ววางกระเป๋าสะพายใบเล็กลงบนโต๊ะข้างโซฟาด้วยมือที่สั่นเทาจนอีกฝ่ายเห็นแล้วยังแอบขำในลำคอ

“น้ำเดียวนะคะ ไม่สด ไม่อม ไม่จูบ”

เธอจำบทนี้มาจากเพื่อนแล้วและศึกษามาดีพอสมควรแล้วว่ามันต้องทำอย่างไรบ้าง นี่ไม่ใช่แค่ครั้งแรกของการ ‘ขายตัว’ แต่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องสูญเสียสิ่งที่เคยนึกหวงแหนกับผู้ชายทุกคนด้วย

“ใส่ได้อย่างเดียวแล้วฉันจะมีอารมณ์เหรอพูดบ้าๆ ราคาก็แพงนะ ทำไมถึงแพงได้ขนาดนี้” เวธัสแกล้งทำเป็นท้วง

“หนูยังซิงอยู่ค่ะ”

คำตอบของเธอทำให้เขาหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่ได้ สมัยนี้ใครเขาสนใจเรื่องนั้นกันอีก แถมผู้หญิงหลายคนก็รู้จักทำศัลยกรรมให้เหมือนสาวแรกรุ่นจนผู้ชายมองไม่ออก แต่เขาไม่ถือสาหาความ ถ้าเธอคนนี้อยากขยับราคาค่าตัวให้แพงขึ้นโดยการดูแลตัวเอง

แกล้งเชื่อว่ายังซิงอย่างเจ้าตัวบอกก็ได้

“เธอก็เลยขายความซิงในราคาหมื่นเดียว”