บทที่ 3

เวลาพลบค่ำ หลังจากเตรียมของรับประทาน รวมไปถึงเครื่องดื่มแล้ว เพลงแดนซ์มันๆ ก็เปิดดังลั่นหน้าบังกะโลของรัศมีแขและพวกเพื่อนๆ พวกเขามากันทั้งหมดห้าคน รัศมีแขสนิทกับชวัลและนิลยามากที่สุด ส่วนอีกสองคนนั้นเธอเพียงเคยเห็นบ้างตอนที่ยังไปเรียน ตอนแรกๆ ก็เกร็งกับการพูดคุยกับพวกนั้น แต่พอเธอเริ่มดื่มค็อกเทลสีสวยในขวดแก้วไปสักพัก รัศมีแขก็ยิ้มและหัวเราะกับพวกเขาราวกับสนิทสนมกันมานาน

“ลองไหม?”

หญิงสาวหากแต่ดัดเสียงห้าว และตัดผมสั้นเต่อเหมือนผู้ชาย ยื่นส่งบุหรี่มวนเล็กให้เธอ รัศมีแขมองแล้วขมวดคิ้ว เธอไม่ชอบบุหรี่ เคยลองบ้าง แต่ก็ไม่ชอบกลิ่นของมัน จึงสั่นหน้า แต่ทางนั้นก็ยังยัดเหยียดมันให้เธอ

“เอาหน่อยน่า ไม่ใช่บุหรี่ธรรมดานะลูกหมี ของดีเลยล่ะ”

“ของดี?”

เธอทวนคำ พลิกสิ่งที่อยู่ในมือไปมา ชลนีหัวเราะหึๆ พลางยักคิ้วน้อยๆ รัศมีแขเพิ่งจะสังเกตได้ว่า บุหรี่ที่ทางนั้นยื่นให้ ไม่เหมือนบุหรี่ก้นกรองทั่วไป ลักษณะพันเอาลวกๆ เหมือนกับมวนยาเส้น ชวัลเห็นเข้าก็ตีมือของรัศมีแข ดีที่ว่าบุหรี่ไม่หลุดมือหล่นลงไป เธอหันขวับไปจะโวยเพื่อนสนิท แต่ชวัลท้าวเอวฉับแล้วก็ถลึงตาใส่ชลนีเสียก่อน

“นี่ นังชล เอาอะไรมาให้ยัยลูกหมีลอง ไม่ต้องเลยนะ ลูกหมี เอาบุหรี่ยัดไส้นี่คืนมันไปเลย”

ว่าแล้วก็ทำท่าจะแย่งจากมือเธอ หากรัศมีแขเลิกคิ้ว แล้วไหวไหล่ เธอมองเจ้าบุหรี่ในมือ ก่อนจะยิ้มน้อยๆ

“ไม่คืน น่าลองออก ยัดไส้นี่ ไส้อะไรหรือชล”

“โอ๊ย! นังลูกหมี หล่อนนี่ จะลองทำไมของมันไม่ดี อีทอมชล ถ้ารู้ว่าหล่อนเป็นแบบนี้นะฉันไม่ชวนมาหรอก” ชวัลยังคงโวยวายต่อไป แต่รัศมีแขก็คือรัศมีแข เธอคือลิตเติ้ลมอสเตอร์ตัวร้าย ที่พร้อมจะแหกกฏทุกข้อของการเป็นเด็กดี เพื่อประชดประชันชีวิตที่เธอไม่ได้ยี่หระและยินดีกับการที่ได้หายใจอยู่ โดยปราศจากคนที่เธอรัก

“นิดๆ หน่อยๆ น่าลูกชุบ แกทำเป็นไม่เคยเล่นไปได้”

เสียงหวานดังขัดขึ้น แล้วจุดไฟแช็คให้กับรัศมีแข ใบหน้าหวานงามหยดของคนพูด ดูสวยน่ามองไปเสียทุกส่วน

“เอ้า...อยากลอง เพื่อนจัดให้ ถ้าติดใจล่ะก็ ของดีไม่มีบ่อยๆ นะลูกหมี”

“ต้องแบบนี้สินินนี่”

เธออัดควันเข้าปอด สำลักเล็กน้อย เพราะความไม่เคยชิน แต่ก็ทำใจกล้า สูดควันเข้าไปแรงๆ จนบุหรี่ไหม้ไปครึ่งมวน ส่งกลิ่นควันหอมเอียนฟุ้ง ชวัลมองแล้วสะบัดหน้าหนีอย่างไม่ชอบใจ เขาบ่นพึมพำ แล้วเดินหลีกไปจัดการปิ้งบาร์บิคิวที่ริมหาดต่อ ไม่อยากมองเพื่อนสนิททำตัวเสเพล

“เป็นไงบ้าง”

นิลยาถาม เธอทรุดลงนั่งข้างๆ กับรัศมีแข ที่ตอนนี้ เริ่มมึนเบลอไปกับฤทธิ์ของกัญชา “หึๆ ก็ หึๆ” ไม่รู้ว่าทำไม อะไรถึงได้รื่นเริงไปหมดแบบนี้ รัศมีแขยิ้มกว้าง หัวเราะกับทุกสิ่ง มันช่างน่ารื่นรมย์ไปหมด แม้กระทั่งหน้าตาของเพื่อนรักก็ยังตลกและชวนให้หัวเราะขำ

มวนแรก จนมวนที่สอง รัศมีแขเริ่มหัวเราะร่วนมากขึ้น จนน้ำหูน้ำตาไหล ชวัลได้แต่ยืนท้าวเอว มองอาการของเพื่อนสาว ปรายตาค้อนนิลยา ที่กำลังสูบบุหรี่ยัดไส้มวนแรก ทางนั้นหันมาเลิกคิ้ว แล้วยิ้มหวานส่งให้เธอ

“เอาไหม? นังลูกชุบ”

“ไม่!”

ตวาดเสร็จ ก็ยืนท้าวเอวอยู่ตรงนั้น รัศมีแขหัวเราะร่วน กับท่าทางของชวัล กัญชากำลังส่งผลต่อระบบประสาทของเธอ หลั่งสารความสุข ด้วยฤทธิ์ของสาร Cannabinoids เธอเริ่มพูดจ้อ หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ชลนีกับแฟนสาวของสาวทอมเองก็เช่นกัน ทุกคนพากันหัวเราะแม้กระทั่งตอนที่รัศมีแขหยิบเอาทรายบนหาดมาโปรยเล่น

“นังนินนี่”

ชวัลเคืองจนอดจิกเรียกนิลยา ที่กำลังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ นั่งยิ้มมองคนทั้งสามที่กำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความสุขนั้นไม่ได้ นิลยาลุกขึ้นยืน แล้วบิดขี้เกียจ

“ปลากับกุ้งเสร็จรึยัง เดี๋ยวเถอะพอพวกนี้สร่างเมา กินกันยันถ่านแน่ๆ ไปแกไปเตรียมให้เรียบร้อยเถอะ หึๆ”

“เดี๋ยวเถอะ เล่นของกันแบบนี้ ตำรวจผ่านมาเจอ จับพวกหล่อนเข้าซังเต ฉันไม่เกี่ยวด้วยนะ”

“โอ๊ย”

นิลยาโบกมือ แล้วสูดควันเข้าไป พลางพ่นใส่หน้าชวัล ทำให้ฝ่ายนั้นถึงกับสำลักควัน เธอหัวเราะขำ ก่อนจะยิ้มสวย

“เงินน่ะมี ตำรวจก็ตาบอดล่ะ เรามีถังเงินอย่างยัยลูกหมีมาด้วย กลัวอะไร”

“ฉันไม่ยุ่งกับพวกหล่อนล่ะ เชิญทำอะไรกินกันเอง ฉันจะไปนอน ทนไม่ได้ ไม่สบอารมณ์”

ว่าแล้วก็กระแทกเท้าเดินหนี นิลยามองตามแล้วก็หัวเราะคิกชอบใจ เธอปรายตามองรัศมีแขที่กำลังหัวเราะสนุกเมื่อถูกชลนีสาดทรายใส่ผมสีชมพู

ต้องแบบนี้สิ...ลูกหมี

เมื่อชวัลหนีงอนไปนอนเสียแล้ว นิลยาก็เลยตกลงใจรับตำแหน่งแม่ครัวเสียเอง อีกไม่นานพวกรัศมีแขจะต้องหิวแน่ๆ เธอรู้ดีว่าเวลาเสพของพวกนี้เข้าไปแล้วเป็นยังไง หญิงสาวทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้นทรายแล้วใช้ส้นเท้าขยี้ เสพเอาพอสนุก เพราะเธอรู้จักมันดี ไม่ได้หลงมัวเมามากมายเหมือนเพื่อนทอม ที่ชอบนักกับของต้องห้ามแบบนี้

นอกจากกัญชา ชลนียังเล่นอีกหลายอย่าง และเธอหวังว่า การมาเที่ยวทะเลหนนี้ ทางนั้นจะพกมาด้วยนะ เธอปรายตามองรัศมีแขที่กำลังหัวเราะแล้วนอนแผ่กับพื้นทราย พลางยิ้มนิดๆ ที่มุมปาก เพื่อนของเธอดูจะชอบมาก รัศมีแขเป็นคนแปลก นิสัยบางอย่างไม่น่ารักนัก แต่เธอก็ยังเต็มใจที่จะคบหากับเพื่อนสาวคนนี้ สนิทสนมกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย บางอย่างของนิสัยไม่น่ารัก แต่บางสิ่งของนิสัยก็แสนจะดีมาก โดยเฉพาะเรื่องเงินๆ ทองๆ

คิดแล้วก็ยักไหล่ พลางมองไปยังร่างเล็กนั่นอีกรอบ ตอนนี้รัศมีแขนอนกลิ้งทรายไปพร้อมๆ กับแฟนสาวของชลนี ดูจะสนุกสุดเหวี่ยงกันจริงๆ และเมากันจริงๆ มาก พรุ่งนี้ชวัลคงจะบ่นว่าจนหูชา แต่เธอจะสนใจอะไร ก็เพื่อนเธอแค่เล่นสนุก ปล่อยให้ยัยลูกหมีมีความสุขแบบนี้เสียบ้าง หัวเราะเสียงดังๆ แบบนี้ ดีจะตายไป

“ขอโทษครับ”