CHAPTER. 3

กระจกเงาบานยาวสะท้อนภาพหญิงสาวรูปร่างสะโอดสะองในชุดเดรสสายเดี่ยวเข้ารูปยาวคลุมเข่า กำลังยืนหมุนซ้ายขวาสำรวจความเรียบร้อยของเครื่องแต่งกาย สีแดงเลือดนกช่วยขับให้ผิวเธอดูสว่าง เรือนผมสีดำขลับดัดลอนคลายและเครื่องสำอางโทนแดงที่ระบายบนใบหน้าเข้ากันดีกับชุด บ่งบอกว่าวันนี้เป็นวันพิเศษสำหรับเธอมากแค่ไหน

พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน บวกเผื่อเวลาเดินทางเธอน่าจะไปถึงที่นัดหมายก่อนเวลาเล็กน้อย พิมพิสาจองโต๊ะไว้ล่วงหน้าสำหรับคืนปีใหม่ตั้งแต่สองเดือนก่อน รู้ว่าตัวเองยังไม่ใช่คนรักที่เพียบพร้อมเต็มร้อย เพราะหลายครั้งให้ความสำคัญกับงานก่อนสัมพันธภาพ เมื่อมีโอกาสจึงอยากแสดงความใส่ใจผ่านเทศกาลพิเศษ

“สวัสดีค่ะ คุณลูกค้ามากี่ที่คะ จองไว้หรือเปล่าคะ” พนักงานหน้าห้องอาหารกล่าวทักทายพร้อมยกมือไหว้

“สวัสดีค่ะ มาสองที่ จองไว้ในชื่อพิมพิสาค่ะ” เธอทักทายกลับอย่างมีมารยาท

“เชิญทางนี้ค่ะ” พนักงานสาวค้นชื่อในระบบอยู่อึดใจก่อนจะผายมือไปทางห้องอาหารแล้วเดินนำ

พิมพิสาเดินตามไป ระหว่างทางมีสายตาหลายคู่มองมาเพราะรูปลักษณ์อันดึงดูดแต่เธอไม่ได้ใส่ใจนัก พนักงานพามาหยุดตรงโต๊ะแถบริม ห้องอาหารนี้เป็นรูฟท็อปบาร์บนโรงแรมห้าดาว อาคารตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา จากชั้นบนมองเห็นทิวทัศน์เกือบรอบด้าน บรรยากาศดีเหมาะสมแก่การดื่มเฉลิมฉลอง หากถึงเวลาเที่ยงคืนตลอดแนวจะมีการจุดพลุตระการตา หวังว่าค่ำคืนนี้จะเป็นความทรงจำดี ๆ ระหว่างกัน

“มาร์การิตาแก้วนึงค่ะ” เสียงหวานสั่งค็อกเทลมาดื่มระหว่างรอแฟนหนุ่ม

เลยเวลานัดมาเกือบชั่วโมงแต่นิสัยของพิมพิสาไม่ใช่คนจุกจิก จึงนั่งจิบเครื่องดื่มรออย่างสงบ นัยน์ตาทอดมองไปยังแสงไฟของตึกไกลห่าง คิดในหัวว่าหากจัดการงานหลังจากเลื่อนตำแหน่งให้เข้าที่เข้าทางแล้ว จะหยิบเรื่องที่ตนเองเคยเลี่ยงมาพิจารณาอีกที