3

Chapter 3

“ขอบใจแก้วมากนะ” ใบข้าวเขย่ามือเพื่อนอย่างซาบซึ้งใจ

“เราต้องไปดูแลร้านกาแฟน่ะ พี่กริชหาพนักงานให้แล้ว ยังไม่รู้ว่าจะออกหัวออกก้อยเลย ให้ข้าวทำงานกับพี่กริชน่ะดีแล้ว เพราะเรายังไม่มีปัญญาจ้างใครเลยในตอนนี้ พนักงานในร้านก็ให้พี่กริชออกเงินจ้างไปก่อน” แก้วกัลยาบอกเพื่อนตามตรง ก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“ไม่มีปัญหา แค่มีงานทำก็ดีแล้ว แต่แก้วชอบทำขนม ถ้าเขาติดใจขนมของแก้วยังไงก็ต้องมีลูกค้าประจำแน่ๆ เลย” แก้วกัลยาคิดว่าจะเปิดร้านกาแฟและทำขนมขายด้วยตนเอง มันเป็นความท้าทายสำหรับคนที่ไม่เคยทำอะไรเองอย่างเธอ ใบข้าวคิดว่าเพื่อนต้องทำได้ เพราะเพื่อนก็เป็นคนมีความมุ่งมั่น คนหนึ่งเหมือนกัน

“ข้าวเองก็ทำได้อยู่แล้ว เรามั่นใจ ที่สำคัญคือเราช่วยแล้วนะ ให้ได้ใกล้ชิดกับพี่กริช” คนพูดกระแทกไหล่เพื่อนเบาๆ อย่างหยอกเอิน

“ใครขอกัน” ใบข้าวพูดอย่างเขินอาย

“ไม่ขอแต่เรารู้หรอกว่าข้าวแอบชอบพี่กริช เราเองก็ชอบข้าว ถ้าได้มาเป็นครอบครัวเดียวกันคงดีไม่น้อย พี่กริชน่ะชอบผู้หญิงที่เป็นแม่บ้านแม่เรือน แบบข้าวนี่แหละ” แก้วกัลยาพูดออกมาตรงๆ แบบไม่อ้อมค้อมเพราะเรียนจบ กันแล้ว โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ตอนนั้นเธอเห็นเพื่อนมุ่งมั่นกับการเรียนและไม่สนใจความรัก จึงไม่ได้พูดเชียร์พี่ชายให้ฟังตรงๆ แค่พูดถึงความดีของพี่ชายให้ฟังบ่อยๆ เท่านั้นเอง คนเจ้าเล่ห์แอบยิ้มกริ่มในใจ

“เรา เอ่อ...” ใบข้าวขัดเขินไม่น้อยเมื่อโดนรู้ทัน เธออาจจะเคยแสดงออกว่าชอบกริชมากๆ ให้แก้วกัลยาเห็นและจับได้โดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้

“ไม่ต้องเขินหรอก เราเอาใจช่วยให้ข้าวเผด็จศึกพี่ชายของเราให้สำเร็จ ในเร็ววัน”

“บ้า! พูดอะไรแบบนั้น เราเป็นผู้หญิงนะ จะไปทำอะไรแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะ” คนพูดหน้าแดงยิ่งกว่าผลตำลึง

“ทำได้สิ เป็นผู้หญิงแล้วทำไม ถ้าเราเป็นข้าวนะ เกิดชอบผู้ชายสักคน ขึ้นมาแล้วเขาก็เป็นคนดี เราจะจับปล้ำทำสามีเลย”

“ดูพูดเข้า” ใบข้าวมองเพื่อนรักแล้วหน้าแดง แก้วกัลยาหัวเราะเสียงใสอย่างมีความสุข

“แล้วแก้วไม่ชอบใครบ้างเหรอ มีผู้ชายมาจีบแก้วตั้งหลายคน”

“ไม่เอาหรอก” คนพูดเบ้ปากน้อยๆ

“ได้เวลาอาหารเย็นแล้วค่ะคุณหนู” สมรมาตามเจ้านายสาวไปรับประทานอาหาร วันนี้กริชสั่งให้ทำของโปรดของน้องสาวเป็นพิเศษต้อนรับการกลับมา ที่สำคัญเป็นการร่วมยินดีที่น้องสาวเรียนจบกลับมาด้วย

“ว้าว... ของโปรดทั้งนั้นเลย” แก้วกัลยามองแล้วยิ้มกว้าง

“พี่สั่งป้าสมรให้ทำเพื่อเราโดยเฉพาะเลย ต้องกินเยอะๆ นะ”

เพราะของโปรดของใบข้าวกับแก้วกัลยาเหมือนกัน จึงสะดวกในการคิดเมนู เขาอยากเลี้ยงต้อนรับอีกคนด้วยจึงสั่งกำชับให้ทำสุดฝีมือ

ใบข้าวรู้สึกว่าอาหารเย็นวันนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นอบอวลไปด้วยความสุขและการต้อนรับเป็นอย่างดีของสองพี่น้องตระกูลโยธินสวัสดิ์ ทำให้ใบข้าวรู้สึกดีเหลือเกิน

“ข้าวดื่มนมอุ่นๆ ด้วยนะจ๊ะ จะได้นอนหลับสบาย” หลังรับประทานอาหารเสร็จสิ้นแก้วกัลยาจึงนำนมอุ่นๆ มาให้เพื่อนรักถึงที่ห้องพัก

“ขอบใจจ้ะ แก้วดีกับเราจริงๆ เลย” ใบข้าวรับนมมาดื่มจนหมดแล้ว แก้วกัลยายิ้มกริ่ม แผนการคืนนี้เป็นอันสำเร็จ

“นอนเถอะ เราไม่กวนแล้ว” แก้วกัลยาเดินออกจากห้องตัวปลิว ก่อนจะนำนมอุ่นๆ ไปให้พี่ชายอีกห้องหนึ่ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

“เข้ามาได้” เสียงเคาะประตูทำให้กริชเอ่ยอนุญาต พอเห็นว่าเป็นน้องสาว เขาก็ยิ้มเอ็นดูให้อีกฝ่ายทันที

“แก้วเอานมอุ่นๆ มาให้พี่กริชค่ะ จะได้นอนหลับสบาย” แก้วกัลยารีบบอกพี่ชายเสียงหวาน

“ขอบใจจ้ะ เอานมมาให้พี่เหมือนพี่เป็นเด็กเลยนะ” เขารับนมจากมือของน้องสาวมาถือเอาไว้ก่อนจะเอ่ยแซว

“ดื่มนมอุ่นๆ ดีต่อสุขภาพนะคะ แถมยังหลับสบายด้วย” แก้วกัลยามองแก้วนมในมือของพี่ชายอย่างลุ้นๆ

“จ้ะ” แม้จะไม่ชอบดื่มนมนัก แต่น้องสาวนำมาให้ เขาก็รับมาดื่มจนหมดแล้ว แก้วกัลยาแอบยิ้มหน้าบานหลังรับแก้วนมมาจากพี่ชาย แผนการสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี

บิดามารดาของเธอที่ล่วงลับไปแล้วจับเธอหมั้นหมายกับลูกชายของเพื่อนรัก พอพวกท่านจากไปก็สั่งความกับกริชเอาไว้ เธอไม่อยากแต่งงาน เคยขอร้องไม่ให้กริชทำตามสัญญา ไปบอกยกเลิกฝ่ายโน้น แต่พี่ชายของเธอไม่ตอบตกลง แถมยังยึดมั่นกับสิ่งที่บิดามารดาขอเอาไว้ก่อนตาย เธอจึงคิดแผนการนี้ขึ้นมา พอคืนนี้พี่ชายของเธอกับเพื่อนรักได้เสียเป็นผัวเมียกัน เธอก็จะหนีไปตั้งหลัก เรื่องอยากทำร้านกาแฟเป็นแค่เรื่องบังหน้าเท่านั้น เธอจะหนีไปทำงานอยู่ที่อื่นเสียเลย ให้พี่ชายตามหาไม่เจอ ก่อนไปค่อยเขียนจดหมายเอาไว้ว่าไม่ต้องตามหา เธอโตแล้ว ดูแลตัวเองได้แล้ว พี่ชายของเธอคงทำงานหนักมากไป เลยมายึดมั่นถือมั่นกับการจับเธอแต่งงาน เธอจัดการหาเมียให้เสียเลยจะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับเธออีก คนคิดแผนการยิ้มกริ่ม มองนาฬิกาตรงข้อมืออย่างกระหยิ่ม ได้เวลาแล้วสิ... ยาคงใกล้ออกฤทธิ์เต็มทีแล้ว อาศัยจังหวะนี้ พาเมียไปส่งให้คุณพี่ชายจนถึงห้องเลยดีกว่า

ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้ใบข้าวสะดุ้งเล็กน้อย รู้สึกได้ถึงอาการผิดปกติในร่างกาย เธอร้อนผ่าวและรับรู้ได้ถึงความปรารถนาอันรุนแรงที่เกิดขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน น่าอายนัก... จู่ๆ ก็มีอารมณ์กำหนัดเช่นนี้

“ข้าว เราเองนะ แก้วกัลยา เปิดประตูให้เราหน่อย”

“จ้ะ” ใบข้าวเดินไปปลดล็อกประตูให้เพื่อนรัก

“ข้าวจะนอนแล้วเหรอ” แก้วกัลยาแกล้งถาม

“กำลังจะนอนจ้ะ” ใบข้าวตอบเพื่อนด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

“ไปคุยกับพี่ชายเราหน่อยสิ พี่กริชบอกว่าอยากคุยกับข้าวเรื่องงานพรุ่งนี้น่ะจ้ะ” คนคิดแผนการพูดเสียงหวาน รีบดึงแขนเพื่อนให้เดินออกมาจากห้อง

“เอ่อ... จ้ะ” อยากจะปฏิเสธ แต่คิดว่าถ้าอิดออดกริชอาจจะไม่ชอบ เรื่องงานสำคัญที่สุดกับเธอในเวลานี้ คุยกันแป๊บเดียวน่าจะไม่เป็นไร

“ไปเลยจ้ะ พี่กริชรออยู่” แก้วกัลยาดันแผ่นหลังของเพื่อนให้เดินไปที่ห้องพี่ชาย ก่อนจะเคาะประตูห้องของกริชสามครั้ง

“มีอะไร” กริชเอ่ยถามเสียงแหบพร่า ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ร่างกายปรารถนาอยากจะร่วมรักกับใครสักคนนักในเวลานี้

“ข้าวอยากมาคุยเรื่องงานน่ะค่ะ พี่กริชคุยกับข้าวไปก่อนนะคะ น้องไปก่อน ง่วงนอนเหลือเกินแล้ว” แก้วกัลยาดันเพื่อนรักเข้าไปในห้องพี่ชาย ก่อนจะล็อกประตูห้องด้านนอกอย่างแน่นหนา

“แก้ว แก้ว เปิดประตูก่อน” ใบข้าวดึงประตูเปิดแต่ดันเปิดไม่ออก เธอตบประตูรัวๆ เธอหันมามองกริชด้วยใบหน้าแดงก่ำ ถ้าขืนยังอยู่ในห้อง กับกริชนานกว่านี้ เธอต้องทำอะไรน่าอายกับเขาแน่ๆ

“พี่ไม่ไหวแล้วครับ” กริชช้อนอุ้มร่างของเพื่อนน้องสาวพาไปยังเตียงนอนกว้าง น้ำเสียงของเขาแหบพร่ายามสัมผัสเนื้อตัวหอมกรุ่นของวัยสาว

“พี่กริชจะ... จะทำอะไรคะ”

“พี่ไม่ไหวแล้วครับ” กริชกดร่างสูงเพรียวไปบนเรือนร่างหอมกรุ่น ตะโบมจูบอย่างบ้าคลั่ง เขาปวดไปหมดทั้งลำกาย ถ้าไม่ได้เธอตอนนี้เขาต้องขาดใจตายแน่ๆ

“อ๊า... พี่กริช ขา” ใบข้าวครวญครางไม่เป็นภาษายามที่พี่ชายเพื่อนโถมกายเข้ามาหาเพื่อแนบชิดสนิทเนื้อ เขาบดจูบริมฝีปากของเธออย่างดูดดื่ม แม้อยากปฏิเสธ แต่ใจเอนเอียงหลงรักเขาไปแล้วจะให้ทำยังไงได้

“พี่กริช” เธอครางเมื่อเขากระชากเสื้อผ้าของเธอออกจากกาย บดจูบปากร้อนชื้นไปกับเนื้อตัวเปลือยเปล่า เขาซุกซบไปหาอย่างถ้วนทั่ว ถามว่าเธออยากปฏิเสธไหม ไม่มีคำนั้นอยู่เลย ทั้งกายทั้งใจในเวลานี้มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น