ตอนที่3 แตกสลาย

เมื่อสิ่งที่ออกจากปากของเจ้เจ้าของร้านทำให้นิรมลแทบล้มทั้งยืน หญิงสาวมองหน้าสาวสองอย่างไม่พอใจก่อนจะรีบตรงไปหาน้องสาวในห้องวีไอพีทันที เสียงสะอื้นไห้ของคนตัวเล็กดังออกมาเมื่อเธอตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าสิ่งที่หวงแหนตอนนี้แตกสลายไปเสียแล้ว เธอโดนผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นข่มขืนแทบไม่เหลือชิ้นดี 

"นิน! "เสียงเรียกของนิรมลทำเอานินรยาร้องไห้ออกมามากกว่าเดิม ทั้งกลัวทั้งรู้สึกผิดทุกๆ อย่างตีเข้ามาในหัวใจของหญิงสาวจนสับสนไปหมด

"โธ่น้องพี่ ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย เจ้ทำแบบนี้กับนินได้ยังไงฮะ ฉันเคยขอเจ้แล้วแท้ๆ"นิรมลหันหน้าไปต่อว่าสาวสองด้วยแววตาแดงก่ำ

"เจ้ไม่มีทางเลือก อีกอย่างผู้ชายคนนั้นมีอำนาจมากขนาดนั้นเจ้จะห้ามได้งั้นเหรอ เจ้รู้เจ้ผิดหนูนินเจ้ขอโทษเข้าใจเจ้นะ" หญิงสาวไม่ตอบอะไรนอกจากกอดนิรมลแน่น สายตาของคนเป็นพี่มองน้องสาวอย่างเจ็บปวดตามเนื้อตัวของนินรยาทำเอาเธอพูดไม่ออก สิ่งที่เธอคาดหวังมาวันนี้พังลงต่อหน้า ขอแค่ชีวิตน้องสาวคนเดียวของเธอได้ดี มีคุณค่ามีครอบครัวที่ดีเธอขอแค่นี้ แต่นี้มันเกิดอะไรขึ้น

"ไม่ต้องร้องไห้นะนิน ไม่เป็นไรแล้วพี่อยู่ตรงนี้ไม่ต้องกลัวนะ"เธอกอดน้องสาวแน่น ก่อนจะสวมใส่เสื้อผ้าและพาน้องสาวไปพักที่ห้อง

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้นิรมลไม่พูดกับใครเธอเห็นน้องสาวเก็บตัวไม่พูดไม่จาเธอยิ่งเจ็บปวด ส่วนเรื่องเงินเจ้จินนี่โอนเข้าบัญชีนิรมลไว้ถึงจะรู้สึกรังเกียจเงินนั้นแต่เวลานี้ไม่ใช่เวลามาหยิ่งผยอง ไม่กี่เดือนต่อมานินรยาก็เรียนจบถึงเกรดจะตกลงมากกว่าเดิมที่ตั้งไว้ก็ตาม นิรมลตัดสินใจลาออกจากงานที่นั้นก่อนจะพาน้องสาวย้ายมาอยู่ระยองที่บ้านเกิดถึงที่ตรงนั้นจะมีเพียงบ้านหลังเก่าๆ แต่นิรมลก็เอาเงินเก็บที่มีมาต่อเติมให้น่าอยู่ขึ้น เธอไม่อยากให้น้องสาวอยู่ในจุดๆ นั้น จุดที่เคยทำให้นินรยาเจ็บปวด

หลังจากคืนนั้นที่อนุวัฒน์ไปสถานที่แห่งนั้นชายหนุ่มก็ไม่ได้ไปอีกเลย ข่าวการยกเลิกงานแต่งสร้างความตกใจให้กับสังคมไม่น้อยโดยเฉพาะกิ่งแก้ว เธอแทบล้มทั้งยืนที่รับรู้อย่างนั้น หญิงสาวต้องการแต่งงานกับเขาก็เพื่อธุรกิจแต่ทว่าในตอนนี้กลับพังไม่เป็นท่าโดยที่ชายหนุ่มไม่บอกเหตุผลออกมาสักคำว่าเขายกเลิกงานแต่งงานทำไม ชีวิตหลังจากนั้นอนุวัฒน์ก็เอาแต่ทำงานไม่สนใจใครจนทำให้ใครต่อใครก็ไม่กล้าเข้าใกล้ชายหนุ่มเพราะสายตาดุดันไหนจะท่าทางเย็นชานั้นอีก

"นุ แก้วมีเรื่องอยากจะคุยด้วย"เสียงหญิงสาวใบหน้าสวยเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของชายหนุ่มแต่ทว่าเขากลับไม่สนใจเธอเลยสักนิด

"นุเป็นอะไรไปค่ะยกเลิกงานแต่งงาน ไหนจะไม่ยอมคุยกับแก้วอีก"

"ผมเป็นอะไรคุณน่าจะรู้อยู่แก่ใจนะ"

"แก้วไม่เข้าใจว่านุหมายถึงอะไรกันแน่"

"หึ! งั้นก็ไม่เข้าใจต่อไปเถอะ ผมไม่อยากจะพูดให้เป็นเสนียดปาก"

"นุ! " กิ่งแก้วชักสีหน้าออกมาอย่างไม่พอใจปกติเธอไม่เคยได้ยินคำพูดร้ายๆ ออกจากปากชายหนุ่มมาก่อนในชีวิต มาวันนี้นิสัยที่อบอุ่นกลับแปรเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เจ้าของร่างสูงโปร่งลุกพรวดออกไปจากห้องเขาแทบไม่อยากจะเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว

ร่างกำยำเดินออกไปพร้อมกับลูกน้องคนสนิทอย่างวันชัย เขารีบเอารถออกพาเจ้านายไปพบลูกค้าที่โรงแรมแห่งหนึ่งทันที

"ผมให้คนไปสืบหาผู้หญิงที่นายว่าแล้วนะครับ แต่ไม่ได้ความอะไรเลยรู้เพียงว่าเธอย้ายไปอยู่ที่อื่นกับพี่สาวของเธอ"

"อืม ไม่ต้องหาแล้ว"เขาพูดออกมาสั้นๆ ถึงเขาจะไม่ได้กลับไปที่แห่งนั้นอีก ทว่าความทรงจำในคืนนี้ในอยู่ในหัวสมองของชายหนุ่มเป็นอย่างดี เมื่อนึกถึงร่างอรชรร่างกายของเขาก็ถวิลหาอย่างไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน 

หลายเดือนผ่านไป

หลังจากไม่นานที่สองพี่น้องย้ายมาอยู่ที่นี้เรื่องที่กลัวมากที่สุดในชีวิตของนินรยาก็เป็นจริง ถึงวันนั้นหลังจากที่เธอได้สติก็รีบกินยาคุมกำเนิดมาวันนี้ผลตรวจกลับพบว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ได้เกือบสองเดือนแล้ว คำถามมายมายผุดขึ้นมาในหัวสมองของนินรยาเธอไม่รู้จะเอายังไงต่อไปแต่จะให้ฆ่าชีวิตน้อยๆ เธอก็ทำไม่ได้

"ไม่ต้องร้องไห้แล้วนิน เอางี้ไหมเราก็เลี้ยงเจ้าตัวเล็กนี้ด้วยกันสองคน นินเป็นแม่พี่เป็นป้าเราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกันนะ"

"พี่นิ ฮึกฮือนินขอโทษคะ นินขอโทษ"

"ไม่ต้องร้อง นินไม่ผิดอะไรเลยไม่เป็นไรนะน้องสาวของพี่เก่งจะตายไม่ต้องร้องนะนิน"นิรมลกอดปลอบน้องสาวแน่น เธอเองก็เสียใจแต่จะให้มานั่งเสียใจก็ไม่ใช่เรื่องในตอนนี้ทุกอย่างเป็นแบบนี้แล้วถือว่ามันเป็นโชคชะตาแล้วกัน

นิรมลพอมีฝีมือทำขนมอยู่บ้างหญิงสาวจึงเอาอาชีพนี้เป็นหลักทำขนมไปขายที่ตลาดช่วงแรกๆ ก็ขายไม่ค่อยดีนานๆไปก็เริ่มขายพอได้เลี้ยงชีพของสองคนกับอีกคนในท้อง เธอพยายามเป็นกำลังใจให้น้องสาวเสมอถึงจะมีคำพูดของคนแถวนั้นนินทาว่าร้ายเรื่องที่นินรยาท้องไม่มีพ่อบ้างก็ตาม แต่เธอก็พยายามบอกน้องสาวว่าไม่ต้องสนใจ

"นินมากินข้าวได้แล้ว"เสียงเรียกของนิรมลเอ่ยบอกน้องสาวที่กำลังนั่งหางานอยู่ เธอลุกขึ้นอย่างข้าๆ ก่อนจะพยุงร่างอวบอ้วนที่ในตอนนี้ท้องเธอใหญ่มากแล้ว

"โห้ น่าทานทั้งนั้นเลย"เสียงสดใสบอกพี่สาว นิรมลยิ้มออกมาที่เดี๋ยวนี้น้องสาวเธอเริ่มดีขึ้นมากแล้วไม่แอบร้องไห้ ไม่เก็บตัวเหมือนเช่นก่อน

"แน่นอนพี่ทำสุดฝีมือหลานตัวน้อยๆ ของพี่จะได้ทานได้เยอะๆ" นิรมลยิ้มออกมากอย่างมีความสุขอีกแค่ไม่ถึงสามเดือน ก็จะได้พบหน้าหลานตัวน้อยแล้ว

"นินอ้วนขึ้นก็เพราะอาหารพี่นินั้นล่ะค่ะ คุณหมอก็บอกว่ายัยหนูตัวใหญ่มากคงจ้ำม่ำน่าดู"

"ดีแล้ว ยัยหนูจะได้แข็งแรง พี่เปิดทีวีก่อนนะรอดูซีรีย์ตอบจบ"นินรยาส่ายหัวออกมาที่ช่วงนี้พี่สาวตกทีวีมากกว่าเมื่อก่อน

"หว่า! ยังมีข่าวอยู่เลยน่าเบื่อ"

"ดูหน่อยก็ดีค่ะจะได้ไม่เงียบ"นิรมลเปิดทีวีทิ้งไว้พร้อมตักอาหารใส่ปากเช่นเดียวกับนินรยาจนกระทั้งมีข่าวเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นออกมา สีหน้าเรียบนิ่งของหญิงสาวตกใจไม่น้อยที่ได้เห็นใบหน้านั้นอีกครั้ง เธอจำได้ไม่เคยลืมหน้าตาน้ำเสียงของเขา ในตอนนี้เขาประสบผลสำเร็จในทางธุรกิจมากมายจนใครๆ ต่างก็รู้จักแถมข้างกายเขายังควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแต่ละวัน ใครๆ ก็รู้ว่าเขาไม่เคยจริงจังกับใครสักคน

"ไอ้สารเลวนั้นอีกแล้วไม่ต้องดูนะนิน ข่าวไร้สาระ! "นิรมลปิดทีวีก่อนจะชักสีหน้าออกมาไม่พอใจ

"นินไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ เขาจะเป็นยังไงเรื่องของเขาอันที่จริงเราก็เหมือนคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันเลย"

"มันทำเลวกับนินนะ"

"ฟังจากที่เจ้จินนี่เล่าเขาคงคิดว่านินเป็นพนักงานที่นั้น ช่างเขาเถอะนินไม่อยากพูดถึงแล้ว"หญิงสาวถอนหายใจก่อนจะทานข้าวต่อ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันคงเป็นความซวยของเธอเองจะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ทุกอย่างผ่านมาและก็ผ่านไป ต่างคนต่างเป็นคนแปลกหน้าไม่รู้จักกัน