บทที่ 16 ถ้ำมอง

หยวนเฉินเปิดประตูห้องรับรองเบาๆ แสงไฟจากโคมบนโต๊ะข้างเตียงส่องแสงอุ่นต้อนรับเขา กลิ่นสบู่หอมละมุนลอยมาแตะจมูก สะท้อนถึงความอบอุ่นและบรรยากาศสบายๆ ในห้อง เสียงน้ำจากฝักบัวดังเป็นจังหวะเบาๆ มาจากห้องน้ำที่เชื่อมต่อกับห้องนอน

หยวนเฉินเหลือบมองประตูห้องน้ำที่แง้มอยู่เพียงเล็กน้อย แสงไฟนวลอ่อนภายในห้องน้ำสะท้อนออกมาทำให้บรรยากาศในห้องดูอบอุ่นขึ้น ภายในห้องอาบน้ำเรนชาวเวอร์ เสียงน้ำกระทบพื้นกระเบื้องดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เหมยลี่กำลังอาบน้ำอยู่ที่นั่น ภายในห้องอาบน้ำมีฝักบัวเรนชาวเวอร์สองฝั่ง ถูกออกแบบมาให้เลือกใช้งานได้ทั้งน้ำร้อนและน้ำเย็นอย่างสะดวก เพียงหมุนปรับตามที่ต้องการ

หยวนเฉินถอนหายใจเบาๆ พยายามเบนความสนใจไปที่สิ่งอื่น เขาเดินไปนั่งที่โซฟา หยิบหนังสือนิตยสารที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกใสขึ้นมาเปิดอ่าน แต่กลับพบว่าตัวเองไม่สามารถจดจ่อได้เลย ความคิดของเขาเผลอไผลกลับไปยังหญิงสาวในห้องน้ำ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาโดยไม่รู้ตัว เสียงน้ำยังคงดังเป็นจังหวะที่ทำให้บรรยากาศในห้องยิ่งเงียบสงบและอบอุ่น...

เขาจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องน้ำ เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอโค้งเว้าเหมือนนาฬิกาทราย แผ่นหลังขาวละเอียดอมชมพู ก้มกลมของเธอสวยได้รูป เรียวขาเล็กเรียว เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่มีสรีระเช่นเดียวกับเธอ แต่เรือนร่างนี้ใช่ว่าเขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน แต่ว่ามันกลับตรึงตาตรึงใจเขาเป็นยิ่งนัก

หยวนเฉินมองไปที่เคาน์เตอร์อ่างล้างมือซึ่งมีเสื้อผ้าของเหมยลี่วางอยู่เรียบร้อย ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาดตาและผ้าขนหนูนุ่มฟูที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้เธอวางซ้อนกันเป็นระเบียบ ความคิดบางอย่างแวบเข้ามาในหัวเขา เขาตัดสินใจเดินไปที่อ่างล้างมืออย่างเงียบเชียบ เขายื่นมือไปหยิบชุดคลุมและผ้าขนหนูอย่างระมัดระวัง กลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ จากห้องน้ำยังคงลอยอ้อยอิ่งอยู่รอบตัว

หยวนเฉินรีบก้าวเท้าออกจากห้องน้ำทันทีพร้อมสิ่งที่อยู่ในมือ ใจของเขาเต้นระรัวเล็กน้อย เขาวางชุดคลุมและผ้าขนหนูไว้ที่โซฟา ก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิม ท่าทีของเขาดูสงบนิ่ง ราวกับแมวขโมยปลา โดยที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเอาไปตอนไหน

เหมยลี่กดปิดน้ำจากฝักบัวเรนชาวเวอร์ น้ำที่เคยไหลรินลงมาบนเรือนร่างของเธอหยุดลง เหลือเพียงเสียงหยดน้ำที่ยังคงดังเบาๆ ภายในห้องอาบน้ำที่เงียบสงบ

มือเรียวของเธอยกขึ้นลูบใบหน้าที่เปียกชื้นเบาๆ ไล่ละอองน้ำที่ยังเกาะอยู่ ก่อนจะเลื่อนไปบีบปลายผมยาวของเธอเพื่อให้หมาดลง ความอบอุ่นจากน้ำร้อนยังคงหลงเหลืออยู่บนผิวกาย ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย

เหมยลี่ก้มมองหาผ้าขนหนูที่เธอวางไว้ใกล้ๆ ก่อนจะชะงักเล็กน้อยเมื่อพบว่า...

มันไม่อยู่ตรงที่ที่ควรจะเป็น ความสงสัยแวบขึ้นมาในใจ เธอหันมองรอบๆ ห้องน้ำ ก่อนจะขมวดคิ้วเบาๆ แล้วตัดสินใจเปิดประตูห้องน้ำแง้มออกเล็กน้อย เธอคิดว่าหยวนเฉินคงต้องเอาชุดของเธอพร้อมกับผ้าขนหนูออกไปแน่นอน เพราะห้องนี้คงไม่มีใครเข้ามานอกจากเขา

“คุณชายหยวน” เสียงเธอเรียกชื่อเขาอย่างไม่แน่ใจ ในขณะที่เธอยังคงยืนอยู่ด้านหลังประตูห้องน้ำ เธอกลับไม่ได้ยินเสียงเขาโต้ตอบแต่อย่างใด เธอจึงตัดสินใจก้าวเดินออกจากห้องน้ำเพื่อไปหาผ้าขนหนูและเสื้อผ้าของเธอ

ตุ๊บ!