ตอนที่ 3

เมื่อคิมอาบน้ำแล้วใส่ชุดที่มีอยู่ตู้เรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินไปที่หน้ากระจกพร้อมกับมองเสื้อและกางเกงที่มันอยู่บนตัวเขายิ้มๆ

“ ความจริงกูนี่ก็หล่อเหมือนกันนะเนี้ยย หึหึหึ “ คิมมองชุดสูทของตัวเองด้วยความภูมิใจ เพราะตอนนี้เขาได้ใส่ชุดเหมือนกับต่อและคนอื่นๆแล้ว

“ กี่โมงแล้ววะเนี้ย ไปดีกว่ากู “ คิมพูดอย่างรนๆแล้วหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงตัวเองและเดินออกไปทันที

ระหว่างทางที่กำลังเดินไปบ้านใหญ่เขาก็เห็นใครบางคนกำลังยืนสูบบุหรี่พร้อมกับหันหน้ามาทางเขา

“ ดีครับ “ คิมพยักหน้าให้กับชายหนุ่มคนนั้นยิ้มๆ

“ มาใหม่หรอมึงอ่ะ “ ร่างสูงถามคิมเสียงนิ่ง โดยที่ปากก็คาบบุหรี่เอาไว้

“ ครับพี่ ว่าแต่..พี่ชื่อไรอ่ะ ผมอยากรู้จัก “ คิมยิ้มใส่ร่างสูงจนตาหยีและที่เขาทำแบบนี้ก็เพื่อเป็นการสร้างมิตรไมตรีที่ดีให้กับคนแปลกหน้า

“ เป็นเหี้ยไรอยู่ดีดีก็ยิ้ม กูชื่อทีม “ ทีมแนะนำตัวเองนิ่งๆ

“ ผมคะ..ทองม้วนนะพี่ “ คิมกลืนน้ำลายลงคอนิดๆเพราะเมื่อกี้เขาเกือบหลุดชื่อเล่นของตัวเองจริงๆออกไปเสียแล้ว

“ เออ “ ทีมพยักหน้าและหันหลังให้กับคิม คิมได้แต่ขมวดคิ้วมองท่าทางแปลกๆของชายหนุ่มที่พึ่งรู้จัก

“ งั้น..ผมไปบ้านใหญ่ก่อนนะพี่ เดี๋ยวพวกคุณๆท่านจะรอ “ คิมบอกทีมยิ้มๆ ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่เห็นรอยยิ้มของเขาก็ตาม

“ เออ ไปเหอะ “ ทีมพยักหน้าโดยที่ไม่หันไปมองทางคิมเลยแม้แต่น้อย

“ คนห่าอะไรวะ ไม่มีมารยาทเอาซะเลย พูดด้วยก็ไม่หันมาพูดด้วย นิสัยไม่ดี “ คิมคิดอย่างฉุนๆเมื่อเห็นท่าทางของทีมที่ดูค่อนข้างหยิ่งพอสมควร

เมื่อคิมเดินไปได้สักพักก็เข้ามาสู่บ้านใหญ่ที่มีลูคัสและแอนดริวอยู่ พอเขาเดินเข้าไปทางด้านใน ทุกสายตาก็จับจ้องมาทางเขาเป็นจุดเดียวอีกเช่นเคย

“ ใจคอจะหันมองกูแบบนี้ทุกรอบจริงๆหรอวะ “ คิมคิดในใจด้วยความสงสัย แต่ก็พยายามไม่สนใจกับสายตาของคนอื่นๆมากเท่าไหร่นัก เพราะเป้าหมายของเขามันคือลูคัสและแอนดริวต่างหาก

“ มานานขนาดนี้อยากโดนไล่ออกแล้วหรือไง “ แอนดริวพูดขึ้นเสียงเรียบ พร้อมกับมองคิมอย่างดุดุ ส่วนลูคัสนั้นก็มีเพียงสายตาที่เรียบนิ่งส่งมาให้คิมเท่านั้น คิมยิ้มแห้งๆส่งไปให้ร่างสูงทั้งสอง

“ โทษทีครับนายท่าน พอดีผมแนะนำตัวกับคนอื่นๆเพลินไปหน่อย “ คิมยิ้มแหยๆด้วยความรู้สึกผิด

“ วันหลังอย่าทำอีก “ ลูคัสมีเพียงคำพูดนิ่งๆส่งมาให้คิมเพียงเท่านั้น คิมพยักหน้าและยิ้มกว้างทันที

“ ครับผม! ผมจะไม่ทำให้เจ้านายอารมณ์เสียอีกแล้วขอรับ!! “

“ พูดจาอะไรแปลกประหลาด “ แอนดริวขมวดคิ้วมองหน้าคิมด้วยความไม่เข้าใจ

“ แหะๆ “ คิมยิ้มแห้ง เพราะตัวของเขาเผลอหลุดนิสัยที่แท้จริงของตัวเองออกมาอีกแล้ว

“ เอาละๆ ที่ฉันเรียกให้นายมาที่นี่ตอนนี้ก็เพราะมีเรื่องอยากจะบอก “ ลูคัสขยับตัวเล็กน้อยเมื่อกำลังจะพูดเรื่องสำคัญ คิมเองก็ตั้งใจฟังทันทีเพราะนี่อาจจะเป็นข้อมูลอะไรที่เขาสามารถเอาไปบอกไอยาได้

“ พรุ่งนี้พวกฉันต้องไปดูแลคลับแถวxxx งานแรกของนายคือไปคุมหน้าคลับแทนคนที่ออกไป “ ลูคัสพูดพร้อมกับยกยิ้มมุมปากนิดๆ

“ ห๊ะ!อะไรนะครับ!! “ คิมอ้าปากค้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยิน

“ ถ้ากูไปคุมคลับมันก็เท่ากับว่ากูเอาชีวิตไปแขวนอยู่กลางสี่แยกไฟแดงเลยนะนั่น! “ คิมกลืนน้ำลายลงคออีกครั้งพลางจ้องมองใบหน้าของลูคัสและแอนดริวที่มองเขาอยู่เช่นกัน

คลับเป็นสถานที่แบบไหนใครๆก็คงรู้ ส่วนคนที่จะไปคุมคลับหรือดูแลตรวจความเรียบร้อยได้นั้นก็ต้องเป็นคนที่มีฝีมือมากพอสมควร เพราะถ้ามันเกิดอะไรขึ้นมา คนที่อยู่ด่านหน้าอย่างพวกเขานี่แหละ ที่จะต้องเป็นฝ่ายรับก่อนเป็นด่านแรก

“ มึงจะเสียงดังทำไม “ ต่อพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าคิมอย่างดุดุ

“ ทะ..โทษครับ “ คิมพยักหน้าน้อยๆ เพราะเขาเผลอหลุดอีกแล้ว

“ อยากทำงานที่นี่ก็ต้องทำได้ทุกอย่าง แต่ถ้าคิดว่าไม่มีปัญญา..ก็ไสหัวไป “ แอนดริวพูดเสียงเรียบพร้อมกับเอนตัวพิงเก้าอี้ด้วยท่าทีปกติ พร้อมกับหันไปมองเพื่อนสนิทอย่างลูคัสที่กำลังยกยิ้มมุมปากอยู่

คิมที่ได้ฟังก็รีบทำสีหน้าให้เป็นปกติทันที เพราะตอนนี้เหมือนเขากำลังรู้สึกว่าร่างสูงทั้งสองกำลังทดสอบอะไรบางอย่างกับเขาอยู่

“ ได้ครับ ผมตกลงครับนาย “ คิมยิ้มกว้างพร้อมกับยอมรับด้วยความเต็มใจ ถึงแม้ว่ามันจะค่อนข้างขัดกับคำพูดที่อยู่ในใจของเขามากแค่ไหนก็ตาม

“ ดี..งั้นวันนี้ก็พักผ่อนให้เต็มที่ละ..ส่วนตารางเวลาตื่นและนอนก็ไปคุยกับไอต่อมันเอาแล้วกัน “ แอนดริวพูดขึ้น พร้อมกับหันไปมองต่อนิดๆ ต่อพยักหน้ารับรู้ทันที

“ ไหนตารางอ่ะพี่ “ คิมรีบหันไปทางต่อที่ยืนอยู่ไม่ไกลพร้อมกับแบมือเพื่อขอตารางตามที่ร่างสูงบอก

ต่อขมวดคิ้วมองคิมดุดุแล้วพูดใส่ด้วยความไม่พอใจเท่าไหร่นัก

“ ตารางของมึงอยู่ในห้องไอทองม้วน!! “

คิมเบิกตากว้างเมื่อได้ยิน

“ ฉิบหายแล้วกู!! “ เขาได้แต่กรีดร้องในใจ

“ อะ..อ๋อออ แหมมมผมก็คิดไว้อยู่แล้วแหละพี่ว่ามันต้องอยู่ในห้องของผมอ่ะเนอะ ฮ่าๆๆๆ “ คิมแสร้งหัวเราะออกมาเพื่อกลบเกลื่อนใบหน้าที่แตกยับของตัวเองเมื่อสักครู่

แอนดริวและลูคัสได้แต่มองท่าทางของคิมยิ้มๆ

“ นายตลกดีนะ “ ลูคัสมองหน้าคิมยิ้มๆ คิมเองก็ยิ้มตอบกลับไปจนดวงตาทั้งสองข้างปิดจนแทบมองไม่เห็น

“ น่าเกลียด “ แอนดริวพูดขึ้น ทำให้รอยยิ้มของคิมหุบลงทันที

“ หล่อตายแหละ “ คิมพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับแอบแบะปากนิดๆ แต่มีหรือที่คนอย่างแอนดริวจะไม่ได้ยิน เพียงแค่อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบกลับไปก็เท่านั้น