ตอนที่ 4

คิมเดินเข้ามาในห้องของตัวเองเพื่อที่จะดูตารางที่ร่างสูงได้บอกกับเขาไว้ เมื่อเดินหาไปสักพักเขาก็ลองเปิดลิ้นชักที่อยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งของตัวดู ปรากฏว่ามันอยู่ในนั้นจริงๆ พอคิมหยิบขึ้นมาดูก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นตัวหนังสือมากมายอยู่บนกระดาษ

“ กะจะให้กูอ่านชาติหน้าด้วยใช่ปะเนี้ย เฮ้ออออตอนสอบตำรวจกูยังไม่อ่านขนาดนี้เลยให้ตายสิ! “ คิมล้มตัวนอนบนเตียงกว้างโดยที่มือก็ถือกระดาษเอสี่เอาไว้ในมือ

“ เฮ้อออไม่อยากอ่านโว๊ยยยย “ คิมกรอกตามองบนด้วยความเซ็ง เพราะตัวของเขาไม่ค่อยชอบอ่านเอกสารอะไรเท่าไหร่นัก

ก๊อกๆๆ

คิมสะดุ้งลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับมองไปที่ประตูด้วยความตกใจ

“ ตายห่าละ หรือว่ากูเสียงดังไปวะเนี้ย “ คิมปิดปากตัวเองนิดๆแล้วค่อยๆลุกเพื่อไปเปิดประตูให้คนที่มาเคาะ

แอดดดด

ภาพที่เขาเห็นตรงหน้าคือชายหนุ่มประมาณสามสี่คนยืนส่งยิ้มมาให้เขาอยู่

“ เอ่อ..ครับ? “ คิมกะพริบตาปริบๆแล้วมองผู้มาใหม่ทั้งสี่ด้วยความสงสัย

“ หวัดดี กูชื่อเอ็มนะ “ ชายหนุ่มร่างสูงที่สุดในบรรดาสี่คนพูดขึ้น

“ กูกี้ “ บุคคลที่มีลักยิ้มเอ่ยทักเขา

“ กูเต่า “ นายผมเทาโบกมือทักทาย

“ ส่วนกูนั้นชื่อว่าโชค “

“ ยินดีที่ได้รู้จักมึงนะ!!! “ ทั้งหมดพูดออกมาพร้อมกัน

คิมเบิกตากว้างแล้วมองใบหน้าของแต่ละคนอึ้งๆ

“ เอ่อ..สะ..สวัสดีครับ ผมชื่อทองม้วนนะ “ คิมโบกมือตอบกลับไปพร้อมกับยิ้มแห้งๆส่งไปให้กับทั้งสี่คน

“ มึงอายุเท่าไหร่อ่ะ “ เอ็มถาม

“ ยี่สิบห้า “ คิมบอก

“ งั้นก็พูดกูมึงได้ พวกเราอายุเท่ากัน “ เต่ายิ้มกว้างบอกไป

“ อื้อ โอเค “ คิมเองก็พยักหน้ายิ้มๆ แต่ก็ยังรู้สึกงงกับการปรากฎตัวของทั้งสี่คนอยู่ดี

“ แล้วนี่..มาที่ห้องกูมีอะไรรึเปล่าอ่ะ “ คิมถามด้วยความสงสัย

“ พวกกูแค่มาแนะนำตัวกับมึงเฉยๆ เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยกันไง “ กี้ยักคิ้วใส่คิมนิดๆ

คิมพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“ ห้องพวกกูอยู่ถัดไปจากมึงแค่ไม่เท่าไหร่เอง เราอยู่ใกล้ๆกันหมดเลย “ กี้บอก

“ มีอะไรให้พวกกูช่วยก็บอกละกัน มึงมาใหม่อาจจะโดนรับน้องจากพวก.. “

“ ไอโชค “ เอ็มมองหน้าโชคดุดุแล้วส่ายหน้าไม่ให้โชคพูดอะไรออกไป

“ มึงจะปล่อยให้มันเจอเองหรอ “ โชคขมวดคิ้วมองหน้าเอ็ม

“ เปล่า แต่มึงไม่ควรคุยกับมันตรงนี้ ไปคุยในห้องนู้น “ เอ็มพูดเตือน โชคเองก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ

“ มีอะไรหรือเปล่า กู..รู้ได้มั้ยอ่ะ “ คิมมองหน้าทั้งสี่ด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่กล้าทำท่าทางอยากรู้อยากเห็นมากเกินไปนักเพราะไม่รู้ว่าเรื่องนี้เขารู้ได้มากน้อยแค่ไหน

“ มาคุยที่ห้องกูดีกว่า “ เต่าบอก เพราะห้องของเต่านั้นอยู่ระหว่างห้องของเอ็มและโชค ซึ่งมันย่อมปลอดภัยมากกว่า เพราะห้องของเอ็มและโชคจะติดอยู่กับห้องของรุ่นพี่คนอื่นๆมีเพียงแค่ห้องของเต่าที่อยู่ตรงกลาง

“ เออเอางั้นก็ได้ ไปมึงไอทองม้วน ไปคุยที่ห้องพวกกูนี่ “ เอ็มบอกแล้วเดินนำคิมและคนอื่นๆออกไป

คิมเดินออกมานอกห้องพร้อมกับปิดประตูให้เรียบร้อยแล้วเดินตามคนที่เหลือไป เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องของเต่าแล้ว เอ็มเดินไปนั่งที่โซฟาซึ่งอยู่ใกล้ๆกับเตียง กี้ดันให้คิมไปนั่งที่เตียงของเต่า กี้เองก็นั่งลงตามไปและตามด้วยโชคที่ไปนั่งข้างๆคิม ส่วนเต่านั้นนั่งที่เก้าอี้ที่ติดกับโต๊ะเครื่องแป้ง

“ ตกลงนี่ห้องกู..ถูกมะ? “ เต่าขมวดคิ้วมองไปยังบุคคลทั้งสี่ที่อยู่บริเวณตรงหน้า

“ เอ้ามันก็ต้องห้องมึงสิวะ รูปมึงเด่นขนาดนี้ไอเต่า “ กี้บอก พร้อมกับพยักหน้าไปทางหัวเตียงซึ่งมีรูปของเต่าอยู่

“ เฮ้อออเออๆๆกูจะเป็นเจ้าของห้องที่ดีละกันนะ พวกมึงนั่งกันตามสบายเลยครับ “ เต่ามองทั้งสี่อย่างปลงๆ

“ ตกลง..มีเรื่องอะไรกันวะ “ คิมมองหน้าทั้งหมดแล้วถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ คืองี้นะไอทองม้วน คือ.. “

คิมยกมือห้ามโชคเอาไว้ก่อน

“ เดี๋ยวนะ กูว่ามึงเรียกกูว่าทองดีกว่า เอ๊ะ หรือ..เรียกว่าม้วนดีวะ “ คิมนั่งนึกอย่างลังเล เพราะเขาเริ่มรู้สึกแปลกๆกับชื่อทองม้วนของตัวเองเหมือนกัน

“ ตอนนั้นอะไรเข้าสิงให้กูตั้งชื่อขนมที่น่าแดกแบบนี้วะเนี้ย “ คิมได้แต่คิดด้วยความสงสัย

“ เอาเป็นว่ากูจะเรียกว่าทองละกันนะ “ โชคบอก คิมพยักหน้างึกงักอย่างเห็นด้วย เพราะอย่างน้อยมันก็ดีกว่าทองม้วน ชื่อเต็มของเขาอย่างแน่นอน

“ ต่อๆๆ “

“ คืองี้ไอทอง คือพวกไอพี่ต่อเนี้ยมันชอบรับน้องใหม่แบบแรงๆเว้ย ใครที่อ่อนแอหรือไม่ทันมันเนี้ยนะ มึงเตรียมตัวลาออกได้เลยเพราะมึงจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ “ โชคบอก

“ เดี๋ยวนะโชค พี่ต่อที่มึงว่าเนี้ย ใช่พี่ต่อคนสนิทของคุณลูคัสกับคุณแอนดริวปะ “ คิวขมวดคิ้วถาม

“ อาห๊ะนั่นแหละ “

“ แล้วไงต่อ “ คิมรีบถามต่อทันที เพราะถ้ามันเป็นแบบที่โชคพูดจริงๆ มีหวังสิ่งที่เขาทำมาทั้งหมดจะต้องพังแน่ๆแล้วที่สำคัญ สารวัตรไอยาเล่นเขาหนักแน่นอน ถ้าเขาทำผิดพลาดขึ้นมา

“ คืออย่างนี้นะมึง คือพวกกูเนี้ยถูกชะตากับมึงตั้งแต่วันที่มึงเข้ามาวันแรก พวกกูเลยอยากจะช่วยมึง ไม่ให้มึงโดนพวกไอพี่ต่อมันแกล้ง “ กี้บอกพร้อมกับยักคิ้วใส่คิมยิ้มๆ

“ พวกมึง..ต้องการอะไรจากกู “ คิมหรี่ตามองเพื่อนใหม่ทั้งสี่อย่างไม่ไว้ใจ ตั้งแต่ที่เขาทำงานเป็นตำรวจมาเขาก็ไม่เคยไว้ใจใครอีกเลย แล้วยิ่งคนพวกนั้นเป็นลูกน้องของคนที่เขามาสืบคดี เขายิ่งไม่ไว้ใจ

“ เฮ้ย! พวกกู..ไม่ได้ต้องการอะไรเลยนะ “ กี้เบิกตากว้างแล้วรีบส่ายหน้ายืนยัน คิมถอนหายใจออกมาเล็กน้อย

“ เอาดีดี ต้องการอะไร “ คิมจ้องหน้ากี้และคนอื่นๆนิ่งๆเพื่อกดดัน

“ ก็แบบ..แหะๆ คือว่ามึง.. “ เต่ากัดปากตัวเองนิดๆเมื่อถูกจับได้พลางส่งยิ้มแห้งๆให้กับคิม

“ เฮ้อ! คือแบบนี้ไอทอง คือไอเชี้ยเต่าเนี้ยมันแอบชอบน้องลูกหยีหน้าปากซอยxxx ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นักหรอก มันเลยอยากให้มึงช่วยไปจีบเขาให้มันหน่อยเพราะมันไม่กล้า “ เอ็มบอกอย่างเซ็งๆ

“ เอ้า ทำไมต้องกูอ่ะ พวกมึงเองก็ช่วยมันก็ได้นี่ “ คิมชี้ไปทางเอ็ม กี้และโชคด้วยความไม่เข้าใจ

“ ไม่ใช่ว่าไม่เคยนะมึงแต่พวกกูอะโดนเขาไล่มาแล้วไงครับ หน้าโจรแบบพวกกูไปจีบสาวมึงคิดว่าจะมีใครเอามั้ยละ มันเลยต้องเป็นมึงไง “ เอ็มได้แต่ถอนหายใจด้วยความอาภัพของตัวเองและเพื่อนๆของเขา

“ หน้ามึงดี มันเลยอยากให้มึงช่วยเป็นสะพานรักเชื่อมระหว่างมึงกับน้องลูกหยีของมัน “ กี้แบะปากด้วยความหมั่นไส้เมื่อพูดจบ

“ ก็..ตามที่พวกมันบอกนั่นแหละ มึงช่วยกูนหน่อยดินะๆๆ “ เต่ากะพริบตาใส่คิมอย่างขอร้อง เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้วเหมือนกัน

“ เรื่องแค่นี้ พวกมึงต้องลงทุนช่วยกูขนาดนี้เลยหรอวะ “ คิมถามอย่างอึ้งๆ แต่น้ำเสียงของคิมก็ยังมีความไม่ไว้ใจอยู่ดี

“ เรื่องแค่นี้ที่ไหนวะมึง นี่มันเรื่องคู่ชีวิตของกูเลยนะเว้ย คู่ชีวีตที่กูจะได้ครองคู่กับน้องลูกหยีคนสวยของกูเลยนะ “ เต่าทำหน้าแบบเพ้อๆ

“ กูอยากรู้จริงๆนะว่าเจ้านายพวกมึงรู้บ้างมั้ยว่ามีลูกน้องปัญญาอ่อนแบบนี้เนี้ย! “ คิมกรอกตามองบนพลางถอนหายใจด้วยความเหนื่อย

“ เอาหน่าๆๆ ไหนๆมึงก็หลวมตัวมาหาพวกกูแล้วอ่ะ ก็ช่วยๆกันหน่อยไม่ได้หรอวะ “ เต่าพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งขอร้อง

คิมมองใบหน้าเต่าอย่างชั่งใจ แต่สุดท้ายเขาก็ยอมที่จะตกลงเพราะเขาเองก็ไม่ได้มีทางเลือกที่อื่นมากนัก มีเพียงแค่ทางนี้ทางเดียวที่มันจะทำให้เขาได้อยู่ที่นี่ต่อ

“ เออ ก็ได้ จะให้กูไปตอนไหนก็บอกด้วยละกัน “

“ เยี่ยมมมม “ เต่ายิ้มกว้างด้วยความดีใจ

“ แต่ตอนนี้กูมีเรื่องให้พวกมึงช่วยกูก่อน “ คิมบอกเสียงเข้ม

“ ว่ามาเลยเพื่อนรัก “ เต่าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคิม

โชค กี้และเอ็มเบิกตากว้างมองหน้าเต่าด้วยความตกใจ

“ เปลี่ยนสีไวปานฟ้าผ่าเลยนะมึง “ เอ็มส่ายหน้าน้อยๆ

“ เรื่องของกูครับ “ เต่าลอยหน้าลอยตาตอบกลับไป

“ พวกมึงช่วยบอกกฎในการอยู่ที่นี่ให้กูฟังที กูขี้เกียจอ่าน “ คิมพูดจบก็หยิบกระดาษเอสี่ออกมายื่นให้กับเต่า

“ ง่ายมากเพื่อนรัก เดี๋ยวน้องเต่าคนนี้จะอ่านให้มึงฟังเองครับผม “ เต่าพูดอย่างอารมณ์ดี

“ ข้อแรก มึงห้ามออกไปไหนมาไหนโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต ข้อสอง ห้ามมึงขัดคำสั่งไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ข้อสาม ห้ามมีเรื่องกันเองเด็ดขาด ข้อสี่ ห้ามมีการใช้สารเสพติดทุกชนิดภายในบ้านหลังนี้หรือแม้กระทั่งโรงงานและคลับ ข้อห้า ห้ามตื่นสายห้ามนอนเร็วเกินกว่ากำหนด ข้อ.. “

“ เดี๋ยวๆไอเต่า นี่มันกฎเหี้ยไรของมึงเนี้ย ทำไมปัญญาอ่อนจังวะ “ คิมพูดขัดด้วยความไม่เข้าใจ

“ แล้วยิ่งไอกฎที่บอกว่าห้ามนอนตื่นสาย ห้ามนอนเร็วเกินกว่ากำหนดเนี้ย มันต้องนอนตอนไหนแล้วตื่นตอนไหนวะ “ คิมถามขึ้นมาอีกครั้งด้วยความสงสัย

“ ห้ามนอนก่อนสามทุ่มและก็ห้ามตื่นหลังเจ็ดโมง “ เอ็มบอก คิมพยักหน้าพร้อมกับถอนหายใจออกมานิดๆ

“ อ่ะ ต่อเลย “

“ ส่วนข้อหกก็คือ ห้ามมึงกินข้าวพร้อมกับเจ้านายเด็ดขาด ต้องกินหลังจากนั้นเท่านั้น “

“ นี่มันยุค2021แล้วนะมึง ไม่ใช่ยุคสมัยยังไม่เลิกทาส ทำไมเจ้านายของพวกมึงต้องตั้งกฎอะไรที่มันปัญญาอ่อนกับสมองแบบนี้ออกมาด้วยวะเนี้ย “ คิมบ่นออกมาด้วยความไม่เข้าใจ

“ มึงพูดกับพวกกูได้ แต่มึงอย่าไปพูดแบบนี้ให้คนข้างนอกได้ยินเชียวนะมึง เพราะนอกจากมึงจะโดนคนอื่นเกลียดขี้หน้าแล้ว มึงอาจจะโดนโยงทิ้งน้ำเลยก็ได้ “ เอ็มเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี

“ เออๆๆ “ คิมพยักหน้าเพื่อตัดความรำคาญ

“ มีอีกมั้ยกฎอะไรแบบเนี้ย “ คิมถามต่อ

“ เอาจริงๆส่วนใหญ่มันก็ประมาณนี้นั่นแหละมึง ไม่มีอะไรเยอะไปมากกว่านั้นหรอก เพียงแค่มึงทำตามกฎได้ทุกข้อ มึงก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว อ่อ แต่กูมีอะไรจะเตือนมึงอีกอย่างนึง “ เต่าพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง คิมขมวดคิ้วแล้วมองหน้าเต่าเพื่อฟังในสิ่งที่เต่ากำลังจะบอก

“ ถ้ามึงทำให้พี่ต่อแกไว้ใจมึงได้ มันก็เท่ากับมึงจะได้ความไว้ใจจากทุกคน กูบอกมึงได้แค่นี้แหละ “ เต่ายักคิ้วให้คิมนิดๆ คิมขมวดคิ้วพลางคิดหนัก เพราะตั้งแต่ที่เขาทำงานเป็นสายสืบมา เขาไม่เคยรู้สึกว่างานที่ไหนมันยากเท่างานนี้มาก่อน

“ ขอบใจมึงมากที่บอกกู “ คิมบอก

“ เตรียมตัวด้วยละ พรุ่งนี้ไอพี่ต่อมันเล่นมึงแน่นอน ระวังหลังเอาไว้ “ โชคเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี คิมพยักหน้าน้อยๆ

“ กูจะระวัง “