ตอนที่ 2.ถ้ำเสือแดนมังกร..

“ถ้าพรุ่งนี้ แกยังไม่ตรงเวลาแบบนี้อีก แกก็ควรไปกินข้าวในครัวกับคนใช้นะเจ้าเต!!”

ทรงพลตวาดบุตรชายที่เดินหน้าระรื่นเข้ามาในห้องอาหารด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แต่เตชินหาได้ใส่ใจไม่ เขาปรายตามองชญานินที่นั่งก้มหน้านิ่งพร้อมกับยิ้มหยันมุมปาก

“คุณพ่อมีลูกคนใหม่แล้วนี่ครับ จะมาสนใจลูกชายนิสัยไม่ดีแบบผมทำไม ผมจะลงมากินข้าวเย็นตอนไหน มันก็เรื่องของผม”

“ไอ้ลูกเวร!! เมื่อไหร่แกจะเป็นผู้ใหญ่สักทีหะ!!”

“ผมจะเป็นลูกที่ดีของคุณพ่อทันที ถ้าคุณพ่อเลิกหาใครมาแทนที่แม่ผมสักที แต่ละคนที่พ่อพาเข้าบ้าน เขาไม่ได้รักพ่อสักคนหรอก ผู้หญิงที่ไหน จะรักผู้ชายแก่ไม่มีน้ำยาอย่างพ่อหะ!! ขนญาติโกโหติกาเข้ามากอบโกยชัดๆ”

และผู้หญิงที่เตชินพูดถึง ก็คือมาลัยนั่นเอง

“แกนั่นแหละ ควรจะยอมรับความจริงให้ได้สักที แม่แกตายไปนานแล้วนะเจ้าเต และฉันก็อยากมีใครสักคนไว้ดูแลตอนแก่”

เตชินกัดฟันกรอดๆ มองหน้าบิดาตาขวางด้วยความไม่พอใจ

“ผมไม่มีวันยอมรับผู้หญิงของพ่อ มาแทนที่แม่ของผมหรอกครับ ไม่มีวัน!”

“แม่ของแกตายไปแล้ว ตายไปตั้งห้าปีแล้วโว้ย ฉันไม่ได้ลืมแม่แก ฉันแค่อยากมีคนดูแล และฉันจะมีเมียใหม่ไม่ได้เลยหรือไงวะ” ทรงพลตวาดลูกชายหน้าตาแดงก่ำ

มาลัยเห็นสามีท่าทางไม่ค่อยดีจึงรีบห้าม

“คุณเตชินหยุดก่อนเถอะค่ะ คุณท่านโกรธมากแล้วนะคะ”

“เธอนั่นแหละหุบปาก!! พ่อกับลูกเขาจะคุยกันคนนอกอย่าแส่” เตชินตวาดใส่หน้ามาลัยอย่างไม่ไว้หน้า

“แกขอโทษมาลัยเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้เต!!” ทรงพลตวาดกลับ

“ทำไมผมต้องขอโทษหล่อนด้วยครับ ในเมื่อผมพูดความจริง”

เตชินผุดลุกขึ้นยืน เขาชี้หน้ามาลัยและตะเบ็งเสียงแข็งตอบบิดา น้ำเสียงเกรี้ยวกราด

“ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางรักคุณพ่อหรอกครับ ที่หล่อนเข้ามาหาคุณพ่อก็เพราะต้องการเงินของเรา ทำไมคุณพ่อตาบอดมองไม่เห็นเหรอไงครับ แถมตอนนี้ ก็ยังกล้าพาลูกหลานเข้ามาสิงสู่ที่นี่อีกด้วย คงหวังจะสูบเลือดสูบเนื้อพวกเราให้หมดทุกบาททุกสตางค์เลยสินะ!”

“ไอ้เต!”

“ทำไมครับพ่อ ผมพูดแทงใจดำเข้าหน่อย คุณพ่อก็โกรธแล้วเหรอ สักวันเถอะ คุณพ่อจะเห็นธาตุแท้ของคนพวกนี้”

ทรงพลถอนใจแรงๆ เขาหลุบเปลือกตาลง ยกมือขึ้นกุมหน้าอกสีหน้าคล้ำลงจนมาลัยเองยังตกใจ

“แกขอโทษมาลัยเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้เต” ทรงพลพึมพำพูด หากเขาปล่อยผ่านวันนี้ เตชินจะได้ใจ และไม่เกรงใจมาลัยอีกต่อไป

“คุณคะ มาลัยไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไรจริงๆ” มาลัยรีบห้าม และเข้าไปประคองทรงพล นางกระซิบบอกทรงพลเบาๆ

เตชินยิ้มหยัน เพราะคิดว่าสิ่งที่เห็นคือมารยาของมาลัย

“ไม่ต้องเสแสร้งทำตัวเป็นคนดีเลย คุณพ่อมองไม่ออก แต่เธอตบตาฉันไม่ได้หรอก สักวันฉันจะเป็นคนกระชากหน้ากากของพวกเธอทุกคนออกเอง”

แล้วเตชินก็กระแทกส้นเท้าเดินหนีไปอีกทาง

“ไอ้เต!!”

ทรงพลตะโกนเรียกบุตรชาย ความเป็นห่วงของเขา เตชินกลับมองไม่เห็น

“เชิญคุณพ่อกินอิ่มนอนหลับไปเถอะครับ ผมกระเดือกไม่ลง” เตชินตะโกนย้อนกลับมา

ทรงพลผ่อนลมหายใจยาวเหยียด “ปล่อยมันไป อย่าไปสนใจมันเลย”

เขารู้สึกเหนื่อยหน่าย เขาทำทุกอย่างเพื่อลูก แต่ทำไมความรักของเขาส่งไม่ถึงเตชินเลย บุตรชายหัวดื้อทำตัวขวางโลกเพิ่มขึ้นทุกวัน เขาควรทำอย่างไรกับเตชินดีนะ

“คุณอย่าโมโหเลยค่ะ เดี๋ยวจะทรุดไปอีก... ใจเย็นๆ นะคะ” มาลัยพยายามปลอบสามีสูงวัยของตัวเอง

“ฉันขอโทษเธอด้วยนะมาลัย ขอโทษแทนเจ้าเตมันด้วย...” ทรงพลพูดกับภรรยาคนล่าสุดของตัวเองด้วยความเสียใจ

“ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณ มาลัยไม่เป็นไร ตอนนี้คุณเตชินเธออยู่ในช่วงวัยรุ่น เลือดลมก็ร้อนเป็นธรรมดาค่ะ”

“ฉันจะส่งมันไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ทันทีที่มันเรียนจบมัธยมปลาย”

ทรงพลตัดสินใจเด็ดขาด บางทีการห่างกันสักพัก และเตชินโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกสักหน่อย บุตรชายอาจเข้าใจความคิดของเขา มาลัยรู้ดีว่าทรงพลทำแบบนี้ก็เพราะทุกคนจะได้อยู่ร่วมกันอย่างสงบ