ตอนที่ 1.ลูกนอกสมรส..

ดวงตากลมโตที่อยู่ภายใต้ขนตายาวงอนงามหลุบลงต่ำ เมื่อผู้ชายวัยกลางคนเบื้องหน้าจ้องมองมายังตนเองอย่างพิจารณา

“ยัยหนูชญา แกไม่มีที่พึ่งที่ไหนอีกแล้วค่ะคุณ”

มาลัยผู้หญิงวัยสี่สิบปีพูดกับสามีมหาเศรษฐีของตัวเอง ขณะยังคงกุมมือเล็กๆ ของชญานินเอาไว้ตลอดเวลา ราวกับต้องการปลอบประโลมดวงใจที่เต็มไปด้วยความโศรกเศร้าของชญานิน

“พ่อกับแม่ของแกตายหมดแล้วค่ะ แล้วมาลัยก็ทนเห็นแกลำบากไม่ได้ มาลัยขอนะคะ ขอให้ยัยชญาได้พึ่งใบบุญของคุณด้วยค่ะ”

มาลัยที่จับพลัดจับผลูมาเป็นเมียคนล่าสุดของทรงพล ยังคงพยายามขอร้องให้สามีเมตตาสงสารชญานิน เด็กหญิงกำพร้าที่เป็นหลานสาวคนเดียวของตนเอง

“คุณเองก็อุปถัมภ์เด็กกำพร้าบ่อยๆ เพิ่มยัยชญาอีกสักคนจะได้ไหมคะ?”

ทรงพลนิ่งคิด หลังจากพิจารณาเด็กหญิงวัยสิบปีตรงหน้าอยู่พักใหญ่ ทรงพลก็พูดขึ้นกับภรรยาคนล่าสุดของตัวเอง

“ได้สิ ฉันจะอุปการะเลี้ยงดูเด็กคนนี้เอง”

“จริงๆ นะคะคุณ”

มาลัยดีใจยิ้มแก้มปริ เพราะเธอสงสารหลานสาวคนนี้จริงๆ

“อืม..”

ทรงพลผงกศีรษะขึ้นลงช้าๆ รอยยิ้มเมตตาเกลื่อนเต็มใบหน้า

“รีบขอบคุณ คุณลุงสิยัยชญา”

มาลัยรีบบอกหลานสาวของตัวเองด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าผสมความตื่นเต้นดีใจ

“ชญาขอบคุณ คุณลุงมากๆ เลยนะคะ”

ทรงพลทอดสายตาเอ็นดูมองสบตาเด็กหญิง

“ไปอยู่ด้วยกันนั่นแหละ ฉันจะส่งเสียให้หนูเรียนเอง อยากเรียนสูงแค่ไหนก็ได้ ตามใจของหนูเลย หนูชญา”

“ชญาขอขอบคุณคุณลุงอีกครั้งค่ะ”

“มาลัยขอบคุณคุณ แทนน้องสาวและน้องเขยมาลัยด้วยนะคะ คุณจะไม่มีทางผิดหวังกับยัยชญาแน่นอน หลานคนนี้ของมาลัยจะทดแทนคุณ จนกว่าคุณจะพอใจ”

มาลัยพูดเป็นนัยๆ และทรงพลก็รับรู้

คฤหาสน์การัณยภาส

“เธอให้คนจัดห้องพักให้หนูชญาแล้วเหรอมาลัย?” ทรงพลถามด้วยความอยากรู้ หลังภรรยาของเขาวิ่งวุ่นมาพักใหญ่ๆ แล้ว

“ยังเลยค่ะคุณ แต่ห้องพักคนใช้ ยังมีห้องว่างอยู่หลายห้องเลยค่ะ”

มาลัยตั้งใจจะให้ชญานินไปพักอาศัยที่ห้องพักของคนรับใช้ จะได้ไม่รบกวนทรงพลมากเกินไป แต่ทรงพลยกมือขึ้นห้ามไว้เสียก่อน

“ให้ขึ้นไปพักด้วยกันบนตึกนั่นแหละ หนูชญาไม่ใช่คนรับใช้สักหน่อยนะมาลัย หนูชญาเป็นหลานสาวของเธอนี่มาลัย”

“เอ่อ... แต่ว่า...”

มาลัยอึกอัก เพราะรู้ดีว่าหากตนเองทำเช่นนั้น จะต้องเกิดปัญหาใหญ่ตามมาอย่างแน่นอน

“ทำตามที่ฉันสั่งนั่นแหละมาลัย เรื่องของลูกชายฉัน เดี๋ยวฉันจัดการเอง” เรื่องที่มาลัยกังวล ทรงพลรู้ดี บุตรชายหัวดื้อ เพราะถูกเลี้ยงแบบตามใจมาตั้งแต่เด็ก พอภรรยาของเขาด่วนจากไป เตชินเลยไร้คนปรามได้ เตชินแผลงฤทธิ์ทุกครั้งที่ทรงพลแต่งงานใหม่

และเมื่อเป็นคำสั่งของสามีผู้เด็ดขาดและร่ำรวยก็ทำให้มาลัยไม่สามารถโต้แย้งได้

“ค่ะคุณ”

สีหน้าของมาลัยไม่ค่อยสู้ดีนัก ตอนที่เดินจูงมือของชญานินออกมาจากห้องรับรองแขกกลางคฤหาสน์การัณยภาส

“ชญา หนูอยู่ในบ้านหลังนี้ ต้องอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัวนะลูก ที่นี่ไม่เหมือนบ้านหลังเก่าของหนู”

ระหว่างที่พาชญานินเดินขึ้นบันไดมาลัยพยายามอธิบายให้หลานสาวเข้าใจ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังชั้นสอง ซึ่งเป็นบริเวณที่แบ่งเป็นห้องนอนของเจ้านายของคฤหาสน์หลังใหญ่หรูหราแห่งนี้

“ค่ะ ป้า”

ชญานินเป็นเด็กหัวอ่อนว่านอนสอนง่าย เธอเชื่อฟังคำพูดของผู้ใหญ่เสมอ แม้ว่าตัวเองจะเกิดมาอาภัพ ต้องเสียพ่อเสียแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย แต่เธอก็ยังคงมองโลกในแง่ดี

เธอเชื่อเสมอว่า หากทำความดี สักวัน ความดีจะมอบความสุขตอบแทนกลับมา

มาลัยอมยิ้มน้อยๆ มองสบนัยน์ตาหลานสาวด้วยความเอ็นดู

ชญานินเป็นลูกสาวของ พิไล น้องสาวต่างแม่ของเธอ ก่อนที่พิไลจะเสียชีวิตลงได้ฝากฝังลูกสาวเอาไว้ ทำให้มาลัยไม่สามารถทอดทิ้งชญานินได้

“จากนี้ไป ห้องนี้เป็นห้องพักของหนูนะชญา”

มาลัยพูดขึ้นหลังจากเปิดประตูห้องรับแขก ซึ่งอยู่ทางปีกขวาของตัวคฤหาสน์

ชญานินมองไปรอบๆ ห้อง แล้วก็หันมายกมือไหว้มาลัย

“ชญาขอบคุณป้ามากๆ เลยค่ะ”

มาลัยยกมือขึ้นลูบศีรษะเล็กๆ ของหลานสาวเบาๆ

“อยู่ที่นี่ทำตัวให้ดีๆ นะ เชื่อฟังคำพูดของผู้หลักผู้ใหญ่ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น คนที่นี่จะรักและเอ็นดูชญา เข้าใจที่ป้าสอนใช่ไหมลูก”