3 - คุณทำอะไรฉัน?

สงครามมองคนที่เป็นลมหลับไปใต้ร่าง มีทั้งความหงุดหงิดและเอ็นดูในตัวหญิงสาว เวลาเธอหลับเธอดูน่ารักจนเขาอดจะหอมแก้มนุ่มนิ่มของเธอทั้งสองข้างไม่ได้ แต่จะปล่อยให้หลับแล้วตัวเขาทรมานแบบนี้งั้นเหรอ ไม่มีทางเสียหรอก นายแพทย์หนุ่มจัดการถอดเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ของตัวเองบนร่างเล็กของแสนรักออกทางหัวตามด้วยยกทรงสีเนื้อแนบเนื้อของเธอออกและกางเกงบ็อกเซอร์กับกางเกงชั้นในสีเนื้อของเธอเช่นกัน เพียงเวลาไม่นานชายหนุ่มก็เปลื้องผ้าหญิงสาวจนไม่มีสิ่งใดมาปิดบังสายตาของเขากับเนื้อแท้ของแสนรัก

“สวยและอวบใหญ่”

เขามองสองเต้าอวบใหญ่เกินตัว มองด้วยตาว่าใหญ่แล้ว ยกสองมือใหญ่นุ่มของตัวเองมากอบกุมสองเต้าพร้อมกัน คิดว่ามือตัวเองใหญ่แล้ว แต่เต้าของเธอใหญ่กว่า ใหญ่จนล้นมือ สงครามหายใจติดขัดพร้อมกับความเป็นบุรุษปวดร้าวจนเม้มปากแน่น ดวงตาสีสนิมเข้มเลื่อนผ่านหน้าอกมายังความเป็นสตรีของเจ้าหล่อน มันทั้งสวยงาม อวบอูมและมีเส้นขนขึ้นปกคลุมเซ็กซี่ยั่วยวนเหลือเกินจนต้องผละมือที่กอบกุมหน้าอกทั้งสองมาลูบไล้เนินสวาทอวบอูมแล้วก้มโน้มหน้าลงไปจูบที่ความเป็นสาวของแสนรักเบาๆ

“อือ...หอม” ความหอมของหญิงสาวทำให้สงครามจูบซ้ำอีกครั้งและเลื่อนไล้ปลายจมูกและปากหนาพร้อมกับลากลิ้นจากหน้าท้องแบนราบมายังเนินอกอวบอูมล้นมือของแสนรัก

อือ

แม้จะเป็นลมหมดสติหลับไป แต่แสนรักก็รับรู้ได้ถึงความวาบหวาม เธอขยับตัวเล็กน้อยพร้อมกับปัดป่ายสิ่งรบกวนเวลานอนหลับตัวเองออกห่าง แต่สองมือใหญ่ของสามีก็คว้าจับรั้งกดตรึงไว้ข้างตัวแล้วซุกซบหน้าลงกลางหว่างอกอวบใหญ่ของเธอพร้อมกับขบเม้มดูดกลืนกินยอดอกสีหวานระเรื่อที่แข็งตึงของแสนรัก

“อ่า...อื้อ” แสนรักครางกระเส่ากับสัมผัสหวามทั้งๆ ที่ยังนอนหลับสนิท ส่วนคนกระทำก็ได้ใจ เขาจัดการดูดเม้มยอดอกที่แข็งสู้ลิ้นและปากของตัวเองทั้งสองข้างสลับกัน เขาผละมือทั้งสองที่กดข้อมือเล็กข้างลำตัวมากอบกุมเคล้นคลึงทรวงใหญ่โต เอวสอบก็เสียดสีกายเนื้ออุ่นร้อนที่ยังซ่อนตัวใต้ผ้าเช็ดตัวที่พันรอบเอวสอบหลวมๆ ตอนนี้ความเป็นบุรุษตื่นพร้อมเต็มที่กำลังถูไถไปกับหน้าท้องแบนราบและเนินสวาทของสาวเจ้า

“อ่า...ให้ตายสิแสนรัก เธอจะมาหมดสติหลับไปทำไมตอนนี้ อืม...”

คนที่เคร่งขรึมควบคุมความต้องการอารมณ์ของตัวเองได้มาตลอดจนตอนนี้มาเจอกับแม่ภรรยาตัวน้อยใต้ร่างที่แสนจะไร้เดียงสาคนนี้แล้ว ทุกอย่างมันเหมือนอยู่เหนือการควบคุม ไม่คิดว่าตัวเองจะเกิดความปรารถนาในตัวเด็กสาวมากมายถึงเพียงนี้

“อื้อ...อ่า” เสียงเล็กหวานยังคงดังกระเส่าออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มพร้อมขยับตัวบิดเร่าไปมาด้วยความทรมานเสียวทั้งๆ ที่ยังหลับสนิทอยู่ แต่ร่างกายของเธอรับรู้และสัมผัสราวกับตกอยู่ในห้วงฝันก็มิปาน

“อือ...ฉันล่ะเกลียดเธอนักแสนรัก อ่า...”

ปากบอกเกลียด แต่ปากหนาก็ก้มลงขบเม้มซอกคอระหงฝากรอยไว้ตามโคนหู ตามเนินอกอวบและหน้าท้องของเธอ ทั่วทั้งร่างถูกนายแพทย์หนุ่มสงครามฝากตีตราไว้ทุกที่ที่เลื่อนใบหน้าผ่าน ผ้าเช็ดตัวที่พันรอบเอวสอบก็ได้หลุดลุ่ยออกไปจนตอนนี้เขาและภรรยาเปลือยเสมอกัน ท่อนเนื้ออุ่นร้อนอวบใหญ่ที่เหยียดขยายพร้อมรบกำลังบดเบียดเสียดสีอยู่บนเนินสวาทอวบอูมกลางหว่างขาของภรรยาตัวน้อย

“อ่า...ฉันอยากให้เธอตื่นพร้อมและมองตอนฉันอยู่ในตัวเธอมากกว่าหลับแบบนี้แสนรัก”

น้ำเสียงทุ้มพร่าดังเป่ารดใบหน้าสวยหวานจิ้มลิ้มของแสนรักแล้วก็เคลื่อนตัวมาจัดการปลดปล่อยตัวเองกับสองเต้าอวบใหญ่ล้นมือของแสนรักแทนการลักหลับของเธอ เขาอยากให้ครั้งแรกของตนและหญิงสาวเกิดขึ้นในตอนที่แสนรักมีสติอยู่ครบไม่ใช่หลับสนิทแบบนี้

“เธอมันน่าชังแสนรัก อ่า...อื้ม”

สองมือใหญ่กอบกุมสองเต้าบีบดันเข้าหากันโดยมีท่อนเนื้อบุรุษแทรกอยู่กลางหว่างอกทั้งสองและกำลังเคลื่อนไหวเสียดสีจังหวะเร่ากระแทกเป็นจังหวะหนักหน่วงเพื่อปลดปล่อยความทรมานของตัวเอง เอวสอบบดเบียดดุนดันตัวเองกระแทกเร่าไปกับกลางหว่างอกที่ตัวเองบีบรัดเข้าหากันจนเกิดความเสียวสะท้าน สงครามเคลื่อนไหวหนักหน่วงพร้อมกับสองมือใหญ่บีบเคล้นสองเต้าไปกับจังหวะของแรงกระแทกท่อนเนื้อที่กำลังเคลื่อนไหวหนักหน่วง เพียงเวลาไม่นานเอวสอบก็กระตุกเกร็งพร้อมกับสายธารสวาทถูกปล่อยออกจากปลายท่อนเนื้ออวบใหญ่ที่ฝากแทรกตัวอยู่กลางระหว่างอกอวบล้นมือของแสนรักเต็มหน้าเต็มคางเล็กบุ๋มของหญิงสาว

“อ่า...แสนรัก” เมื่อปลดปล่อยความทรมานออกสมใจแล้ว แม้จะไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง แต่ก็ทำให้ผ่อนคลายกว่าก่อนหน้านี้ สงครามมองใบหน้าสวยและคางเล็กจิ้มลิ้มของแสนรักที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสวาทขาวขุ่นข้นของตัวเองแล้วก็อมยิ้มให้กับภาพคนหลับสนิท หากจะลักหลับเจ้าหล่อนก็คงจะไม่ตื่น แต่เขายังอยากทำตอนที่เธอมีสติมากกว่าที่เธอหลับลึกแบบนี้

“เธอมันน่านักแสนรัก” แล้วเขาก็เคลื่อนตัวมานอนหอบหายใจข้างๆ คนตัวเล็ก ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบกระดาษทิชชูมาซับคราบน้ำสวาทตัวเองที่เปรอะเปื้อนหน้า ลำคอระหงและเนินอกของเธอให้สะอาด ก่อนจะปิดไฟกอดเธอนอนหลับไปในค่ำคืนที่แสนเหนื่อยล้าคืนนี้ด้วยสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่

ในตอนเช้าแสนรักปรือตาตื่นขึ้นมาพร้อมแสงสว่างจากด้านนอกสาดส่องลอดผ้าม่านมาทางระเบียงทำให้แสบตา เธอกะพริบตาปรับการมองเห็นของตัวเองให้คุ้นชินกับแสงสว่างจากด้านนอกที่ส่องเข้ามาในห้อง พอขยับตัวจะลุกขึ้นก็รู้สึกหนักอึ้งที่หน้าท้อง พอมองเห็นท่อนแขนใหญ่พาดอยู่ที่หน้าท้องตัวเองก็ผลักแขนใหญ่ของคนตัวโตออกแล้วขยับก้าวขาลงจากเตียงนอนนุ่ม แต่ก็ต้องร้องกรี๊ดจนคนที่หลับสนิทอยู่ตกใจตื่นเสียงกรี๊ดของเธอ

“ร้องอะไรแต่เช้าแสนรัก” สงครามถามคนที่ร้องกรี๊ดเสียงดังปลุกตัวเองในเช้านี้ทั้งๆ ที่ยังหลับตา ส่วนแสนรักก็รีบคว้าผ้าห่มมาห่มร่างตัวเองโดยไม่ทันได้มองว่าคนตัวโตก็เปลือยไม่ต่างจากตนเอง

“คุณทำอะไรกับฉัน คุณสงคราม” เธอถามเขาพร้อมกอดผ้าห่มแน่น และพอมองเห็นว่าเขาโป๊อยู่จึงมองไปทางอื่นแทนมองร่างเปลือยที่นอนหลับตาบนเตียง

“ทำอะไร?” ครั้งนี้สงครามถามกลับพร้อมกับลืมตาตื่นขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง ไม่สนใจว่าตัวเองจะโป๊เปลือยอยู่

“คุณถอดเสื้อผ้าฉันทำไม?”

“อากาศมันร้อน ฉันกลัวเธอร้อนกลางดึกเลยถอดให้”

“แล้วเสื้อผ้าของคุณล่ะ?” แสนรักถามกลับโดยไม่กล้ามองร่างเปลือยอีกฝ่าย

“ก็มันร้อน ฉันเลยนอนเปลือยเป็นเพื่อนเธอ จะอายอะไรแสนรัก เธอกับฉันก็เปลือยเหมือนกัน ฉันใส่เสื้อผ้า เธอเปลือยสิถึงค่อยอาย ตอนนี้เราเสมอกัน และเนี่ยจะกรี๊ดอะไรเดี๋ยวข้างห้องก็ตกใจตื่นมาเคาะหรอก กลับมานอนได้แล้วง่วง” เขาตบที่ว่างข้างๆ ตัวเองเรียกสั่งให้เธอเดินกลับมานอนบนเตียงให้ตัวเองกอดต่อ

“ฉันจะกลับค่ะ” แล้วเธอก็เดินไปหอบเสื้อผ้าที่หลุดมือเมื่อคืนของตัวเองและชุดชั้นในที่กองทิ้งข้างเตียงโดยฝีมือคนหน้ามึนบนเตียง ‘หน้าไม่อาย!’ เธอได้แต่ต่อว่าสามีในใจแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่อจะแต่งตัว ส่วนคนที่ได้นอนไม่กี่ชั่วโมง พอตื่นแล้วก็ไม่อาจนอนหลับต่อได้ วันนี้ตอนบ่ายเขามีประชุมที่บริษัท งานที่โรงพยาบาลและมหาวิทยาลัยไม่มี เขาจึงรีบลุกขึ้นจากเตียงก้มหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเมื่อคืนมาพันรอบเอวสอบหลวมๆ พร้อมกับประตูห้องน้ำเปิดออกมาและคนที่เปิดออกมาก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

“รอกลับพร้อมกัน ฉันจะไปส่งที่บ้าน”

เขาสั่งเธอเสียงเข้มแล้วเดินผ่านเธอเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนแสนรักได้แต่ยืนนิ่งเคว้งคว้างจะทำตามคำสั่งของสงครามหรือจะรีบออกไปจากห้องตอนนี้ แต่สุดท้ายเธอก็เลือกเดินไปนั่งรอเขาที่เตียงนอนนุ่ม เมื่อกี้ตอนเข้าไปในห้องน้ำ เธอได้ส่องกระจกเห็นรอยช้ำตามเนินอก ตามซอกคอ โคนหู หน้าท้องแบนราบ และตรงใต้สะดือวงใหญ่ แถมที่โคนขาด้านในก็มี เขาทำอะไรกับเธอกันแน่เมื่อคืน ทำไมตามตัวเธอถึงมีรอยช้ำเต็มไปหมด

ตลอดทางกลับมาบ้าน แสนรักเงียบตลอดทางและนั่นทำให้สงครามอึดอัดหงุดหงิด แต่ก็ปิดปากเงียบเช่นกัน เขาไม่มีทางเปิดปากคุยกับสาวเจ้าก่อนแน่นอน พอมาถึงบ้านภรรยาตัวน้อยก็เปิดประตูลงรถเดินเข้าบ้านไม่รอตน ตนจึงรีบดับเครื่องยนต์แล้วเดินตามเข้าไปในบ้าน พอเข้ามาในบ้านเห็นแต่หลังของแสนรักไวๆ เดินขึ้นบันไดพอจะสาวเท้าเดินตามไป แม่ที่รักก็ร้องเรียกรั้งไว้

“มาบ้านได้แล้วเหรอสงคราม” กิ่งเพชรเอ่ยแขวะลูกชายตัวดีของตนเอง

“สวัสดีครับแม่กิ่ง” เขายกมือไหว้แม่ของตัวเองพร้อมหยุดเท้าที่จะเดินรอท่านที่กำลังเดินมาหาตัวเอง

“อือ...แล้วเนี่ยจะรีบตามหนูแสนไปทำไม ไปคุยกับแม่และพ่อในห้องนั่งเล่นก่อนสงคราม” นางชักชวนลูกไปยังห้องนั่งเล่นที่สามีของนางได้เดินไปนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“เดี๋ยวค่อยคุยตอนเย็นนะครับแม่กิ่ง ผมขอขึ้นห้องก่อน พอดีมีเรื่องจะคุยกับแสนรัก ลูกสะใภ้ของแม่กิ่งน่ะ” เขาบอกท่านที่เดินมาถึงที่ตัวเองยืนอยู่

“ตอนเย็น พูดเหมือนจะกลับมาบ้านงั้นแหละ หายหัวไปเกือบเดือนไม่เห็นจะโผล่มาบ้านสักวัน” นางยังคงพูดประชดประชันลูกชายตัวดี

“เย็นนี้กลับบ้านครับและค้างที่บ้านด้วยครับแม่กิ่ง” เขาบอกแม่ที่รักยิ้มๆ

“อือ...งั้นไปเถอะ” แล้วนางก็ยอมปล่อยลูกชายไปตามลูกสะใภ้บนห้อง ส่วนสงครามพอได้รับอนุญาตก็รีบก้าวสาวเท้ายาวๆ ตัวเองตรงไปทางบันไดขึ้นชั้นสองทันที

พอขึ้นมาบนห้อง แสนรักก็จัดการเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางใบเล็กของตัวเองเพื่อจะกลับไปค้างที่บ้านพ่อกับแม่ตัวเองเย็นนี้ก่อนจะอาบน้ำ แต่ยังเก็บไม่เรียบร้อยประตูห้องนอนก็เปิดกว้างออกพร้อมกับสามีเจ้าของห้องตัวจริงเปิดเดินเข้ามาในห้อง

“จะเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าไปไหนแสนรัก?” เขาถามเสียงขุ่น

“จะกลับไปค้างบ้านพ่อกับแม่ค่ะ” เธอตอบเขาเสียงเรียบแล้วหันมาสนใจพับเสื้อผ้าตัวเองใส่กระเป๋าต่อ

“ค้างที่บ้าน แล้วจะไปคนเดียว?” สงครามถามแม่เด็กน้อยของตัวเองพร้อมเดินมานั่งตรงข้ามกับเธอบนเตียงพร้อมคว้าจับมือน้อยให้หยุดพับผ้า แต่โดนแสนรักสะบัดออกทันควัน

“ไม่ต้องสะบัดมือเร็วขนาดนั้นก็ได้ ก็แค่จับมือเอง เธอจะกลับคนเดียวได้ยังไง ถ้าไปแล้วคุณพ่อคุณแม่ถามหาฉันล่ะว่าทำไมไม่กลับไปค้างบ้านด้วยจะทำยังไง” แม้จะรู้สึกโกรธที่เธอสะบัดมือตนที่จับมือก่อนหน้านี้ทิ้ง แต่ก็ยังข่มความไม่พอใจไว้ภายใต้ใบหน้าที่เคร่งขรึม

“ไม่เห็นจะยากเลยค่ะ ฉันก็บอกพ่อกับแม่ว่าคุณติดอยู่เวรที่โรงพยาบาลจึงมาด้วยไม่ได้”

“ฉันว่าง ฉันไปด้วยได้ ไม่เห็นต้องไปโกหกท่านทั้งสอง อ้อ...หรือว่าพยายามจะหลบฉันหน้าแสนรัก” สงครามดึงแย่งเสื้อในมือหญิงสาวที่กำลังจะวางไว้ในกระเป๋ามาถือไว้และยิ่งแสนรักหลบตาไม่พูดตอบ ตนก็ยิ่งนึกโมโหคนตัวเล็ก

เฮ้อ!

เสียงถอนลมหายใจของสามีทำให้แสนรักเงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่าย แต่ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นก่อนจะก้มลงมองต่ำ

“เธอตั้งใจจะหลบหน้าฉัน” สงครามเอ่ยอีกครั้งและครั้งนี้เขาดึงกระชากกระเป๋าเดินทางตรงหน้าออกไปให้พ้นทางระหว่างตนและหญิงสาวพร้อมตัวเขาขยับเข้ามาใกล้ชิดเธอ

“ปะ...เปล่านะคะ” แสนรักตอบเสียงสั่น เมื่อตอนนี้สงครามเคลื่อนมานั่งอยู่ตรงหน้า ห่างแค่คืบมือตัวเองและยิ่งเขายื่นมือมาจับคางมนของตนเชยขึ้นให้แหงนเงยสบตาจนทำให้นิ่งเกร็งไม่กล้าขยับตัวถอยหนี

“เปล่า แต่สายตาของเธอไม่ได้บอกฉันแบบนั้น ทำไมต้องหลบหน้าฉันด้วย หรือเพราะเรื่องเมื่อเช้า” สงครามก้มหน้าลงมาถามคนตัวเล็กจนลมหายใจเป่ารดใบหน้าจิ้มลิ้มหวานของแสนรักโดยที่เธอไม่อาจหลบหน้าหนีได้ด้วยมือของเขาจับล็อกคางเธอไว้แน่น

“ว่าไงแสนรัก ตอบฉันสิ หรือเพราะเมื่อเช้านี้ ถ้าเพราะเรื่องเมื่อเช้านี้ มันเป็นเรื่องปกติมากของผัวเมีย”

“แต่เราไม่ใช่ผัวเมียกัน” เธอรีบตอบกลับ

“ไม่ใช่ผัวเมียยังไงกัน เธอกับฉันแต่งงานจดทะเบียนสมรสกันแล้ว หรือว่าเธอลืม” เขาถามกลับ

“ฉันไม่ได้ลืมค่ะ แต่คุณสงครามลืมไปแล้วเหรอคะว่าเราจะแต่งกันแค่หนึ่งปี และในหนึ่งปีนี้ระหว่างเราอยู่ด้วยกัน คุณบอกเองว่าจะไม่แตะต้องฉัน แต่เมื่อคืนคุณทำอะไรกับฉัน ตามร่างกายฉันเต็มไปด้วยรอยช้ำไปหมด คุณคงไม่ลืมว่าเราจะหย่ากันทันทีที่ครบหนึ่งปี” เธอพูดแล้วก็อายเมื่อนึกถึงร่องรอยตามตัวของตัวเองที่สงครามฝากไว้ ถึงไม่ถามเขาก็รู้ดีว่ามันเกิดจากอะไรและทำไม ทำไมเขาถึงทำแบบนี้กับเธอกันเล่า

“ก็บอกแล้วไงว่าเป็นโมฆะ เรื่องหย่ากันตอนครบหนึ่งปียังคงเดิม แต่เรื่องไม่แตะต้องฉันว่าเราควรมาตกลงกันใหม่ ฉันเป็นผู้ชาย ฉันมีความต้องการเรื่อง ‘เซ็กซ์’ ถ้าฉันไปซื้อกินในระหว่างที่ยังเป็นสามีตีทะเบียนของเธอ มันก็จะไม่ดีใช่ไหมแสนรัก ฉันว่าเรื่องนี้เรามาตกลงกันใหม่ดีไหม ส่วนรอยเมื่อคืนฉันจงใจทำเอง ดีแค่ไหนแล้วฉันไม่ลักหลับเธอด้วย แต่ฉันอยากให้เรามี ‘เซ็กซ์’ กันตอนที่เธอมีสติแสนรัก” พูดจบสงครามก็โน้มหน้าลงไปหาซอกคอระหงหมายจะจูบ แต่ถูกมือน้อยยกห้ามไว้

“อย่าทำแบบนี้ค่ะ คุณเป็นผู้ชาย คุณก็พูดได้ คุณไม่ได้เสียหายเหมือนฉันที่เป็นผู้หญิง ฉันยังอยากเก็บความสาวของฉันไว้ให้กับคนที่ต้องการจะอยู่กับฉันไปตลอดชีวิตค่ะ คุณสงครามต้องการ ‘เซ็กซ์’ คุณก็ไปซื้อกินได้ ฉันไม่ถือ เพราะยังไงเราก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางร่างกายอยู่แล้วค่ะ” แม้จะเจ็บปวด แต่เธอจะไม่ยอมตกเป็นของเล่นให้สงครามในระหว่างหนึ่งปีนี้แน่นอน สิ่งที่แสนรักต้องการคือ ‘หัวใจ’ ของสามีไม่ใช่แค่ ‘เซ็กซ์’ ของเขา

“ฉันว่าเราคุยกันได้แสนรัก” ทำไมเขาถึงไม่พอใจเมื่อได้ยินว่าแสนรักจะเก็บความสาวไว้ให้ชายอื่น ทำไมเป็นตนเองไม่ได้ ไม่มีทาง สวยงามขนาดนั้น ใครจะยอมให้คนอื่นได้ครอบครอง หล่อนต้องเป็นของเขาสิ ต้องเป็นของฉัน ‘เธอแต่งงานกับฉันก็ต้องเป็นของฉันแสนรัก’ เขาหมายมาดในใจตน ถึงจะชิงชังการแต่งงานในครั้งนี้และชิงชังเธอที่ยอมตกลงเดินเข้าพิธีวิวาห์กับตนง่ายๆ ก็ตาม แต่เมื่อคืนเขาได้เห็นแล้วว่าร่างกายของเขานั้นปรารถนาหล่อนมากเพียงไร และตอนนี้ความร้อนรุ่มก็กำลังก่อตัวขึ้นด้วย

“เราทำสัญญากันดีกว่าค่ะ เพื่อที่จะได้ง่ายตอนหย่ากัน และคุณสงครามจะได้ไม่ทำผิดสัญญา เดี๋ยวก็บอกว่าเป็นโมฆะอีก ฉันไม่ไว้ใจคุณค่ะ” แม้ว่าเธอจะหวังให้เขา ‘รัก’ ตนเองเหมือนที่ตนเฝ้าแอบรักเขามานาน แต่ก็คงจะเป็นไปได้ยาก เพราะเขาจำเธอไม่ได้ จำไม่ได้ว่าครั้งหนึ่งเคยเจอกัน

“หัวหมอ แต่ลืมไปรึเปล่าว่าเธอมีผัวเป็น ‘หมอ’ ฉันไม่ทำสัญญาอะไรทั้งนั้น ส่วนเรื่อง ‘เซ็กซ์’ ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันต้องการ ‘เอา’ กับเธอแสนรัก” เขาพูดออกมาตรงๆ พร้อมผลักร่างน้อยให้ล้มไปกับเตียงนอนแล้วตัวเองก็เคลื่อนไหวรวดเร็วมาคร่อมทับ

“คะ...คุณจะทำอะไรคุณสงคราม!” สองมือน้อยเท้ายันอกของคนคร่อมทับตนเองเหนือร่างไว้

“ก็ทำให้เธอเป็น ‘เมีย’ ฉันยังไงล่ะ เมื่อคืนฉันน่าจะ ‘ลักหลับ’ เธอแสนรัก แต่ตอนนี้ก็ได้ เพราะฉันพร้อมแล้ว” ใช่ นี่คือสิ่งที่แปลก ปกติเขาไม่ตื่นตัวไวแบบนี้ แต่กับแสนรักและภาพเมื่อคืนนี้ทำให้เขาปวดร้าวเกร็งท่อนเนื้อจนควบคุมตัวเองไม่ได้และตอนนี้มันก็ดุนดันเป้ากางเกงจนปวดหนึบ

“ถ้าคุณทำแบบนี้ ฉันจะ ‘เกลียด’ คุณ” เธอบอกคนเหนือร่างด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แสดงว่าตอนนี้เธอ ‘รัก’ ฉันสินะ ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้ต้องการความ ‘รัก’ ของเธอ จะเกลียดก็เชิญ ฉันไม่น่าปล่อยเธออยู่บ้านคนเดียวเกือบเดือนเลยให้ตายสิแสนรัก เธอรู้ไหมว่าร่างกายเธอสวยมากแค่ไหน หน้าอกของเธอก็ยั่วยวนฉันมาก มันใหญ่จนล้นมือฉัน” ภาพสองเต้าและร่างเปลือยของแสนรักยังคงตราตรึงไม่หายและตอนนี้เขาก็ปรารถนาจะได้ครอบครองเจ้าหล่อน

เหมือนมีดนับพันเล่มทิ่มแทงกรีดใจของเธอเมื่อได้ฟังคำพูดของสามีที่คร่อมทับเหนือร่าง และนั่นผลักดันให้เธอดิ้นขัดขืนแรงขึ้น ต่อต้านแรงขึ้น ไม่สมยอมพร้อมใจไปกับความเห็นแก่ตัวของสงคราม