4 - ฉันเกลียดคุณ

แรงมดรึจะสู้แรงช้าง เธอดิ้นรน ต่อต้าน ขัดขืนหาทางเอาตัวรอดจากใต้ร่างใหญ่ แต่พยายามเท่าไหร่ก็พ่ายแพ้ต่อแรงของสงครามเหนือร่าง แสนรักจนปัญญาจะเอาตัวรอดจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ แต่ตราบใดที่ยังมีหวัง เธอไม่ยอมเป็นของเล่นให้คนตัวโตหรอก แม้จะแต่งงานเป็นสามีที่ถูกต้องกันตามกฎหมายก็ตาม ยิ่งในอนาคต เขาต้องการจะ ‘หย่า’ กับเธอด้วยแล้ว

เจ้าหล่อนดิ้นรน ต่อต้าน เขาก็ยิ่งร้อนรุ่ม สงครามไม่อาจจะทนใจเย็นเสียเวลาได้อีกต่อไป ปากหนาทาบทับประกบปากน้อยนุ่มนิ่มอย่างรวดเร็วพร้อมกับเรียวลิ้นร้อนดุนดันเข้าไปในโพรงปากน้อยอย่างเอาแต่ใจ อีกมือก็จับล็อกคางเล็กไม่ให้บิดเบี่ยงหลบหนีจูบดุดันของตนเอง ส่วนอีกมือก็รวบสองมือเล็กรั้งไว้เหนือหัว

“อะ...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่บดคลึงกันของทั้งสอง แม้อีกปากจะไม่สมยอม แต่หาได้เกินความสามารถของหนุ่มใหญ่ไม่ สงครามจัดการตวัดต้อนเรียวลิ้นน้อยของภรรยาเด็กใต้ร่างให้จนมุม ก่อนจะตวัดกอดรัดคลึงหนักหน่วง ขนาดโดนบดจูบหนักหน่วงดุดัน แสนรักก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์ เธอยังบิดตัวขัดขืนไปมาอยู่ใต้ร่าง แต่การที่เธอบิดตัวดิ้นรนขัดขืนแบบนี้ทำให้หน้าอกอวบใหญ่ของเธอนั้นเสียดสีกับหน้าอกของเขาและมันทำให้เขาทรมานแก่นกายร้อนมากกว่าเดิม

“อ่า...ทำไมถึงดื้อแบบนี้แสนรัก อื้ม...”

เขาผละปากออกมาเอ่ยรดใบหน้าสวยหวานชื้นเหงื่อของแสนรัก จูบผู้หญิงมาเป็นร้อยก็ไม่หวานเท่าปากของแสนรัก ปากของหญิงสาวมันให้ความพิเศษอย่างบอกไม่ถูก และหัวใจของเขามันก็สั่นเต้นผิดจังหวะเกินที่จะควบคุมได้ในตอนนี้ ให้ตายเถอะ ผู้หญิงคนนี้กำลังเล่นของใส่เขาแน่นอน

“พอได้แล้วคุณสงคราม เลิกรังแกฉันได้แล้ว” เธอบอกเขาแม้สติจะน้อยนิดตอนนี้ ยอมรับว่าจูบเมื่อกี้ทำให้เธอรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปด้วยชั่วขณะ แต่ก็แค่ชั่วคราวเท่านั้นแล้วเธอก็ดึงสติกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว ร่างน้อยของแสนรักพยายามดิ้นต่อต้าน แม้สองมือจะถูกรวบตรึงไว้เหนือหัวก็ตามแต่

“มีผัวที่ไหนรังแกเมียตัวเองบ้างแสนรัก” หนุ่มใหญ่ตอบกลับเสียงพร่าซ่านพร้อมกับก้มหน้าไปจูบกลางหว่างคิ้วมนสวยได้รูปของสาวเจ้า

คำว่า ‘เมีย’ ที่หลุดจากปากของคนเหนือร่างช่างไร้ความหมายนักและมันทำให้เธอเจ็บปวดและผิดหวังกับสงคราม คนบางคนควรอยู่ในความทรงจำ เธออยากจำเขาในช่วงเวลาที่แสนดีไม่ใช่ในเวลาเห็นแก่ตัวแบบนี้ แสนรักปล่อยน้ำตาไหลอาบล้นออกทางหางตาพร้อมกับร่างน้อยอ่อนแรงจะดิ้นขัดขืน

อึก! อือ...

เสียงสะอื้นไห้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่บดคลึงจูบหนักหน่วงทำให้หนุ่มใหญ่หยุดและผละปากหนาออกมาจ้องสบดวงตาสวยหวานที่ตอนนี้อาบคลอไปด้วยน้ำใสๆ และมันไหลอาบออกทางหางตา สงครามรู้สึกเจ็บจุกเมื่อได้เห็นน้ำตาของสาวเจ้า

“ร้องไห้?” น้ำเสียงแผ่วเบาดังเป็นคำถามพร้อมกับมือที่จับบีบล็อกคางเล็กบุ๋มผละออกมาปาดป้ายเช็ดน้ำตาให้สาวเจ้า

“ฉันเกลียดคุณ ได้ยินไหมคุณสงครามว่าฉันเกลียดคุณ”

น้ำเสียงของแสนรักเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและนั่นทำให้หนุ่มใหญ่อยากหยุดทุกการเคลื่อนไหว แต่สงครามก็ไม่สามารถจะทำตามความต้องการของแสนรักได้ เขาไม่อาจปล่อยไปแบบนี้ได้ สงครามทาบทับปากหนากับปากอวบอิ่มนุ่มนิ่มของสาวเจ้าอีกครั้งและครั้งนี้เขาบดจูบเธอด้วยความอ่อนโยนพร้อมกับมือใหญ่ที่รวบตรึงมือเล็กทั้งสองไว้เหนือหัวผละออกมาลูบไล้ไหล่เล็กของเธอแล้วจัดการเปลื้องผ้าที่แสนรักสวมใส่ออกทีละชิ้นอย่างชำนาญ ไม่สนว่าร่างน้อยจะไม่ยินดีไปกับตน

เพียงเวลาไม่นานร่างน้อยของแสนรักก็นอนบิดดิ้นเร่าใต้ร่างใหญ่ด้วยกายที่เปลือยเปล่า เธอหมดเรี่ยวแรงจะต่อต้านขัดขืนหนุ่มใหญ่เหนือร่าง ปล่อยตัวเองให้เขาเชยชมทั้งน้ำตาก็ยังไหลอาบออกทางหางตาเรื่อยๆ ความรู้สึกของแสนรักตอนนี้มันยากเกินกว่าจะบรรยายได้ เจ็บปวด เสียใจ และรังเกียจสัมผัสจากชายเหนือร่าง แต่อีกความรู้สึกหนึ่งในใจกลับรู้สึกดีใจที่มีสงครามเป็นชายคนแรกของตนเอง

“อ่า...อื้ม” เสียงครางยังคงดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่บดจูบกันและกัน ในตอนแรกหญิงสาวต่อต้าน ตอนนี้แสนรักกำลังตอบสนองกลับด้วยการจูบตอบกลับเงอะงะ แต่ความเงอะงะไร้เดียงสาของเธอมันกระตุกหัวใจหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบย่างสี่สิบเอ็ดปีเหลือเกิน สงครามจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็วเพื่อจะได้แนบชิดบดเบียดกายเปลือยเปล่ากับร่างเปลือยของสาวน้อย

ตั้งแต่โตมาจนเป็นหนุ่มใหญ่ยอมรับว่ารู้จักผู้หญิงมาหลายรูปแบบ แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้หัวใจของสงครามกระตุกเต้นผิดจังหวะได้เท่าคนตัวเล็กที่อยู่ในตำแหน่งภรรยาได้เลยสักคน ครั้งแรก วันแรกที่เจอกัน เขาก็ตั้งใจเกลียดชังเธอ พอมาวันนี้เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าความชิงชังในคราแรกได้ถูกแทนที่ด้วยความปรารถนาไปเสียแล้ว แฟนคนล่าสุดที่เพิ่งเลิกกันไปเมื่อต้นปีก่อนจะมาแต่งงานกับเธอที่ซึ่งเป็นหญิงแปลกหน้าสำหรับเขาก็ว่าได้ยังไม่เคยทำให้เขาโหยหาปรารถนาได้เท่านี้มาก่อน ยอมรับว่าความรักที่ผ่านมาเขาใช้เหตุผลและมากกว่าความต้องการลึกๆ ของหัวใจที่แท้จริงของตนเอง

หนุ่มใหญ่เคลื่อนไหวอ่อนโยนจากตอนแรกใจร้อน เสียงสะอื้นไห้ที่ดังปะปนมากับเสียงครางกระเส่าได้เงียบไปแล้ว น้ำตาของแสนรักก็แห้งเหือด มีเพียงเสียงหอบหายใจดังระรวยรินลอดออกมาให้ใจสั่น สองมือใหญ่สอดประสานกับมือเล็กกดกักไว้ข้างลำตัว บดเบียดท่อนเนื้อบุรุษแข็งแรงไปกับเนินสวาทอวบอูม สองร่างเปลือยเปล่าบดเบียดทาบทับกันจนสองเต้าอวบใหญ่ของแสนรักเสียทรงเมื่อถูกหน้าอกแกร่งของเขากดทับเสียดสี

“อ่า...อื้อ” เสียงครางกระเส่าทั้งสองดังลอดออกมาจากปากที่บดจูบดูดคลึงลิ้นกัน ความอ่อนเดียงสาของแสนรักทำให้หัวใจหนุ่มใหญ่พองโตแล้วพองโตอีก เอวสอบกดทับท่อนเนื้อกับหน้าท้องแบนราบ ปากหนาผละเคลื่อนจากปากอวบอิ่มมาไล้เลียลำคอระหงมายังโคนหูพร้อมขบเม้มซ้ำทับรอยขบเม้มเดิมที่ตนได้ฝากรอยราคีไว้ก่อนหน้านี้

“คุณสงครามยะ...หยุด อะ...อื้อ” เสียงห้ามของแสนรักแผ่วเบานัก และเสียงปนกระเส่าเชิญชวนมากกว่าจะห้ามคนตัวโตเหนือร่าง

หนุ่มใหญ่ยกยิ้มพึงพอใจกับท่าทางของภรรยาตัวน้อยใต้ร่าง แม้ปากจะบอกห้าม แต่ร่างกายของเธอร้อนรุ่มและตอบสนองตอบ สงครามเริ่มเล้าโลมคนตัวเล็กด้วยความอ่อนโยน ตอนนี้ชายหนุ่มหูดับ ตาบอดก็ว่าได้ ใครมาห้ามหรือมีอะไรมาขัดขวางก็ไม่อาจหยุดตนได้ ทุกอย่างเริ่มเป็นไปช้าๆ จูบไล้ซอกคอระหงเคลื่อนไล้มายังอกอวบอูม เอวสอบหนักหน่วงก็บดเบียดท่อนเนื้อใหญ่โตของตัวเองไปกับเนินสำราญสวาทของหญิงสาว เสียงครวญครางของทั้งสองดังสลับกันขึ้นลง แม้ว่าร่างน้อยจะไร้เดียงสา ไม่ประสีประสา แต่เธอก็ตอบสนองเขาได้ดีทีเดียวยามเขาจูบผ่านและสัมผัสหวาม

“อ่า...แสนรักรู้ตัวไหมว่าแสนรักสวยและเซ็กซี่มากตอนนี้ อื้อ...” คำชมจากปากหนาไม่ได้เข้าสู่โสตประสาทของแสนรักแม้แต่นิด ตอนนี้หูเธออื้ออึงไปหมด ร่างกายน้อยอ่อนระทวยปวกเปียกไปตามการชักจูงนำพาของคนชำนาญเหนือร่าง ตอนนี้เธอรู้ว่าตัวเองได้พ่ายแพ้ต่อสงครามเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และก็ต้องสะดุ้ง เบิกตาอ้าปากกว้างเมื่อความใหญ่โตของบุรุษกรีดกรายกระแทกลึกเข้ามาในร่างจนต้องโอบกอดร่างใหญ่ จิกเล็บระบายความเจ็บปวดกลางกายของตนเองเมื่อถูกคนร้ายกาจบุกรุก

“อะ...เจ็บ!” ความเจ็บปวดมันสั่งให้เธอดิ้นต่อต้านขัดขืนอีกครั้งและแรงกว่าเดิม แต่เธอก็ไม่อาจหลุดหนีจากความเจ็บปวดกลางกายที่แปลกใหม่นี้ได้ เพราะอ้อมกอดแข็งแรงของหนุ่มใหญ่กอดรัดรั้งเธอขึ้นหาแน่นพร้อมกับปากหนาพรมจูบหน้าผากมนของเธอปลอบประโลม

“ชูว์...มันก็แค่ครั้งแรกเท่านั้นแสนรัก ผ่อนคลายเบบี้ อ่า...” สงครามบอกคนในอ้อมกอดแข็งแรงพร้อมกับเริ่มเคลื่อนไหวสะโพกสอบตัวเองขับเคลื่อนจังหวะเพื่อให้สาวน้อยในอ้อมกอดคุ้นชินกับตัวเองเร็วไว

“คนเลว...อ่า...” ปากน้อยว่าเขา ‘เลว’ แต่ร่างกายของเธอมันกำลังเคลิ้มไปกับสัมผัสของคนเหนือร่างและยิ่งไปกว่านั้นเธอกอดรัดร่างหนาของอีกฝ่ายแน่นด้วยกลัวว่าเขาจะผละจากตนเองไป

“ชูว์...ว่าผัวแบบนี้ไม่ดีนะแสนรัก อ่า...รู้ไหมว่าตอนได้ยินชื่อแสนรักครั้งแรก ฉัน ‘เกลียดชัง’ เธอมากแค่ไหน และยิ่งวันงานแต่งงานเห็นเธอใส่ชุดเจ้าสาวเดินยิ้มเข้ามาในงาน ฉันก็ยิ่ง ‘เกลียด’ เธอแสนรัก แต่ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่าตัวเองรู้สึกแบบตอนนั้นอยู่รึเปล่า อื้อ...แน่นดีเหลือเกินแสนรัก อูว์...” สงครามบอกความรู้สึกตนเองที่มีต่อภรรยาคนสวยในอ้อมกอดให้รู้ว่าตนเองมีความคิดต่อเธอยังไงตอนแรกที่ได้ยินชื่อ

“คุณ...อะ...อื้อ” แล้วเสียงพูดก็กลืนหายลงคอเมื่อปากหนาผละเคลื่อนไล้จากหน้าผากนูนมายังปากอวบอิ่มสีหวานระเรื่อของเธอ ปากหนาบดคลึงจูบดูดคลึงลิ้นน้อยในโพรงปากของแสนรักพร้อมกับเอวสอบเคลื่อนไหวเร่าร้อนเป็นจังหวะ เสียงครางดังลอดออกมาจากปากที่บดคลึงกันพร้อมกับเสียงกระทบกระทั่งเนื้อดังสลับกันอย่างเพราะพริ้ง

เจ้าสัวมองภรรยาที่เปิดหนังสือนิยายเล่มโปรดที่อ่านจบไม่รู้กี่รอบแล้วตั้งแต่ได้มา จนหนังสือเก่าหมดแล้ว แต่วันนี้ภรรยาเปิดปิดๆ อยู่นั่นแหละ และเขาก็ไม่เข้าใจ หนังสือเล่มเดียวอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่ใช่จำเนื้อหาในเล่มได้แล้วเหรอ เจ้าสัวชนะยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบดื่มแล้ววางลงที่ถาดรอง

“เป็นอะไรคุณกิ่ง?”

“สงครามน่ะสิ ขึ้นไปคุยอะไรกับหนูแสนเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงแล้วยังไม่ลงมาอีก” นางบอกสามีพร้อมกับวางหนังสือนิยายในมือไว้ตรงโต๊ะกลางตรงหน้าแล้วหยิบยาดมที่วางอยู่ขึ้นมาเปิดฝาดม

“แล้วบ่นอยากได้หลาน”

“ให้มันจริงเถอะเจ้าสัว สงครามมองหนูแสนซะที่ไหน ตั้งแต่แต่งงาน บ้านช่องก็ไม่เคยกลับ แล้วจะมีหลานให้เราได้ยังไงกัน” นางปิดฝายาดมแล้วยื่นมือไปหยิบยกถ้วยชาตัวเองขึ้นมาจิบดื่มแล้ววางลง

“อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นแหละ เมื่อคืนหนูแสนไม่ได้กลับมาค้างที่บ้าน คุณกิ่งไม่คิดว่าเด็กๆ เขามีอะไรผิดปกติเหรอ และก่อนที่สงครามจะตามหนูแสนขึ้นไปน่ะ มีท่าทางยังไงคุณกิ่งไม่สังเกตเหรอ” เจ้าสัวชนะพูดอย่างใจเย็น

“ก็มีแต่อยากรีบตามหนูแสน แต่ก็แปลกจริงๆ แหละเจ้าสัว หรือเราจะได้อุ้มหลานกันเร็วๆ นี้คะ”

“ก็ต้องรอดูว่าสงครามของเราน่ะมีน้ำยามากน้อยแค่ไหน อายุก็จะสี่สิบเอ็ดปีแล้ว เพื่อนรุ่นเดียวกันลูกโตทันใช้หมดแล้ว ถ้าเราไม่บังคับสร้างเรื่องหุ้นขึ้นมา มีหรือมันจะยอมแต่งงานให้เรา”

“ก็จริงค่ะ หวังว่าเราจะมีหลานเหมือนคนอื่นสักทีนะเจ้าสัว เนี่ยก็จะเที่ยงแล้ว ฉันไปดูเด็กในครัวก่อนนะว่าทำอะไรทาน”

“ไปเถอะ ผมก็จะไปโทรเช็กกับเลขาเรื่องเอกสารที่จะประชุมตอนบ่าย เพราะผมต้องออกไปที่บริษัทพร้อมกับสงคราม” ชนะบอกภรรยาก่อนจะลุกขึ้นยืน

“ค่ะ งั้นฉันไปที่ห้องครัวก่อนนะคะ” แล้วสองสามีภรรยาก็พากันเดินออกจากห้องนั่งเล่นพร้อมกันแล้วแยกกันไปคนละทางเดิน