ตอนที่ 9 เจ้าบ่าว...เต่าตัวหนึ่ง?

ตอนที่ 9

เจ้าบ่าว...เต่าตัวหนึ่ง?

ภายใต้ผ้าคลุมเจ้าสาวนั้นไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวภายใต้ผ้าปิดหน้ามงคลนั้นกำลังรู้สึกอย่างไรแต่ก็คงคาดเดากันได้ไม่ยากเจ้าสาวที่กำลังจะเข้าพิธีกับเต่าตัวหนึ่งจะไปมีสีหน้าแบบใดได้อีก...

“เริ่มพิธีได้” เสียงของผู้นำพิธีดังขึ้นเมื่อเจ้าสาวและตัวแทนเจ้าบ่าวอย่างเต่ามงคลเข้าถึงโถงทำพิธีแล้ว “บ่าวสาวทำพิธีคำนับฟ้าดิน”

พิธีคำนับเริ่มขึ้นแล้วหลิงฉงหลงเข้าพิธีอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ นางในยามนี้รู้สึกห่อเหี่ยวนักแต่ก็ต้องตามน้ำไปทั้งอย่างนี้

“หนึ่งคำนับฟ้าดิน”

ฉงหลงถูกอาจินประครองให้เตรียมหันหลังไปทำพิธีคำนับที่หนึ่ง นางเตรียมโค้งคำนับครั้งแรก ทว่ายังไม่ทันจะได้โค้งคำนับกับมีเสียงดังมาจากด้านนอกโถงพิธีเสียงก่อน

“ช้าก่อน รีบหยุดพิธีก่อน!!!”

แขกเหรื่อมากมายที่ยืนมุงดูพิธีแต่งงานอยู่ด้านนอกห้องโถงต่างพา กันหันไปมองตามเสียงที่ดังขัดพิธีขึ้นมาเช่นเดียวกับคนซึ่งอยู่ในโถงทำพิธี

“ผู้ใดกล้ามาขัดงานมงคลสกุลกู้” นายท่านกู้เป็นผู้เอ่ยขึ้นเสียงดัง

“หากมาก่อกวนข้าจะตีสักสอนให้หนัก” ครั้งนี้เป็นกู้ฮูหยินที่เอ่ย ออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

ด้านฉงหลงเองก็แม้อยากจะเลิกผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออกดูเหตุการณ์เหลือเกินแต่ก็ถูกอาจินกระซิบกำชับเอาไว้อย่างรู้ทัน

“เหมือนมีคนกำลังถูกประคองเข้ามาทั้งที่บาดเจ็บใช่หรือไม่” เสียง ของแขกผู้หญิงซึ่งอยู่ด้านนอกห้องโถงทำพิธีเอ่ยขึ้น

“มีเลือดเต็มตัวไปหมด งานมงคลจะเห็นเลือดเช่นนี้ได้อย่างไร”

“มองไปแล้วคนที่ถูกประคองเข้ามาคล้ายคุณชายใหญ่กู้มาก ทีเดียว”

“ไม่ใช่แค่คล้ายเป็นคุณชายใหญ่กู้เลยต่างหาก”

เสียงของผู้คนเริ่มดังขึ้นไม่ขาดช่วง จนกระทั่งคนที่พวกเขากล่าวถึงนั้นถูกประคองมาถึงหน้าห้องโถงทำพิธีแล้วแขกต่างๆ จึงพากันหลีกทางให้เมื่อแน่ใจแล้วว่าผู้ที่ถูกประคองเข้ามาคือเจ้ากู้ซืออันซึ่งก็คือเจ้าบ่าวในพิธี มงคลในวันนี้

“ลูกแม่เหตุใดเจ้าจึงเป็นเช่นนี้” ฮูหยินใหญ่กู้รีบลุกไปดูบุตรชาย คนโตของนางที่ถูกประคองเข้ามา

“ระหว่างทางเกิดเหตุไม่คาดฝันเล็กน้อย” เสียงแหบพร่าเอ่ยตอบ “ท่านแม่ให้คนไปนำชุดมงคลของลูกมาทีเถิดขอรับ”

“ยังจะเอาชุดมงคลอะไรมาอีก ควรตามหมอมาดูอาการเจ้าก่อนเป็นอันดับแรกจึงจะถูก” ผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้น

“นั้นสิเรียกหมอมารักษาเจ้าก่อน งานแต่งยกเลิกไปก่อนได้” กู้ฮูหยินแม้จะอยากให้งานแต่งงานสำเร็จลุล่วงเพียงใดแต่เห็นบุตรชายบาดเจ็บถึงเพียงนี้แล้วก็ไม่อาจฝืนต่อไปได้จริงๆ อีกทั้งแขกเหรื่อมากมายก็เห็นกันพร้อมเพียงแล้วว่ากู้ซืออันบุตรชายนางบาดเจ็บไม่ใช่หนีงานแต่ง วันนี้หากงานยกเลิกไปก่อนก็จะไม่ถูกนำไปลือในด้านเสียหายแน่

“ลูกยังทนไหวขอรับ ให้คนไปนำชุดมงคลของลูกมาด้วย” ชายหนุ่มยังคงยืนยันคำเดิม “กู้ซือเฉินไปนำชุดมาให้ข้า” เขาตั้งใจเอ่ยสั่งน้องชายตนอย่างเจาะจง

“แต่...” กู้ซือเฉินอยากจะแย้งขึ้น

“ทำตามที่ข้าสั่ง”

เมื่อกู้สั่งย้ำกู้ซือเฉินจำต้องรีบไปทำตามคำสั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้

“รีบประคองคุณชายไปนั่งพักก่อน” กู้ฮูหยินเอ่ยสั่งคน

กู้ซืออันถูกประคองไปนั่งที่เก้าอี้ด้านข้างในทันที

“หมอ...รีบส่งคนไปตามหมอมาด้วย” นายท่านกู้เอ่ยสั่ง “หน้าคุณชายใหญ่เลอะไปเตรียมน้ำกับผ้าสะอาดมาด้วย”

รอบข้างของฉงหลงยามนี้ค่อนข้างวุ่นวายทีเดียว นางเงียบมองพื้นเพื่อดูสถานะการณ์อยู่นางจึงสั่งให้อาจินประคองนางไปนั่งที่ด้านข้างของกู้ซืออัน

“เจ้าบาดเจ็บหรือ บาดเจ็บมากหรือไม่” นางเอ่ยถามเขาเสียงค่อนข้างดังเล็กน้อยเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะไม่ได้ยินเสียงของนางที่อยู่ภายใต้ผ้าคลุมมงคล

“ก็ไม่มาก...” แต่ก็ไม่น้อย ชายหนุ่มตอบกลับหญิงสาวที่สวมชุดมงคลเต็มยศเพื่อเขาในวันนี้

“จริงหรือ...เช่นนั้นเหตุใดคนอื่นๆ ถึงดูตื่นตระหนกกันนัก เจ้าต้อง หลอกข้าอยู่แน่น้ำเสียงของเจ้าก็ดูอ่อนแรงต้องบาดเจ็บหนักแน่” นางไม่เชื่อ ที่เขาบอกตั้งใจจะเปิดผ้าคลุมหน้าออกเพื่อมองให้ชัดด้วยตัวเอง

กู้ซืออันเองก็รู้ทันว่านางอยากจะเปิดผ้าคลุมหน้าออก จึงได้คว้ามือ ของนางเอาไว้ก่อน

“เจ้ายังเปิดผ้าคลุมหน้าไม่ได้”

“แต่ข้าอยากเห็นเจ้า…เจ้าไม่ยอมให้ข้าเห็นแสดงว่าต้องเจ็บหนัก แน่ เช่นนั้นไม่สู้ยกเลิกงานแต่งวันนี้ไปก่อน เอาไว้เจ้าหายแล้วพวกเราค่อยให้ท่านป้าหาวันมงคลให้ใหม่”

“บาดแผลของข้าไม่กระทบการเข้าพิธีแต่งงานไม่จำเป็นต้อง ยกเลิกงานแต่ง”

“หรือไม่เอาอย่างนี้ดีหรือไม่เจ้านั่งอยู่ตรงนี้ก็พอ ส่วนข้ายืนเข้าพิธีกับเต่าที่เป็นตัวแทนของเจ้าก็พอ”

“มีเจ้าบ่าวตัวเป็นๆ อยู่ต่อหน้าเจ้า...หลิงฉงหลงเจ้ายังกล้าจะเลือกแต่งกับเต่าตัวหนึ่งแทนข้า”

“ไม่ใช่นะข้าแค่กลัวเจ้าบาดเจ็บทำพิธีจะกระทบกับบาดแผลมากไป”

“ถึงแผลจะกระทบก็ไม่ต้องใช้เต่าเป็นตัวแทนข้าหรอก” ไม่เพียงเอ่ยเปล่า ชายหนุ่มยังมองไปทางพ่อบ้านของจวนซึ่งในมือยามนี้ยังอุ้มเต่าตัวหนึ่งซึ่งเกือบจะได้เป็นตัวแทนเขาเข้าพิธีแต่งงานกับนางแทนไปแล้วหากเขามาขัดขวางพิธีเอาไว้ไม่ทัน

ชายหนุ่มสะบัดมือไล่ไปทางที่พ่อบ้านอุ้มเต่าอยู่และเอ่ยออกมาโดยไม่มีเสียงว่า นำมันออกไปซะ

ซึ่งก็แน่นอนว่าพ่อบ้านประจำจวนส่งเต่าให้สาวใช้นำออกไปจากที่โถงพิธีในทันทีโดยไม่ต้องรอให้ผู้เป็นนายน้อยเอ่ยสั่งซ้ำอีก

ไม่เพียงแค่พ่อบ้านของจวนเท่านั้นที่ได้ยินบทสนทนาระหว่างเจ้าบ่าวและเจ้าสาวได้อย่างชัดเจนทั้งแขกเหรื่อและทุกคนในสกุลกู้ต่างก็ได้ยินการสนทนาของทั้งคู่ได้อย่างชัดเจนเนื่องด้วยทุกคนนั้นย่อมอยากได้ยินเรื่องของผู้อื่นอย่างต้องการใส่ใจอยู่แล้วจึงได้พากันเงียบเพื่อฟังการสนทนาของเจ้าบ่าวเจ้าสาวอย่างตั้งใจ

บรรยากาศและเหตุการณ์งานแต่งของสกุลกู้เป็นอย่างไรแน่นอนว่าพรุ่งนี้คงรู้กันไปทั่ว งานแต่งที่แต่เดิมถูกสงสัยว่าถูกบังคับก็ถูกสยบลงด้วยคำยืนกรานจะเข้าพิธีแต่งงานให้ได้ของคุณชายใหญ่กู้ที่ถึงแม้จะบาดเจ็บไปทั่วทั้งตัวแต่ก็ดึงดันจะเข้าพิธีแต่งงานให้เสร็จสิ้นให้ได้

อีกทั้งระหว่างพิธีที่มีสายตาจับจ้องมากมายจากทุกคนทั่วบริเวณก็มองออกมาได้อย่างชัดเจนว่าคุณชายใหญ่กู้นั้นมีความสัมพันธ์กับเจ้าสาวที่อยู่ภายใต้ผ้าคลุมมงคลไม่ธรรมดาเลย

“หนึ่งคำนับฟ้าดิน”

“สองคำนับบิดามารดา”

“สามสามีภรรยาคำนับกันและกัน”

“ส่งตัวเข้าห้องหอ”

พิธีดำเนินจนเสร็จสิ้น นายท่านกู้และบุตรชายคนรองรับหน้าที่ดูแลเลี้ยงต้อนรับแขกที่มาร่วมงานตามมารยาทของเจ้าภาพ

ส่วนกู้ฮูหยินนั้นตามไปดูอาการของบุตรชายที่ถูกพาไปรักษาตัวทันทีเมื่อถูกส่งตัวเข้าห้องหอ

ห้องหอถูกใช้เป็นสถานที่รักษาของกู้ซืออัน ยามนี้ห้องด้านหน้ามีหลิงฉงหลงกับกู้ฮูหยินรออยู่อย่างร้อนใจ

“ท่านหมอบุตรชายข้าเป็นอย่างไรบ้าง” นางเอ่ยถามทันทีที่ท่าน หมอเดินออกมา

“บาดแผลตามร่างกายไม่สาหัสนัก มีจุดเดียวที่บาดเจ็บหนักหน่อย คือที่ไหล่ซ้ายซึ่งถูกฟันเป็นทางยาวระวังอย่าให้ถูกน้ำต้องใส่ยาและเปลี่ยนผ้าทำแผลทุกวันจนกว่าแผลจะแห้ง ข้าจะสั่งยาสำหรับดื่มและทาแผลให้”