บทที่ 7 ของฝากครอบครัว (7/2)

หลังจากที่ดูของฝากแล้ว แม่หลี่ไม่¬วายบ่นลูกสะใภ้คนรอง แต่อดที่จะภูมิใจและดีใจไม่ได้ ที่นิสัยของโจวเพ่ยชิงเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดี รู้จักซื้อของให้ลูกและนึกถึงคนอื่น ไม่เหมือนในหลายปีที่ผ่านมา ตอนนั้นสะใภ้คนนี้ไม่เคยซื้อของให้ใครแม้กระทั่งลูกตนเอง

“ที่ผ่านมาฉันต้องขอโทษแม่ด้วยนะ ที่ทำตัวร้ายกาจและเห็นแก่ตัวเสมอมา จนทำให้พี่ฮั่นตงต้องแยกบ้านออกไป ฉันอาจจะไม่ใช่ลูกสะใภ้ที่ดี แต่หลังจากนี้ ฉันจะปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นค่ะแม่ แม่พอจะให้โอกาสฉันได้ไหม”

ไม่ว่าหลังจากนี้เธอและหลี่ฮั่นตงจะเป็นอย่างไร เธอคิดว่าการทำดีต่อแม่สามีและปรับปรุงตนเองให้ดีขึ้น ยังไงก็ควรจะทำเพื่อไถ่บาปกับสิ่งที่ผ่านมา

“ฉันไม่ถือสาหาความหล่อนหรอก ขอแค่หล่อนปรับปรุงตัวและแก้ไขตัวเองได้จริง ๆ ฉันก็ดีใจแล้ว และต่อไปนี้ก็อย่าทิ้งขว้างสองแฝดอีก ส่วนเรื่องของหลันจี แม้ว่าบ้านหลี่และบ้านหม่าเคยคิดจะเกี่ยวดองกัน แต่ฮั่นตงปฏิเสธเสมอมา ดังนั้นเรื่องที่หลันจี หรือใครก็ตาม แอบอ้างว่าอยากได้ลูกสาวบ้านหม่ามาเป็นสะใภ้คำคำนั้นไม่ได้ออกจากฉันแน่ แล้วเรื่องหย่า...”

“เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับพี่ฮั่นตงค่ะ หากเขาอยากจะหย่า ฉันก็ยินดี ฉันกักขังเขามานานพอแล้ว หลายปีมานี้ฉันไม่เคยได้หัวใจเขา อีกทั้งตอนนี้สภาพฉันไม่เหมาะกับพี่ฮั่นตงอีกแล้วค่ะแม่”

โจวเพ่ยชิงปลงตกและรับสภาพตนเองได้ ที่ผ่านมาแม้ว่าเธอจะร้ายกาจและอยากเป็นคุณนายนายทหารแค่ไหน แต่ส่วน

ลึก ๆ เธอต้องการหัวใจของสามีไว้ครอบครองเช่นกัน แต่เมื่อไม่ได้ก็-ควรจะยุติเสีย อีกทั้งเวลานี้สภาพเธอไม่ต่างจากหน้าผี ซึ่งไม่มีวันเหมาะสมกับเขาอีกต่อไป ไม่สู้หย่าร้าง ปล่อยให้เขาไปใช้ชีวิต ในที่ ที่เขาอยากจะเป็นดีกว่า

พอเห็นแววตาที่เศร้าสร้อยของลูกสะใภ้ แม่หลี่ก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เธอเองก็พอจะรู้ว่าฮั่นตงนั้นอยู่เพราะความจำยอม และอยู่เพราะลูก เขาไม่ได้รักลูกสะใภ้คนนี้เลย แต่ไม่ว่าอย่างไร หากสะใภ้รองอย่างโจวเพ่ยชิงปรับปรุงตนเองได้ เธอเชื่อว่าสักวันคงจะครองใจของฮั่นตงได้เช่นกัน แต่นั่นมันก็อยู่ที่เวลาและการกระทำของเพ่ยชิงเอง ส่วนเรื่องบาดแผลบนใบหน้า หากฮั่นตงรักใคร่ในตัว-ภรรยา เรื่องนี้จึงไม่น่าจะใช่ปัญหาของทั้งสองคน

“หากปรับปรุงตัวเองได้จริง ๆ จงใช้ความดีเอาชนะใจของฮั่นตงให้ได้ ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาหล่อนรักฮั่นตงด้วยใจจริง แต่เพราะโดน¬มองข้าม จึงทำตัวร้ายกาจและไม่สนใจลูกอย่างนั้น ในเมื่อคิดได้ ก็¬แก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาด สองแฝดยังต้องการแม่นะเพ่ยชิง”

นอกจากให้กำลังใจ แม่หลี่ไม่สามารถช่วยอะไรได้ เพราะเรื่องของหัวใจและชีวิตคู่ มันขึ้นอยู่กับคนสองคนเท่านั้น

“ขอบคุณค่ะแม่ ส่วนนี่เสื้อของพี่ใหญ่กับน้องสามี และเสื้อผ้าของเด็ก ๆ รบกวนแม่จัดการด้วยนะคะ แล้วก็เนื้อหมู แม่ทำกินเสียนะ ช่วงนี้อากาศร้อน เดี๋ยวจะเน่าเสียได้ง่าย”

ก่อนจะลา โจวเพ่ยชิงไม่วายฝากเสื้อให้พี่ชายและน้องชายของสามี รวมถึงของหลาน ๆ ทุกคน แต่กลับไม่มีของสะใภ้ใหญ่

นี่จึงทำให้สะใภ้ใหญ่โวยวายขึ้นมา เมื่อโจวเพ่ยชิงและลูกทั้งสองกลับไปแล้ว

“แม่ดูสิ มีของฝากทุกคน แต่กับฉันไม่มีสักอย่าง”

“แล้วที่ผ่านมา หล่อนทำดีกับสะใภ้รองบ้างหรือไม่เล่า นอกจากคอยจิกกัด อย่าลืมสิ ว่าต้นเหตุที่ทำให้ฉันกับตาแก่ต้องเรียกฮั่นตงมาแยกบ้าน นี่ไม่ใช่เพราะหล่อนคอยหาเรื่องจนทะเลาะกันใหญ่โตหรือ หากมีของหล่อนน่ะสิแปลก ส่วนเสื้อของเสี่ยวถิงกับอาซวน ฉันจะเก็บไว้เอง อ๋อ...มีของเจ้าใหญ่ด้วย หากให้หล่อนเก็บ ไม่วายเอากลับไปให้บ้านเดิมอีก”

มีสะใภ้สามคน แต่ละคนต่างกันสุดขั้ว ส่วนสะใภ้เล็กก็ทำงานในโรงงาน นาน ๆ ถึงจะกลับมาสักครั้ง ไม่รู้เจ้าสามทนได้อย่างไรที่¬ต้องแยกกันอยู่กับภรรยาอย่างนี้

จากนั้นแม่หลี่จึงนำของทั้งหมดไปเก็บไว้ในห้อง ส่วนเนื้อหมูวันนี้เธอตั้งใจทำอาหารเอง หากให้สะใภ้ใหญ่เป็นคนทำ คงได้กินไม่-ถึงครึ่งหนึ่งแน่