บทที่ 4

“เรื่องโครงการเยี่ยมบ้านเด็ก ที่ผมให้ไป ทำเรียบร้อยหรือยัง ครูอิ่ม”

“...”

“เอ่อ...เรียบร้อยหรือยังครับ โครงการเยี่ยมบ้านนักเรียน ที่ผมมอบหมายให้ไปทำ ครูอิ่มครับ ครูครับ”

เมื่อไม่ได้ยินการโต้ตอบใดๆ คนถามก็ถามย้ำ แล้วเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสาร ทางนั้นเลยทำตาปริบๆ เหมือนเพิ่งตื่นจากภวังค์ แหม...ก็คนถามน่ะ อื้อหือ...

อื้อหือ หล่อจัง

อะห้า หล่อจริง

หัวใจของครูวัยดึกหวั่นไหวทุกหน ยามพบสบตากับ ผอ.หนุ่มฟ้อ หล่อเหลือเกิน ที่เพิ่งมารับตำแหน่ง แทนผอ.คนเดิม บุญตา บุญใจของอีป้าเหลือเกินลูก...ถึงขนาดตอนนี้มีกรุ๊ปลับ เอฟซี ผอ.สิชลในหมู่ครูกันแล้วล่ะ

ชนิดที่ว่าถ้าโดเนทให้ได้ คงได้แบบถล่มทลาย เมื่อมีคนริอ่านเอารูปของ ผอ.สิชลไปลงในเพจ ครูหล่อบอกต่อนะจ๊ะ ผลตอบรับดีจนเกินคาด มีการกระหน่ำไลค์กระหน่ำแชร์รูป ผอ.กันรัวๆ ล่าสุดมีนักข่าวจะมาขอสัมภาษณ์ แต่สิชลที่ยังอึ้งๆ กับเรื่องอะไรแบบนี้ ก็บอกปัดไปว่าไม่ว่าง นักข่าวเลยมาสัมภาษณ์ครูและนักเรียนในโรงเรียนแทน

‘รู้สึกว่าทำงานแล้วมีความสุขค่ะ อิอิ’

คำตอบจากครูสาวรายหนึ่ง

‘หนูอยากมาเรียนทุกวันเลยค่ะ ไม่อยากเรียนจบเลย แอร๊ อาย’

คำตอบจากนักเรียน ป.5 คนหนึ่ง

‘ฮี่ๆๆๆ ฮี่ๆๆๆๆ เขินเวลา ผอ.มาซื้อข้าว ฮี่ๆๆๆ’

คำตอบจากแม่ค้าในโรงเรียน

การันตรีเสน่ห์ของท่านผอ.หนุ่มได้ว่าขนาดไหน เป็นที่ฮือฮาในวงการศึกษา และบ้าคนหล่อไปพักหนึ่งเลยล่ะ แล้วยิ่ง ผอ.ยังโสด กระแสก็ยิ่งฮอต เพิ่งจะกระแสซา เพราะผอ. สั่งมาว่าไม่ให้ไปสัมภาษณ์ ต่อยอด ต่อข่าวอะไรอีก ผมขอ...ผมไม่อยากดังอะไรแบบนี้ ผมอาย...

เอ๊อ...อายอะไร มีแต่คนอยากดัง ผอ.นี้แปลก

แต่ก็เอาเถอะ บุคคลาการในโรงเรียนก็ทำตาม ส่งรูปกันลับๆ ในกลุ่มพอ ไม่ส่งรูปผอ.เข้าเพจอีก เพราะความสงสาร ดูแล้วสิชลจะอึดอัดกับการถูกจับตามองมากจริงๆ เอาเถอะ เก็บไว้เป็นขวัญตาขวัญใจ ของสาวน้อยสาวใหญ่ เกย์กระเทยตุ๊ดแต๋วในโรงเรียนและละแวกนี้ก็พอล่ะ

“ตกลงว่ายังไงครับ เรื่องโครงการ”

เสียงเข้มขึ้น ตาคมหวานนั้นเริ่มดูดุขึ้นนิดๆ หัวใจอีป้าจะวาย วายเพราะความหล่อ โอ๊ย...ไปหมดล่ะสติสตัง ครูอิ่มใจสูดลมหายใจลึกๆ เรียกสติให้คืนมา ขืนยังมัวแต่หลงความหล่อของ ผอ.ล่ะก็ จะโดนตัดเงินเดือนเอา

“มอบหมายให้ครูน้อย ไปดำเนินการแล้วค่ะ ผอ. แล้วก็ให้ลิสต์รายชื่อเด็กที่ดูว่าน่าจะมีปัญหาครอบครัวไว้ด้วย แต่กำลังครูของเรา แล้วก็ที่ผอ.มอบหมายว่าให้เยี่ยมทีละบ้าน มันก็อาจจะช้าไปนิดหนึ่งนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้ เราจะได้รู้ปัญหาของเด็ก จะได้ประเมินผลได้ครับ ว่าควรจะช่วยเหลือใครบ้าง”

“ผอ.ใจดีจังเลยนะคะ”

อดชมไม่ได้ สิชลเพิ่งมารับตำแหน่งนี้ได้ครึ่งปี ก็ดูจะขยันขันแข็งทำงานเอามากๆ แถมยังจะเพิ่มสวัสดิการให้กับครู แล้วก็ดูแลนักเรียนในโรงเรียนเป็นอย่างดี บริหารงานมาครึ่งปีผลขาดทุนแดงมาเลย แต่เขาก็ไม่ได้อินังขังขอบ...

“เอ่อ...”

ยิ้มเขินๆ เมื่อโดนชมซึ่งหน้า แล้วก็ชวนครูใหญ่คุยเรื่องอื่นแทน เขานัดประชุมครูอีกสองวัน เพื่อประเมินผลโครงการของเขาคร่าวๆ ว่าทำได้คืบหน้า เป็นไปได้ดีแบบไหน อายุของเขายังน้อย ประสบการณ์ในวงการนี้เรียกได้ว่าไม่มี เรียนมาแต่ทฤษฎี ปฏิบัติเพิ่งมาเคยทำ ในตำแหน่งที่เรียกได้ว่า ต้องใช้ชั่วโมงบินและประสบการณ์สูงมากๆ เขาผู้มีแต่ความรู้และอุดมการณ์ มาบริหารงานโรงเรียนของผู้เป็นยาย ตามคำสั่งของน้าของเขา ผลการดำเนินงานปีแรกโดนด่าไปเล็กน้อยว่าทำขาดทุน ปีนี้ล่ะ? สิชลอมยิ้ม...คงจะโดนด่าอีกตามเคยล่ะ แต่เขาจะทำให้น้าของเขาชินไปเองนั่นล่ะ

เขาทำใจไม่ได้หรอกกับการรีดเงินจากเด็ก

เขาทำใจไม่ได้ที่จะให้ครูที่ทำงานกับเด็ก ต้องลำบากได้ผลตอบแทนที่ไม่คุ้มค่า

เด็กที่เป็นรากฐานของสังคม

ครูที่เป็นพ่อแม่คนที่สอง และเป็นคนที่พ่อแม่ไว้ใจฝากลูกไว้ให้ดูแล

โรงเรียนควรเป็นที่บ่มเพาะสอนคนให้เป็นคนดี โรงเรียนมีประสิทธิภาพมากเท่าไหร่ ก็จะผลิตบุคลากรดีๆ ให้ได้มากเท่านั้น

สิชลผู้ที่ถูกอบรมสั่งสอนทัศนคติมาแบบนี้ ผู้ที่มียายเป็นครู...เรียกได้ว่าครูที่เป็นแบบอย่างในทุกเรื่อง ผู้ที่ปั้นคนมานักต่อนัก ให้โอกาสกับผู้คน เขาเห็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก และสืบทอดความคิดของท่านมาไว้กับตัวแบบไม่ตกหล่น

เขาผู้โตมาในกรอบ คำหยาบคำหนึ่งไม่มีหล่นออกมาจากปากเลยก็ว่าได้ คำสบถแรงสุดของสิชล คือไอ้บ้า! เอาไว้ใช้ด่าเพื่อน ยามที่แกล้งเขาแรงๆ หรือโมโห

ครอบครัวของเขามีธุรกิจอื่นที่ทำเงินได้มากแล้ว จะขาดทุนสักอย่างเพื่อเด็กๆ จะเป็นอะไรไป นี่คือความคิดของเขา...น่ะ...ซึ่งน้าของเขาที่กุมหน้าที่บริหารกิจการของตระกูลอยู่ คงไม่ชอบใจนัก...เพราะขาดทุนรัวมาแต่รุ่นแม่ล่ะ มาดีขึ้นตอนที่ยายเขาตาย...สองปีก่อนที่น้าของเขาจ้าง ผอ.มาบริหารงานแทน มาเปลี่ยนแผนพัฒนาโรงเรียน เรียกได้ว่ากำไรเพิ่งจะดีดขึ้นมาไม่ติดลบ

แต่ความก็แตกว่า ผอ.คนนั้นโกงแบบหน้าด้านๆ ทำให้มีข่าวดังว่าโรงเรียนเอกชนชื่อดังให้นักเรียนกินอาหารกลางวันเป็นมาม่าบ้าง ไข่ต้มบ้าง เบิกค่าสารพัดไปยักย้ายถ่ายเทเข้ากระเป๋าตัวเอง เพิ่มหลักสูตรเรียนสารพัดเพื่อเรียกเงินจากผู้ปกครองทั้งที่น้าของเขาไม่รู้ นั่นล่ะทำให้ผอ.คนนั้นรับกรรมในคุก และสิชลที่เพิ่งเรียนจบก็ถูกบรรจุเข้าทำงานแทนในอายุ 27 ปี

เขาเป็นคนเอาจริงเอาจัง และจริยธรรมสูงมาก น้าของเขาบางทีก็แอบเพลียกับหลานชาย ที่พลิกไม่ค่อยเป็น เถรตรงเหลือเกิน ไม่มีสีเทาเจือปน มีแต่ขาว และดำ...

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น สิชลเอื้อมมือรับสาย เขากรอกเสียงลงไปทักทายปลายสาย

“สวัสดีครับน้าอร”

“น้าย้ายบ้านให้เราเรียบร้อยแล้วนะตาชล จะได้สะดวกเวลาออกไปทำงาน ตามที่เราขอ อ้อ...ไอ้เจ้าสองตัวนั้น มันก็ไปรอชลอยู่ที่บ้านใหม่ของเราเรียบร้อยล่ะ”

“สองตัว...เอ่อ...น้าอรหมายถึง เจ้าบุ๋น กับเจ้าบู๊น่ะหรือครับ”

“เอ่อๆ ก็นั่นล่ะ หมาของยายเค้า มันติดแต่เรา เอาคนอื่นที่ไหนกันล่ะ เอาไปเลี้ยงด้วยเลยล่ะกัน น้ารับมือไม่ไหวหรอก”

หล่อนบ่น เจ้าบุ๋นกับเจ้าบู๊ คือหมาพันธุ์ไซบีเรียน มรดกมีชีวิตของคุณสุดา...ที่ไม่ค่อยมีใครอยากได้ไว้นัก หล่อนเลยยัดเยียดให้หลานรักเสียเลย

“ได้ครับ”

“จะเอาเด็กรับใช้ด้วยไหม จะได้หาให้”

“ไม่เป็นไรครับ”

เขาตอบ เพราะรู้ว่าถ้าจ้างเด็กรับใช้ น้าสาวของเขาก็ต้องเสียเงินอีก แอบรู้สึกผิดนิดๆ ที่บริหารงานโรงเรียนขาดทุน ต้องเติม ต้องหยอดเงินกองกลางมาบำรุงมาช่วยทุกเดือน ให้จ้างเด็กรับใช้ให้เขาอีก น้าของเขาก็ต้องจ่ายเพิ่มขึ้น หมาสองตัวกับตัวเขาเอง เขาก็ดูแลได้นั่นแหละ

“ดีๆ แล้วโรงเรียนเป็นยังไงบ้าง จริงๆ แล้วเราน่าจะใช้ความหล่อของเราให้เป็นประโยชน์นะตาชล ถือโอกาสเรียกให้คนมาเรียนเยอะๆ ยังไงล่ะ”

“โอย เราทำโรงเรียนนะครับน้าอร ควรจะเสนอว่าเด็กที่มาเรียนกับเราดีแบบไหน ได้ความรู้อะไร ส่งเสริมเด็กให้เก่ง ให้ดี ไม่ใช่มาเอาหน้าตาผมไปเสนอ”

น้ำเสียงเคร่ง จริงจังของหลานชาย ทำให้ปลายสายหัวเราะคิก เฮ้อ...แม่ของเธอนี่ ถ่ายทอดทุกอย่าง ทุกสิ่ง ตกทอดมาถึงพ่อหลานชายกำพร้านี่ไม่ขาดตกบกพร่องจริงๆ เลยแหะ

“ถ้าอย่างนั้นน้าจะเรียกใช้หน้าตาเราได้มะ ในบางโอกาส หืม? ยอมหรือเปล่า”

“เอ่อ...ยังไงครับ”

ทำหน้าเลิ่กลั่ก เพราะไม่คิดว่าอรอุมาจะพูดอะไรแบบนั้น

“น้าจะเปิดสถาบันกวดวิชา เรามีครูในมือ มีคอนเนคชั่นในมือเกี่ยวกับวงการนี้ ก็เลยคิดจะเปิดสถาบันนี้ขึ้นน่ะ ไม่ต้องกลัวหรอกว่าจะให้เราทำ ขืนให้เราทำนะ ขาดทุนอีกตามเคย เฮ้อ...จะได้เอานี่โป๊ะนั่น ตัวแดงจะได้จางๆ ฉันจะได้สบายใจขึ้นบ้าง เพราะเข็นเราคงไม่ขึ้นอะล่ะ”

เปรยมาเสียแบบนั้น สิชลก็หัวเราะแหะๆ ไม่ได้แก้ตัวใดๆ ทั้งสิ้น ก็จะให้เขาเรียกกำไร คิดแผน คิดอะไรที่รีดเงินจากเด็กๆ เขาทำไม่ลงจริงๆ

“น้าจะเอาหน้าเราไปโปรโมทย่ะ เชิญเราไปสอนบางคลาส โอเคไหม?”

“ได้ครับ...”

“โอเค ตามนั้นละกัน”

“ครับ”

วางสายจากน้าของเขาไปแล้ว ก็ถอนใจ ดีที่อรอุมาเข้าใจ ไม่ได้บีบกดอะไรเขา ว่าต้องทำกำไรไม่อย่างนั้นเขาต้องลำบากใจแน่ๆ แล้วไอ้โครงการเยี่ยมบ้านล่าสุดที่ทำขึ้นมานี้ เขาก็ตั้งใจทำเพราะอยากรู้สภาพความเป็นอยู่ของนักเรียน ผู้ปกครอง เผื่อใครมีปัญหาจะได้ช่วยแก้ไขได้

สิชลขยับตัวเปลี่ยนอิริยาบถ และนั่งทำงานของเขาต่อไปอย่างตั้งใจ ไม่รู้ตัวว่าตอนนี้กำลังถูกแอบถ่าย จากครูธุรการที่อยู่หน้าห้อง ผอ.ส่งตรงเข้ากรุ๊ปลับ คลั่งผอ.รัวๆ

คนอะไร้ หล่อละเมียด ด้วยใบหน้าเรียวได้รูป คิ้วเข้ม ตาคมหวาน จมูกโด่งสวย ปากของเขาได้รูปสีชมพูบอกถึงสุขภาพที่ดี บุหรี่ไม่เคยแตะให้ปากคล้ำดำ ผิวขาวอมชมพู ผมตัดสั้นเรียบร้อย หล่อยันหู...หล่อไปจนเล็บมือ มือของผอ.สวยเรียวได้รูป ตัดเล็บสั้นสะอาดเสมอ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีสุภาพ และกางเกงสีดำ...ไม่มีสีอื่น รองเท้าก็ขัดมันปลาบแบบแทบส่องหน้าได้

พูดจาก็ไพเราะ เวลาทักทายจะมาเต็มยศ ด้วยคำว่าสวัสดีครับ...สุภาพไปอีก ไม่เคยได้ยิน ผอ.สบถ ขนาดโดนหมาดุหน้าโรงเรียนไล่กัด ยังไม่มีคำด่าเล็ดรอดออกมาสักคำ

เทพบุตรชัดๆ

อยากจะรู้จริงๆ ว่า สาวไหนจะโชคดีได้ ผอ.ไปครอง