พบเจอ...ได้รู้จัก

Part กวิน

หลายวันที่ไม่ได้เจอหน้าของเธอทำให้ผมเองอยู่ไม่สุข มันอยากเจอหน้า อยากถาม อยากพูดคุยว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ ผมไปจอดรถที่ตึกคณะบริหารทุกวันเพื่อหวังจะเจอเธอ แต่นี่ก็ผ่านมา 3 วันล่ะ ผมไม่เจอเธอเลย ผมออกเที่ยวทุกวันเพื่อหวังจะให้ลืมเรื่องที่มันอยู่ในใจ

ปึก .......

เสียงผมปิดประตูรถเตรียมขับกลับคอนโด และใช่วันนี้ผมคงออกอีกเช่นเคย ครึ้นๆๆ .... ผมสตาร์ทรถกำลังจะออกตัว

ติ๊ดๆๆ ...เสียงใครโทรมาวะ...หน้าจอขึ้นชื่อของชมพู มันโทรมาทำไม..

" ว่า..." ผมกดรับสาย

"( ไอ้วิน..แกออกไปรึยัง )" ชมพูมันถามผม

" กำลังแล้ว...มีไร "

" (โอ้พระเจ้าช่วยจริงๆ.. รถชั้นเสียอ่ะแก ของที่จะทำโปรเจคก็เยอะ หอบไม่ไหวอ่ะ..ไปส่งหน่อยดิ )"มันว่า

" แล้วตอนนี้แกอยู่ไหน " ผมถาม

" ลานจอดรถหน้าคณะนี่ "

" เออๆ รออยู่นั่น...เดี๋ยวไปรับ " ชมพูมันเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่พวกเราต่างก็ไม่เคยปฏิเสธมันเลย ปกติชมพูมันจะโทรหาไอ้นิวก่อน..นี่แสดงว่าไอ้นิวไม่ว่าง

ผมขับรถมาจอดยังลานจอดรถคณะตัวเอง นั่น..ชมพูยืนโบกมือให้ผมอยู่ข้างๆรถตัวเอง

" จอดรถไว้นี่แหละ..เดี๋ยวให้คนมาขับไปอู่ซ่อมให้ " ผมบอกชมพูไป

" อืม..ขอบใจๆ..ไอ้นิวมันไปไหนไม่รู้ โทรไปก็ไม่รับสาย ..แกรู้มั้ยว่ามันไปไหน " ชมพูเอ่ยถามผม

" แกไม่รู้แล้วใครจะรู้วะ.." ก็มันสองคนตัวติดกันตลอด ถ้าเห็นชมพูที่ไหนก็ต้องมีไอ้นิวอยู่ด้วย รึหาชมพูไม่เจอก็ต้องถามไอ้นิว..มันรู้..

ผมขับรถเข้ามาจอดที่ลานจอดรถคอนโดที่อยู่ไม่ไกลจากมหาลัยเท่าไหร่ จะว่าไปคอนโดนี้ก็ใหญ่พอดูน่าจะพอๆกับคอนโดของผมที่อยู่ถัดไปไม่ไกลกันนัก

" มา..เดี๋ยวถือขึ้นไปส่ง " ผมบอกชมพูพลางหันไปหยิบของที่อยู่เบาะด้านหลังช่วยชมพูมัน จะให้มันถือขึ้นไปคนเดียวก็ยังไงๆอยู่ มีแต่ของหนักๆ อย่างม้วนกระดาษแข็งงี้..

อีกอย่าง นี่เป็นงานกลุ่มของพวกเราด้วย....

ติ๊ดๆๆ...เสียงชมพูเสียบคีย์การ์ดเพื่อเปิดห้อง

แอ๊ดดดด.....

เสียงของโทรทัศน์ที่เปิดอยู่แล้วทำให้ชมพูเดินไปยังโซฟา " ยัยพิชนี่นะ..เปิดทีวีให้ดูตัวเองอีกล่ะ .."

ผมเองที่พอเข้ามาในห้องแล้วก็กวาดสายตาไปรอบห้อง กว้างใช้ได้เลยนะนี่ ผมหันไปตามเสียงของชมพู

ตึกๆๆ ตึกๆๆ ใจของผมมันเต้นถี่ นั่นมัน..เธอ..เธอที่ผมไม่เจอมา 3 วัน เธอที่ทำให้ใจของผมอยู่ไม่สุข...ผมก้าวเท้าเข้าไปใกล้โซฟา..เพื่อได้เห็นใบหน้าหวานชัดๆ

" หลับเหมือนแมวเลยว่ะ..น่ารักชะมัด " ผมคิดในใจ

แม่งเอ้ยยย..ไอ้วิน..เธอเป็นเพื่อนกับชมพู ถ้ากูมาตั้งแต่วันที่ไอ้นิวชวนก็ไม่ต้องนั่งแดกเหล้าย้อมใจทุกวันล่ะ ..

" วิน..วิน..ไอ้วิน..."

" หะ..ว่าอะไร " ชมพูมันเรียกผมเสียงดัง

" เหม่ออะไร ชั้นเรียกตั้งหลายรอบ ..เอาของมาวางไว้ที่โต๊ะนี่ม่ะ " มันว่าพลางชี้ไปยังโต๊ะกินข้าวที่อยู่ด้านข้างของห้อง

ตุ๊บ... " วางเบาๆเดี๋ยวยัยพิชมันตื่น สงสัยจะเพลียยา เห็นแก้วน้ำวางอยู่ น่าจะกินยาเข้าไป ขนาดเราเสียงดังขนาดนี้ยังไม่ตื่นเลย " ชมพูว่า

" อืม..เพื่อนแกเหรอ.." ผมถามทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ

" เออ ..ขาแพลงตั้งแต่วันนั้นแหละ นี่ก็ดีขึ้นมาก อีกวันสองวันคงไปเรียนได้แล้วล่ะ" มันว่า

" เหรอ.." ผมว่าพลางเดินไปนั่งยังโซฟาอีกตัวที่อยู่ด้านข้างของเธอ

" อ้าว..แล้วนี่แกไม่กลับเลยเหรอ " ชมพูถามผมด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

" มาส่งฟรีๆ..ไม่คิดจะเลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำ " ผมตอบด้วยน้ำเสียงยียวน

" เอ้า..ไอ้นี่ ก็ปกติแกเคยอยู่เล่นกับใครที่ไหน เอะอะกลับแต่คอนโดตัวเองตลอด ใครไปหาก็ไม่ได้ " มันว่า

ใช่ครับ...พวกมันยังไม่เคยได้ไปคอนโดของผม ผมหน่ะมันคนสันโดษ ไม่ชอบความวุ่นวาย

"ก็ไหนๆก็ได้มาแล้ว งั้นก็ทำงานกลุ่มวันนี้แหละ " ผมว่า

" เออๆ..แล้วแต่ละกัน..ชั้นจะไปอาบน้ำก่อน เหนียวตัวชะมัด ..โทรหาไอ้พวกนั้นด้วยละกัน มันจะว่างมากันมั้ย กะทันหันขนาดนี้ " ชมพูว่าขึ้น ไม่ว่างได้ไง..ก็วันนี้พวกผมนัดกันแล้ว เปลี่ยนสถานที่ซะหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง....

...............

" ว่าไงไอ้วิน..มึงรีบเหรอ..นี่ยังไม่ถึงเวลานัดเลยนะโว้ย " ผมกดโทรหาไอ้นิวคนแรก

" กูอยู่คอนโดชมพู..พวกมึงอ่ะ..รีบมา " ผมว่า

" ไปไมวะ ..มึงไปทำอะไรคอนโดชมพู " มันถาม

"เอ้า..ก็มาทำงานกลุ่มไง..เห็นมึงชวนกูหลายวันแล้ว "

"ไอ้ห่า..แล้วสปีดของกูล่ะวะ วันนี้อุตส่าห์อยากหิ้วสาว " มันโวยวายผม สปีดที่ว่าก็คือผับไงครับ วันนี้พวกเรานัดกันตอนสองทุ่มที่สปีด

" กูจะบอกชมพูว่ามึงอยากหิ้วสาว " ผมถือไพ่เหนือกว่ามัน

" เออๆๆ..อาบน้ำก่อน ..เดี๋ยวกูไป " มันว่า

" มึงโทรบอกไอ้สองตัวนั้นด้วยนะ " ผมบอกมันให้โทรหาไอ้หมอกกะไอ้วาฬ

" เออ!!..กูตลอด " มันตอบอย่างหงุดหงิด

"เออ..มึงช่วยกูก่อนไอ้นิว..วันนี้กูอยากอยู่นี่จริงๆ" ผมคิดในใจ

" อื้อออ..." ผมหันไปหาเจ้าของเสียงนั้นพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก เธอบิดเอี้ยวตัวไปมา ทั้งๆที่ตาก็ยังไม่ลืมขึ้น

Part พิชชา

" อื้อออ... " ง่วงชะมัด..ยานี่แรงจริงๆ เล่นเอาเพลียเลย ..นี่กี่โมงกี่ยามกันแล้วนะ ฉันคิดในใจ

ฉันค่อยๆลืมตาที่ปิดอยู่พร้อมกับบิดเอี้ยวตัวเพื่อให้ร่างกายได้ยืดผ่อนคลาย มันง่วงจริงๆอ่ะ...หลังจากที่ฉันกินยาแก้อักเสบและยาแก้ปวดเข้าไปมันก็เล่นงานฉันทันที เปิดทีวีไว้ยังดูไม่ถึงไหนเลย หนังตามันก็ค่อยๆปิดทีละนิด และหลับอย่างที่เห็นนี่

Spoil : Next ep.

"เธอ..ช่วยดูสร้อยให้เราหน่อยสิ ใส่ยังไงก็ไม่ได้สักที "

...........

" จะบ้าตาย...มาให้ชั้นดูอะไรตอนนี้

ดูสภาพชั้นก่อนซิ " ฉันที่ใส่แค่ชุดคลุม..คิดในใจ

ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้นักเขียนหน้าใหม่.

คนนี้ด้วยนะจ๊ะ

คอมเม้นท์และติชมเพื่อผลงานที่ดีขึ้นอีก...ขอบคุณค่า