แสนหวงจากคนลวง

“พี่ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้”

สมองลั่นเปรี๊ยะ หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ฝนแก้วกำลังรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ ที่จะได้ยินคำถัดไปจากผู้ชายที่เธอเคยพบตรงป้ายรถเมล์ในคืนเคานต์ดาวน์ของปีก่อน กระทั่งสิงหาคมของหน้าฝนในปีนี้ เขาได้นัดเจอและพูดประโยคนี้กับเธอ

“แล้ว...ฝนต้องทำยังไงคะ”

เมื่อเขาหยุดพูดไปนาน เธอก็หลุดปากถาม หากเมื่อทบทวนคำพูดของตัวเอง ฝนแก้วอยากเขกหัวตัวเองชะมัด...ทำไมต้องคิดว่าเธอควรเป็นฝ่ายทำอะไรให้เขา เธอติดอยู่กับความรู้สึกนี้มานานเท่าไรแล้วนะ...ตั้งแต่ได้รู้จักเขากระมัง

“ฝนไม่ต้องทำอะไร ที่ผ่านมาฝนทำทุกอย่างดีแล้ว ถ้าจะมีคนผิด คนคนนั้นก็ควรเป็นพี่ พี่ลืมเขาไม่ได้ พี่เลยไม่อยากทำร้ายฝนมากไปกว่านี้”

“มะ...หมายความว่ายังไง”

“เราเลิกกันเถอะนะ เลิกกันตอนนี้ ฝนก็เริ่มต้นใหม่ได้ ฝนยังเด็ก อีกไม่นานฝนก็ลืมพี่ได้เอง พี่ขอโทษด้วยที่ทำให้ฝนเสียเวลาอยู่กับพี่นานหลายเดือน”

“ไม่ค่ะ ฝนไม่เสียเวลา ฝน...ฝนโอเค”

“งั้นพี่ก็สบายใจ ฝนดูแลตัวเองดีๆ นะ ต่อจากนี้พี่คงมารับฝนไปเที่ยวไม่ได้แล้ว เราจากกันตรงนี้ ฝนไม่ต้องติดต่อมาหาพี่อีก ถ้าฝนเหงาก็นัดเพื่อนไปกินข้าวหรือไปทำอะไรก็ได้”

“พี่ก่อจะไปไหน”

“หืม?” เขาเลิกคิ้ว ดูงุนงงกับคำถามของเธอ หากชั่วขณะเดียวก็ดูเหมือนเขาเข้าใจเธอมากขึ้น “อ้อ! พี่แค่จะกลับบ้าน ลาก่อนนะ”

เขาลุกจากไปแล้ว ประตูร้านชานมไข่มุกถูกเปิดและปิดลงหลังจากที่เขาแวะไปชำระเงินที่เคาน์เตอร์ร้าน ฝนแก้วมองตามหลังคนร่างสูงที่คุ้นเคยด้วยหัวใจแทบจะขาดรอน หากเธอไม่ได้ฟูมฟาย เธอเพียงนั่งนิ่งๆ อยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม

“พี่ก่ออย่าเพิ่ง...”

เสียงแผ่วเครือหลุดออกมา เธอพยายามพูดคำนี้ตั้งแต่เขากำลังจะลุกจากเก้าอี้ ทว่าสมองของเธอสั่งการช้าไปนานหลายนาทีทีเดียว

ปากคอของฝนแก้วสั่นระริก มันลามมาถึงมือและขา ฝนแก้วรู้สึกว่าเธอกำลังควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอช็อกกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอไม่ได้รู้ตัวล่วงหน้า เมื่อสักชั่วโมงก่อนตอนที่เขาโทร.มาหาเธอเพื่อให้มาพบที่ร้านประจำแห่งนี้ หัวใจของเธอเบ่งบาน เธอหยิบเสื้อแขนยาวสีขาวลายดอกไม้จุ๋มจิ๋มจัมป์ตรงปลายแขนกับเสื้อตัวสีเทาเข้ารูปมาวางเคียงกันบนเตียง แล้วเพ่งพิศอย่างอารมณ์ดีว่าเสื้อตัวไหนเหมาะที่จะใส่ออกไปเที่ยวกับเขาในวันหยุดนี้ ซึ่งสุดท้ายเธอก็เปลี่ยนใจ หยิบเสื้อชมพูหวานออกมาสวมแทน

ฝนแก้วไม่ได้เตรียมใจมาพบกับคำบอกเลิก เขาขอโทษ เขาบอกว่าเสียใจ...ฝนแก้วไม่รู้ว่าเธอกำลังรู้สึกเช่นไร เพราะต่อมรับความรู้สึกของเธอมันถูกน็อกไปแล้ว