ตอนที่ 3 คงสนุกน่าดู

"ตามหมอทำไมคะคุณนาย"

แสงภพร้องถามคุณนายเบาๆอย่างกล้าๆกลัว เพราะเขากลัวว่าเขาจะพูดอะไรผิดและความลับจะแตก แล้วถ้ามันเป็นแบบนั้นเขาจะเกิดอันตรายได้เลย

"เธอชื่ออะไร"

เป็นคำถามที่ทำเอาแสงภพใจสั่น เพราะตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าร่างนี้ชื่ออะไรเหมือนกัน เอาไงดี จะบอกมั่วๆออกไปมันจะเป็นอะไรมั้ย แสงภพคิดด้วยความร้อนใจ

"เอ่อออชื่อ เอ่อ...ชื่อ..."

โธ่เว้ย!!!ติดอ่างแบบนี้ยังไงเขาก็ต้องจับพิรุธได้ปะ แสงภพรู้สึกเซ็งกับตัวเองสุดๆเลยตอนนี้

"ขอนึกแปบนะคับ...เอ้ยคะ"

"หนูจำฉันไม่ได้เหรองั้นแม่จะบอกให้นะ ว่าหนูชื่อ แสงเหนือ แล้วหนูก็ต้องเรียกแม่ ว่านายแม่ ไม่ใช่คุณนายแบบที่เรียกเมื่อกี้ เพราะว่าแม่คือ แม่สามีของหนูไงละ"

วิ้งเลยทีนี้ แสงภพรู้สึกชาไปทั้งตัว นี่มาอยู่ในร่างของผู้หญิงว่าแย่แล้ว ดันร่างนี้ดันมีสามีแล้วอีกด้วย งานนี้ตายแน่ๆแสงภพรู้สึกได้ถึงความหายนะในอนาคตข้างหน้า

"หนูคงขาดอากาศไปเลี้ยงสมองชั่วขณะตอนจมน้ำ หนูเลยลืมอะไรหลายๆอย่าง แต่หนูไม่ต้องกลัวนะ แม่จะรักษาหนูเองนะแสงเหนือ"

ตอนนี้แสงภพกลายเป็นแสงเหนือแล้ว เขาต้องทำยังไงก็ได้เพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอด เขาได้แต่คิดหาทางอยู่ในใจ แล้วคำว่าชิปหายก็เต็มสมองเขาไปหมด นี่มันไม่ใช่ความฝันเว้ย ถ้าตายนี่ตายจริงเลยนะ

จนหมอมาตรวจอาการของแสงเหนือ หมอเองก็หาสาเหตุที่แสงเหนือจำอะไรไม่ได้ไม่เจอ เหมือนกัน เพราะแสงเหนือจมน้ำ ไม่ได้หัวฟาดกับอะไรทั้งนั้น หัวก็ไม่มีร่องรอยอะไรเลย ทำให้คุณนายต้องเรียกประชุมทุกคนในบ้านใหญ่ภายในเย็นของวันนี้เพื่อพูดคุยและบอกกล่าวกับทุกคนในบ้านเรื่องอาการของแสงเหนือ และแน่นอนว่าคำสั่งของคุณนายมันก็สร้างความไม่พอใจให้กับทุกคนในบ้านมากๆที่ถูกตามมาแบบกระทันหัน

"จะมีกินข้าวที่บ้านใหญ่ คุณนายบอกว่าถ้าคุณหนูเตรียมตัวเสร็จก็ไปที่บ้านใหญ่ได้เลยค่ะ

หลังจากที่คุณนายออกไป ลิตาก็เอาคำสั่งของท่านมาบอกแสงเหนือ แล้วลิตาก็รีบจูงมือแสงเหนือมาที่โซนแต่งตัว ซึ่งทุกชุด และทุกอย่างมันมีแต่แบรนด์เนมทั้งนั้น

"ใส่ชุดนี้มั้ยคะคุณหนู"

ลิตายื่นชุดมาตรงหน้าเขา อือหือ นี่มันชุดอะไรวะเนี่ย แสงภพรู้สึกสยองทันทีที่เห็นชุดราตรีสีชมพู บ้าไปแล้ว นี่ถ้าให้ใส่ชุดนี้นี่ขอตายดีกว่าเหอะ

"ชุดนี้นะคะคุณหนู"

"นี่ลิตา ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ปะ ว่าฉันเป็นใคร"

พอถูกแสงภพถามลิตาก็ค่อยๆเงยหน้ามามองนายรัก

"คุณหนูของลิตา ทำไมน่าสงสารขนาดนี้คะ"

ลิตาน้ำตารื้น อ้าว ร้องไห้เฉย นี่ผมพูดอะไรผิดวะ แต่ก็แค่ถามมั้ยว่าร่างนี้เป็นใครอ่ะ แล้วไปสะกิดต่อมไหนละนั่นน้ำตาถึงมาเป็นน้ำตกแบบนี้ แสงภพงงกับท่าทางของลิตา

"เดี๋ยวๆลิตา ร้องไมเนี่ย ชีวิตฉันน่าสงสารขนาดนั้นเลยไง๊"

"ใช่ซิคะ ก็คุณหนูของลิตา เสียพ่อแม่ไปตั้งแต่ 3ขวบ แล้วคุณนายก็พาคุณหนูกับลิตามาอยู่ที่นี่ และท่านก็รักคุณหนูมากเพราะพ่อแม่คุณหนูเสียเพราะช่วยคุณนาย"

แบบนี้นี่เอง มันก็ไม่แปลกเลยนะที่ท่านจะรักร่างนี้

"เหรอแล้วทีื่่บอกว่าน่าสงสาร มันน่าสงสารตรงไหน คุณนายก็ดูรักร่า….เอ้ย ดูรักฉันดีนะ"

แสงภพรีบพยายามพูดใหม่ เพราะกลัวว่าลิตาจะจับพิรุธได้ว่าเธอไม่ใช่แสงเหนือตัวจริง

"ใช่ค่ะคุณนายนะรักคุณหนูมาก แต่นอกจากคุณนายแล้วก็ไม่มีใครเลยนะซิคะที่รัก ทุกคนนะต่างไม่ชอบคุณหนูกันหมด ทำให้แต่ละคนทำร้ายจิตใจคุณหนูกันทั้งนั้น ขนาดคุณคีรีที่เป็นสามีเขายังไม่ยอมนอนกับคุณหนูเลย คุณหนูมาร้องไห้กับลิตาบ่อยๆ ส่วนคุณคีรันกับเมียนะคะ คู่นั้นก็พากันกลั่นแกล้ง ชอบพูดให้คุณหนูช้ำใจ เพราะกลัวว่าคุณหนูจะมาแย่งทุกอย่างไป"

อ๋อ ขี้อิจฉากันทั้งบ้านซินะ แสงภพมองบนเบาๆให้กับความงี่เง่าของคนบ้านนี้

"ปัญญาอ่อน"

"อะไรนะคะคุณหนู"

ลิตาย้อนถามแสงภพด้วยท่าทางตื่นเต้น

"ฉันบอกว่าปัญญาอ่อน"

"นี่คุณหนูด่าคนพวกนั้นเหรอคะ คุณหนูรู้มั้ยคะว่าลิตา รอวันที่คุณหนูจะลุกมาด่าตั้งนานแล้ว แต่ว่ามันยังไม่จบนะคะ มันมีแย่กว่านั้นอีกค่ะ"

"มีแย่กว่าไอ้ ที่เล่ามาอีกเหรอ ตกลงนี่มันบ้านรึนรกละเนี่ย"

"ค่ะ นรกชัดๆ "

"เฮ้อหัวจะปวด แล้วเรื่องอะไรละที่บอกว่าแย่กว่านี้"

แสงภพตั้งท่ารอฟังสิ่งที่ชิตากำลังจะพูด

"คุณหนูคะ คุณหนูฟังลิตานะคะ เรื่องที่แย่นั่นก็คือคุณหนูกับคุณคีริว ลักลอบเป็นชู้กันค่ะ"

"คีริว ใครอะ"

"คุณหนูอ่ะ คุณคีริวก็คือพี่ชายคุณคีรี คนที่ลิตาพาคุณหนูวิ่งหนีเขามาเมื่อเช้าไงละคะ"

แสงภพขมวดคิ้วพร้อมคิดตามคำพูดของลิตา หมายความว่าไง คือ คีริวผู้ชายรอยสักคนนั้นนะเหรอ เป็นชู้ ก็เท่ากับตีท้ายครัวน้องตัวเองนะซิบ้า!!!!

"เดี๋ยวๆนะลิตา คืออะไรที่บอกเป็นชู้ นี่ฉันโดนบังคับรึเปล่า ไม่ได้เต็มใจใช่ปะ"แสงภพร้องถามลิตาด้วยความใคร่รู้เพราะเขามั่นใจว่าร่างนี้ไม่น่าจะยอมเป็นชู้กับใครง่ายๆ

"ใช่ค่ะ คุณหนูโดนบังคับ เพราะว่าคุณคีริวแค้นที่คุณพัชชาแฟนของคุณคีริวตกน้ำตายเมื่อปีที่แล้ว"

ตกน้ำตาย แล้วเกี่ยวอะไรกับแสงเหนือละ แสงภพรู้สึกข้องใจที่คีริวมาลงกับแสงเหนือเรื่องแฟนตาย

"แล้วไงเมียตายแล้วไงต่อ ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วย"

"ก็ที่เกิดเหตุเราเจอคุณหนูอยู่ที่นั่นนะซิคะ แล้วพอลิตาถามคุณหนูก็ไม่ยอมบอกอะไรเลย ทุกคนเลยพุ่งเป้ามาที่คุณหนูหาว่าคุณหนูฆ่าคุณพัชชา ทีแรกคุณคีริวเอาปืนจ่อหัวคุณหนูหวังฆ่าทิ้งเลยนะคะ แต่คุณนายไม่ยอม คุณนายสั่งเลยนะคะว่าถ้าใครแตะคุณหนู คุณนายเอาตาย คุณคีริวเลยไม่กล้าค่ะ"

นี่มันศึกจอร์นวิคกันรึไงละเนี่ย ทำไมมันดูแปลกๆแบบนี้ ว่าแต่แสงเหนือเอ้ย ที่เธออยู่มาได้จนโตเนี่ยเพราะมีบารมีคุณนายคุ้มครองซินะ แสงภพรู้สึกสงสารแสงเหนือจับใจ เขาค่อยๆจับที่หัวใจช้าๆเพื่อรับรู้เสียงของหัวใจเจ้าของร่างนี้

"แต่ยังไม่จบนะคะ"

แสงภพชะงัก ฟิวเปลี่ยนเลยนะลิตา อะไรมันจะจบยากจบเย็นแบบนี้วะเนี่ย

"เอาๆ ต่อๆเล่ามาเลย"

"ก็หลังจากนั้นคุณคีริวก็จับคุณหนูไปทรมาน เขาทำเหมือนคุณหนูไม่ใช่คนเลยนะคะ แถมคุณนายยังไม่รู้ด้วยค่ะ ส่วนลิตาเองก็ช่วยคุณหนูไม่ได้เลย"

ลิตาก้มหน้่าลง ดูรู้เลยว่าเธอสงสารแสงเหนือมากจริงๆ แสงภพจึงค่อยๆใช้นิ้วเรียวช้อนคางลิตาขึ้นมาพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ

"อย่าคิดมากซิ พวกนั้นทำร้ายจิตใจฉันมากใช่มั้ย งั้นต่อไป ฉันจะไม่ยอมให้คนพวกนั้นมาทำร้ายฉันอีก ฉันสัญญา"

ลิตารู้สึกถึงใจที่สั่นไหว เธอใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูกทันทีที่สิ้นเสียงของคุณหนูสุดที่รักของเธอ

"คะ...ค่ะ"

"ดี งั้นมา มาหาชุดใส่ไปกินข้าวกันต่อ"

แสงภพหันไปยังตู้เสื้อผ้า ลิตาที่ตื่นจากภวังค์เลยรีบไปเอาชุดมาให้เขา

"ชุดนี้ค่ะคุณหนู"

ลิตาชูชุดลูกไม้สีแดงขึ้นมาอีกตัว ทำเอาแสงภพตาค้างเลย

"ไม่ๆๆนะลิตา ไม่ใส่ชุดนี้แน่นอน"

"ทำไมละคะ ชุดนี้สวยมากๆเลยนะคะ คุณนายสั่งตัดมาจากปารีสเลยค่ะ

"จะเอามาจากฟ้ารึจากนอกโลก ฉันก็ไม่เอา"

"เอ้าแล้ว คุณหนูจะใส่ชุดไหนคะ"

ลิตาถามคุณหนูของเธอด้วยความอยากรู้ เพราะปกติเวลาลิตาเลือกชุดให้ แสงเหนือจะตามใจตลอดเพราะชุดที่ชิตาเลือกให้มันเหมาะกับทุกงานที่ไปเสมอ

"ออกไปซื้อได้ปะเนี่ย"

แสงภพพูดพรางใช้ริ้วรูดเสื้อผ้าที่แขวนอย่างอ่อนใจเพราะแต่ละชุดมันทำเขาเซ็งมากๆ

"อะไรนะคะ ออกไปซื้อหรอ คงไม่ได้หรอกค่ะเพราะใกล้เวลาที่คุณนายนัดไว้แล้ว แต่ถ้าสั่งในแอปของห้างได้แน่นอน มาค่ะ เดี๋ยวลิตาเข้าให้"

ลิตาหยิบโทรศัพท์ของแสงเหนือมาแล้วใช้นิ้วของแสงเหนือปลดล็อก แล้วเข้่าแอปสั่งเสื้อผ้าจากร้านแบรนด์ดังในห้าง แสงภพรู้สึกทึ่ง เพราะแสดงว่า คนบ้านนี้ต้องรวยและโคตรรวยถึงทำแบบนี้ได้

"ห้างนี้เป็นของคุณนายค่ะ คุณหนูสั่งกี่ชุดก็ได้เลยนะคะ เอาชุดไหนดีคะคุณหนู"

ลิตาเข้าโซนชุดราตรี แต่กลับถูกแสงภพมองบนด้วยความเซ็งอีกครั้ง

"เอามานี่มา เดี๋ยวเลือกเอง"

แสงภพดึงโทรศัพท์ในมือของลิตามากดสั่งชุดที่เขาต้องการ ทำเอาลิตาสงสัยเพราะว่าเขาไม่ยอมให้เธอดู

ไม่นานของที่เขาสั่งก็มาถึง เขารีบเปลี่ยนชุดที่ได้มาทันทีและมันก็สร้างความตกตะลึงให้ลิตาสุดๆ เพราะงานนี้มีคนหัวหลุดจากบ่าแน่นอน

"ตายแล้ว ชุดอะไรคะเนี่ยคุณหนู เหมือนพวกยากูซ่าเลย ตายๆ แบบนี้อีลิตาหัวขาดแน่ๆ"

ลิตาเอามือทาบอก แต่แสงภพกลับยักคิ้วให้เธออย่างสุดเท่ ก็นะ เพลบอยมาอยู่ในร่างสาวสวยทั้งทีใครมันจะไปยอมหวานหยดย้อยกันละ มันต้องเท่จนตะลึงแบบนี้ถึงจะถูก

"เท่ปะละลิตา"

"ไม่ค่ะ เปลี่ยนเถอะค่ะคุณหนูแบบนี้คุณคีริวจะโกรธเอานะคะ"

"โกรธเหรอ แล้วจะโกรธทำไม เป็นแค่ชู้อ่ะ อย่าริมาขู่ซิ ถูกมั้ย"

แสงภพก้มลงไปพูดใกล้ๆหน้าลิตา เขาเลยเห็นว่าลิตาหน้าแดงขึ้นมาทันที เสน่ห์ที่เคยมีต่อให้อยู่ร่างไหน มันก็ยังเอามาใช้ได้เสมอแหละ

"คุณหนู"

"เอาน่าลิตา บอกแล้วไงว่าต่อไปนี้ แสงเหนือไม่ใช่เหยื่อของใครทั้งนั้น"

ลิตาถอนหายใจเพราะเธอรู้ว่าหลังจากนี้ แสงเหนือจะเดือดร้อนแน่ๆ

ก็อก ก็อก ก็อก

"ทุกคนรอทานข้าวอยู่นะคะคุณแสงเหนือ"

มีคนมาเคาะประตู แสงเหนือเลยรีบไปเปิดประตูทันทีทำเอาคนด้านนอกตกใจกับสภาพของแสงเหนือ

"อกอีแป้นจะแตก คุณแสงเหนือ ทำไมใส่ชุดนี้คะตายๆ"

โอ้โหรีแอ็กเวอร์วังไปมั้ยป้่า แสงภพเลิ่กคิ้วมองป้าแม่บ้านก่อนจะส่ายหัวเบาๆ

"ทำไมป้า เท่ขนาดอกแตกตายเลยเหรอ เอาน่าคนมันจะเท่อะเนอะ"

แสงภพแตะที่แขนของป้าแม่บ้านก่อนจะรีบเดินไปยังด้านนอกบ้าน แต่เขาไม่รู้ทางไปบ้านใหญ่เขายืนเอ๋อๆมึนๆและหันไปหาลิตา

"ไปทางไหนเนี่ยลิตา"

"ฮือออ คุณหนู แค่ทางยังลืมเลยเหรอคะ"

ลิตาเบะปากจะร้องไห้ ให้ตายเหอะ ขี้แงจริงๆเลยนะ

"สรุปจะร้องแบบนี้แล้วจะได้กินข้าวมะ"

"ได้กินซิคะ เดินไปทางนั้นค่ะคุณหนู"

ลิตาใช้มือปาดน้ำตาพร้อมชี้ทางไปบ้านใหญ่ให้เขา แสงภพเลยรีบจ้ำอ้าว โดยมีลิตารีบวิ่งตามไป แต่ยังไม่ทันถึงโต๊ะอาหารเขาก็เห็นคนหลายคนนั่งอยู่ที่โต๊ะ และสีหน้าของแต่ละคนก็ดูจะเซ็งมากด้วย แต่มันมีคนนึง ที่แสงเหนือจำได้ ไอ้นั่นนี่หว่าไอ้คนที่เจอตอนตื่นมาอะ เขาจำได้แม่นและติดตามาก แบบนี้ก็น่าสนุกซิ เพราะถ้าอยู่ในร่างนี้ ก็มีคนคุ้มหัวเวลาทำอะไร มันก็ไม่มีทางที่จะมีความผิด แสงเหนือ ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงฆ่าตัวตาย แต่หลังจากนี้คนพวกนี้ต้องโดนเล่นงานบ้าง ฉันจะทำให้คนพวกนี้ยอมก้มหัวขอโทษเธอให้ได้ คงสนุกน่าดู