2 นงพะงาผู้หญิงชั้นต่ำ

“อา พี่วายุขา นง นงไม่ไหวแล้วค่ะ”

เพื่อเป็นการยืนยันในคำพูด นงพะงาผวาร่างงามกอดรัดร่างเขาไว้แน่น และเกร็งตัวอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็หายใจหอบถี่ เช่นเดียวกับวายุ เมื่อถึงจุดสูงสุดของความสุข ขนเขาลุกพร้อมกับโถมขยับร่างเร็ว ๆ และกดแช่ความแกร่งให้นิ่งในเรือนร่างงาม

“อา นง พี่ก็ไม่ไหวแล้ว อืม”

แค่นี้จริง ๆ สำหรับความสุขของหญิงชายที่อยู่ในวังวนแห่งกาม แม้ว่าเป็นไปในลักษณะแอบเล่นชู้ แต่คนทั้งสองก็มีความสุขบนเตียง จนกอดกันนิ่ง

นงพะงาเห็นร่างบึกบึนนอนหลับด้วยความอ่อนเพลีย เธอยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ และคิดว่าเรื่องนี้จะไม่เป็นความลับอีกต่อไป

ในเมื่อเธอก็คือเมียคนหนึ่งของเขา จากนี้ไปจะต้องแสดงให้ทุกคนรู้ แม้ถูกตราหน้าว่าเป็นเมียน้อยก็ตาม

แต่ผู้ชายคนนี้ทำให้เธอมีความสุข และสบายกาย เพราะเขาจ่ายให้ตามจำนวนที่เรียกร้อง ตรงนี้แหละที่เธอจะต้องการให้คนทั่วไปได้รู้ แม้แต่พรระวีคนเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมาย เธอเชื่อว่าถ้าพรระวีรู้เห็นว่าผัวมีเมียเพิ่มขึ้นมาอีกคน

ผู้หญิงที่ไม่ยอมลงให้ใครอย่างพรระวีจะต้องอกแตกตาย !

“นี่มันอะไรกัน บอกฉันมานะ คุณเข้ามาในห้องยายนงได้ไง ทั้งที่เป็นยามวิกาล”

เสียงเกรี้ยวกราดจากพรระวีดังขึ้น เธอเป็นสตรีวัย 27 ที่มีใบหน้าสะสวย รูปร่างงามได้สัดส่วน คืนนี้สวมใส่ชุดนอนผ้าซาตินสีครีมราคาแพง เธอโกรธจัดเมื่อเปิดประตูห้องนอนของแขกผู้มาขออาศัยอยู่เพื่อรอหาที่อยู่ใหม่

เหตุที่พรระวีถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามา เพราะตวงสาวใช้คนสนิทบอกว่าเห็นวายุสามีของเธอเข้ามาในห้องนี้ แล้วไม่ออกมา ไม่รู้ว่าเข้าไปทำอะไร

พรระวีโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเพราะคนที่อาศัยอยู่ในห้องนั้นคือนงพะงา น้องสาวของนับดาว เพื่อนสนิทของเธอเอง นับดาวได้ฝากน้องสาวให้มาอยู่ที่นี่ชั่วคราว

เธอไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าคนทั้งสองจะแอบมีอะไรกันเมื่ออยู่ลับหลังเธอ แต่ภาพที่เห็นทำให้พรระวีช็อก เพราะวายุเสื้อผ้าหลุดลุ่ย และนงพะงามีแค่เพียงผ้าขนหนูพันกายเท่านั้น

“พี่วายุคงพูดไม่ออกหรอกค่ะ ในเมื่อหลักฐานมันเห็นตำตาอยู่แล้ว”

นงพะงาพูดแทน ด้วยท่าทางมาดมั่น ต่างจากเมื่อก่อน ทำตัวเรียบร้อยน่าสงสาร พยายามทำให้เธอเมตตา แต่สุดท้ายแอบแทงข้างหลังได้อย่างเลือดเย็น

พรระวีเจ็บปวดที่สุด ไม่คิดเลยว่าคนที่รัก และไว้ใจอย่างวายุ จะกล้าทำเรื่องบัดสีในบ้านของเธอและเขาที่ร่วมช่วยกันสร้างขึ้นมา

“นี่แสดงว่า เธอกับคุณวายุ มีอะไรกันแล้วใช่ไหม”

พรระวีถามจนเกือบจะเป็นตวาด สามีหน้าผือดสี ส่วนผู้อาศัยกลับเชิดหน้าสูงอย่างถือดี พรระวีแทบจะซัดฝ่ามือลงบนใบหน้านวลขาวนั้นนัก

“พรครับ ผม ผมขอโทษ”

คนเป็นสามีทรุดนั่งลง เข่ากระแทกกับพื้น หน้าซีดสลด อาการเหมือนคนหมดสิ้นแล้วทุกสิ่ง ต่างจากนงพะงาที่ยังคงลอยหน้าลอยตาไปมา ทำราวกับว่า การลักลอบมีอะไรกับสามีคนอื่น ทำให้เธอถือไพ่เหนือกว่า ตวงเห็นแล้วหมั่นไส้ คันมือยิบ ๆ อยากจะซัดหน้านังผู้หญิงหน้าด้านสักฉาดสองฉาด

“ถ้าฉันไม่รู้ก็คงไม่มีคำว่าขอโทษ เธอเห็นฉันเป็นอะไร นังควายโง่ใช่ไหม ถึงกล้าทำกันถึงขนาดนี้”

พรระวีตะเบ็งเสียงดังกว่าเดิม ถ้าห้องนี้ไม่เปิดแอร์ และปิดประตูหน้าต่าง เพื่อนบ้านคงได้ยินกันจนหมดสิ้น

“พี่พรไม่โง่หรอกค่ะ เป็นคนดี แต่บางครั้งก็ทำตัวเป็นผู้ดีเกินไป ผัวให้ทำนั่น ทำนี่ก็ไม่ยอม กลัวจะไม่ดีกับตัวเอง พี่วายุก็เลยทนไม่ได้ แล้วเขาคุยถูกคอกับนง เราเห็นอกเห็นใจกันค่ะ ทำให้เกิดเรื่องยุ่ง ๆ ถ้าเราไม่ดื่ม และพี่พรไม่อยู่บ้าน ทุกอย่างก็คงปกติ”

ผู้หญิงที่เอื้อมมือคว้าตำแหน่งเมียน้อยด้วยความเต็มใจ กำลังเล่าเรื่องราวระหว่างเธอกับวายุอย่างไม่สะทกสะท้านต่อความผิดที่กระทำ

โดยไม่คิดว่า หัวอกคนเป็นภรรยาจะเจ็บช้ำแค่ไหน บัดนี้พรระวีโกรธเสียจนตัวสั่น กำมือทั้งสองข้างเข้าหากันแน่น ตวงทนไม่ได้ที่เห็นเจ้านายของตนเองถูกน้องของเพื่อนหยามด้วยการแย่งสามี แล้วพามากกกอดกันในบ้าน

“เธอไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว”

“ทำไมคะ พี่พร ทนฟังไม่ได้หรือไง”

นงพะงาถามกลับ พลางยิ้มเยาะหยัน

“ยายนง เธอกล้าพูดอย่างนี้กับฉันหรือ ทั้งที่ผ่านมา เธอทำตัวน่าสงสาร มาขอที่ซุกหัวนอน พอฉันให้ที่อยู่ ที่กิน เธอก็สนองคุณเสียหนักขนาดนี้”

“เรื่องมันสุดวิสัยนี่คะ ในเมื่อนงก็เสียตัวให้พี่วายุแล้ว เขาจะต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้น จะนิ่งเฉยไม่ได้”