บทที่ 8 ผู้หญิงชั่ววางแผนการมาได้เป็นอย่างดี

หลิงจิ่งหันมองน้องสาวเล็กน้อย แล้วรู้สึกลังเลเป็นอย่างมาก สุดท้าย ก็กัดฟันไว้ แล้วเปิดประตูออก จูงมือน้องสาวออกไปจากห้อง

ฝูหยุนก้มหน้าก้มตาพูดขึ้นว่า “ลูกชายคนดี รีบมาเร็ว กินอิ่มแล้วจะได้มีแรงไปต่อสู้ ถ้าเจ้าสู้เจ้าเด็กอ้วนไม่ได้ งั้นข้าก็ต้องไปช่วยเจ้า ถ้าข้าช่วยเจ้า คาดว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปทุกคนก็ต้องดูถูกเจ้าแน่”

“ข้าสู้ไหว ไม่ต้องให้ท่านช่วยหรอก!”

หลิงจิ่งไม่มองหน้าฝูหยุนด้วยซ้ำ ก็ลากตัวหลิงเสวี่ยนั่งลง แล้วยกถ้วยขึ้นมากินข้าวเลย

น้ำมันหมูคลุกข้าว หมอมากจริง ๆ!

ฝูหยุนตักมันบดให้หลิงจิ่งไปช้อนหนึ่ง ร่างกายเขาแข็งทื่อไปเล็กน้อย ทำท่าจะเขี่ยมันบดออกไป

ฝูหยุนยิ้มขึ้นมาอย่างเบื่อหน่าย “วางใจเถอะ ข้ากินไปแล้ว ถ้ามีพิษข้าก็ต้องตายก่อนแน่นอน”

พอได้ยินคำพูดของนาง หลิงจิ่งก็ลังเลเล็กน้อย จ้องมองนางเล็กน้อย แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าว ผ่านไปพักหนึ่ง แม้แต่น้ำแกงข้าวหวาน ๆ ก็ยังหมดเกลี้ยง

ฝูหยุนลุกขึ้นจะเก็บถ้วยชาม แต่ถูกหลิงจิ่งชิงเก็บไปซะก่อน

นางเพิ่งนึกขึ้นมาได้ ถึงหลี่ชุ่ยฮวาจะทำกับข้าวให้ลูก ๆ แต่ก็อย่าคาดหวังว่านางจะล้างถ้วย

ตั้งแต่สี่ขวบ หลิงจิ่งก็รับงานล้างถ้วยในบ้านไปทำแล้ว

พอมีคนล้างถ้วย ฝูหยุนเองก็ไม่ได้อยู่ว่าง ๆ นางต้องไปหายาสมุนไพรขจัดความเย็น มาต้มให้ลูก ๆ ดื่ม

ไม่งั้น ถ้าเกิดเป็นไข้หวัดขึ้นมา คนที่ต้องยุ่งยากก็ต้องเป็นแม่จำเป็นอย่างนางอยู่ดี　

นางลงกลอนประตูในลานลง แล้วหันหน้าตะโกนเข้าไปในครัวว่า “อาจิ่ง ข้าออกไปข้างนอกครู่หนึ่ง ถ้ามีคนมา พวกเจ้าก็หลบอยู่ในบ้าน ไม่ต้องเปิดประตู รอข้ากลับมานะ!”

หลิงจิ่งไม่ได้ตอบรับ ฝูหยุนเห็นร่างกายเขาหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง ก็รู้ว่าเขาได้ยินแล้ว

นางถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วถีบตัวลอยขึ้น กระโดดออกจากกำแพงไปเลย

พอในสวนไม่มีเสียงแล้ว หลิงจิ่งถึงออกมาจากห้องครัว

ประตูใหญ่ลงกลอนอยู่ งั้นอยู่หญิงคนนั้นออกไปได้ยังไง?

เขาเม้มปากไว้แน่น จ้องมองประตูใหญ่แล้วเหม่อลอยไปครู่หนึ่ง

ผู้หญิงคนนั้น วันนี้มีพฤติกรรมที่แปลกมาก

……

หลิงจิ่งเพิ่งล้างจานเสร็จ ประตูหน้าบ้านก็ถูกคนเคาะปัง ๆ จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงดังหยาบคายไม่น่าฟังของแม่หลี่เสี่ยวหู่แม่หม้ายหลิว

“หลี่ชุ่ยฮวา! ไสหัวออกมาให้ข้าเดี๋ยวนี้! เจ้าหาชายชู้ไม่เจอ แล้วมาระบายอารมณ์กับลูกชายข้าหรือ มีเหตุผลอะไรกัน!”

ข่าวเรื่องแม่หม้ายหลิวมาบ้านตระกูลหลิงอย่างโกรธเกรี้ยวแพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว คนมากมายที่กินข้าวอิ่มแล้วไม่มีอะไรทำล้วนมาดูเรื่องสนุก

ตัวละครที่ดีที่สุดของหมู่บ้านตระกูลหลี่ ก็คือแม่หม้ายหลิวกับหลี่ชุ่ยฮวา แล้วก็นางโจวย่าของหลี่ชุ่ยฮวาอีกคน

ทั้งสามคนมีสมญานามอยู่ในหมู่บ้าน เป็นชื่อที่สง่างาม เรียกว่า “สามคนที่ล่วงเกินไม่ได้ในหมู่บ้านตระกูลหลี่”

ละครที่พวกเขาเล่น สนุกกว่าละครที่โรงละครในเมืองเล่นกันซะอีก!

ตอนนี้ สองคนที่ไม่อาจล่วงเกินได้มีเรื่องกันแล้ว แน่นอนว่าทุกคนต้องอยากดูอยู่แล้ว ต่างเอาเก้าอี้เตี้ยวาง แล้วพกเมล็ดทานตะวันมารอดูกัน

“หลี่ชุ่ยฮวา! นังสารเลวที่ชั่วช้า! เมื่อวานออกจากบ้านไปไม่กลับมาทั้งคืน ชายชู้ไม่สามารถทำให้เจ้าพึงพอใจได้ เจ้าก็เลยมาระบายกับลูกชายข้าใช่ไหม!”

“เจ้าลูกชายสารเลวที่ไม่มีใครสั่งสอนของเจ้า มาแย่งปลากับลูกชายข้า!”

“ลูกชายข้าก็แค่แย่งของของตัวเองคืนเท่านั้น นี่เจ้าเป็นผู้ใหญ่กลับมารังแกเด็ก ตบใบหน้าลูกชายข้าจนเป็นแบบนี้!”

พูดแล้ว แม่หม้ายหลิวก็หันหน้าใบหน้าที่บวมแดงของลูกชายไปให้ผู้คนด้านหลังดู

“น่าสงสาร น่าสงสารจริง ๆ……”

“ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ ถึงกับทำร้ายเด็กเลยหรือ”

ผู้คนพากันซุบซิบนินทาขึ้นมา ปากก็พูดเห็นอกเห็นใจ แต่ในใจกลับตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

ตบเบาไปแล้ว!

เจ้าเด็กหลี่เสี่ยวหู่นั่น คิดว่าแม่ตัวเองดุร้าย วัน ๆ เอาแต่ทำเรื่องชั่วร้าย!

วันนี้ไปทำลายผักบ้านนี้ พรุ่งนี้ไปขโมยไก่บ้านนั้น แถมยังไปแอบดูเมียคนอื่นอาบน้ำด้วย!

แต่ทุกคนกลับทำอะไรแม่หม้ายหลิวไม่ได้ จึงไม่กล้าไปทวงถามกับนาง

วันนี้หลี่ชุ่ยฮวาได้ช่วยเอาคืนให้กับทุกคนแล้ว!

แม่หม้ายหลิวผลักประตูไม่ออก ก็เลยนั่งด่าอยู่ตรงหน้าประตูเลย เก้าอี้ที่นางนั่งอยู่ยังเป็นผู้หญิงที่ชอบสอดรู้สอดเห็นไม่กลัวเรื่องบานปลายคนหนึ่งเอามาให้ด้วย

คำพูดจากปากนางยิ่งฟังก็ยิ่งไม่น่าฟังแล้ว

ในบ้าน

พอหลิงจิ่งได้ยินคำพูดหยาบคายพวกนั้น ก็กัดฟันไว้แน่น และกำหมัดเล็ก ๆ ไว้แน่น

จู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นมา แต่ถูกหลิงเสวี่ยกอดรัดไว้แน่น

“ท่านพี่ นางบอกให้รอนางกลับมา”

หลิงจิ่งขมวดคิ้วไว้แน่น

นานขนาดนี้แล้วยังไม่กลับมา เห็นได้ชัดเลยว่า นางจะไม่มีทางกลับมาแล้ว

เขาก็ว่าทำไมจู่ ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็มาออกหน้าแทนเขา?

ที่แท้จะรอให้เขาพบเจอแบบนี้นี่เอง!

นางตบหลี่เสี่ยวหู่ แล้วก็มาหนีไปตอนที่แม่ของหลี่เสี่ยวหู่มาหาเรื่องถึงบ้าน

พอเป็นแบบนี้ แม่ของหลี่เสี่ยวหู่ก็ต้องจัดการเขาแน่ ๆ

คิดมาถึงตรงนี้ ดวงตาของหลิงจิ่งก็หรี่ลง ยืมมือคนอื่นฆ่าคน ช่างเป็นแผนการที่ดีจริง ๆ!