บทที่ 6 ทำไมน้ำไม่พัดนางให้ตายไปเลย

ผ่านไปพักหนึ่งฝูหยุนก็ไม่โผล่หน้าออกมา หลิงจิ่งเกาะอยู่บนริมฝั่ง เรียวปากสั่นเทา “ท่านแม่......ท่านแม่!”

ในน้ำ ฝูหยุนคลี่ยิ้มขึ้นมา

เด็กคนนี้ ตั้งแต่พูดได้ ก็ไม่เคยเรียกหลี่ชุ่ยฮวาว่าแม่เลย พอนางมา ก็เรียกนางเลย

คำว่า“แม่”นี้ เหมือนกับทำให้หัวใจที่ตายไปนานแล้วของนาง กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง

แล้วก็ผ่านไปอีกประมาณครึ่งนาที ฝูหยุนถึงโผล่“พรวด”ขึ้นมาจากน้ำ แล้วโบกมือให้หลิงจิ่งเล็กน้อย “ข้าไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง”

พอเห็นว่านางไม่เป็นไร ใบหน้าของหลิงจิ่งก็แดงขึ้นมาทันที

เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น?

ทำไมตัวเองถึงได้เป็นห่วงนาง?

ผู้หญิงแบบนี้ ตายไปเร็ว ๆ ถึงจะดี!

แถมเขายังเรียกนางว่า……

พริบตาเดียว ใบหน้าของหลิงจิ่ง ก็เปลี่ยนจากแดงกลายเป็นเขียวคล้ำ

ฝูหยุนอุ้มปลาตัวหนึ่งขึ้นมาจากน้ำ ก็เห็นหลิงจิ่งย่อตัวลงไปแบกหลิงเสวี่ยขึ้นหลัง

หลี่หรูเยียนที่อยู่ข้าง ๆ พูดขึ้นว่า “อาจิ่ง เดี๋ยวน้าเล็กอุ้มน้องเอง เจ้าเดินไปข้างหน้าเถอะ”

หลิงจิ่งมองหลี่หรูเยียนแวบหนึ่ง แล้วก็พยักหน้าขึ้นมา

“รอเดี๋ยว” ฝูหยุนเดินมาทางนี้ “ตัวเสี่ยวเสวี่ยเปียกปอนไปหมด คงไม่รบกวนน้าเล็กของพวกเจ้าอุ้มแล้ว เดี๋ยวจะทำให้ชุดสวย ๆ ของนางสกปรกไปหมด”

หลิงเสวี่ยมองหลี่หรูเยียนเล็กน้อย แล้วก็หันไปมองฝูหยุนที่เนื้อตัวเปียกปอน แล้วก็หมุนตัวไปปีนขึ้นหลังหลิงจิ่ง

หลิงจิ่งยันพื้นเพื่อจะลุกขึ้น จู่ ๆ ด้านหลังก็เบาลง เขาหันหน้ากลับไปทันที

ก็มองเห็นฝูหยุนเอามือข้างหนึ่งอุ้มเสี่ยวเสวี่ยไป มืออีกข้างก็อุ้มปลาตัวใหญ่ไว้

ในใจหลิงเสวี่ยนั้นรู้สึกต่อต้าน แต่นางเพิ่งสำลักน้ำมา จึงเหนื่อยล้าไร้เรี่ยวแรง ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านเลย

ฝูหยุนยิ้มจาง ๆ ให้กับหลี่หรูเยียน “เด็กทั้งสองเพิ่งตกใจกันมา ข้าคงไม่พูดอะไรกับเจ้ามากแล้ว เดี๋ยววันหลังค่อยไปขอบคุณเจ้านะ”

หลี่หรูเยียนจ้องมองแผ่นหลังที่เดินจากไปของผู้ใหญ่หนึ่งกับเด็กอีกสอง

หลี่ชุ่ยฮวาลงไปช่วยชีวิตหลิงเสวี่ยในน้ำอย่างไม่คิดชีวิตเลยหรือ!

นางอยากให้เด็กทั้งสองคนนี้ตายมากเลยไม่ใช่หรือ?

ปกติ เวลาหลิงจิ่งไปต่อยตีกับคนอื่น ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร หลี่ชุ่ยฮวาก็จะสั่งสอนหลิงจิ่งโดยไม่สนใจผิดถูกอะไรทั้งนั้น

แต่วันนี้กลับ……

ถ้ารู้แต่แรกว่าพี่หลิงไม่อยู่บ้าน นางจะไม่มีทางไปส่งข่าวแน่นอน

สมควรตายจริง ๆ ทำไมหลี่ชุ่ยฮวาถึงไม่ถูกน้ำพัดตายนะ หรือว่ายัยเด็กนั่นถูกน้ำพัดไปก็ดี

ถ้าวันนี้ยัยเด็กนั่นถูกน้ำพัดไปแบบนี้เลย พี่หลิงก็ต้องไม่มีทางปล่อยหลี่ชุ่ยฮวาไว้แน่

โอกาสดีแบบนี้ น่าเสียดายจริง ๆ

แต่ว่า พริบตาเดียว หลี่หรูเยียนก็หัวเราะขึ้นมาแล้ว

คนที่นางตีคือลูกชายสุดที่รักของแม่หม้ายหลิวหนึ่งใน“คนสามคนที่ไม่อาจล่วงเกินได้”ในหมู่บ้าน

แม่หม้ายหลิวเป็นผู้หญิงที่ดุร้ายที่สุดในหมู่บ้าน หลี่ชุ่ยฮวาจะต้องมีจุดจบที่ไม่สวยแน่

นางจะรอดูเรื่องสนุก คราวนี้ จะต้องคิดหาวิธี ให้พี่หลิงหยาขาดกับผู้หญิงที่จิตใจโลเลคนนี้ให้ได้!

ฝูหยุนไม่รู้ว่าเรื่องแผนการในใจลูกพี่ลูกน้องตัวดีของตัวเองเลย

นางอุ้มลูกไว้ แล้วก็วิ่งเหยาะ ๆ กลับบ้านไป

ตอนนี้เป็นช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ถึงจะมีแดด แต่อุณหภูมิก็ยังต่ำ

พอเนื้อตัวเปียกปอนไปหมด ก็เหมือนกับฤดูหนาวตอนเดือนสิบสอง หนาวจนทำให้คนตัวสั่น

หลิงจิ่งกลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะสั่งสอนน้องสาว ก็เลยวิ่งตามกลับไปติด ๆ

พอเข้าไปในลานบ้าน ฝูหยุนก็โยนปลาลงพื้น แล้วอุ้มหลิงเสวี่ยเข้าไปในห้องตัวเอง

ไม่สนใจว่าเด็กจะต่อต้าน ก็ถอดเสื้อผ้าเปียกปอนของนางออกโดยไม่พูดอะไร แล้วเอาผ้าออกมาเช็ดร่างกายทั้งตัวให้ แล้วเปิดผ้าห่มออกและบอกให้นางมุดตัวเข้าไป

แล้วเอาผ้าแห้งมาอีกผืนมาเช็ดผมเด็กให้แห้ง

สายตาของหลิงเสวี่ย จ้องมองร่างกายของฝูหยุนอยู่ตลอด

ฝูหยุนรู้ว่า นิสัยที่ต่างกันราวฟ้ากับดินของนางกับหลี่ชุ่ยฮวา จะทำให้เด็กรู้สึกไม่ชิน

ตอนที่นางอายุเท่ากับหลิงเสวี่ย ก็ไม่มีพ่อแม่แล้ว และต้องทนทุกข์ทรมานเป็นอย่างมาก

ถ้าจะให้นางเป็นอย่างหลี่ชุ่ยฮวา ที่ปฏิบัติกับลูก ๆ อย่างดุดันนั้น นางทำไม่ได้หรอก

พอนึกถึงพฤติกรรมที่เกินมนุษย์ของหลี่ชุ่ยฮวา ในใจนางก็รู้สึกสงสารเด็กทั้งสองคน

พอจัดการลูกเสร็จ ฝูหยุนก็เช็ดผมให้กับตัวเอง แล้วหาเสื้อผ้าตัวเองออกมาจากตู้เสื้อผ้า ถึงได้ถอดเสื้อผ้าออก ประตูด้านหลังก็ถูกผลักออกดัง“ปัง”

หลิงจิ่งยืนอยู่ตรงหน้าประตูด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

พอมองเห็นหลิงเสวี่ยที่อยู่ผ้าห่มอย่างปลอดภัย เขาก็รู้สึกโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง

แล้วหันมาเห็นฝูหยุนที่เปลือยกายท่อนบนอยู่ ใบหน้าของเขา ก็แดงขึ้นมาทันที แล้วรีบปิดประตูลง

เพราะว่าตื่นเต้นมากเกินไป ไม่ทันระวังประตูจึงหนีบมือเข้า

หลิงจิ่งเดินวนไปวนมาในห้องโถงอย่างเป็นกังวลมาก

เขาเห็นท่าทางผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนเสื้อผ้า นางจะต้องโกรธแล้วแน่นอน แล้วเดี๋ยวก็ต้องมาตีเขา……

จู่ ๆ หลิงจิ่งก็มองเห็นเคียวที่อยู่หลังประตู เขาเอาเคียวมาหนีบไว้ด้านหลังเอว ในใจถึงได้สบายใจขึ้นมาเล็กน้อย

เดือนที่ผ่านมา เขาร่ำเรียนการเตะต่อยกับท่านพ่อมาบ้าง ถ้าผู้หญิงคนนี้กล้ารังแกพวกเขา เขาก็จะสู้จนตัวตายแน่!