บทที่6 อานอานโดนตี

ณเวลานี้ ที่หน้ากระท่อมมุงจาก อานอานมีเลือดเต็มหัวนอนอยู่บนพื้น และสลบไปแล้ว และในขณะนี้ก็ไม่รู้ว่าเล่อเล่อไปอยู่ที่ไหน

ไม่สนใจเรื่องอื่น ลั่วเสี่ยวปิงโยนกระบุงสะพายหลังบนหลังทิ้งและรีบไปตรวจดูอาการของอานอาน

คุณปู่เป็นแพทย์แผนจีน แม้ว่าในที่สุดนางไปเป็นเภสัชกร แต่ก็ฝึกความสามารถของคุณปู่ได้สักเจ็ดแปดส่วน แล้วจับชีพจรอะไรนั้นก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

หลังจากยืนยันว่าเลือดบนหัวของอานอานเป็นเพียงบาดแผลภายนอกแล้ว เขาเป็นลมเพราะความหิว ลั่วเสี่ยวปิงจึงค่อยสบายใจขึ้นหน่อย

ในเมื่ออานอานไม่ได้เป็นไร งั้นก็ถึงตานางคิดบัญชีบ้างแล้วสินะ

แอบป้อนน้ำแร่วิญญาณให้อานอานดื่มไปหยดหนึ่ง ลั่วเสี่ยวปิงลุกขึ้น มองดูชาวบ้านรอบข้างอย่างเย็นชา “ใครตีลูกชายข้า？”

เสียงของลั่วเสี่ยวปิงนั้นเย็นชามาก สายตาก็ดูน่ากลัว ทำให้ชาวบ้านแต่ล่ะคนที่มามองดูนั้นหวาดกลัวกันไปหมด

อีนังหนูตระกูลลั่วนี้ น่ากลัวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？

ชาวบ้านไม่กล้าสบตากับลั่วเสี่ยวปิง แต่กลับหันมองไปยังผู้หญิงที่ดูผอมบางและใจร้ายที่อยู่ข้างๆโดยไม่ได้ตั้งใจ

ลั่วเสี่ยวปิงมองตามสายตาของทุกคน และในหัวสมองก็มีข้อมูลของผู้หญิงคนนี้ผุดขึ้นมาทันที

แม่หม้ายหลี่ในหมู่บ้าน เป็นคนที่จัดจ้าน

และตอนมองเห็นแม่หม้ายหลี่ ในใจนางก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างอธิบายไม่ถูก ลั่วเสี่ยวปิงรู้ว่านี่คืออารมณ์ที่เจ้าของร่างเดิมทิ้งเอาไว้

เพียงเพราะว่าแม่หม้ายหลี่คนนี้เป็นแม่ของอดีตคู่หมั้นของนาง——ที่เป็นซิ่วฉายคนแรกในหมู่บ้าน

และเหตุผลที่เจ้าของร่างเดิมกลัวนางนั้น ก็เพราะว่าถูกแม่หม้ายหลี่คนนี้รังแกมามาก

แต่เหยียนขวนได้แต่งงานไปเมื่อสองปีที่แล้ว แม้ว่าภรรยาของเหยียนขวนจะตายทั้งกลม แต่เจ้าของร่างเดิมกับเหยียนขวนก็ไม่มีการติดต่ออะไรกันอีกเลย แม่หม้ายหลี่จะเป็นคนที่ตีอานอานหรือไม่นะ？

ลั่วเสี่ยวปิงใช้สายตาสังเกตแม่หม้ายหลี่ขณะครุ่นคิด

แม่หม้ายหลี่ถูกลั่วเสี่ยวปิงมองจนร้อนตัว แต่วินาทีต่อมานางก็ดุว่า “มองอะไรห้ะ？อีนังไร้ยางอายไม่คิดจะส่องกระจกดูว่าตัวเองทุเรศขนาดไหน ยังกล้ามาเกลี้ยกล่อมลูกชายข้าอีก ไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว เจ้าไม่คู่ควรหรอก？”

เจอด่าอย่างไร้เหตุผล สีหน้าของลั่วเสี่ยวปิงเย็นลง มองดูสายตาที่ร้อนตัวของแม่หม้ายหลี่ ลั่วเสี่ยวปิงก็เกือบแน่ใจได้แล้วว่านางนั่นแหละเป็นคนตีอานอานเอง

“เจ้าตีลูกชายข้าเหรอ？”ขณะที่ลั่วเสี่ยวปิงถาม นางก็เดินเข้าหาแม่หม้ายหลี่

แม่หม้ายหลี่เห็นท่าทีเช่นนี้ของลั่วเสี่ยวปิงแล้ว ก็ก้าวถอยหลังไปเองโดยไม่รู้ตัว “ข้าเป็นคนตีแล้วจะทำไม？ใครให้เจ้าเกลี้ยกล่อมลูกชายข้า……”

“เพี้ยะ——”

หลังจากเสียงตบหน้าที่ดังกึกก้อง บริเวณโดยรอบก็เงียบลง

ใครก็รู้ว่าแม่หม้ายหลี่คนนี้จะเป็นแม่ของซิ่วฉาย เป็นคนจัดจ้านที่มีชื่อเสียงและไร้เหตุผล ใครเห็นแล้วก็ต้องหลีกห่างออกไปให้ไกลจากนาง

แต่วันนี้แม่หม้ายหลี่กลับถูกตบหน้า

แถมยังเป็นลั่วเสี่ยวปิงที่มีชื่อเสียงว่าอ่อนแอนั้นตบ？

ทุกคนไม่สามารถฟื้นคืนสติได้ในชั่วขณะนั้น จึงทำได้เพียงมองดูอย่างตกตะลึง

อย่าว่าแต่คนดูเลย แม้แต่แม่หม้ายหลี่เอง ขณะนี้ยังจ้องมองลั่วเสี่ยวปิงอย่างไม่น่าเชื่อเลย

“ไอ้บ้าเอ๊ย เจ้ากล้าตบข้าเหรอ ข้าจะสู้สุดชีวิตกับเจ้า”

พอแม่หม้ายหลี่ได้สติคืนมา ก็โมโหจนจะไปสู้ชีวิตกับลั่วเสี่ยวปิง

แต่ไม่รอแม่หม้ายหลี่ตบโดนลั่วเสี่ยวปิง ลั่วเสี่ยวปิงก็ตบหน้าแม่หม้ายหลี่อีกครั้ง

การตบครั้งนี้ใช้กำลังไปอย่างมาก แม่หม้ายหลี่ก็โดนตบจนตกตะลึงไปอยู่ครู่หนึ่ง

“ให้ตายเถอะ ข้าไม่อยู่ต่อไปอีกแล้ว” พอแม่หม้ายหลี่ได้สติคืนมา นางก็นั่งลงบนพื้น ร้องไห้งอแง“ไอ้หญิงไร้ยางอายนี้มันเกลี้ยกล่อมลูกชายข้า ข้าไม่ตกลงเลยมากล่าวตักเตือนสักหน่อย นี่ข้าโดนคนรุ่นหลังตบหน้าเหรอ จะให้ข้ามีหน้าไปพบคนที่ไหนกันละ？ให้ข้าตายไปเลยดีกว่า……”