แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง

“ท่านแม่ เล่อเล่อหิวมากเลย”

ราชวงศ์ต้าชิ่ง ณ หมู่บ้านต้าซิงในกระท่อมมุงที่ทรุดโทรมนั้น มีเด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยปากด้วยความคับข้องใจ

ลั่วเสี่ยวปิงมองดูเด็กหญิงตัวน้อยที่เปรียบได้กับผู้ลี้ภัยชาวแอฟริกัน แต่มีดวงตาขนาดใหญ่และสวยงาม และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกครั้งในใจ

นี่เธอทะลุมิติแล้วจริงเหรอ

เธอเป็นเภสัชกรอัจฉริยะผู้สง่างามและเป็นนักธุรกิจที่ลึกลับของอาณาจักรธุรกิจ ถูกคนที่กระโดดตึกฆ่าตัวตายทับโดนระหว่างทางไปทำงาน ได้ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของหญิงชาวนาสมัยโบราณที่ท้องก่อนแต่งและมีชื่อ นามสกุลเดียวกับเธอ เธอที่ยังไม่เคยมีความรักมาก่อน จู่ๆก็กลายเป็นแม่ของเด็กสองคน

ส่วนหญิงร่างเดิมนี้ตายเพราะเหลืออาหารไว้ให้ลูกทั้งสองกิน ดังนั้นนางจึงดื่มแต่น้ำ และอดข้าวตาย

“ท่านแม่ อานอานไม่หิว”เห็นแม่ของเขามองดูน้องสาวตัวเองแล้วไม่พูดอะไร เด็กชายก็รีบเอ่ยปาก

ถึงเขาจะยังเด็กอยู่ แต่เขาก็รู้ว่า ในบ้านไม่มีอะไรให้กินแล้ว

แต่ว่า อานอานพึ่งพูดจบ ท้องของเขาก็ส่งเสียงโครก~ครากกก~~~มา ทำให้เขารู้สึกเขินอายเล็กน้อย

เมื่อมองดูเด็กทั้งสองที่ผอมแห้งเช่นนี้ ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกสงสารยิ่งนัก

แฝดชายหญิงคู่นี้ ถ้าบ้านไหนมีก็ได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดี แต่พวกเขากลับอยากทานอาหารครบมื้อหนึ่งยังไม่ได้เลย

ตอนนี้ข้ากลายเป็นแม่ของพวกเขาแล้ว ข้าจะไม่สนพวกเขาได้อย่างไรกัน

เมื่อคิดเช่นนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ได้จ้ะ เดี๋ยวแม่จะทำกับข้าวให้พวกหนูกินเดี๋ยวนี้เลย”

ถึงจะพูดเช่นนี้ แต่พอถึงห้องครัว ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่รู้จะทำไงต่อดี

ไม่มีน้ำมัน ไม่มีเกลือ ไม่มีข้าว ไม่มีแป้ง……

จนจังเลย……

มองดูเด็กน้อยสองคนที่เดินตามหลังของตัวเองนั้น ทันใดนั้นลั่วเสี่ยวปิงก็รู้สึกมีความกดดันเหลือเกิน

“ลั่วเสี่ยวปิง เจ้าออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ！”

ขณะที่ลั่วเสี่ยวปิงกำลังปวดหัวกับเรื่องอาหารอยู่ ก็มีเสียงเอะอะโวยวายส่งมาจากด้านนอก

ลั่วเสี่ยวปิงยังไม่ทันตั้งตัว ก็เห็นลูกทั้งสองนั้นหดตัวลงด้วยความกลัว

คนที่มาคือคุณป้าของเจ้าของร่างเดิม ที่มักจะรังแกเจ้าของร่างเดิมสามแม่ลูก ไม่น่าแปลกใจเลยที่เด็กทั้งสองคนจะตกใจมากเมื่อได้ยินเสียงนี้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ นัยน์ตาของลั่วเสี่ยวปิงก็เย็นลง

“พวกเจ้าไปรอแม่ที่ห้องก่อน เดี๋ยวแม่จะกลับมา”

หลังจากลั่วเสี่ยวปิงออกคำสั่งให้ทั้งสองเสร็จ ก็เดินออกจากห้องครัว

เมื่อชำเลืองมอง ก็เห็นฟ่านลี่ฮัวที่เข้ามายังลานรั้วด้วยใบหน้าที่ดุร้าย

“เจ้ามาทำไม？”ลั่วเสี่ยวปิงถามอย่างเย็นชา เห็นได้ชัดเจนว่าไม่ต้อนรับนาง

“อีนังใจดำไม่เอาไหน เจ้าพูดกับผู้ใหญ่อย่างนี้ได้อย่างไรกัน?” ฟ่านลี่ฮัวชี้จมูกลั่วเสี่ยวปิงแล้วด่า แต่เมื่อนางมองไปที่แผลบนใบหน้าของลั่วเสี่ยวปิง ก็ทำหน้าขยะแขยง

เจ้าของร่างเดิมคือนางงามอันดับหนึ่งในแปดหมู่บ้าน แต่ถ้าหากหญิงงามที่ไม่มีความบริสุทธิ์แล้วอาศัยอยู่ตามลำพังก็มักจะมีผู้ที่คิดไม่ดีกับนาง เพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ของตัวเอง เจ้าของร่างเดิมจึงใช้กรรไกรกรีดหน้าตัวเอง และตอนนี้นางงามอันดับหนึ่งก็กลายเป็นสาวขี้เหร่ในปากของทุกคนไปแล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดที่น่าเกลียดของฟ่านลี่ฮัวนั้น ก็มีความโหดเหี้ยมแว๊บผ่านไปในดวงตาของลั่วเสี่ยวปิง แต่ก็ยิ้มแล้วบอกว่า “อีนังใจดำไม่เอาไหนด่าใครเหรอ？”

“อีนังใจดำไม่เอาไหนก็ด่าเจ้านั่นแหละ” ฟ่านลี่ฮัวตอบกลับอย่างไม่คิด

“ออ——”ลั่วเสี่ยวปิงพูดลากเสียงยาว มองดูฟ่านลี่ฮัวอย่างตลก

ฟ่านลี่ฮัวขมวดคิ้ว รู้สึกว่าตรงไหนแปลกๆ แต่ก็นึกไม่ออก จึงไม่นึกอีกต่อไป

กำลังจะเอ่ยปาก ก็เหลือบมองเห็นอานอานและเล่อเล่อที่อยู่หลังของลั่วเสี่ยวปิงกำลังออกมาจากห้องครัวและจะแอบเข้าไปในห้องนอน ก็ด่าว่า“ไอ้เด็กไม่มีพ่อทั้งสอง หลบอะไรกัน มานี่？”