บทที่2 ความรู้สึกที่ไม่ดี

เด็กทั้งสองได้ยินเสียงของฟ่านลี่ฮัวก็ตกใจจนหน้าซีด ไม่กล้าเข้าไปในห้องต่อ แต่ก็ไม่กล้าเดินขึ้นหน้า ก็ได้แต่ยืนตัวสั่นอยู่ที่เดิม ดวงตาที่หวัดกลัวทั้งสองคู่หันมองลั่วเสี่ยวปิง เห็นได้ชัดเลยว่าเด็กสองคนนี้กลัวฟ่านลี่ฮัวขนาดไหน

เห็นอานอานและเล่อเล่อเช่นนี้แล้ว ลั่วเสี่ยวปิงก็รู้สึกปวดใจเล็กน้อย หันมองฟ่านลี่ฮัว ในดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ

สุดท้ายแล้วลั่วเสี่ยงปิงก็ทนกับความวู่วามที่จะไปตีฟ่านลี่ฮัวเอาไว้ เพราะสมัยนี้เขายืดความกตัญญูเป็นหลัก ไม่ว่าจะยังไงฟ่านลี่ฮัวก็เป็นผู้ใหญ่ ถ้านางลงมือก่อนล่ะก็ คนอื่นก็จะบอกว่านางไม่มีความกตัญญู นางจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขที่หมู่บ้านนี้ไม่ได้อีก

“อานอาน เล่อเล่อพวกเจ้ากลับเข้าไปในห้องนอนก่อน” ตีฟ่านลี่ฮัวไม่ได้ ลั่วเสี่ยวปิงจึงพูดกับลูกทั้งสอง ใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุด กลัวว่าจะทำให้พวกเขาตกใจ

ได้รับคำสั่งจากแม่ อานอานและเล่อเล่อก็ไม่กล้าอยู่อีกต่อไป รีบวิ่งเข้าห้องอย่างรวดเร็ว

จากนั้นลั่วเสี่ยวปิงจึงค่อยหันมองฟ่านลี่ฮัว ด้วยสีหน้าที่น่ากลัว

ฟ่านลี่ฮัวถูกลั่วเสี่ยวปิงจ้องมอง จู่ๆก็รู้สึกเย็นหลัง และก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าว

พึ่งถอยมาได้หนึ่งก้าว ฟ่านลี่ฮัวก็รู้ตัวได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป

นางที่รังแกลั่วเสี่ยวปิงจนชินแล้ว ทันใดนั้นก็โมโหอย่างยิ่ง “อีนังเลว……”

“เจ้าด่าอีกคำดูสิ！”ลั่วเสี่ยวปิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ฟ่านลี่ฮัวก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย และถามว่า“เจ้าทำชื่อเสียงของตระกูลลั่วเสียงหาย ก่อนหน้านี้ทำให้พี่สาวของเจ้าถูกถอนหมั้น ตอนนี้ก็ทำให้นางถูกหย่าอีก เจ้าจะรับผิดชอบยังไง？”

เพื่อให้ตัวเองดูมีพลังขึ้น ฟ่านลี่ฮัวเท้าสะเอว จ้องมองลั่วเสี่ยวปิง

ลั่วเสี่ยวปิงนึกพี่สาวที่ฟ่านลี่ฮัวพูดนั้น ลูกสาวคุณลุงใหญ่ลั่วเสี่ยวเหมย

ลั่วเสี่ยวเหมยเกิดปีเดียวกับนาง ใหญ่กว่านางไปแค่สองเดือน ก่อนหน้านี้ก็อิจฉาเจ้าของร่างเดิมสวยกว่าตัวเองและมีคู่หมั้นที่มีการศึกษาด้วย หล่อนก็เลยไม่ถูกกับเจ้าของร่างเดิมมาตลอด

ตอนที่เจ้าของร่างเดิมเกิดเรื่องนั้น นางถูกถอนหมั้นไปจริง

แต่เหตุผลที่ถอนหมั้นหมายนั้น ไม่ได้เป็นเพราะเจ้าของร่างเดิมทำชื่อเสียงเสียหาย แต่เป็นเพราะตอนที่ฝ่ายชายแอบมาดูนั้น เห็นลั่วเสี่ยวเหมยกำลังเกลี้ยกล่อมเหยียนขวนที่ถอนหมั้นกับเจ้าของร่างเดิมไปแล้วนั้นเอง

เรื่องนี้ถูกหลายคนในหมู่บ้านพบเห็น ดังนั้นมันจึงไม่ใช่ความลับอะไร

ส่วนลั่วเสี่ยวเหมยถูกหย่านั้น ยิ่งไม่เกี่ยวข้องกับนางสักนิดเลย

ถึงตอนนี้เจ้าของร่างเดิมและลั่วเสี่ยวเหมยจะไม่ได้ถูกกัน แต่นางก็ได้ยินมาว่า คนที่ลั่วเสี่ยวเหมยแต่งงานด้วยนั้นดีมาก

ครอบครัวของอีกฝ่ายนั้นก็ไม่ได้รวยมาก ก็ถือว่าพอกินพอใช้ แต่ว่ากันว่าอีกฝ่ายเป็นคนซื่อสัตย์ และแม่ของฝ่ายชายนั้นก็เป็นคนดีเช่นกัน ครอบครัวเช่นนี้ เป็นที่ชื่นชอบมากที่สุดของคนในหมู่บ้าน

ดังนั้นเห็นได้ว่า ที่ลั่วเสี่ยวเหมยถูกหย่านั้น ต้องมีความลับอะไรบางอย่างซ่อนเอาไว้แน่

แต่ว่า คุณป้าของนางกลับโยนความผิดมาให้นางทั้งหมด ยังบอกว่าจะให้นางรับผิดชอบอีก ต้องพิจารณาอย่างระมัดระวังแล้วสิ

หากบอกว่าหล่อนไม่มีจุดประสงค์ ตีนางให้ตายนางก็ไม่เชื่อหรอก

เมื่อนนึกถึงจุดนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็ถามฟ่านลี่ฮัวต่อว่า “แล้วคุณป้าจะให้ข้ารับผิดชอบอย่างไร？”

ทันทีที่คำนี้พูดออกมา ลั่วเสี่ยวปิงก็เห็นในดวงตาของฟ่านลี่ฮัวนั้นมีความได้ใจแวบผ่าน

“ก็ง่ายนัก”ฟ่านลี่ฮัวนึกว่าแผนการของตัวเองสำเร็จได้ สีหน้าก็ดูดีขึ้นเล็กน้อย ในดวงตามีความได้ใจเล็กน้อย “จะว่าไปแล้ว เจ้าก็เป็นลูกสาวของตระกูลลั่ว ข้าเองก็ไม่ทำให้เจ้าลำบากใจมากหรอก”

ขณะที่พูด ฟ่านลี่ฮัวก็มองไปทางกระท่อมมุงจาก ลั่วเสี่ยวปิงเห็นเด็กน้อยทั้งสองกำลังมองมาด้านนอกอย่างกังวล มันทำให้หัวใจของลั่วเสี่ยวปิงเต้นตึกๆลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นมาจากใจ