บทที่ 6

ก๊อก.. ก๊อก.. "โบว์ลิ่ง ลงมาทานข้าวก่อนลูก" บัวชมพูเห็นลูกหายเงียบขึ้นมาบนห้องหลายชั่วโมงแล้ว เธอก็เลยมาตาม

"ไม่หิวค่ะแม่" เธอพยายามจะดัดเสียงให้ปกติที่สุดทั้งๆที่กำลังนอนร้องไห้ และเธอก็ร้องไห้แบบนี้มาติดต่อกันเป็นชั่วโมงแล้ว

"หนูไม่สบายหรือเปล่าทำไมเสียงเป็นแบบนั้นล่ะลูก เปิดประตูให้แม่หน่อยซิ"

"หนูไม่ค่อยสบายค่ะแต่ตอนนี้กินยาแล้วเดี๋ยวหนูพักผ่อนนะแม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"

"หนูจะกินยาก่อนได้ไง หนูยังไม่กินข้าวเย็นเลยลูก เดี๋ยวแม่หาข้าวขึ้นมาให้นะ ถ้าหนูไม่เปิดประตูก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่วางไว้หน้าห้องให้ แต่หนูต้องกินนะลูก"

"แม่" เธอพูดเบาๆ พร้อมกับปล่อยโฮออกมา ..ในขณะที่เรากำลังร้องไห้ให้กับผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่เคยเห็นค่าเราเลย แต่ก็ยังมีแม่ที่คอยเป็นห่วงเราแล้วเราจะเสียน้ำตาเพราะเขาทำไม พอคิดได้แบบนั้นโบว์ลิ่งก็เช็ดน้ำตาออก เธอพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ เผื่ออะไรมันจะดีขึ้นกว่าเดิม

เช้าวันจันทร์ ที่มหาวิทยาลัย

"ไงเพื่อน" พอโบว์ลิ่งเดินเข้ามาในห้องเรียน เพื่อนๆต่างก็มองกัน

"แกไปทำอะไรมาวะโบว์ สวยขึ้นเป็นกองเลย"

ที่จริงโบว์ลิ่งก็ไม่ได้ปล่อยตัวให้โทรมเธอพอจะแต่งตัวบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับจัดเต็มแบบนี้ เมื่อวันอาทิตย์เธอชวนแม่ไปทำสวยเปลี่ยนลุคใหม่หมด

"เพื่อนเราก็แอบเซ็กซี่อยู่นี่หว่า" ยิปซีจับเพื่อนหมุนซ้ายหมุนขวาแล้วชม

"เบื่อลุคเดิมก็เลยอยากจะเปลี่ยนลุคใหม่บ้าง" พอคุยกับยิปซีจบ โบว์ลิ่งก็หันมาคุยกับณิชา

"เป็นไงบ้างแกไปถึงไหนแล้วกับพี่อะตอมน่ะ" เธอทำหน้าตาเหมือนกับไม่ได้คิดอะไรเลย แต่ในใจมันห้ามที่จะให้คิดไม่ได้

"เมื่อวานนี้พี่เขาก็ชวนไปทานข้าว"

"จริงเหรอ แล้วพวกแกไปแอบนัดเดทกันตอนไหน" ยิปซียังไม่รู้เรื่องที่โบว์ลิ่งนัดณิชาให้ไปพบกับอะตอมที่โรงหนังเมื่อวันเสาร์

"เมื่อวานนี้ก็นัดเจอกันอีกเหรอ" โบว์ลิ่งถามด้วยเสียงที่แผ่วเบามาก

ตอนนี้ในใจของเธอเหมือนกับมีอะไรมากระชากมันให้หลุดลง เพราะเธอไม่คิดว่า ผู้ชายคนที่เธอแอบรักมาหลายปี จะมาชอบเพื่อนรักของเธอเพียงไม่กี่วินาที

"อืม" ณิชาตอบเพื่อนได้นิ่งมาก เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าโบว์ลิ่งชอบอะตอม เธอคิดว่าทั้งสองคนสนิทกันเพราะครอบครัวรู้จักกันมากกว่า

เที่ยงวันนั้นที่โรงอาหาร

"น้องณิชามานั่งโต๊ะนี้เลยจ๊ะ พี่จองไว้รอแล้ว" พออะตอมเห็นณิชาเดินมากับกลุ่มเพื่อนเขาก็รีบเรียกให้มานั่งที่โต๊ะเดียวกัน

"ขอบคุณค่ะ" แล้วณิชาก็ชวนโบว์ลิ่งแล้วก็ยิปซีให้มานั่งด้วยกัน

"คนไหนวะแฟนมึง" เคนกระซิบถามอะตอม

"สวยๆ ทั้งนั้นเลยว่ะ" ฟิวส์เล็งไปที่โบว์ลิ่งมากกว่า

"แกนั่งกับพี่เขาเถอะ" พอโบว์ลิ่งเดินมาส่งเพื่อนที่โต๊ะหาอะตอม แล้วเธอก็คิดจะเลี่ยงหนีจากตรงนั้นเพราะไม่อยากจะเห็นภาพบาดตาบาดใจ

"โต๊ะยังมีที่ว่างเยอะเลย น้องก็นั่งกับพวกพี่ก็ได้ น้องจะกินอะไรเดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้" เข็มทิศเป็นคนชวนโบว์ลิ่งนั่ง

"นั่งด้วยกันสิโบว์ลิ่ง" แล้วอะตอมก็มองไปทางโบว์ลิ่ง

"นั่งที่นี่แหล่ะโบว์ลิ่ง โต๊ะเต็มหมดแล้วเห็นไหม" ยิปซีก็นั่งลงก่อน

"ชื่อโบว์ลิ่งเหรอจ๊ะ" เข็มทิศมองโบว์ลิ่งไม่วายตา

"เดี๋ยวพี่ไปสั่งอาหารมาให้ดีกว่า" เคนลุกขึ้นแล้วรีบไปสั่งที่ร้านใกล้ๆ

พอทุกคนรู้ว่าอะตอมสนใจณิชา เพื่อนๆ ทั้งสามต่างก็หันมาที่โบว์ลิ่งเพราะวันนี้เธอสวยน่ารักมาก