บทที่ 5

"บอกหน่อยสิว่าสาวคณะไหน" เคนถามขึ้นก่อนเพื่อนเลย

"คณะบริหาร พวกมึงอย่าคิดมาแย่งกูจีบเด็ดขาด"

"มึงทำยังไงถึงไปรู้จักสาวคณะบริหารได้วะ"

"กูมีน้องคนนึงที่สนิทกันตั้งแต่เด็กแล้ว เรียนอยู่คณะนั้นและคนที่กูสนใจก็เป็นเพื่อนของน้องคนนี้ด้วย"

"ถ้ามึงจีบติด สาวคณะเราก็อกหักกันเป็นแถวน่ะสิ"

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูจะดามใจให้เอง"

"มึงจะดามใจหรือมึงจะไปซ้ำเติมพวกน้องๆ เขาว่าไอ้เคน"

พอทุกคนดื่มเมาจนได้ที่ ต่างก็พูดเรื่องสาวๆและนินทานิดหน่อย

ครืนน.. ครืนนน.. พอแอลกอฮอล์เริ่มจะซึมเข้าในร่างกาย อะตอมก็กดโทรศัพท์ไปหาโบว์ลิ่งอีกครั้ง

>>{"ดึกขนาดนี้แล้วพี่โทรมาอีกทำไม"}

{"โบว์ลิ่งติดต่อไปหาณิชาหรือยังเรื่องที่พี่ขอไว้"}

>>{"ยังค่ะพรุ่งนี้ถึงจะคุย"}

{"โบว์ลิ่งใจร้าย"}

>>{"ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนพี่เมาแล้วใช่ไหม"}

{"สาวคนนี้เหรอวะกูขอคุยด้วยหน่อยสิ"} เสียงเพื่อนๆ ที่เล็ดลอดเข้ามาในโทรศัพท์

ไม่ได้เมาแค่อะตอมแต่เพื่อนๆที่นั่งดื่มด้วยกันก็กำลังได้ที่

"กูว่าวีดีโอคอลเลยดีกว่า"

ทุกคำที่พวกเขานั่งคุยกันโบว์ลิ่งได้ยินหมด

>>{"พี่กลับบ้านได้แล้วนะ เมาจนพูดไม่รู้เรื่องแล้วนั่นน่ะ"} แล้วโบว์ลิ่งก็ตัดสายไป ตู๊ดดด~

เช้าวันต่อมา..

>>{"ณิชาเราไปดูหนังกันไหม"}

{"คิดยังไงถึงโทรมาชวนเราไปดูหนังแต่เช้าขนาดนี้"}

>>{"จะไปไม่ไปตอบมา"}

{"จะชวนเราออกเดทเหรอทำไมใจร้อนจังเลยให้เราคิดหน่อยสิ"}

>>{"ไอ้บ้า"}

{"ไปก็ได้จ้าดาร์ลิ่ง"}

หน้าโรงหนัง..

"ทำไม.." พอณิชามาถึงโรงหนัง ก็เห็นอะตอมยืนอยู่กับโบว์ลิ่ง

"ก็พี่อะตอมน่ะสิอยากจะมาดูหนังกับแกมาก ก็เลยให้เราชวนแกออกมาด้วย"

"....." ณิชาทำหน้างงๆ

"ไม่ต้องงงแล้วพี่เขาซื้อตั๋วหนังแล้วเข้าโรงกันดีกว่า" แล้วโบว์ลิ่งก็ลากแขนเพื่อนให้เดินเข้าไปในโรงหนัง อะตอมก็เดินตามไป

พอเข้าไปถึงที่นั่งโบว์ลิ่งก็เปิดโอกาสให้อะตอมได้นั่งข้างณิชา

"น้องณิชาดื่มน้ำหน่อยไหมพี่เตรียมมาให้แล้ว" อะตอมส่งน้ำให้ณิชาดื่ม

"ขอบคุณค่ะ" แล้วณิชาก็รับน้ำจากมืออะตอมมา แต่เธอก็ยังไม่เปิดดื่ม

"ทำไมแกไม่บอกเราก่อนว่าพี่อะตอมก็จะมาด้วยแกเล่นแบบนี้เราตั้งตัวไม่ทันเลยนะ" ณิชาหันมาพูดเบาๆกับเพื่อน

"เราขอโทษแล้วกันถ้าแกไม่ชอบพี่เขาแกก็ปฏิเสธไปเลย"

"คุยอะไรกันอยู่จ๊ะเห็นไหมหนังเล่นแล้ว"

พอหนังฉายไปได้สักพักณิชาก็ชวนโบว์ลิ่งออกมาเข้าห้องน้ำ

"แกไม่สนใจพี่เขาเหรอ" พอเข้าห้องน้ำเสร็จ ตอนที่กำลังจะเดินกลับเข้าไปในโรงหนัง โบว์ลิ่งก็ถามประโยคนี้ขึ้น

พอถามเสร็จใจของเธอก็เต้นรัวเพราะเธอกลัวว่าเพื่อนจะตอบแบบที่เธอคิดไว้

"ชอบสิใครไม่ชอบพี่อะตอมบ้างแต่เราไม่กล้าฝันสูงขนาดนั้น"

"แกชอบเขาอยู่เหรอ?" และแล้วทุกอย่างก็ลงตัว ฝ่ายชายสนใจฝ่ายหญิงส่วนฝ่ายหญิงก็มีใจให้ฝ่ายชาย เธอควรจะถอยออกมาได้แล้วใช่ไหมโบว์ลิ่ง เธอได้แต่คิดแล้วก็เดินตามณิชาเข้าไปจนถึงที่นั่ง

"มีสายเข้าเดี๋ยวเราขอออกไปรับโทรศัพท์แป๊บนึงนะแกนั่งดูหนังไปกับพี่เขาก่อนนะ" โบว์ลิ่งแกล้งถือโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเธอก็รีบเดินออกไป

[บ้านโบว์ลิ่ง]

"งื้อออ ออกไปจากใจฉันสักทีได้ไหม จะสิงอยู่ในนี้อีกนานไหม ไอ้บ้า! ในเมื่อรักชอบคนอื่นแล้วทำไมต้องยังอยู่ข้างในนี้ด้วยปล่อยฉันไปสักทีเถอะ" เธอร้องไห้คร่ำครวญ เพราะตั้งแต่ รู้จักรักคนเป็น โบว์ลิ่งก็มีแต่อะตอมคนเดียวที่อยู่ในใจของเธอ