2/1 หนุ่มนักกีฬา

บทที่2

หนุ่มนักกีฬา

เช้านี้ทั้งสองคนต่างแยกกันไปเรียน เพราะต่างคนต่างเรียนกันคนละคณะ ลูกพีชคณะของเธออยู่ด้างข้างของมหาวิทยาลัย เป็นคณะที่มีหนุ่มหล่อที่สุดเมื่อเทียบกับทุกคณะ

ส่วนซัมเมอร์เธอเรียนคณะที่มีตึกสูงที่สุดและเป็นคณะที่ถือว่า มีแต่ผู้หญิงสวยๆ ซึ่งก็เหมาะกับเธอมาก เพราะความสวยของซัมเมอร์ไม่เป็นรองใคร

มื้อกลางวันลูกพีชเลือกกินอาหารใต้อาคารเรียน เพราะไม่อยากเดินไปไหน อากาศข้างนอกร้อนจนแทบจะเผาเธอได้

“มีคนนั่งไหมครับ ขอนั่งด้วยคนนะ”

เสียงดังมาจากด้านหลัง หญิงสาวจึงหันไปมองตามเสียง

“ว่างค่ะ”

“เอ้า! จำพี่ได้ไหม เราเคยเรียนโรงเรียนมัธยมด้วยกัน พี่ชื่อกวิน”

ชายหนุ่มรีบแนะนำตัว เผื่อหญิงสาวตรงหน้าจะพอคุ้นชื่อและจำเขาได้

“คุ้นๆค่ะ” ลูกพีชตอบ

ใครว่าคุ้นๆ ชายหนุ่มผู้นี้ทำเอาหัวใจของลูกพีชแทบหยุดเต้น เขาคือรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า เธอแอบชอบเขาตั้งแต่เข้าไปเรียนใหม่ๆ และเขาก็คือสาเหตุที่ทำให้เธอเลือกเรียนที่นี่ด้วย

“เรียนศิลปกรรมเหรอ ถึงมากินข้าวที่นี่” คนมาใหม่ถาม

“ใช่ค่ะ เรียนที่นี่” คนตอบไม่กล้าสบตา

“ชื่ออะไรล่ะเรา ยังไม่เห็นบอกพี่เลย เจอกันจะได้เรียกกันถูก”

เขาจำชื่อเธอไม่ได้ ในขณะะที่เธอจำทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเขาได้หมด ไม่ว่าจะวันเกิด สีที่ชอบ อาหารที่ชอบ และที่สำคัญคือบ้านของเขา

“ลูกพีชค่ะ”

“ชื่อน่ารักจัง แล้วพักหอไหนล่ะ เผื่อว่างๆพี่จะไปหา”

“อยู่หอใน ตรงข้ามกับสวนสาธารณะค่ะ”

ตอบแบบกลัวๆกล้าๆ ใจก็คิดว่าเขาถามตามมารยาทแค่นั้น คงไม่ได้จะไปหาเธอจริงๆ แต่ทำหัวใจมันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาเต้นข้างนอกอยู่แล้ว