1/3 น้องปี 1

ออกจากสนามมวยแล้ว ทั้งคู่ก็เดินเล่นในสวนสาธารณะต่อ เพราะยังไม่อยากขึ้นไปบนห้องทั้งคู่ ระหว่างที่กำลังเดิน มีผู้หญิงรุ่นพี่วิ่งมาชนจนลูกพีชล้มลง

“เดินไม่ดูเลยขวางทาง ปี1 ใช่ไหม ”

คนชนแทนที่จะขอโทษกับตวาดใส่ลูกพีชที่ล้มลงกับพื้น

“ใครที่ไม่ดู วิ่งมาจากข้างหลัง ชนเขาจนล้ม แทนที่จะขอโทษ ยังมาพูดจาแย่ๆเหมือนหน้าตาตัวเองอีก จะปีไหนก็ไม่สำคัญหรอก มันอยู่ที่มีมารยาทไหม”

คนล้มยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ซัมเมอร์ก็ทำหน้าที่เพื่อนที่ดี ปกป้องเพื่อนของเธอ มือข้างหนึ่งก็ยื่นให้ลูกพีชดึงตัวขึ้นมา มืออีกข้างหนึ่งก็ดันไหล่ของรุ่นพี่ที่ชนเพื่อนเธอจนล้ม

“มีสิทธิ์อะไรมาผลักไหล่ฉัน” คนตัวสูงกว่าตวาดแล้วทำท่าจะเล่นงานซัมเมอร์

“แล้วมีสิทธิ์อะไร มาวิ่งชนคนอื่น ไม่มีมารยาท ไม่คิดจะขอโทษ แล้วยังจะมาพาลว่าเขาเดินขวาง”

ต่างคนต่างทำท่าไม่ยอมกัน คนโดนชนได้แต่ยืนเกาะแขนเพื่อนไว้ด้วยความกลัว เพราะเธอไม่เคยมีเรื่องกับใครส่วนมากก็จะเป็นฝ่ายยอมๆไปหมด

“อะไรกัน”

อาจารย์ที่ออกกำลังกายอยู่แถวนั้นเดินมาห้ามปลาม

“แยกย้ายกันเลย โตแล้วทะเลาะกันเป็นเด็กไปได้”

“ฝากไว้ก่อนเถอะ” รุ่นพี่ชี้หน้าแล้วเดินออกไป

“แล้วรีบมาเอาคืนนะคะ”

ถึงเป็นน้องแต่ก็ไม่ยอมลดละตะโกนสวนกลับไป จนอาจารย์ส่ายหน้าให้กับนักศึกษาทั้งคู่

“ลูกพีช ทีหลังเธอไม่ต้องทำท่ากลัวมันแบบนี้นะ คนไม่มารยาท ถือว่าเป็นรุ่นพี่แล้วจะมาข่ม รู้จักเราน้อยไปแล้ว เธอมีเราเป็นเพื่อนเธอไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ”

คนยืนฟังได้พยักหน้า เธอแทบไม่อยากเชื่อเลย สาวสวยยิ้มหวานอย่างซัมเมอร์ เมื่อถึงเวลาโมโหขึ้นมา จะน่ากลัวได้ขนาดนี้

“ขึ้นห้องกันเถอะ”

จากที่ตั้งใจจะเดินเล่นจนถึงช่วงมืดๆ ซัมเมอร์ก็มาเจอเรื่องที่ทำให้อารมณ์เสีย จนไม่อยากเดินแล้ว เธอเลยชวนลูกพีชกลับขึ้นไปนอนสงบสติอารมณ์ดีกว่า เดี๋ยวจะพาลอารมณ์เสียไปมีเรื่องกับคนอื่นเอา

“เราขอบใจมากนะ ที่ปกป้องเรา” คนโดนชนซาบซึ้ง

“เป็นเพื่อนกันก็ต้องช่วยกัน ถ้าอย่างนั้นช่วยรีดผ้าให้เราด้วย”

คนกำลังอยู่ในอารมณ์โมโห คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเขี่ยไปเขี่ยมา ส่วนเพื่อนสาวอีกคนก็นั่งรีดผ้าเพื่อเตรียมใส่ไปเรียนในวันพรุ่งนี้