2/2 หนุ่มนักกีฬา

“พีชไปก่อนนะคะ”

ข้าวยังเหลือเกือบครึ่งจาน แต่มันกลืนไม่ลงแล้ว เพราะอิ่มอย่างอื่นมากกว่า เธอจึงขอตัวเอาจานข้าวไปเก็บ

“แล้วไว้เจอกันนะ” ชายหนุ่มตะโกนตามหลัง

ลูกพีชมีเรียนจนถึงแค่ช่วงบ่าย พอเรียนเสร็จเธอจึงเดินกลับหอ เพื่อมารอกินข้าวเย็นกับซัมเมอร์ตามที่ได้นัดกันไว้ ยังมีเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าที่เพื่อนร่วมห้องจะเรียนเสร็จ ลูกพีชหยิบรูปเก่าๆ ในกระเป๋าใส่เงินขึ้นมาดูและหนึ่งในรูปที่มีค่า ที่เธอพกติดตัวตลอดเวลา ก็เป็นรูปของรุ่นพี่ที่เธอเพิ่งได้เจอกับเขาที่ร้านอาหาร

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เธอยังรู้สึกว่ารุ่นพี่ของเธอคนนี้ยังหล่อที่สุดในสายตาเธอ เพียงแต่เมื่อหลายปีก่อน เขาดูตัวไม่สูงขนาดนี้ ถ้าเธอไปยืนเทียบตอนนี้คงหัวอยู่แค่อกของเขา

“ตื่นๆ หิวแล้วไปกินข้าวกัน” คนสวยของหอกลับมาแล้ว มาพร้อมเสียงที่สดใส

“มาถึงก็หิวเลย” เพื่อนสาวแซว

“ลูกพีช วันนี้เราเรียนแบบแฮปปี้มาก รู้ไหมทำไม ก็รุ่นพี่ที่คณะแต่อยู่คนละเอกนะ หล่อมากๆๆ” คนเล่าทำหน้าตาเหมือนหัวใจกำลังหลุดออกจากตัว

“นึกว่าอะไร หล่อของเธอ เป็นแบบไหนอยากเห็นจัง”

“ได้เลย เราสืบมาแล้ว เย็นนี้พี่เขาจะไปเล่นบาส เดี๋ยวเราแกล้งหลงๆไปดูกัน รับรองเธอจะต้องบอกว่า ว้าว..หล่อมากกกก” หญิงสาวลากเสียงยาว ลอยหน้าลอยตา

“จ้า จะคอยดูว่าจะหล่อขนาดที่เธอทำท่าเหมือนเจอพระเอกในดวงใจไหม”

ซัมเมอร์เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เป็นชุดออกกำลังกาย ที่สุดแสนจะน่ารัก แถมมีความเซ็กซี่ซ่อนอยู่ รัดจนเห็นหุ่นเนื้อนมไข่ พร้อมที่จะไปโปรยเสน่ห์เต็มที่

“ดูจากชุด ดูแล้วตั้งใจไปออกกำลังกายมาก”ลูกพีชประชด

“ก็ใช่น่ะสิ ออกกำลังกายหัวใจ ช่วงนี้หัวใจไม่ได้เต้นแรงแบบนี้มานานแล้ว”

ตั้งแต่มาถึงมหาวิทยาลับ ซัมเมอร์ยังไม่เจอผู้ชายที่ถูกใจเธอเลยเพิ่งจะเจอก็วันนี้ อย่างน้อยมันก็ทำให้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย

อาหารเย็นวันนี้ ลูกพีชกินจนเกลี้ยงจาน เพราะเมื่อกลางวันเธอมัวแต่เขิน จนอิ่มอกอิ่มใจ กินต่อไม่ไหว พอถึงมื้อเย็นท้องว่างจนกินหมดจานแบบไม่เหลือสักเม็ด

“ไปหิวมาจากไหนกัน เกือบกินจานเข้าไปด้วยเลย”

เพื่อนที่นั่งกินข้างๆแซว เพราะคนกินข้าวตัวนิดเดียวแต่กินจนหมดจาน

“อิ่มแล้ว เรา...ก็ไปออกกำลังกายกัน” สาวสวยในชุดออกกำลังยืนขึ้นอย่างมีความสุข

“เพิ่งกินข้าวอิ่ม ไปออกกำลังกายเดี๋ยวก็จุกกันพอดี” ลูกพีชร้องห้าม

“นี่แม่คุณ ใครว่าเราจะไปออกกำลังกายกันจริงๆล่ะ เราจะแค่กำลังจะไปนั่งพักเพราะวิ่งมาจนเหนื่อย แล้วก็ไปนั่งพักตรงสนามบาสแค่นั้นเอง” แผนการที่แสนจะอ่อยเต็มที่

“นั้นไง คนที่ใส่เสื้อสีแดง” ซัมเมอร์ชี้เป้าหมายให้เพื่อนสาวดู

“ขาวดี แต่ยังเห็นหน้าไม่ชัดเลย”

“ไปๆ เข้าไปนั่งข้างในเลย เขานั่งกันเยอะแยะ”

ซัมเมอร์จูงมือคนตัวเล็กร่างบางให้เดินตามแบบที่ไม่รอฟังคำตอบเลย ว่าเธอจะอยากเข้าไปด้วยไหม