ตอนที่6 ที่อยู่ใหม่ !

EP 6

..“ก้อย”..

จากที่ฉันกับพี่ปิ่นได้ทำความสะอาดบ้านเรียบร้อยแล้วแต่ฉันยังไม่รู้เลยว่าตลาดหรือว่าที่ขายกับข้าวอยู่ตรงไหน อีกอย่างมันก็จะมืดแล้วลูกแก้วหรอ เธอชอบบ้านใหม่และนอนดูทีวีโดยที่ไม่กวนเราเลน เธอลืมที่จะถามเรื่องราวบ้านนั้นเธอลืมที่จะไปหาพี่ไหมของเธอ เราก็ดีใจที่ลูกของเราลืมได้สักทีอาจจะมีพูดออกมาเป็นบางครั้งเราก็เลือกที่จะพูดเรื่องอื่นเพื่อบ่ายเบี่ยงให้แกลืมนั่นแหละดีที่สุดแล้ว

เรากับพี่ปิ่นกำลังนั่งปรึกษากันว่าจะเดินออกไปดูตลาดด้านนอกหรือว่าเป็นร้านกับข้าว แต่และแล้วรถของคุณเขื่อนก็ได้ขับมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านเราเลยเดินออกไปเปิดประตูรั้วให้เขาขับรถเข้ามาในบ้านเพราะว่าทางด้านนอกจอดได้ไม่นาน รถเข้าออกตลอดมันเป็นบ้านจัดสรรไง

คุณเขื่อนเปิดประตูลงมาพร้อมกับมาเปิดประตูด้านคนนั่งอีก เขาเอาใครมานะแต่คนที่ลงรถมาเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาคล้ายกับคุณเขื่อนอย่าบอกนะว่านี่คือลูกชายของเขา

“วายุครับสวัสดีน้าก้อยกับน้าปิ่นสิ่ลูก”แล้วเด็กผู้ชายคนนั้นก็ยกมือสวัสดีเรากับพี่ปิ่นเรากับพี่ปิ่นมองหน้ากันก็คงจะใช่อย่างที่เราคิดนั่นเเหละ

“งงใช่ไหมสาวๆนี่วายุลูกชายของผมเองตอนนี้อายุ 8 ขวบแล้ว”

“คะหน้าตาเหมือนคุณเลยนะคะ”

“ก็ลูกชายผมจะให้หน้าตาเหมือนคนข้างบ้านได้ยังไงล่ะ”

“แล้วคุณเขื่อนจะไปไหนหรอคะ”

“ผมซื้อกับข้าวอาหารสดมาทำกินกันอยู่บ้านมันเหงาอีกอย่างวายุจะได้มาเล่นกับน้องด้วยว่าแต่ลูกแก้วไปไหนเนี่ย”

“ลูกแก้วอยู่นี่จ้า”เสียงใสๆที่วิ่งออกมาจากในบ้านแล้วตรงมาหาคุณเขื่อนแต่พอลูกแก้วเห็นคุณวายุลูกชายของคุณเขื่อนเธอก็ทำท่างงแล้วก็มองหน้าคุณวายุ

“ลูกแก้วคะคุณวายุลูกชายของคุณเขื่อนสวัสดีคุณวายุด้วยคะ”สองมือน้อยๆก็ประกบกันและสวัสดี

“สวัสดีจ๊ะ”

“สวัสดีครับสาวน้อย”วายุยิ้มไห้กลับลูกเเก้ว เขาเหมือนพ่อของเขาเหลือเกินไม่รังเกียจใครแถมยังพูดจาไพเราะต่างหาก

“วายุพาน้องไปเล่นในบ้านก่อนสิลูกเอาของเล่นไปด้วยที่ซื้อมา”

“ครับคุณพ่อ น้องพี่ซื้อตุ๊กตามาฝากด้วย”

“จริงหรอจ๊ะ”แววตาในน้อยๆมองหน้าคุณวายุ

“นี่ไง”ลูกชายของคุณเขื่อนหยิบตุ๊กตาชูให้ลูกแก้วลูกแก้วเธอยิ้มเหมือนจะเขิน

“ขอบคุณค่ะ”

“เราไปเล่นข้างในกันดีกว่า”แล้วเด็กทั้งสองก็จับมือกันเดินเข้าไปในบ้านน่ารักจังลูกแก้วมีเพื่อนเล่นอีกต่างหาก

“เรามาย่างอาหารทะเลกินกันหน้าบ้านดีกว่า สาวๆ”

“โหคุณเขื่อนซื้อมาเยอะเเยอะเลยมาค่ะปิ่นเอาไปจัดการไห้”พี่ปิ่นเข้าไปรับอาหารสดจากคุณเขื่อนแล้วเดินไปหลังบ้านไปล้าง

“อย่างนั้นเดี๋ยวก้อยก่อไฟนะคะ ”

“โอเคเดี๋ยวผมตำน้ำจิ้ม”บ้านหลังนี้มีครบทุกอย่างนั่นแหละไม่ว่าจะเป็นเตาหรืออุปกรณ์ในครัวเพียงแต่ไม่มีคนอยู่เราก็ได้ก่อไฟพี่ปิ่นล้างของ ส่วนคุณเขื่อนทำน้ำจิ้มแล้วเราก็มานั่งปิ้งย่างกันด้านหน้าบ้าน เด็กทั้งสองคนก็ยังคงเล่นและนอนดูการ์ตูนอยู่ในบ้านลูกชายของคุณชื่อวายุเข้ากับลูกแก้วได้ดีเลยแหละ

“ก้อย”เราถึงกับตกใจมากคุณเขื่อนเดินมาจี๋เอวเรา

“โอ้ยคุณเขื่อนก้อยตกใจหมด”

“ขวัญอ่อนนะเราเนี่ย”

“แหมมก็จู่ๆคุณเดินมาจี๋แบบนี้จะไม่ให้ก้อยตกใจได้ยังไงล่ะคะ”

“รู้สึกว่าวายุกับลูกแก้วจะเล่นด้วยกันได้ดีซะด้วย”

“คุณมีลูกกี่คนคะ”

“ลูกชายคนเดียว”

“แล้วภรรยาคุณละคะ”จริงๆมันไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องไปก้าวก่ายชีวิตเขาแต่เราหลุดปากพูดไปแล้ว

“ขอโทษค่ะ”เรารีบเอ่ยขอโทษคุณเขื่อนก่อนที่เขาจะตอบเสียอีก

“ผมกับภรรยาเลิกกันแล้วแหละ แต่วายุเขาเลือกที่จะอยู่กับผมเพราะว่าแม่ของเธอไม่ได้สนใจ”

“อ๋อค่ะ”

“เเต่ไม่ต้องกังวลนะผมเลิกกันเเล้วจริงๆ”คุณเขื่อนรีบพูดขึ้นแทรกอย่างไว

“เเล้วรีบบอกหนูทำไมเนี่ย”

“ก็เดี๋ยวเข้าใจผิดไงว่าผมมีภรรยาอีก”

“ละเเล้วทำไมต้องให้”

เพร๊ง โอ้ยเสียงถาดร่วงพื้นถึงกลับเเสบเเก้วหูเลยจ้าพี่ปิ่น

“เเฮร่ขอโทษคะ”เเล้วลูกเเก้วกับวายุก็วิ่งออกมาหาเรา

“ป้าปิ่นคะนึกว่าฟ้าผ่าเลย”ลูกเเก้วพูดด้วยหัวเราะด้วย

“ผมคิดว่าระเบิดลง”วายุก็เเซ่วช่วยน้องอีกต่างหากจึงพากันหัวเราะลั่น

“อย่าเเซวป้าปิ่นสิ่ดูหน้าเหลือสองนิ้วเเล้วนั่น”

“งื้อคุณเขื่อนอะ!”เเละเเล้วเราทั้งห้าคนก็นั่งกินอาหารที่คุณเขื่อนซื้อมา เด็กทั้งสองคนเล่นด้วยกันดีทั้งอร่อยทั้งอิ่ม