ตอนที่3 ย้ายที่ทำงาน !
EP 3
..“ก้อย”..
ณ.ตอนนี้รถคุณเขื่อนได้ถึงพัทยาเรียบร้อยแล้ว เเต่ยังไม่ถึงที่หมายตอนนี้จอดที่ปั้ม รถตู้ที่พี่ปิ่นขึ้นมาก็เช่นกัน ส่วนลูกเเก้วหลับตั้งเเต่กลางทางเเล้วแหละ มานอนในตักเราด้วย คุณเขื่อนมองเรากับลูกเเก้วเเล้วยิ้ม เราเกรงใจเขานะ คือเราเป็นลูกน้องเเต่มาเหมือนเจ้านายเลย
“เข้าห้องน้ำไหม”คุณเขื่อนหันมาถามเราจริงๆก็ปวดฉี่นะเเต่ไม่ได้บอกเขา เเค่นั่งอั้นมาเฉยๆ
“เข้าคะเดี๋ยวหนูปลุกลูกก่อน”
“มาเดี๋ยวผมอุ้มไห้คุณลงไปเข้าเเล้วกลับมาเปลี่ยนผมอุ้ม”
“มะไม่เป็นไรคะ”
“มาเถอะน่า”นั่นไงลูกเเก้วตื่นพอดีเลยเธอลุกนั่งเเล้วขยี้ตามองจอก็ที่คุณเขื่อนเปิดการ์ตูนให้เธอดูจนหลับ
“ปิดเเล้วหรอคะ”
“เดี๋ยวลุงเปิดไห้ใหม่ค่ะ ตอนนี้ไปห้องน้ำกันดีกว่า”
“จ๊ะ”เราก็เปิดประตูลงมาจูงมือลูกเดินตามคุณเขื่อนมาที่ห้องน้ำ เเล้วเเยกทางเดินเข้าห้องน้ำ ญ.ช. ไง เราก็เอาลูกเข้ามาฝั่งห้องน้ำหญิงเเล้วเจอพี่ปิ่นพอดี
“ไงจ๊ะลูกเเก้วสนุกไหมลูก”
“สนุกจ้าป้าปิ่นเเต่ตอนนี้หนูปวดฉี่เเล้ว”
“ไปคะเข้าห้องน้ำเเม่แก้กางเกงให้”
“ไม่จ้าหนูทำได้”ลูกแก้วเธอก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำนั่นเเหละเธอรู้ภาษาอย่างว่าเนาะเธอหัดช่วยเหลือตัวเองมาตั้งเเต่เด็กๆเเล้ว
“คุณเขื่อนเขาใจดีเนาะ”
“ใช่ค่ะพี่ปิ่นเขาเอ็นดูลูกเเก้วมากๆเลยนะ”
“โชคดีไปไม่งั้นคงต้องนั่งรถตามมาเสียตังอีก”
“ค่ะพี่ปิ่นฝากลูกเเก้วแปปหนูปวดฉิ่งฉ่อง”
“ได้ๆ”เรารีบวิ่งเข้าห้องน้ำเลย เฮ้อโล่งอั้นมาตั้งนานเเล้ว เราก็จะเปิดประตูออกมาเเหละเเต่ได้ยินเสียงคนคุยกันก่อน
“ฉันว่าคุณเขื่อนเขาชอบน้องของปิ่นป่ะ”
“ใช่ถ้าเป็นฉันจะจับทำสามีอะทั้งหล่อทั้งรวย”
เเคร๊ก!! เราเปิดประตูออกมาเห็นพี่ข้างห้องสองคนกำลังพูดเรื่องของเราอยู่ เขาตกใจเเล้วสีหน้าเปลี่ยนคือเขาไม่ได้ว่าเราหรอกแต่คือเขานินทาไงและมันไม่ดี
“ขอโทษคะพี่ๆหนูไม่ใฝ่สูงหรอกอีกอย่างหนูมีลูกเเล้วนะคือพี่ๆจะพูดแบบนี้คุณเขื่อนเขาเสียหายนะ”เราพูดตามความคิดเราเลยคนที่เสียหายและจะดูไม่ดีก็คือคุณเขื่อน
“พี่ขอโทษนะ”
“ใช่ๆคือปากพวกพี่ไม่ดีอะ”เราเดินออกมาเจอพี่ปิ่นอยู่ด้านนอกเเต่ลูกเเก้วไปไหนละ!
“พี่ปิ่นเเล้วลูกเเก้วละคะ”
“คุณเขื่อนพาไปเซเว่นนู่นนั่งรอตรงนี้ก่อน”พี่ปิ่นก็นั่งเก้าอี้ข้างๆ
“พี่ปิ่นคือ”
“มีอะไรหรอ”
“คือหนูไม่สบายใจเลยเหมือนตัวเองกำลังจะจับเจ้านาย”
“ไปได้ยินอะไรมาหรือป่าวอย่าคิดมากเลย เชื่อพี่เถอะ ตั้งใจทำงานเก็บเงินสร้างตัวสร้างอนาคตให้ลูกดีกว่า”
“ขอบคุณนะคะถ้าไม่มีพี่หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นแบบไหน”
“เราเป็นพี่น้องกันไงก้อยถึงเราจะพึ่งรู้จักกันเเต่พี่ก็รักหนูเหมือนน้องสาวนะ”
“ค่ะพี่ปิ่นพี่สาวของหนู”เราเอนหัวไปพิงไหล่พี่ปิ่น และพี่ปิ่นเอามือมายีหัวเราเบาๆ เรายังโชคดีที่มีพี่ปิ่น ก้อยเธอจะผ่านทุกอย่างไปได้ ตั้งใจทำงานเก็บเงินไว้ไห้ลูกเรียนเเล้วก็ซื้อบ้านหลังเล็กๆสักหลังมีร้านอาหารน้อยๆ เห้อคิดเเล้วมีความสุขจัง
“นู่นสาวน้อยเดินหัวเราะมากลับคุณเขื่อนเเล้ว”คุณเขื่อนจับมือลูกเเก้วข้างหนึ่งอีกข้างหนึ่งถือถุงเซเว่นมาเต็มเลยเเหละ คุณเขื่อนเอาของยื่นไห้พี่ปิ่นส่วนมากแล้วเหลือไว้ถุงหนึ่ง
“ปิ่นเอาไปเเบ่งกันกินนะฉันซื้อมาครบแหละ”
“ขอบคุณนะคะคุณเขื่อน”
“เเม่จ๋าหนูได้ของเล่นด้วยนี่”ลูกแก้วเธอยื่นของเล่นไห้เราดูยิ้มเเก้มเเทบเเตก
“ของลูกเเก้วเท่าไหร่คุณเขื่อน”เรากำลังจะขวักกะเป๋าเพื่อจะเอาเงินไห้กับคุณเขื่อน
“ไม่ต้องผมซื้อให้เอง”เรายกมือไหว้คุณเขื่อน
“ขอบคุณค่ะคุณเขื่อน”
“งั้นพี่ไปขึ้นรถก่อนนะ”
“ไปค่ะลูกเเก้วไปขึ้นรถกับป้าปิ่นกัน”
“ได้ไงละเธอต้องไปกับฉัน”
“แต่”
“ไปกับคุณเขื่อนเถอะก้อย”พี่ปิ่นพยักหน้าบอกกับเราให้ไปกับคุณเขื่อน
“ใช่ไปครับลูกเเก้ว”อะอ้าวจูงมือลูกเเก้วเดินหนีเราไปเฉยเลยจ้า เดี๋ยวคุณเขื่อนรอด้วยเเล้วรถก็ขับออกนั่นเเหละลูกเเก้วเเกก็ดูกาตูนเล่นของเล่นงุ่งงิ้งๆอยู่คนเดียวเบาะหลัง
“เเกะของกินดิ่ไม่หิวหรอ”คุณเขื่อนหันมามองหน้าเราเเวปหนึ่งเเล้วก็หันกลับไปมองทาง
“ไม่หิวคะ”
“เเต่ผมหิวเเกะให้ผมกินหน่อย”
“ดะได้ค่ะเอาอะไรคะ”ในถุงขนมที่คุณเขื่อนซื้อมามีตั้งหลายอย่างเรากฌไม่รู้ว่าเขาจะกินอันไหน
“อะไรก็ได้ลูกเเก้วครับหิวข้าวหรือป่าว”
“หิวนมจ๊ะ”โอ้ยลูกเเม่เกรงใจคุณเขื่อนเขา
“โอเคครับไห้เเม่เจาะไห้เลย เดี๋ยวเราจะไปทานข้าวที่นู่นกันทีเดียว”
“เเม่จ๋าหิวนมจ๊ะ”นั่นไงลูกสาวเราใช้เสียงหวานเรียกเราอีกครั้ง
“เอ้านั่งงไรหนูเจาะนมให้ลูกกิน”ดะเดี๋ยวนะคือคุณเขื่อนเรียกเราหนูด้วยเราเจาะนมให้ลูกเเก้ว เธอก็หยิบไปนั่งดูดเเล้วก็ดูกาตูนไปหัวเราะไปด้วย
“แล้วผมจะได้กินป่ะเนี่ย”คุณเขื่อนพูดย้ำอีกครั้งเราลืมเลยว่าเขาจะกินขนม
“อะอ๋อขอโทษคะ”เราเเกะขนมปังไห้คุณเขื่อน
“ขับรถอยู่จะกินอย่างไง”
“ปล่อยมือไม่ได้หรอคะเเค่ข้างเดียว”
“หึอันตรายมาก มาป้อนหน่อย”
“ค่ะเเต่”
“ใจดำจังเเค่ป้อนเเค่นี้ฉันขับรถมาตั้งเเต่กรุงเทพมหานครเเล้วนะ”
“ค่ะก้อยป้อนก็ได้”เรายื่นขนมใส่ปากให้กับคุณเขื่อนเขาก้มกัดขนมปังเเล้วก็ยิ้ม