ตอนที่ สตรีตระกูลหยาง

...เสวียนซินอวี้...

"สตรีชุดดำคนนั้นคือจิงหลิง"

"นางคือบุตรสาวตระกูลหยางจริงๆด้วย"

"พวกเจ้าเงียบก่อน ข้าว่าแคว้นซุ่ยเชียนแพ้แน่" 

จ้าวจงคู่อริของจิงหลิงเอ่ยขึ้นมา ข้าเองก็ตกใจที่ตอนนั้นในค่ายทหารจิงหลิงแต่งชายเข้าร่วมกองทัพ สู้รบจนเลื่อนขั้นเป็นนายกองตั้งแต่อายุยังน้อย ทำให้หลายคนไม่พอใจข้าเองก็นึกว่านางเป็นบุรุษมาตลอด แม้จะไม่ได้สนิทกันแต่ข้าก็ดูแน่นางเหมือนน้องชายคนหนึ่งข้าหวังว่านางคงไม่คิดเกินเลยข้าหรอกนะ

"ทำมถึงว่าจะแพ้ล่ะ พวกนางก็ดูเก่งมากทีเดียว"

"นั้นหยางไป๋ ที่ล้มทหารบุกแคว้นหรงเมื่อ 2 เดือนก่อนด้วยตัวคนเดียวเลยนะ รวมทหารเกือบพันคน นางบาดเจ็บก็จริงแต่รักษาเดือนเดียวก็หายแล้ว นางน่ากลัวกว่าสตรีทั้งหมดนี้เสียอีก และจิงหลิงเองนางก็เก่งกาจมากเช่นกัน นับว่าชนะมากกว่าคนพวกนั้น"

"ข้าว่ามันแปลกๆ ทำไมถึงมีบุรุษอยู่ฝั่งแคว้นซุยเชียนด้วยล่ะ"

ข้าเอ่ยขึ้นมาก่อนที่จะพบว่ามีบุรุษร่างกายสูงใหญ่กำยำยืนอยู่เช่นกัน ฮองเฮาเดินมาหาบรรดาพี่สาวน้องสาวของพระนางด้วยสายตาดุดัน ข้าเริ่มกลัวพวกนางขึ้นมาเสียแล้ว

"พวกข้าแรงน้อย เลยขอบุรุษช่วยเหลือพวกเราสักสามคน"

"เจ้ามันขี้โกงเสียจริง แต่เอาเถอะจะใครก็ได้ข้าไม่กลัวระวังพวกเจ้าจะหน้าแหกให้อับอายไสหัวกลับบ้าน"

"คุณหนูสิบเอ็ดปากคอเราะร้ายมิทราบว่าอยากลงมาปะลองหรือไม่"

"เอาสิ ข้าก็คันไม้คันมือเช่นกันปะลองมั้ย"

"คุณหนูสิบเอ็ดอยากได้แบบนั้นก็ได้เจ้าค่ะ"

...

"เรื่องยั่วโมโหคนต้องยกให้คุณหนูสิบเอ็ดเลยนางเก่งเสียจริง"

"พวกเจ้าะนินทาลูกสาวข้าอีกนานหรือไม่"

"ขออภัยขอรับท่านแม่ทัพ"

"อืม"

"ตอนนี้จะเริ่มแข่งกันแล้ว โดยฝั่งเราเป็นคุณหนูห้ากับองครักษ์หญิงฝั่งนั้นเอาแต่สตรีเจนสนามรบมาลงแข่งเพื่อจะจัดการสตรีในห้องหอ เฮ้อฉลาดเป็นกรดเสียจริง"

ข้าได้ยินเสียงการต่อสู้ทำให้ข้าเบนความสนใจมาที่การต่อสู้ในรอบนี้เป็นการต่อสู้ด้วยแส้ ข้าเองพึ่งเคยเห็นสตรีที่ใช้แส้ได้ดุดันเช่นนี้เป็นครั้งแรก ได้ยินมาว่าคุณหนูห้านางดูแลขบวนสิ้นค้าให้กับนายท่านหยางตั้งแต่เด็กเจอโจรป่ามาหลายครั้ง แต่ขบวนสิ้นค้าอยู่รอดปลอดภัยทุกครั้งดูแล้วคงไม่เกินจริงที่ว่าคุณหนูตระกูลหยางไม่ได้มีดีที่หน้าตาอย่างเดียว แต่การต่อสู้ก็เก่งกาจเช่นกัน คุณหนูห้าใช้แส้ฟาดเข้าที่หน้าขององครักษ์หญิงคนนั้นจนนางสลบไปปิดฉาการต่อสู้ทันที

"นางเก่งมากจริงๆ ใครกันบอกข้าว่าพวกนางเก่งแต่ใช้สมอง"

ข้าหันไปมององค์หญิงแคว้นซุยเชียนนางคงคิดว่าท้าสู้กับสตรีที่ดูอ่อนแอจะชนะได้อย่างนั้นหรือ เรื่องการใช้กำลังต้อสตรีตระกูลหยาง เรื่องการใชสมองต้องบุรุษตระกูลหยางข้าสงสัยเหลือเกินว่าผู้ใดหข้อมูลขนางผิดกัน บางทีก็สงสารนางเช่นกัน

"หยางซวงซวง นางอ่อนแอที่สุดเจ้าจัดการนางให้จบในครั้งเดียว"

"เจ้าค่ะ"

คุณหนูหยางนางนี้ข้าได้ยินมาว่านาง ทำนายดวงดูชะตาฟ้าลิขิตได้ไม่แน่ว่านางอาจจะไม่เก่งเรื่องนี้เลก็ได้ เพียงไม่นานการต่อสู้ก็เริ่มขึ้นครั้งนี้องครักษ์หญิงใช้ทวนในการต่อสู้แน่นอนว่าคุณหนูหยางซวงซวงนางก็ต้องใช้ด้วยและสิ่งที่ทำให้ข้าคาดไม่ถึงเลยก็คือสยตาอ่อนโยนอ่อนหวานและไร้เดียงสาเมื่อครู่หายไป มีแต่แววตาที่ดูดุดันเย็นชาจนข้าเองก็กลัวนางเช่นกัน นางใช้ทวนคล่องมือยิ่งกว่าองครักษ์หญิงนางนั้นเสียอีก สีหน้าที่เหี้ยมโหดของนางหยุดลงเมื่อองครักษ์นางนั้นบาดเจ็บจาการต่อสู้ที่น่ากลัวยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น จนทุกคนที่มาดูการแข่งขันต่างพากันลืมหายใจไปชั่วขณะ 

"พวกเจ้ามันไม่ได้เรื่อง มาข้าเองหยางจิงหลิงข้าจะสู้กับเจ้า"

"มาสิ"

อาจเพราะถูกท้าทายหลายครั้งองค์หญิงแคว้นซุยเชียนโกรธจัด ลงมาต่อสู้ด้วยตัวเองนางใช้ฝ่ามือซัดเข้ากลางอกของจิงหลิงทันทีแต่จิงหลิงนางหลบได้ทันจึงไม่บาดเจ็บอะไร นางใช้ฝ่ามือซัดคืนองค์หญิงจนสลบไป เหล่าทหารก็เข้ามารุมจิงหลิงทันทีเพราะต่อสู้กับเชื้อพระวงศ์ทำให้ถูกจับตามอง และดูท่าทางองค์หญิงกำลังแสร้งสลบอยู่แต่ไม่เกินคาดหมายจิงหลิงนางเดินไปเหยียบองค์หญิงทันที จนองค์หญิงทนเจ็บไม่ไหวจึงลุกขึ้นทันที

"ใช้เล่ห์กลเก่งเช่นนี้ไปเล่นงิ้วให้คนแคว้นเจ้าดูเสียเถอะ อ่อนแอเช่นนี้มาท้าสู้ผู้คนเพื่อขอแผ่นดินบ้านเกิดของเขา พวกเจ้ามันอ่อนแอและโง่เขวาเช่นนี้ยังมีหน้ามาสู้คนอื่นอีก ข้าขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าแคว้นฉินไม่กลัวใครและไม่มีวันยอมยกแผ่นดินเกิดให้ใคร พวกเจ้าแพ้แล้วควรกลัวแคว้นองเจ้าซะ"

"เจ้านังสตรีชั้นต่ำ ไอ้พวกตระกูลหยางสารเลวพวกคนชั้นต่ำ!!"

ปังงงง!!!!

"อึก!!"

"เจ้าแน่มากหรือไรองค์หญิงชุ่ยเหอ ข้าเป็นบุตรสาวตระกูลหยาง ออกรบเพื่อบ้านเมืองปกครองประชาชนมาหลายปีแทนฝ่าบาท เจ้ากล้ามาด่าตระกูลข้าเช่นนี้ลบลู่ข้าเกินไปเสียแล้ว ทหารฆ่าคนแคว้นซุยเชียนทั้งหมดที่มาห้ามละเว้น"

สิ้นเสียงราชทูตแคว้นซุยเชียนต่างพากันล้มตาย นี้สินะตายเพราะปากของตน ข้าได้แต่มองทหารองครักษ์ปลิดชีพศัตรูอย่างเลือดเย็น ก่อนที่องค์หญิงจะถูกตัดหัวส่งกับบ้านเมืองตนทันที ไม่นานฮองเฮามีบัญชาให้ทหารแคว้นฉินออกรบสังหารตรัตรูจนราบคาบก่อยจะยึดครองแคว้นซุยเชียนเป็นเมืองขึ้นให้องค์หญิงใหญ่ ปกครองแคว้นแห่งนั้นแทน

นับแต่นั้นหยางจิงหลิงก็เข้ามาอยู่ในกองทัพดูแลคนใต้บังคับบัญชาอีกแปดแสนนาย เป็นแม่ทัพหญิที่เก่งกาจได้รับป้ายทองลดเว้นโทษตายและตอนนี้ก็ผ่านมา 2 ปีแล้วที่ข้าได้เป็นกุนซือให้กับแม่ทัพหญิงที่เย็นชาเช่นนี้