ตอนที่ จำใจแต่งงาน

...เสวียนซินอวี้...

ข้าทำงานร่วมกับนางมา 2 ปีตอนนี้นางอายุ 16 ปีแต่นางกลับเหมือนผู้หญิงยิ่งกว่าข้าเสียอีกนางเหมือนบุรุษที่เย็นชาขึ้นทุกวัน ข้าเองเวลานางอารมณ์ร้ายก็เกรงใจนางเช่นกัน แต่วันนี้นางดูแปลกๆไป ข้ามองนางอยู่สักพักก่อนจะถูกจ้าวจงพลักข้าเข้ามารับหน้านางแทนคนอื่นๆ

"มานั่งนี้สิ ข้ามีเรื่องจะพูดด้วย"

"ท่านแม่ทัพมีเรื่องอันใดหรือ"

"มานั่งตักข้า"

"เอ่อ...ข้าว่ามไม่...อ๊ะ..."

ร่างของข้ามานั่งที่ตักของจิงหลิงเต็มๆแม้ข้าจะสูงเต็มที่แล้วแต่นางกลับสูงกว่าข้าอยู่เกือบช่วงหัวข้าเองก็ตกใจสตรีที่ใดสูงยาวถึงเพียงนั้นแต่ก็อย่างว่านางเป็นสตรีที่เหมือนบุรุษจริงๆยกเว้นใบหน้างดามและคมคายนั้นที่ทำให้ไม่ว่าสตรีหรือบุรุษ่างชื่นชอบนางกันมากมาย นางโอบเอวข้าที่นั่งบนตักก่อนจะเริ่มลวนลามข้ามากขึน ใบหน้าของข้าเห้อร้อนทัน ข้าเป็นบุรุษนะเหตุใดสตรีถึงลวนลามข้าได้เช่นนี้กัน

"ท่านแม่ทัพปล่อยข้าก่อนเถอะ"

"ข้ากำลังจะตาย"

"หืม ท่านแม่ทัพแข็งแรงยิ่งกว่าเหล็กกล้า เหตุใดถึงว่าตนเองจะตายล่ะขอรับ"

"หากข้าไม่แต่งงานในเดือนนี้ข้าจะตาย ท่านพ่อบอกว่า16 แล้วไม่แต่งงานมีสามีจะตาย เจ้าแต่งงานกับข้านะ"

"ตรรกะอันใดกัน ข้าว่าบิดาท่านอยากให้ท่านแต่งงานมีลูกหลานให้เขาเลี้ยงมากกว่า"

"นั้นสิ แต่พี่หญิงสิบสี่บอกว่าข้าจะตายถ้าไม่แต่งงาน ตอนนี้ข้าอยากออกรบอยู่เจ้าแต่งงานกับข้าเถอะนะ มาเป็นภรรยา เอ้ย สามีของข้าเถอะ"

"ท่านแม่ทัพ ข้าไม่มีภรรยาก็จริง แต่เหตุใดท่านถึงอยากแต่งงานกับข้ากัน"

"ในกองทัพนี้เจ้างดงามที่สุด ดีที่สุด มีความฉลาดที่สุดและข้าชอบเจ้าที่สุด"

"แต่ข้า..."

แคว่กกกก

"ท่านแม่ทัพท่านทำอันใดของท่านกัน"

"ขอดีๆไม่ยอม ข้าก็จะขืนใจเจ้าเอง"

"ท่านแม่ทัพนี้ท่านจะบ้าหรือขอรับ ข้าเป็นบุรุษนะข้าไม่เสียหยแต่ท่าน..."

หมับ!!!

"อื้อออ!!!"

นางคว้าท่อนเนื้อที่นอนหลับอยู่มาบีบเค้นให้ข้าจนข้าต้องกอดคอนางเอาไว้ ปากของนางขบเม้มที่ลำคอของข้า ตัวข้าสั่นระริกไปหมดข้ารู้สึกแปลกจนข้าแทบทนไม่ไหวแม้ว่าข้าจะ 20 ปีแล้วแต่ข้าก็อยู่แต่ในกองทัพไม่มีเวลาออกไปที่ใดเลยแต่กลับโดนสตรีทำเช่นนี้แล้วโอนอ่อนตามแรงเช่นนี้ข้าเองก็สู้ไม่ไหวเช่นกัน 

"ขอเจ้าตื่นขึ้นมาแล้ว"

"ไม่ได้นะ หากไม่แต่งงานข้าจะไม่ยอมทำเรื่องแบบนี้กับใครแน่นอน อึก..."

"ตกลงเจ้ายอมแต่งงานกับข้าแล้วใช่มั้ย"

"อื้อ ข้ายอมท่านแล้ว ตอนนี้ท่านปล่อยข้าได้หรือยัง"

"ก็ได้ อีก 7 วันเจ้าเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวให้ข้าได้เลย"

แล้วข้าจะเลือกอะไรได้มั้ย เลือกอะไรได้หรือเปล่า 7 วันต่อมาข้าก็ต้องสวมชุดเจ้าบ่าวมาแต่งงานกับคุณหนูสิบห้าหรือท่านแม่ทัพหญิงที่ดุดันและน่าเกรงขามผู้นี้

เสียงขบวนแห่แว่วดังมาแต่ไกลไม่นานขบวนเจ้าบ่วก็มาถึงจวนตระกูลหยาง ข้าลงจากม้าสีขาวที่ได้มาสีหน้าท่าทางของข้าไม่ยินดีเลยด้วยซ้ำ ข้าไม่อยากแต่งงานกับจิงหลิงเลยสักนิดแต่เพราะนางทำเช่นนั้น ข้าเลยจำใจต้องรับผิดชอบนาง สายตาของข้าสบประสานสายตากับสตรีที่เป็นสาวใช้ที่ช่วยเหลือข้าในพิธีแต่งงานตั้งแต่เช้าถึงช่วงค่ำ ข้าใจเต้นกับนางมากกว่าแม่ทัพเสียอีก หรือว่าข้าจะชอบสาใช้นางนั้นในงานแต่งงานของข้าเสียแล้ว

"เข้าห้องหอได้"

เสียงประกาศนั้นทำให้ข้าไม่อยากจะทำอะไรเลย เพราะตอนนี้ข้ารู้สึกว่าข้าถูกบังคับให้แต่งงานมากเกินกว่าจะทนไหว แต่ก็ช่างเถอะแค่แต่งงานเท่านั้นไม่มีอะไรอีกแล้ว ข้าเดินมานั่งที่โต๊ะยกสุรามงคลขึ้นดื่มก่อนที่ฤทธิ์สุราจะแผ่กระจายไปทั่วร่างกาย ก่อนที่ข้าจะเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวที่สูงกว่าข้าเสียอีก พอข้าเปิดออกมานางจ้องมองข้าดื่มสุราร่วมกัน ข้ารู้ดีว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น

"ท่านแม่ทัพ"

"ตอนนี้ข้ากับเจ้าเป็นสามีภรรยากัน ที่นี้มีแค่เราเรียกชื่อข้าก็พอ"

"ทราบแล้ว"

"เจ้าเกร็งข้าขนาดนั้นเลยหรือ"

"ข้าเหนื่อยมาทั้งวัน ข้าจะนอนแล้ว"

"เจ้ารังเกียจข้าถึงเพียงนั้นเลยหรือ เหตุใดถึงเมินเฉยเช่นนี้"

"ข้าเหนื่อยจริงๆ ท่านเองก็พักผ่อนเสียเถอะ"

"อืม"

ข้านอนบนเตียงพร้อมกับหันหลังให้เกับท่านแม่ทัพ ข้าไม่ได้ชอบนางจริงๆ แต่เมื่อหลับตาลงข้ากลับเห็นแต่ภาพสาวใช้นางนั้นอยู่วนเวียนในใจตลอดเวลา ข้าไม่รู้ว่าข้ารู้สึกอย่างไรแต่ที่รู้ดีที่สุดคือข้าคิถึงใบหน้างดงามของสาวใช้นางนั้น เมื่อตนเช้ามาท่านแม่ทัพก็ออกไปตรวจตราทหารใหม่ที่เข้ามา เมื่อข้าก้าวเท้าเข้าค่ายทหารข้าก็พบสายตาที่ทำให้ข้าอึดอัดเพิ่มมากขึ้นไปหลายท่าตัว ข้าไม่ชอบความรู้สึกเช่นนี้เลยสักนิด ข้าไม่ชอบเลย

"ว่าเช่นไรเจ้าบ่าว ไม่สิตอนนี้เป็นท่านเขยตระกูลหยางแล้วสินะ กุนซือเสวียน"

"เจ้าอย่ากล่าวเช่นนั้นเลย"

"เจ้าได้แต่งงานกับแม่ทัพเชียวนะ แม่ทัพหญิ่งที่เก่งกาจเจ้าควรดีใจไม่ใช่มาเศร้าใจเช่นนี้ จิงหลิงนางเป็นคนดีมากนะเจ้าทำหน้าเหมือนจะตายเช่นนี้ได้อย่างไร"

"ข้าไม่ได้อยากแต่งงานกับนาง"

"แต่เจ้าอย่าลืมสิ เจ้าแต่งงานกับนางไปแล้ว ตอนนี้เจ้าคือสามีนางแล้วจำเอาไว้"

"ข้าไม่ได้รักนาง"

"เจ้าน่ะยังไม่เห็นนางในมุมอื่นๆ เจ้าจำเอาไว้นางน่ะดีที่สุดแล้ว"

ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยสักนิดสตรีที่ออกรบฆ่าคนตั้งแต่อายุน้อยๆจะดีจริงหรือ ข้าไม่เข้าใจเลยสักนิดข้าไม่ชอบเลย ไม่ชอบใจเลยจริงๆ สาวใช้ที่ข้าหลงรักในตอนนั้นเข้ามาดูแลใกล้ชิดข้ามากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งตอนที่หยางจิงหลิงไม่อยู่นางก็คอยดูแลข้ามาตลอด จนข้าเผลอตัวเผลอใจไปกับนางจนได้ ข้าอยากรับผิดชอบนางยิ่งนัก แต่ข้าก็ทำไม่ได้คนอื่นจะว่าเอาได้แต่งงานยังไม่ถึงสองเดือนกลับมีภรรยาน้อยเช่นนี้มันไม่ดี

"เจ้าไม่ต้องห่วงข้าจะรับผิดชอบเจ้าแน่ รอให้ผ่านไปอีกสองถึงสามเดือนข้าจะรับเจ้ามาเป็นภรรยาอีกคน"

"เจ้าค่ะ"

"คนดีรอข้านะ"

"บ่าวทราบแล้ว บ่าวจะรอท่านนะเจ้าคะ"

......

"ซินอวี้ ลูกทำเช่นนี้ดีแล้วหรือ ท่านแม่ทัพดุร้ายถึงเพียงนั้นเจ้าลักลอบมีสตรีอื่นโดยที่นนางไม่อยู่เจ้าคิดทำเช่นนี้ได้อย่างไร"

"ท่านแม่ ข้าถูกนางบังคับฝืนใจแต่งงานกับนาง ข้าไม่เคยมีความรู้สึกใดๆกับนายเลยสักนิดท่านแม่ ข้าไม่ได้รักนางคนที่ข้ารักคือ จื่อฮวน"

"แม่ว่าเรื่องนี้เจ้าควรถามนางก่อน"

"ข้ารู้ข้าจะระวังตัวถึงอย่างไรจื่อฮวน นางก็เป็นภรรยาของข้าแล้วเช่นกัน"