แม่คะ...เขาจูบหนู+พ่อคะ...เขาปล้ำหนู+พี่คะ...หนูท้อง

ณ ค่ายมวยครูทองขาวประจำจังหวัด ตำบลทุ่งกระโจม อำเภอทุ่งกระโจม จังหวัดสุพรรณบุรี ค่ายมวยแห่งนี้เป็นที่เลื่องลือ มีชื่อเสียงที่สุดในตัวจังหวัดก็ว่าได้ ครูทองขาวเปิดสอนทั้งคนไทยและคนต่างชาติที่มาท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบศิลปะวัฒนธรรมไทยก็ต่างมาร่ำเรียนกัน ค่ายมวยของเขามีที่พักให้ลูกศิษย์ทุกคนที่มาสมัครเรียน และบ้านพักของเขายังเปิดเป็นโฮมสเตย์กลางทุ่งนาข้าวด้วย บรรยากาศดีเป็นธรรมชาติ ถือว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่กำลังฮอตฮิตในยุคสมัยนี้เลยก็ว่าได้

“สมปองลูกมีนักเรียนมาสมัคร ลูกมาช่วยพ่อหน่อยลูก”

ทองขาวเรียกลูกสาววัย 19 ปีของตนมารับสมัครนักเรียนใหม่แทนตน ด้วยตนเองนั้นคุยไม่รู้เรื่อง ก็เล่นผมทอง ตาฟ้า ฝรั่งจ๋ามาแบบนี้ ก็เป็นเรื่องปกติของค่ายมวยแห่งนี้ที่จะมีชาวต่างชาติชายหญิงมาเรียนมวยไทยกัน เป็นคอร์สบ้าง หรือเป็นรายวันบ้างแล้วแต่คน ถ้าเป็นคอร์สก็มีคอร์สเรียนสามเดือน เรียนหกเดือน และเรียนหนึ่งปี

“ค่ะพ่อ” สมปอง แจ่มจันทร์ หรือสมปองของพ่อครูทองขาวรีบขานรับและวิ่งมาทันที หล่อนเรียนมหาวิทยาลัยเปิดเพื่อจะได้มาช่วยงานที่บ้าน บ้างก็เป็นคู่ซ้อมมวยกับนักเรียนในค่ายของพ่อ ส่วนภาษาอังกฤษก็พอได้งูๆ ปลาๆ พอจะพูดคุยรู้เรื่อง

“สมปองคุยสิ พ่อดูท่าแล้วพ่อจะคุยไม่รู้เรื่อง” ทองขาวบอกลูกสาวทันทีเมื่อมาถึง ส่วนคนตาสีฟ้า ผมทอง จ้องมองมายังสมปองแล้วก็อดยิ้มเอ็นดูไม่ได้ ตัวเล็กมัดแกละสองข้าง

“สวัสดีครับ ผมจะมาสมัครเรียนมวยครับ”

อเล็กซ์ โจนส์ หรืออเล็กซ์ วัย 29 ปี หนุ่มฝรั่งเศสที่หลงรักเมืองไทยและวัฒนธรรมไทย เขาเรียนรู้ภาษาไทยจนพูดได้ อ่านได้ เขียนได้ เขาพยายามตลอดเวลาหนึ่งปีเพื่อเล่าเรียนภาษาไทย เขารักทุกอย่างที่เป็นเมืองไทย และรวมถึงผู้หญิงไทยด้วย พวกเธอน่ารัก ยิ้มสวย และมีเสน่ห์ เหมือนตอนนี้ที่สาวน้อยตรงหน้าของเขากำลังยิ้มอึ้งให้กับสำเนียงภาษาไทยแปร่งๆ ของเขาอยู่

อเล็กซ์เป็นนักการตลาด งานของเขาทำที่บ้านก็ได้ ทำที่ไหนก็ได้ ขอแค่มีอินเทอร์เน็ต เขาอยากเรียนมวยไทยเลยเข้าหาดูในอินเทอร์เน็ต และก็เจอที่แห่งนี้เลยขับรถมาเองและสอบถามระหว่างทางมาตลอด แม้จะเป็นต่างชาติ แต่เขาก็อยู่เมืองไทยมานานสามปีแล้ว จึงไม่ยากสำหรับฝรั่งหัวทองแบบเขา

“พูดไทยได้” สมปองหายอึ้งถามหนุ่มหัวทอง ตาฟ้าตรงหน้า

“พูดได้แทนที่จะพูด ทำให้ตกใจตื่นกลัวอยู่ได้” ทองขาวเอ่ยแล้วเดินจากไป ก็เขาเป็นโรคกลัวภาษาอังกฤษ จะว่าไปกลัวกันทั้งค่ายมวย ทั้งๆ ที่มีลูกศิษย์เป็นชาวต่างชาติสิบกว่าคนที่สอนอยู่

“ครับ พูดไทยได้” อเล็กซ์ตอบกลับเสียงเรียบ แต่ภาษาของเขาก็ยังไม่ชัดเจนอยู่ดี

“งั้นเชิญนั่งก่อนนะคะ” สมปองเชิญคนตรงหน้านั่ง

“ขอบคุณครับ”

“สนใจเรียนมวยไทยเหรอคะ” ทันทีที่ชายหนุ่มนั่งลง สมปองก็สอบถามทันที

“ครับ” เขาตอบและจ้องมองหน้าของหญิงสาวตรงหน้าอย่างสนใจ ไม่รู้อะไรกระตุกใจของเขาให้เต้นแรงแบบนี้ เต้นแรงตั้งแต่ได้ยินเสียงใสและหน้าสวยๆ ยิ้มหวานๆ ของแม่หล่อน

อะแฮ่ม!

สมปองกระแอมให้เขาสนใจฟังมากกว่าจะมานั่งจ้องหน้าของเธอ

“ขอโทษครับ” ขอโทษอย่างสุภาพ

“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ทราบว่าสนใจเป็นคอร์สหรือเป็นรายวันคะ”

“เป็นคอร์ส” เขาตอบเสียงเรียบโดยไม่ละสายตาจากริมฝีปากน้อยช่างพูดของคนตรงหน้า

“คอร์สจะมีแบบสามเดือน หกเดือน และหนึ่งปีค่ะ ทางเรามีที่พักให้ฟรี ไม่ทราบว่าสนใจคอร์สระยะสั้นหรือระยะยาวคะ” เธอพยายามควบคุมอารมณ์เดือดของตัวเองให้อยู่ภายใต้ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และอเล็กซ์ก็มองออกว่าหญิงสาวตรงหน้ากำลังโกรธไม่พอใจตน จึงละสายตากรุ้มกริ่มที่จ้องมองริมฝีปากของเธอไปมองรอบๆ ตัวเพื่อสำรวจค่ายมวยแห่งนี้

มีนักเรียนมาสมัครเรียนมวยไทยก็เยอะ เป็นชาวต่างชาติก็เยอะ ทำไมสมปองถึงไม่รู้สึกว่าพวกเขาน่ากลัวเหมือนคนตรงหน้าเลย สายตาหื่นนั้นอีก มองอยู่ได้ มองแล้วจะได้หล่อนเป็นเมียก็ไม่ใช่ คนอะไรน่าด่า น่าไล่เตะเป็นที่สุด

“ว่ายังไงคะ สนใจเรียนแบบไหนคะคุณ...”

“อเล็กซ์ครับ” เขาลืมแนะนำตัวกับเธอ

“ค่ะคุณอเล็กซ์ ไม่ทราบว่าสนใจเรียนแบบไหนคะ สามเดือน หกเดือน หรือหนึ่งปีคะ”

“แนะนำผมหน่อยสิครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเรียนกี่เดือนดี ผมไม่มีพื้นฐาน” เห็นคนตัวเล็กเริ่มไม่พอใจเลยอยากกวนหล่อนบ้าง และก็ได้ผล เมื่อหน้าที่แสร้งยิ้มของเธอเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง

“ก่อนจะมาสมัครเรียนคุณได้ศึกษาหาข้อมูลมาก่อนไหมคะ” เธอถามเขาอย่างมีอารมณ์

“ก็หามาบ้างครับ แต่อยากให้คนในค่ายแนะนำ ว่าแบบผมจะต้องเรียนกี่เดือน”

“ค่าเรียนต่อคอร์สจะสูงหน่อยนะคะ”

“เท่าไหร่ก็ได้ครับ ผมชอบมวยไทย”

“งั้นสามเดือนดีไหมคะ ถ้าชอบและเรียนไหวค่อยมาซื้อคอร์สต่อ” สมปองแนะนำ

“หกเดือนครับ ผมจะเรียนหกเดือน ที่พักฟรีไหมครับ แต่ผมเห็นว่าที่นี่มีโฮมสเตย์ด้วย ผมจะเช่าพักส่วนตัวได้ใช่ไหมครับ” เขาตั้งใจแต่แรกแล้วว่าจะมาเรียนหกเดือน เพียงแค่อยากยั่วอารมณ์คนตัวเล็กเฉยๆ

“โอเคค่ะ งั้นคุณกรอกใบสมัครเรียนนะคะ” พูดจบก็เอาใบสมัครให้คนตรงหน้าแล้วพูดต่อ “ส่วนโฮมสเตย์ดิฉันจะพาไปดูห้องพักค่ะ โฮมสเตย์ของเราจะอยู่กันแบบครอบครัวนะคะ มีข้าวให้สามมื้อและมีผักสวนครัวให้เก็บทำอาหารทานเองที่สวนค่ะ ฟรีอินเทอร์เน็ต ถ้าจะอยู่หกเดือนก็จ่ายล่วงหน้ามาก่อนสามเดือนค่ะ”

อเล็กซ์มองปากเล็กขยับพูดจนเขาลืมกรอกเอกสาร มารู้ตัวอีกทีว่าตนเองเผลอมองเธอก็ตอนที่เธอหยุดพูดแล้วก็ถามนั่นแหละ

“รีบเขียนสิคะ ฉันต้องไปทำอย่างอื่นต่อ” เธอเร่งเขา

“ครับ”

อเล็กซ์อ่านใบสมัครตรงหน้าที่มีทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษแล้วเริ่มกรอกข้อมูลส่วนตัวของตัวเองให้เรียบร้อย เพียงเวลาไม่นานเขาก็กรอกเอกสารสมัครเรียนเสร็จแล้วยื่นคืนให้หญิงสาว