จริงหรือท้า Ep.6

Ep.6

งานเลี้ยงสายรหัส

GN. PUB

คืนนี้ฉันอยู่ที่จีเอ็นผับค่ะเพราะถูกรุ่นพี่บังคับให้มาร่วมงานเลี้ยงสายรหัส มีประมาณหกเจ็ดสายได้มั้งคะ ก็สายละสี่คน มีตั้งแต่รุ่นพี่ปีสี่ลงมาถึงปีหนึ่ง ที่สำคัญห้าสายปีสองคือเพื่อนกลุ่มฉันหมดเลยค่ะ

"พิงค์ไม่ดื่มเหรอ?" เสียงพี่ปั้นพี่รหัสฉันเอ่ยถามในขณะที่พวกเรากำลังนั่งดื่มกันที่โต๊ะวีไอพีชั้นสามโดยมีเสียงเพลงอีดีเอ็มดังสะเทือนกายจนต้องเอียงหูไปฟังคนพูดเพราะกลัวไม่ได้ยิน

"ไม่ดีกว่าค่ะพี่ปั้น พิงค์คออ่อน" ฉันยื่นหน้าไปบอกพี่ปั้นที่นั่งติดกับฉันแล้วยิ้มให้เขา จริงๆ ฉันก็เกรงใจนะคะ เหมือนทำตัวเสียมารยาท แต่ฉันดื่มไม่เก่งจริงๆ เกิดเมาขึ้นมาฉันจะกลับยังไง ไม่ต้องหวังจะไปพึ่งเพื่อนในกลุ่มฉันหรอกค่ะ พวกมันเมาไม่ต่างจากหมาทุกงาน

"พิงค์มายังไง ให้พี่ไปส่งไหม?"

"ไม่เป็นไรค่ะพิงค์ขับรถมาเอง.." ฉันปฏิเสธพี่ปั้นอย่างเกรงใจ พี่ปั้นเป็นพี่รหัสที่ใจดีมากค่ะ ฉันเคยได้ของจากเขาในฐานะน้องรหัสเป็นประจำ พี่เขาดูแลฉันตอนฉันอยู่ปีหนึ่งดีมาก น่าเสียดายนะคะที่ฉันไม่ได้รู้สึกพิเศษกับพี่ปั้นในฐานะผู้ชายคนนึง

"ถ้าอยากดื่มก็ดื่มนะ พี่ไปส่ง..." พี่ปั้นยิ้มหวานมาให้ฉัน ฉันจึงพยักหน้ารับความหวังดีของเขาไว้ แต่ยังไงฉันก็ไม่คิดจะดื่มอยู่ดี แค่แก้วแรกที่ป้ารหัสอย่างพี่แอนนี่รินมาให้ ฉันก็ยังจิบแล้วจิบอีก คงจิบแก้วเดียวยันจบงาน

ถึงเพื่อนๆ ในกลุ่มฉันจะมางานนี้ด้วยกันแต่ก็ต้องนั่งแยกโต๊ะตามสายรหัส ไม่ต้องถามถึงพวกมันหรอก ดูสิ...อีเกมส์ทั้งเต้นทั้งดื่ม เหล้าแค่นั้นไม่ถึงกับบาดคอมันหรอกค่ะ

ฉันรู้สึกไม่ค่อยสนุกกับงานเท่าไหร่ ก็ตั้งแต่เจอหน้ากับพี่รามจังๆ ฉันยังติดกับคำพูดของเขาที่ว่าอยากกลับมาคบกับฉัน แล้วอยู่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็โผล่มา ยิ่งคิดฉันก็ยิ่งอารมณ์เสีย นี่ฉันเป็นอะไรไป ฉันยังแคร์พี่รามอยู่จริงๆ เหรอ?

"พี่ว่าพวกเรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า ดูสิสายอื่นเล่นกันใหญ่แล้ว" เสียงพี่แอนนี่ชวนพวกเราเล่นเกมส์ตามโต๊ะข้างๆ ให้ฉันเดานะ ก็คงเป็นเกมส์จริงหรือท้าที่พวกเขากำลังฮิตเล่นกันในหมู่วงเหล้า

"เกมส์อะไรเหรอครับพี่?" อันนี้เสียงน้องรหัสฉันถามขึ้น ชื่อน้องต้น หน้าตาดีนะ ตาตี่ๆ ตัวขาวๆ ผิวพรรณสะอาดสะอ้าน ถ้าจำไม่ผิดน้องรหัสฉันเหมือนจะมีเชื้อสายจีนน่ะ

"โอเคๆ เดี๋ยวพี่จะอธิบายให้ฟัง..."

"กูเล่นด้วยคนดิ.."

ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเสียงทุ้มที่ฟังดูคุ้นหูก็พบว่าเป็นพี่ราม พะ..พี่รามงั้นเหรอ? เขามาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย! อะไรกัน ซี้กับพี่แอนนี่ด้วยเหรอถึงได้พูดแทนตัวเองว่ากูแบบนั้น

"อ่าวไอราม มึงมาไงเนี่ย?" พี่แอนนี่ก็ถามคนมาใหม่อย่างงงๆ พี่แอนนี่เธอเป็นผู้หญิงห้าวๆ นะคะ สาเหตุนี้มั้งเธอเลยซี้กับเพื่อนผู้ชายเยอะ

"ขับรถมาดิ.." พี่รามตอบแล้วลงมานั่งโซฟาตัวเดียวกันกับพี่แอนนี่ ส่วนฉันนั่งกับพี่ปั้น ต้นก็นั่งคนเดียว

"มึงนี่มาแปลก นี่คณะอักษรนะไม่ใช่วิทย์คอม มาเขียนโปรแกรมผิดที่ป่าวมึง?"

"พอดีผ่านมา สรุปจะเล่นไม่เล่น?"

"เอ้าไอนี่! หน้าตึงใส่กูอีก มาๆๆ พี่จะอธิบายให้ฟัง พี่จะหมุนขวดนะ ปากขวดชี้ไปที่ใครคนนั้นจะได้ถามหรือท้าใครก็ได้หนึ่งคน ถ้าเลือกถาม...คนถูกถามต้องตอบความจริง ถ้าเลือกที่จะไม่ตอบก็บอกว่าผ่านแล้วยอมยกเหล้าเพรียวๆ กินสามช็อต ส่วนท้า...ถ้าคนถูกท้ายินดีจะรับคำท้าให้พูดว่า..รับคำท้า แต่ถ้าไม่รับก็แค่ขอผ่านแล้วยกห้าช็อต..โอเค๊?" พี่แอนนี่ค้อนใส่พี่รามอย่างงงๆ แล้วหันมาอธิบายกฎของเกมส์จริงหรือท้าให้พวกฉันฟัง พี่รามจ้องหน้าฉันตลอดเลยค่ะ จ้องจนพี่ปั้นและต้นเริ่มสงสัย แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ส่วนฉันเหรอ...ก็หลบตาตามระเบียบ ใครจะไปบ้าจ้องตากับเขาล่ะคะ

"พี่จะหมุนแล้วนะ!" พี่แอนนี่จับขวดเหล้านอนกลางโต๊ะแล้วเตรียมจะหมุน แต่จู่ๆ ก็มีเสียงแหลมของใครบางคนดังขึ้นมาอีกค่ะ

"ขอเล่นด้วยคนสิคะ" ผู้หญิงคนที่อยู่กับพี่รามบ่อยๆ เดินกรีดกรายลงมานั่งข้างๆ ต้นทั้งๆ ที่ยังไม่มีใครอนุญาต และดูเหมือนพี่รามจะถอนหายใจเหมือนกำลังเซ็งที่เห็นหน้านาง

"อะไรกันเนี่ยพวกแก นี่พวกไอวินไอปืนไอไบรท์ไอเฟิร์สมันจะตามมาอีกไหม? กูมาเลี้ยงน้องรหัสกูนะเนี่ย.." พี่แอนนี่หันไปบ่นพี่รามท่าทางเบื่อหน่าย

"ไม่มี.." พี่รามก็ตอบอย่างเบื่อๆ เขาไม่ได้มองหน้าแฟนเขาสักนิด เหมือนเหม็นขี้หน้านางเต็มที สงสัยนางคงจะโดนเขี่ยเหมือนกันกับฉัน สมน้ำหน้า..ไปคบกับผู้ชายมักมากแบบนั้นก็ต้องเจอแบบนี้แหละ

"เออ!" แล้วพี่แอนนี่ก็เริ่มหมุนขวดค่ะ รอบแรกปากขวดชี้ไปที่น้องต้น น้องก็เลือกถามพี่ปั้นในเรื่องพื้นๆ ต่อมาก็พี่แอนนี่ พี่แอนนี่ก็ถามต้นด้วยคำถามตลกๆ ส่วนครั้งต่อมา ปากขวดก็ชี้ไปหาผู้หญิงของพี่ราม

"จริงหรือท้า?" พี่แอนนี่ถามแฟนพี่รามหลังจากที่ขวดชี้ไปที่นาง ที่ถามเพราะต้องให้นางเลือกว่าจะถามหรือท้าใคร

"ขอจริงดีกว่า ฉันขอถาม...เธอแล้วกัน" คำว่าเธอของนางได้หันมามองหน้าฉัน นั่นก็คือนางเลือกจะถามฉันและฉันก็ต้องตอบความจริง ดูนางจะไม่ค่อยชอบหน้าฉันนะ คงเพราะเห็นพี่รามมองแต่ฉันมั้ง บางทีฉันก็แอบสะใจนางนะ

"โดนครั้งแรกตอนอายุเท่าไหร่เหรอ?" คำถามของนางทำเอาคนในโต๊ะเงียบกริบ พี่รามถึงกับจ้องหน้านางอย่างไม่พอใจ ส่วนฉันเหรอ...จะกลัวอะไรก็แค่ตอบความจริง ทำไมเหรอ? ไม่เห็นต้องอายเลยเรื่องแบบนี้

"ขอตอบนะคะ..." ฉันยกยิ้มมุมปากทำเหมือนว่าคำถามแค่นี้มันง่ายมากที่จะตอบ "...ตอนอายุสิบหกค่ะ!" ยิ้มแบบภูมิใจให้นางไปอีกดอก แล้วนางก็เบะปากแบบยิ้มๆ ใส่ฉันเหมือนว่าฉันเป็นผู้หญิงง่ายๆ ส่วนพี่รามพอได้ยินฉันตอบเขาก็มองฉันแล้วทำหน้าเหมือนกำลังรู้สึกผิด ไม่รู้นะว่าฉันรู้สึกไปเองหรือเปล่า

"หมุนต่อนะ" แล้วพี่แอนนี่ก็หมุนขวดอีก เหมือนโชคเข้าข้างฉันเลยค่ะเพราะปากขวดมันชี้มาที่ฉัน แล้วพี่แอนนี่ก็ถามหัวข้อของเกมส์เหมือนเดิม และฉันเลือก...

"ขอจริงแล้วกันค่ะพี่แอนนี่ ฉันขอถาม...เธอกลับแล้วกันนะ ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรกับเธอเหรอ?" คำว่า 'ผู้ชายคนนี้' ฉันได้หันไปหาพี่รามแล้วหันกลับมามองหน้านาง เอ๊ะ! รู้สึกนางจะชื่อนิมั้งคะ ได้ยินพี่รามเรียกชื่อนางอยู่

"เป็นคนสำคัญ!" นางตอบแล้วยิ้มออกมาอย่างภูมิใจและเหมือนจะเย้ยฉันกรายๆ เหมือนนางจะรู้นะคะว่าฉันเป็นแฟนเก่าพี่ราม ไม่งั้นนางจะแซะฉันทำไม แล้วพี่แอนนี่ก็หมุนขวดต่อค่ะ สรุปขวดก็ชี้มาที่ฉันเหมือนเดิม คือเป็นอะไรที่แจ็คพ็อตมาก ฉันกำลังอยากถามพี่รามในคำถามเดียวกันกับที่ถามนางเลย

"จริงหรือท้า?"

"จริงค่ะพี่แอนนี่ หนูขอเลือกถามพี่คนนี้นะคะ ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับพี่เหรอคะ?" ฉันถามคำถามเดียวกันกับที่ถามยัยนิขี้แอ๊บค่ะ แค่สลับตำแหน่งมาถามพี่รามเฉยๆ และเหมือนนางจะสะดุดไปแป๊บนึงก่อนจะกลับมาฉีกยิ้มอย่างมั่นใจเหมือนเดิม

"แค่คนคุย ไม่ได้สำคัญอะไรและไม่เคยสำคัญด้วย"