หางานทำ

จากวันเป็นเดือนแก้วกานดาก็ยังหางานทำไม่ได้ เธอเหนื่อยจนท้อใจ เพราะไม่มีที่ไหนอ้าแขนรับ บุคคลที่เคยมีประวัติไม่ใสสะอาดอย่างเธอเข้าทำงาน บางทีสังคมก็คับแคบเกินไป ในการตัดสินใครสักคน ถ้าหากไม่ได้เป็นเจ้าของกิจการก็คงอดตายอย่างแน่นอน

“แก้วอย่าคิดมาสิจ๊ะ ลูกเพิ่งผ่านพ้นเรื่องเลวร้ายมา แม่ว่าแก้วควรพักกายพักใจให้หายเหนื่อยก่อนดีไหม” กนกดีกับเธอมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้แก้วกานดาละอายใจ เธอไม่มีทางอยู่อย่างคนสิ้นหวัง ยังไงก็ต้องหางานทำให้ได้

“แก้วคิดว่าคุณเหมันต์ คงหางานให้แก้วทำได้”

“ไม่นะแก้ว ผู้ชายเห็นแก่ตัวแบบนั้น เขาไม่มีทางช่วยเหลือลูกสาวของแม่หรอก” เมื่อนึกถึงใบหน้าของเหมันต์ กนกก็ยิ่งเจ็บใจ ในสิ่งลูกผู้ชายอย่างเขาทำกับแก้วกานดาเอาไว้

“แก้วตัดสินใจแล้วค่ะ ถ้าเขาปฏิเสธก็ไม่เป็นไร”

“แต่แม่ว่า...”

“แม่ค่ะ ให้แก้วลองไปขอความช่วยเหลือกับเขาสักครั้งนะคะ ถ้าหากคุณเหมันต์ไม่สามารถช่วยได้ แก้วจะกลับมาช่วยแม่ทำขนมขายนะคะ” หญิงสาวอ้อนวอนผู้เป็นมารดา ทั้งที่ไม่รู้ว่าเหมันต์จะมีน้ำใจให้เธอบ้างหรือเปล่า ถึงแม้ว่าแก้วกานดาไม่ปรารถนาที่จะเจอเขาอีก

แต่เมื่อชีวิตนี้ต้องพึ่งพาเหมันต์ เพื่อความอยู่รอดของทุกคน จึงทำให้แก้วกานดามองข้ามภาพความทรงจำในอดีตที่ฝังใจ หลังจากเหมันต์ตัดความสัมพันธ์ไปอย่างไม่ไยดี ในที่สุดหญิงสาวก็ตัดสินใจแบกหน้ามาของานจากเหมันต์ เธอไม่รู้ว่าวลินดากรุ๊ปจะเป็นเหมือนกับบริษัทห้างร้านอื่นๆ หรือเปล่า แต่ถึงยังมันก็คือทางเลือกเดียว ที่อดีตพยาบาลสาวมีอยู่ในเวลานี้

“ไม่ทราบว่าห้องทำงานของท่านรองประธานเหมันต์ไปทางไหนคะ”

“อยู่ชั้นสิบแปด แต่ว่าคุณผู้หญิงได้นัดไว้หรือเปล่าคะ พนักงานต้อนรับเพ่งมองแก้วกานดาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า หล่อนฉายแววตาเย้ยหยันออกมาอย่างเสียมารยาท เพราะเห็นเธอลงมาจากรถแท็กซี่หน้าบริษัท

“นัดเอาไว้แล้วค่ะ ให้บอกกับท่านรองประธานว่าแก้วกานดา ธีระพิทักษ์ มาขอพบ” หญิงสาวตัดสินใจพูดปดออกไป เพราะถึงยังไงก็ต้องหางานทำให้ได้ภายในเดือนนี้

“ถ้าอย่างนั้นรอสักครู่นะคะ ดิฉันขอโทรไปรายงานให้คุณเลขาทราบก่อน”

“ได้ค่ะ” แก้วกานดาจำใจต้องนั่งรอ พลางลอบถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกลุ้นอยู่ภายในใจ แต่ทว่าในเวลานี้ได้มีสายตาคมของใครคนหนึ่งแอบจ้องมองเธอ ซึ่งหญิงสาวรู้สึกได้ ตั้งแต่วันที่เดินออกมาจากเรือนจำ แต่แก้วกานดาคิดว่าตัวเองคงคิดมากไป ใครเขาจะมาสนใจผู้หญิงที่มีประวัติไม่ใสสะอาดอย่างเธอ

“นายครับตอนนี้คุณแก้วกานดา กำลังมาสมัครงานที่บริษัทวลินดากรุ๊ป ให้ผมลงมือเลยไหมครับนาย” มาลิคคือมือขวาของลูคัส เขาตั้งใจที่จะทำงานถวายชีวิตให้กับนายแพทย์หนุ่ม

ตั้งแต่วันที่ลูคัสช่วยชีวิตมารดาของเขาเอาไว้ เนื่องจากครอบครัวของมาลิคขาดสภาพคล่อง หลังจากบิดาของเขาเสียชีวิตลง ซึ่งลูคัสคือผู้มีพระคุณ จึงทำให้ชายหนุ่มยอมทำตามคำสั่งของลูคัสทุกประการ ตามแต่เขาจะบัญชาด้วยความเต็มใจ

“ช้าก่อน” ลูคัสมีแววตาที่แข็งกร้าว สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึม เมื่อความปรารถนาในใจของชายหนุ่ม มีเพียงการได้ทำให้แก้วกานดาได้อยู่ในโลกใบบี้ด้วยความยากลำบาก

“ทำไมครับ”

“คนอย่างเหมันต์ไม่มีทางช่วยเหลือผู้หญิงอย่างหล่อนหรอก เชื่อฉันสิ! เพราะเขาอยู่ใต้การบังคับบัญชาของพ่อวลินดา ถ้าพ่อตาเขารู้ว่าแฟนเก่าที่เพิ่งพ้นโทษในคดีอาญามาหา นายคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น” ดวงตาคมของเขาฉายแววประดุจเปลวไฟ ที่พร้อมจะลุกไหม้ลามเลียชีวิตของแก้วกานดา ผู้หญิงตัวเล็กๆ ขาดที่พึ่ง ซึ่งเธอกำลังจะกลายเป็นเหยื่อของความแค้น ทั้งที่หญิงสาวได้รับมันมามากเกินพอนอกจากเขาจะตัดสัมพันธ์แล้วนั้น เหมันต์ยังลืมสิ้นถึงเรื่องราวดีๆ ที่เคยมีให้แก่กัน เธอแค่จะมาของานทำ ทำไมเขาถึงได้ใจดำกับเธอจังเลย

//หน้าห้องท่านรองประธาน//

หญิงสาวนั่งรอคนที่เธอเคยคิดจะฝากชีวิตเอาไว้ จากนาทีเป็นชั่วโมง แต่ก็ไร้วี่แววที่เลขาสาวจะเรียกให้เธอเข้าไปเจอกับเหมันต์ แก้วกานดาได้ทำได้เพียงแค่เจียมตัว นั่งกอดแฟ้มเอกสารเอาไว้กับอก เพื่อสร้างกำลังใจให้กับตัวเอง อย่างน้อยเธอก็ยังพอมีแรงดิ้นรน ต้องมีสักที่แหละที่ต้องการผู้หญิงที่ตั้งใจทำงานอย่างเธอ

“คุณค่ะ” เลขาสาวเดินเข้ามาเรียกแก้วกานดาเบาๆ เพราะเธอเริ่มเห็นใจคนรอ แต่ก็ไม่สามารถขัดคำสั่งเจ้านายได้

“คุณเหมันต์ให้ฉันเข้าไปพบได้แล้วใช่ไหมคะ”

“เปล่าหรอกค่ะ คือว่าคุณเหมันต์ไม่รับแขกนอกตารางงาน เอาไว้คุณนัดท่านรองประธานอย่างเป็นทางการแล้วค่อยมาใหม่นะคะ”

“คุณเลขาบอกเขาหรือเปล่า ว่าฉันชื่อแก้วกานดา หรือว่าชื่อนี้มีหลายคน เขาเลยสับสนคิดว่าเป็นคนอื่น คุณเหมันต์ก็เลยปฏิเสธที่จะให้ฉันเข้าไปพบ” หญิงสาวพยายามมองโลกในแง่ดี หรือเพียงเพราะว่ากำลังปลอบใจตัวเองกันแน่ ซึ่งชื่อนี้เหมันต์เคยบอกว่าเพราะจับใจ แถมความหมายนั้นก็ดีแสนดี แก้วกานดาหมายถึง หญิงคนรักที่มีคุณค่าหรือผู้หญิงที่รักมากนั่นเอง

“ดิฉันเรียนท่านรองประธานว่าคุณแก้วกานดา ธีระพิทักษ์มาขอพบ แบบนี้คงไม่ต้องอธิบายหรอกนะคะ การที่คุณเหมันต์ไม่ให้คุณเข้าพบ นั่นก็แสดงว่าท่านประธานไม่ได้อยากเจอคุณ ดิฉันขอตัวไปทำงานนะคะ”

เมื่อเลขาสาวเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน แก้วกานดาค่อยๆ หันไปมองประตูทางเข้าห้องของท่านประธานด้วยแววตาที่ผิดหวัง เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเหมันต์จะใจร้ายใจดำ ถึงขนาดที่ไม่อยากพบเจอเธออีกแล้ว

หญิงสาวในชุดสูทสีครีมกางเกงขายาวห้าส่วน สวมรองเท้าคัทชูส้นสูงสีนู้ด ทำให้เธอดูหวานและเท่ในคราเดียวกัน แต่วันนี้คงต้องผิดหวัง เพราะเหมันต์ไม่ปรารถนาที่จะถามไถ่ถึงสารทุกข์สุขดิบ ในสิ่งที่แก้วกานดากำลังเผชิญ

ซึ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนมาจากเขาทั้งสิ้น จนกลายเป็นตราบาปติดตัวเธอไม่จบสิ้นตราบจนบิดาได้จากไป แก้วกานดาก็ยังไม่มีโอกาสได้เอ่ยคำลา สุดท้ายการใช้ชีวิตหลังพ้นโทษ ก็กลายเป็นสิ่งยากลำบากสำหรับเธอไปโดยปริยาย