ตอนที่ 8 หาคนคุย

…คฤหาสน์คาลเวลล์…..

“ฮัลโหล ว่าไงฮารุ”

“ราเซล ฉันเหงางะ อยู่คนเดียวอีกแล้ว คุณอาออกไปข้างนอกอีกแล้ว ”

“เขาโตแล้วก็เป็นเรื่องธรรมดา คุณอาของแกก็บอกแกแล้วไม่ใช่หรอ แล้วทำไมต้องพูดเหมือนน้อยใจอีกละ”

“ก็ทุกครั้งที่คุณอาไปดื่มก็จะกลับมาตอนเช้าทุกทีเลย แถมเสื้อผ้าก็มีลิปสติกติดมาด้วย ยังมีกลิ่นน้ำหอมติดมาอีกต่างหาก”

“แล้วแกจะคิดมากไปทำไมละ หากวันหนึ่งคุณอาของแกแต่งงานมีเมียขึ้นมาแกยังจะติดกับคุณอาของแกแบบนี้อยู่อีกหรือไง”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เพียงแต่ฉันอยากอยู่ใกล้ ๆ กับคุณอาตลอดเวลาเท่านั้นเอง เวลาที่อยู่ใกล้คุณอาแล้วฉันรู้สึกมีความสุขมาก ”

“ฉันจะพูดยังไงกับแกดีนะ เป็นเพราะแกไม่ยอมออกมาเจอโลกภายนอก และศึกษากับโลกภายนอกบ้างนั่นแหละ เลิกเรียนหรือเลิกงานเมื่อไหร่ก็กลับทันที ชีวิตแกเลยเจอแค่นั้น”

“นับวันฉันก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดใจวะแก เวลาเห็นหรือรู้ว่าคุณอาไปนอนกับผู้หญิงนอกบ้าน ฉันก็นอนไม่หลับเลย”

“ฉันละสงสารแกจริง ๆ วะฮารุ ฉันว่าแกคงหลงรักคุณอาของแกเข้าแล้วละ และก็รักแบบหญิงชายด้วย ไม่ใช่แบบพี่น้องแล้วแหละ อาการแบบนี้”

“หือ.. ราเซล ฉันควรจะทำยังไงดี ฉันกลุ้มใจมากจริง ๆ น่ะ เวลาคุณอาไม่อยู่ ในใจฉันมันร้อนรนมากเลย อยากจะตามไปหาคุณอา หรืออยากจะโทรตามให้คุณอากลับมาหาฉันที่บ้านมากเลย”

“แกลองหาแฟนสักคนดูไหม เผื่อว่าแกจะโพกัสไปที่แฟนของแกบ้าง จะได้ลืมเรื่องของคุณอาแกด้วย”

“แล้วฉันจะหายังไงละ”

“มันก็ไม่อยากหรอก ก็คบกันเหมือนเพื่อนนี่แหละ พูดคุย ปรึกษากัน เที่ยวด้วยกัน ดูแลกันพิเศษมากกว่าเพื่อนเท่านั้นเอง หากแกเริ่มหวั่นไหว และเริ่มรู้สึกว่าแกห่างเขาไม่ได้แล้ว หรืออยากเจอเขาตลอดเวลา ก็แปลว่าแกนั้นชอบผู้ชายคนนั้นแล้วเท่านั้นเอง”

“งั้นก็ได้ ฉันจะลองดู แต่มันจะได้ผลจริง ๆ หรอ ฉันจะลืมคุณอาไปได้จริง ๆ เหรอแก”

“ไม่ลองก็ไม่รู้ เอางี้มั้ยแก พรุ่งนี้เราไปเที่ยวที่ผับกัน เผื่อจะเจอผู้ชายที่แกกำลังตามหาไง ชวนไอ้อะตอมไปด้วย”

“โอเคร”

วันถัดมา เวลา 19.00 น.

“ราเซล เดี๋ยวแกจอดร้านขายยาข้างหน้านี้แป๊บหนึ่ง ฉันจะซื้อยาแก้เมาไว้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้กลัวไปทำงานไม่ไหว แล้วจะโดนคุณอาดุอีก”

“ได้ งั้นเดี๋ยวฉันจะโทรหาอะตอมก่อน จะให้มันไปที่ผับรอเลย”

“เคร”

ฮารุลงจากรถ กำลังจะเดินเข้าร้านขายยา ก็เจอกับคนคนหนึ่งที่คุ้นตามาก กำลังเดินออกมาจากร้านขายยา แต่ฮารุก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพราะไม่อยากเก็บมาใส่ใจ และเรื่องนี้ก็ผ่านมานานแล้ว อีกอย่างชื่อของคนคนนี้ก็เป็นคำต้องห้ามของบ้านด้วยเช่นกัน

“ป่ะ ไปกันเถอะ ฉันซื้อเสร็จแล้ว เดี๋ยวอะตอมจะรอนาน”

“ทำไมแกทำหน้าแบบนั้นละฮารุ” ราเซลเอ่ยถามเพื่อนสาวเพราะทำหน้าเหมือนกำลังกังวลอะไรอยู่

“เมื่อกี้ฉันเจอแฟนเก่าของคุณอา”

“แฟนเก่า! คนที่หนีงานแต่งไปนั่นเหรอ”

“ใช่ ทั้ง ๆ ที่มันก็ผ่านมาเป็น 10 ปีแล้ว ทำไมถึงมาเจอเธอที่นี่ได้ละ เมื่อก่อนคุณอาตามหาแทบผลิกแผ่นดินตั้งหลายปีจนท้อ และวางมือไป”

“ก็ช่างเขาเถอะ เรื่องระหว่างคุณอาของแกกับผู้หญิงคนนั้นก็จบกันนานแล้วไม่ใช่หรอ ตั้งแต่ที่เธอหนีงานแต่งไป แกจะเก็บมาใส่ใจทำไมว่ะ”

ผับZZZ

“เฮ้ ทางนี้”อะตอมยกมือเรียก 2 สาวที่กำลังเดินเข้ามา

“แก อะตอมอยู่ทางนั้น”ราเซลบอก และเดินเข้าไปหา

“ทำไมมาช้าละแก ฉันกับเพื่อนจะเมาก่อนแล้วน่ะเนี๊ยะ”

“แกมาถึงนานแล้วหรอ แล้วนี่….”ราเซลถาม พร้อมกับมองไปทางคนตรงข้ามของอะตอม

“นี่เพื่อนของฉันเอง ชื่อไนท์ มันไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ นี่ก็พึ่งกับมาจากต่างประเทศ เลยพามาด้วย”

“สวัสดีครับ”ไนท์ยิ้มหวานให้ทั้ง 2 สาว

“แกไปมีเพื่อนหน้าตาดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ไม่เห็นบอกกันเลยน่ะแก อะตอม”ราเซลเอ่ย

“ก็มันไม่ได้อยู่ที่นี่ จะพูดถึงมันได้ยังไงล่ะ”

“เป็นไงบ้างแก เพื่อนของอะตอมก็ไม่เลวน่ะ”ราเซลกระซิบข้างหูของฮารุ

“เอ่อ หล่อดี ดูไปก่อนแล้วกัน”ฮารุตอบ

ไนท์เป็นชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์ มีลักยิ้มที่มุมปากทั้ง 2 ข้าง ถือว่าเป็นหนุ่มรูปร่างดี สมาท และหล่อมากด้วยเช่นกัน ไนท์เหมือนจะถูกใจฮารุมากเหมือนกัน เพราะตั้งแต่ที่ฮารุกับราเซลเดินเข้ามา สายตาของเขาก็จ้องมองที่ร่างของฮารุตาไม่พริบเลย เพราะฮารุเป็นสาวในแบบสเปคของเขาเลย ตัวเล็ก ผมยาว ดวงตากลมโต และมีลักยิ้มเหมือนเขาด้วย

“สวัสดีคะไนท์ ฉันราเซล และนี่ฮารุ เพื่อนของฉันกับอะตอมคะ” ราเซลแนะนำตัว

“สวัสดีคะ”ฮารุทักตอบ

“พอ พอ พอ เลิกแนะนำตัวกันได้แล้ว เดี๋ยวดื่ม ๆ ไปก็รู้จักกันเองนั่นแหละ พวกแก 2 คนจะดื่มอะไรก็สั่งกันก่อนเถอะ เดี๋ยวจะเมาไม่ทันฉันกับไอ้ไนท์น่ะเว้ย ”

“เอาเหมือนแกก็ได้อะตอม”ฮารุเอ่ย

“แกนึกยังไงถึงได้อยากมาเที่ยวว่ะฮารุ ร้อยวันพันปีไม่เห็นแกจะออกไปเที่ยวที่ไหน”

“ก็แค่เบื่อและเซ็ง ไม่อยากอยู่บ้าน”

“ไอ้ฮารุมันกำลังจะหาคนคุยอยู่ แกก็ช่วยมองให้มันหน่อยสิ”

“หาคนคุย? อยากมีแฟนว่างั้น”

“ฉันอยากจะมีแฟนไม่ได้หรือไง หรือแกหึงฉัน”

“ใครจะหึงแก ผู้หญิงที่นิสัยเหมือนผู้ชายแบบแกฉันไม่อยากได้หรอก ไม่มีความเป็นกุลสตรีเลย ต่อให้สวยยังไง ฉันก็ไม่เอา หากจะได้แกเป็นแฟนจริง ๆ ฉันกลับไปเป็นผู้หญิงและคบกับผู้ชายจะดีกว่า”อะตอมเอ่ยและหัวเราะออกมา

“จ้า….แล้วเมื่อก่อนใครกันที่แอบชอบฉันน่ะ และเข้ามาจีบฉันตอนเรียนเทวันโดนะ”

“ก็นั่นมันเมื่อก่อน ตอนที่ฉันไม่รู้ตัวตนของแกนิ”

“แก 2 คนจะหยุดเถียงกันได้หรือยัง เดี๋ยวฮารุก็ขายไม่ออกกันพอดี หากมีหนุ่ม ๆ เมาได้ยินเข้าน่ะ”

“หากคุณฮารุต้องการคนคุย จะยินดีให้ผมได้มีโอกาสคุยกับคุณมั้ยละครับ”

“นิ นิ นิ ไอ้ไนท์ แกคิดดี ๆ ก่อนพูดเลยน่ะเว้ย”

“ฉันพูดจริง และฉันก็ชอบผู้หญิงแบบนี้ด้วย แกรู้มั้ยว่าคุณฮารุง่ะ สเปคของฉันเลยน่ะเว้ย ฉันไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อนเลย”

“ตามใจแก ฉันเตือนแล้วน่ะ อย่ามาร้องไห้ขี้มูกโปร่งทีหลังล่ะ”

“คุณจะเอาจริง ๆ หรอ” ราเซลเอ่ยถาม แล้วจ้องตาหาความจริงใจของไนท์ที่มีต่อฮารุเพื่อนรักของเธอ

“ผมพูดจริง ๆ ครับ ผมชอบถูกชะตากับคุณฮารุจริง ๆ ดังนั้น ก็ลองเปิดใจคุยกับผมไปก่อนก็ได้ หากผมไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีของคุณ หรือไม่ใช่คนที่คุณต้องการ ก็แค่กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเท่านั้นเอง” ไนท์เอ่ยและมองมาที่ฮารุ

“ฉันตกลงคะ มา มา มาดื่มกันเถอะ”ฮารุเอ่ยและหัวเราะร่า

“เอ้า ชน ฉลองที่เพื่อนสาวของฉันกำลังจะมีแฟนแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ” ราเซลตะโกนขึ้น