ตอนที่ 9 น้อยใจ

5 วันต่อมา ที่บริษัท คาลเวลล์ เน็ตเวิร์ค กรุ๊ป

“ฮารุ ผมอยู่หน้าบริษัทของคุณแล้วน่ะครับ”

“โอเครคะ ฉันจะรีบลงไปคะ”

ไนท์มารับฮารุไปทานอาหารเย็นหลังเลิกงาน เป็นแบบนี้มา 4 วันแล้ว หลังจากที่ทั้ง 2 ตกลงคบ และดูใจกัน ฮารุก็รู้สึกดีกับไนท์อยู่ไม่น้อย เพราะไนท์ก็ดูเป็นสุภาพบุรุษมาก คอยเทคแคร์ เอาใจเธอทุกอย่าง

“วันนี้อยากทานอาหารแบบดีไหนดีครับ ผมตามใจคุณทุกอย่างเลย”

“วันนี้ฉันอยากกินอาหารทะเล ซีฟู๊ดคะ”

“จัดไปครับ”

ไนท์พาฮารุมาทานอาหารทะเลในแหล่งของ กุ้ง หอย ปู ปลาเลย เขาพาเธอมาที่ร้านอาหารริมทะเล บรรยากาศก็ดี วิวก็ดี และร้านอาหารก็ตกแต่งอย่างชาวเลจริง ๆ ด้วย มันทำให้ได้บรรยากาศมาก

ช่วง 5 วันที่ผ่านมานี้ ฮารุแทบจะไม่ได้เจอกับมาร์วินท์เลย นอกจากจะติดต่อประสานงานกันเรื่องงานเท่านั้น ตอนเย็นเลิกงานฮารุไปหามาร์วินท์เพื่อจะบอกว่าเธอจะไปเที่ยวข้างนอกกับเพื่อน แต่ก็ไม่เคยเจอมาร์วินท์นั่งอยู่ในห้องทำงานเลย ปกติเวลาเลิกงานเขาก็ยังทักมาบอกเธอบ้างว่าจะไปที่ไหน และให้เธอกลับบ้านไปก่อน โดยให้ไอดิน ผู้ช่วยคนสนิทขับรถไปส่ง

“ว๊าว บรรยากาศดีมาเลยคะไนท์ ฉันไม่เคยได้ออกมาเที่ยวในที่แบบนี้เลยคะ”

“หากคุณชอบ ผมจะพามาเที่ยวบ่อย ๆ ”

“ขอบคุณมากน่ะค่ะที่ใส่ใจฉัน ฉันรู้สึกว่า ฉันไม่ค่อยเหงาเหมือนเมื่อก่อนแล้วแหละคะ”

“เห็นคุณมีความสุขแบบนี้ก็ดีแล้วครับ ผมก็รู้สึกมีความสุขด้วยเช่นกันครับ ”

ฮารุสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะเลย ข้างหน้าเธอมีแต่อาหารทะเลทั้งนั้น กุ้งมังกรตัวใหญ่ที่เธอไม่เคยได้กินเลย เคยแต่ได้เห็น แต่ก็ไม่เคยได้กินสักที กุ้งมังกรนั้นตัวใหญ่มาก ใหญ่กว่าแขนเธอทั้ง 2 ข้างทบกันเสียอีก และปูก็ตัวใหญ่มากเช่นกัน ปูตัวนึงใหญ่เท่ากับจาน 1 ใบเลย

“โห กุ้งตัวใหญ่มาก ฉันเคยเห็นแต่ในทีวี ไม่เคยเห็นตัวจริง ๆ ของมันเลย”

“กุ้งตัวนี้หนัก 3 กิโล”

“3 กิโล! ”

“คุณเป็นถึงลูกสาวของมาหาเศรษฐีในเมืองนี้เชียวน่ะ คุณไม่เคยกินจริง ๆ หรอครับ ผมไม่อยากจะเชื่อเลย”

ไนท์อดสงสัยไม่ได้ ว่าทำไมฮารุถึงได้ดูตื่นตา ตื่นใจกับอาหารพวกนี้มาก ทำเหมือนไม่เคยพบ ไม่เคยเห็นจริง เพราะเรื่องของฮารุนั้นเขาก็ไม่ได้รู้รายละเอียดอะไรมาก ไม่เคยได้ถามอะตอมเลย

“ฉันไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลคาลเวลล์ หรอกคะ ฉันแค่เป็นเด็กที่คุณอาเก็บมาเลี้ยงเท่านั้นเองคะ”

“คุณอา?” ไนท์สงสัย

“ก็พี่มาร์วินท์ ประธานบริษัท คาลเวลล์ เน็ตเวิร์ค กรุ๊ป นั่นแหละคะ ฉันเรียกเขาว่าคุณอา”

“อ้อ งั้นก็แปลว่าคุณเป็นน้องสาวบุญธรรมของเขาใช่ไหม”

“ใช่คะ ส่วนเรื่องความเป็นมาฉันไม่อยากจะเล่า หากคุณอยากรู้ ก็ให้คุณไปถามอะตอมดูน่ะค่ะ ฉันไม่อยากจะกลับไปนึกถึงเรื่องนั้นอีก” หญิงสาวเอ่ยแล้วทำหน้าเสียใจ เหมือนจะร้องไห้

“ผมไม่อยากรู้ครับ และผมก็ไม่ได้สนใจเรื่องอดีตของคุณเสียหน่อย ผมชอบคุณคนที่เป็นคนปัจจุบันนี้มากว่า”

เมื่อเห็นฮารุดูเศร้า ๆ ไนท์จึงอยากเปลี่ยนเรื่องพูด เพราะเขาไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจ

“ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่อยากบอกกับคุณน่ะค่ะ แต่ความทรงจำในอดีตของฉันนั้นมันเร็วร้ายมากเกินไปคะ”

“ครับ ผมเข้าใจ”

“เรามาทานกุ้งกันดีกว่าคะ มันแกยังไงล่ะเนี่ยะ 555 มันตัวใหญ่มาก เราจะกินหมดมั้ยค่ะ555”

ฮารุเปลี่ยนอารมณ์ได้ไวมาก เมื่อเห็นฮารุยิ้มได้อีกครั้ง ไนท์จึงสบายขึ้นมา และแกะกุ้งพร้อมตักใส่จานให้หญิงสาวต่อทันที ชายหนุ่มบริการหญิงสาวได้อย่างดี

“ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะค่ะ”

“ครับ”

ฮารุไปเข้าห้องน้ำ เมื่อเปิดประตูออกมาก็เห็นคนที่ยืนตรงหน้ากระจกล้างมือและจ้องมองมาที่เธอเหมือนกัน

“พี่ริสา” ฮารุอุทานชื่อของผู้หญิงคนนั้นอย่างตกใจ

“น้องฮารุหรอ ใช่น้องฮารุหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถามแบบสงสัย

“ใช่ค่ะ หนูฮารุเอง ”

“โห โตเป็นสาวแล้วน่ะเนี๊ย ไม่เจอกัน 10 ปี โตเป็นสาวและสวยขึ้นเยอะเลย” มาริสายิ้มและจับตัวของฮารุหมุนไปมา

“คะ แล้วนี่พี่ริสาไปอยู่ที่ไหนมาละค่ะ ตั้ง 10 ปี คุณอาถึงได้ตามหาพี่ไม่เจอเลย”

“พี่ไปอยู่ต่างประเทศมาคะ และพี่ก็เจอกับมาร์วินท์แล้ว วันนี้เขาก็พาพี่มากินอาหารทะเลที่นี่เหมือนกันคะ”

“พี่ริสากับคุณอาดีกันแล้วเหรอค่ะ หนูไม่เห็นรู้เลย”

“ก็ไม่นานมานี้เองแหละคะ นี่มาร์วินท์ก็พาพี่มาทานอาหารทะเลที่นี่เหมือนกัน ไปนั่งด้วยกันมั้ยค่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูมากับเพื่อนคะ เขารออยู่ที่โต๊ะคะ”

“อ้อ งั้นเอาไว้วันหลังก็ได้เนาะ เราค่อยนั่งกินข้าวด้วยกัน”

“คะ หนูอิจฉาพี่ริสาจังเลย คุณอาไม่เคยพาหนูออกไปไหนเลย และไม่เคยพาหนูออกมากินอาหารดี ๆ แบบนี้บ้างเลย เห็นคนรักดีกว่าน้องสาวได้ยังไงกัน ชิ”

ฮารุพูดประชดและทำท่าเหมือนขอความเห็นใจจากมาริสา ว่าที่พี่สะใภ้ในเมื่อก่อน เพราะหาก 10 ปีที่ผ่านมา ริสาไม่หายตัวไปก่อนวันแต่งงาน ตอนนี้เธอก็คงจะได้เป็นพี่สะใภ้ของเธอแล้ว

“โอ๋….อย่าน้อยใจเลยน่ะค่ะเด็กดี เดี๋ยววันหลังพี่จะชดเชยให้น่ะค่ะ และจะไปต่อว่าคุณอาของเธอให้ด้วย ไม่ใส่ใจน้องสาวแสนสวยแบบนี้ได้ยังไงกัน”

ว่าแล้วริสาก็ดึงฮารุเข้ามากอด เมื่อก่อนทั้ง 2 คนก็สนิทกันมากเช่นกัน มาริสาก็คอยเอาอกเอาใจฮารุอยู่มาก คงเป็นเพราะว่าเป็นผู้หญิงเหมือนกัน จึงเข้าใจนิสัยและความรู้สึกของผู้หญิงด้วยกันเป็นอย่างดี ริสาเองก็รักและเอ็นดูฮารุเหมือนน้องสาวจริง ๆ เช่นกัน ส่วนฮารุก็ชอบมาริสาเช่นเดียวกัน เพราะมาริสาใจดีกับเธอมากกว่ามาร์วินท์เสียอีก เพราะมาร์วินท์ชอบเย็นชาใส่เธอ

“งั้นหนูขอตัวก่อนน่ะค่ะ เพื่อนหนูคงรอนานแล้ว”

“จ้า แล้วเจอกันน่ะ”

ฮารุคิดในใจว่า คงเป็นเพราะแบบนี้มั้งที่ช่วงนี้มาร์วินท์ถึงไม่ค่อยจะกลับบ้าน และไม่ค่อยจะมีเวลาว่างให้กับเธอ หญิงสาวคิดน้อยใจ แต่เธอก็ยังอยากได้ความรัก ความอบอุ่นจากชาบหนุ่มอยู่เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะตอนนี้เธอไม่มีพ่อแม่แล้ว ไม่มีใครคอยให้ความรัก ความอบอุ่นหรือกำลังใจให้เธอแล้ว นอกจากชายหนุ่มที่รับเลี้ยงเธอมาจนถึงตอนนี้ แต่พอชายหนุ่มเริ่มตีตัวออกห่าง หรือไม่ค่อยใส่ใจเธอแล้ว เธอจึงรู้สึกเสียใจ รู้สึกว่าคนที่เธอรักและดูแลเธอมาตลอดจะไม่ต้องการเธอ และไม่รักเธออีกแล้ว