ตอนที่ 7 การกลับมาของคนรัก

7 ปี ต่อมา

ฮารุเรียนจบปริญญาตรีแล้ว เธอไม่อยากเรียนต่ออีกแล้ว จึงได้เข้ามาทำงานที่บริษัท อยู่ฝ่ายบุคคล ตอนนี้เด็กสาวอายุ 22 ปีแล้ว เธอยังดูตัวเล็ก น่ารัก แต่บุคลิกของเธอกับทะมัดทะแมงมากเพราะติดนิสัยห้าว ๆ เหมือนผู้ชาย ตอนนี้หญิงสาวไว้ผมยาวแล้ว ดูเป็นสาวสวยเต็มวัย แต่เพราะเธอตัวเล็กจึงทำให้คนอื่นมองว่าเธอนั้นยังเด็ก เพราะเธอสูงแค่ 155 เซนติเมตรเท่านั้น เวลาเดินตามหลังมาร์วินท์ ทำให้มองแทบไม่เห็นเธอ หรือคนอื่นก็แทบจะมองข้ามหัวเธอไปเลย เพราะเธอตัวเตี้ย ส่วนมาร์วินท์นั้นร่างกายกำยำ สูงสง่า ด้วยความสูง 187 เซนติเมตร ตามฉบับผู้ชายลูกครึ่ง

“ฮารุ เย็นนี้พี่มีนัดสังสรรค์กับลูกค้า เธอกลับไปบ้านก่อนเลยนะ เดี๋ยวพี่ให้ไอดินไปส่ง”

“แล้วคุณอาจะกลับดึกมั้ยคะ ”

“ยังไม่รู้เหมือนกัน”

“ชิ ไม่รู้ ไม่รู้ กลับเช้าทุกทีเลย”

“หึ ยัยเด็กคนนี้นี่ ประชดประชันเก่งขึ้นทุกวันเลยนะเรา”

“คะ งั้นคุณอาก็ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยแล้วกัน หากเมาก็อย่าขับรถน่ะค่ะ”

มาร์วินท์เป็นแบบนี้เกือบทุกวัน เขาจะออกไปกับลูกค้า และไปจบที่ผับ แล้วต่อด้วยการหาความสุขกับผู้หญิง

“เป็นไรว่ะ ” เคนถามเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“ก็ฮารุนั่นแหละ ไม่รู้จะสอนหรือพูดยังไงแล้ววะ ดื้อฉิบหาย”

“แกยังไม่ชินอีกหรอว่ะ”

“มันก็ชิน แต่ตอนนี้เธอโตเป็นสาวแล้วนะเว้ย ยังติดกูแจเหมือนเด็ก ๆ อยู่เลย อีกอย่างกูเป็นผู้ชาย เธอนั่นแหละจะเสียหาย”

“ทำไม มึงกลัวควบคุมตัวเองไม่ได้หรือไง”

“กูไม่ได้คิดเกินเลยกับฮารุแบบนั้น กูรักเธอและเห็นเธอเป็นเพียงแค่น้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น เพียงแต่กูกลัวว่าวันนึงที่ฮารุมานอนกับกู แล้วกูลืมตัวนึกว่าเป็นผู้หญิงคนอื่น แล้วเผลอทำอะไรเธอไปก็เท่านั้นแหละ ”

“มึงก็ไม่บอกฮารุไปตรง ๆ ละ ให้เธอเลิกมานอนกับแกได้แล้ว หรือไม่แกก็หาเมียสักคน พอเป็นนั้นสิ่งที่แกกังวลก็จะไม่เกิดขึ้นแน่นอน อีกอย่างตอนนี้แกก็อายุ 37 ปี แล้วนะเว้ย แกจะไม่เอาเมียหรือยังไงวะ ”

“เห้อ กูไม่อยากได้มาเป็นภาระวะ อยู่แบบนี้ ซื้อกินแบบนี้ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว จะหาเมียมาให้ลำบากตัวเองทำไมอีก”

“มึงจะไม่เอาทายาทว่างั้น แม่มึงก็อ้อนวอนขอให้มึงมีหลานให้เขาอุ้มไวไวแล้วไม่ใช่เหรอ ก็เอาเมียเอาลูกสักคนซิวะ”

“เรื่องลูกกูไม่มีปัญหาหรอก หาคนมาอุ้มบุญให้ก็ได้แล้ว”

ระหว่างที่มาร์วินท์กับเคนกำลังคุยกันอยู่ สายตาของมาร์วินท์ก็เหลียบไปเห็นร่างที่คุ้นตาเข้า ใช่ ใช่เธอจริงด้วย

“ริสา” มาร์วินท์อุทานออกมา

“อะไรของแกว่ะ”เคนถามขึ้น และมองไปตามที่สายตาของมาร์วินท์มองอยู่ “มาริสาเหรอ ใช่ ใช่เธอจริง ๆ ด้วย”

“เดี๋ยวฉันมา”

มาร์วินท์รีบลุกไปหาหญิงสาวที่เดินเข้ามาในร้าน และกำลังเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำทันที เพราะเขาอยากพูด และอยากถามเธอมากที่สุด ว่าเธอหายไปไหนมา และทำไมถึงทิ้งเขาไป

“ริสา”

“มาร์วินท์ ไม่เจอกันนานเลยน่ะค่ะ ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอคุณที่นี่”

“ผมว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยน่ะครับ”

“ได้สิค่ะ ฉันพร้อมที่จะบอกคุณทุกอย่างคะ”

มาร์วินท์ล้วงโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความบอกกับเคนว่าให้กลับได้เลยไม่ต้องรอ แล้วก็พามาริสาไปที่คอนโดของเขา เขายังรู้สึกโกรธเธออยู่ แต่ก็ยังรักเธอมากอยู่เหมือนกัน ทั้ง ๆ เขากับเธอกำลังจะได้แต่งงานกันอยู่แล้วแท้ ๆ แต่ทำไมเธอถึงได้หนีงานแต่งและหายเงียบไปแบบนั้น เป็น 10 ปี

ด้วยเหตุนี้ มาร์วินท์ถึงยังไม่แต่งงาน และไม่คิดที่จะแต่งงานอีกแล้วด้วย เพราะอดีตที่เขาเจอมันทำให้เขาทนทุกข์ทรมานมาก เพราะเขารักมาริสามาก แต่เธอกับทำร้ายหัวใจของเขา หลังจากวันที่มาริสาหายตัวไป มาร์วินท์ก็เที่ยวดื่มทุกวัน นอนกับสาว ๆ ไม่เว้นหน้า แต่ยังดีที่มีฮารุคอยเป็นภาระให้เขา ดังนั้นมาร์วินท์จึงยังพอมีสติขึ้นมาบ้าง ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าฮารุจะเป็นยังไง

“วิน ริสาขอโทษ”เมื่อมาถึงคอนโดของมาร์วินท์ มาริสาก็เข้ามากอดมาร์วินท์ทันที และก็ร้องห่มร้องไห้อย่างน่าสงสาร

“ริสา คุณบอกผมได้มั้ย ว่าทำไมคุณถึงหนีผมไป ทั้งที่เรากำลังจะแต่งงานกัน”

“ริสาไม่มีทางเลือกค่ะ เพราะพ่อของริสาติดหนี้การพนัน และต้องการขายริสาให้กับเจ้าของบ่อนเพื่อใช้หนี้คะ”

“แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกผม ผมสามารถช่วยคุณได้ ”

“ไม่ได้คะ เพราะผู้ชายคนนั้นเป็นเจ้าพ่อมาเฟีย และเขาก็ต้องการตัวริสาด้วย ริสาไม่อยากทำให้คุณเดือดร้อน ริสาจึงหนีไปไม่ให้ใครรู้ แม้แต่พ่อเองก็ไม่รู้คะ”

“แล้วพ่อของคุณเขาไม่เป็นไรหรอ เมื่อคุณหนีไปแบบนั้น”

“หากว่าเขาเป็นพ่อแท้ ๆ ของริสา ริสาก็คงจะไม่หนีหรอกคะ แต่วันนั้น วันที่เขาจะส่งตัวริสาให้กับเจ้าหนี้ พ่อกลับคิดจะปล้ำริสาก่อนที่จะส่งตัวริสาไป เขายังบอกอีกว่า จริง ๆ แล้ว เขาไม่ใช่พ่อแท้ ๆ ของริสา จริง ๆ ริสาเป็นลูกของแม่กับพี่ชายของพ่อ แต่เพราะว่าพ่อแอบรักแม่ จึงวางแผนฆ่าพ่อ แต่ก็มารู้ทีหลังว่าแม่กำลังท้องริสาอยู่ เขาก็เลยต้องยอมรับริสาเป็นลูก”

“ผมสามารถเชื่อคุณได้อยู่อีกเหรอ ว่าสิ่งที่คุณพูดมานั้นไม่ได้โกหกผม”

“ริสาพูดความจริงคะ ริสาหนีไปอยู่เมือง N เป็น 10 ปี และที่กลับมาในตอนนี้ก็เพราะรู้ว่าพ่อนั้นเสียชีวิตแล้ว ริสาถึงกลับมา เพราะหากพ่อยังคงอยู่ ริสาก็ไม่กล้ากลับมา เพราะริสากลัวว่าพ่อจะคิดทำร้ายริสาและขายริสาอีก”

มาริสาเอ่ยทั้งน้ำตา ทำให้มาร์วินท์รู้สึกสงสารอยู่ไม่น้อย ถึงแม้เขาจะโกรธที่หญิงสาวทิ้งเขาไป แต่พอรู้เรื่องในสิ่งที่หญิงสาวอธิบายแล้วก็รู้สึกเห็นใจอยู่เหมือนกัน

มาร์วินท์นั้นอายุมากกว่ามาริสา 5 ปี เขาและมาริสาตกหลุมรักกันก็ตอนที่มาริสามาฝึกงานเป็นเลขาอยู่ที่บริษัทของเขา ตอนนั้นเธออายุ 22 ปี เป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าที่งดงาม มาริสาเป็นสาวที่เรียบร้อย อ่อนหวาน และเป็นคนร่าเริง และยังนิสัยดีด้วย แม่ของมาร์วินท์ก็ชอบเธออยู่ไม่น้อย ด้วยความน่ารักและนิสัยดีของเธอ

ทั้งคู่คบกันมา 5 ปี จนตกลงแต่งงานกัน แต่ก็ดันเกิดเรื่องนี้ขึ้นเสียก่อน ทั้ง ๆ ที่กำลังจะแต่งงานกันด้วยซ้ำ

“แล้วคุณจะเอายังไงต่อละ”

“ริสาก็ไม่รู้เหมือนกันคะ จริง ๆ ที่วินเจอริสาวันนี้ เพราะริสาตั้งใจมาหาคุณคะ เป็นเพราะริสาได้ข่าวว่าคลับนั้นเป็นของคุณ”

“ริสา คุณต้องการอะไรถึงมาหาผมละ”

“วิน ริสายังรักวินเหมือนเดิมน่ะค่ะ หากวินยังไม่มีใคร ให้โอกาสริสาได้กลับมาอยู่ข้าง ๆ วินอีกครั้งได้มั้ยค่ะ”