บทที่ 2.(แฟนปลอม ๆ)

แผนลวงบ่วงมัดใจ

บทที่ 2.(แฟนปลอม ๆ)

ร่างเล็กเดินตามกรมาเรื่อย ๆ ขาของชายหนุ่มยาวและก้าวเร็วมาก ทำให้บางทีเธอต้องออกวิ่งตามบ้างเป็นครั้งคราว ไม่อย่างนั้นเธออาจจะพลัดหลงกับเขาได้

จากนั้นร่างสูงของกรก็มาหยุดยืนอยู่หน้าห้อง ๆ หนึ่งที่มีป้ายติดไว้ว่า 'ประธานกรรมการ' กรเคาะประตูสองครั้งก่อนจะเปิดประตูห้องเข้าไปโดยที่ยังไม่มีเสียงตอบรับจากข้างใน

"มาแล้วไอ้ธัน" กรพูดขึ้น ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอยู่ข้าง ๆ ธันวา

ในขณะที่มีนาต้องตกตะลึงเป็นรอบที่สองของวันนี้ เธอว่ากรหล่อแล้ว แต่ธันวาคนนี้ยิ่งหล่อคูนสอง วันนี้มันวันสามีแห่งชาติหรือยังไงกัน ทำไมมีแต่คนหล่อ ๆ โผล่มาให้เธอเห็น

"นั่งสิ" ธันวาเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนมองสำรวจหญิงสาวตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า

"เธออายุเท่าไหร่?"

"ยี่สิบสี่ค่ะ"

"รู้ไหมว่างานที่ให้ทำมันเป็นงานแบบไหน?" มีนาส่ายหน้าแทนคำตอบ เธอจะไปรู้ได้ยังไงในเมื่อเธอเพิ่งจะมาถึง

"มึงจะลีลาทำไมไอ้ธัน" กรพูดออกมาเหมือนรำคาญ ก่อนจะหันมาพูดกับมีนาแทนเพื่อน

"คืออย่างนี้ครับคุณมีนา ไอ้ธันมันต้องการแฟนน่ะครับ"

"ฮะ!" มีนาร้องเสียงหลง หูของเธอคงเพี้ยนไปแน่ ๆ

"แฟนหลอก ๆ มึงไม่พูดให้จบวะ" คืออะไร... แฟนหลอกๆ มีนาเริ่มงง

"ไม่ต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นหรอก" ธันวาบอก

"ฉันจะจ้างเธอให้มาเป็นแฟนหลอก ๆ ให้ฉัน เพื่อให้แฟนเก่าของฉันกลับมาคืนดีด้วยเท่านั้น"

มีนาหันไปมองหน้ากรทันที เพื่อจะถามเขาทางสายตาว่านี่คือเรื่องจริงใช่ไหม

"ส่วนเรื่องค่าจ้าง ฉันจะให้เธอห้าแสนบาททันทีที่งานจบ"

ห้าแส ! ห้าแสนเลยนะ แค่เป็นแฟนอย่างเดียวยังได้ตั้งห้าแสน ถ้าเป็นเมียไม่ได้เป็นล้านเลยเรอะ มีนากู่ร้องในใจ

"แต่ในระหว่างที่เธอยังทำงานกับฉันอยู่ เธอเป็นสิทธิ์ขาดของฉัน นั่นหมายความว่าฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรกับเธอก็ได้ ไม่ยกเว้นแม้แต่เรื่องบนเตียง"

บ้าไปแล้ว! งานบ้าอะไรเนี่ย แบบนี้มันก็ไม่ต่างจากขายตัวเลยสักนิด

"แต่ไม่ต้องห่วงนะ อย่างเธอ..." ธันวาพูดค้างไว้แค่นั้น ก่อนจะใช้สายตามองไล่มาจนถึงหน้าอกของหญิงสาว ทำให้เธอต้องรีบยกมือขึ้นปิดหน้าอกของตัวเองเพื่อปิดบังสายตายจาบจ้วงของเขา

"อย่างเธอคงไม่สามารถทำให้ฉันมีอารมณ์ได้หรอก"

เมื่อโดนอีกฝ่ายดูถูก มีนาก็รีบก้มลงมองตัวเองโดยอัตโนมัติ เห็นอย่างนี้เธอก็ซ่อนรูปนะ ไอ้คนบ้า!

"บอกก่อนนะ ฉันไม่บังคับฝืนใจใครถ้าไม่อยากทำ ก็โน่นเลยประตู เชิญ"

มีนาเงียบไปทันที ตอนนี้เธอเริ่มสับสน งานประหลาด ๆ แบบนี้ก็มีกับเขาด้วย จริง ๆ เธอก็ไม่อยากทำ แต่ถ้าไม่ทำไหนจะห้องเช่า ค่ากินอยู่ของตัวเองอีก เธอควรทำยังไงดี

"ผมว่าคุณมีนาไม่ควรปฏิเสธนะครับ" กรพูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปนาน

"ว่าไงล่ะ คิดอะไรมากมาย" ธันวาถามย้ำอีกครั้ง

"ฉันตกลง แต่ขอเบิกล่วงหน้าครึ่งนึงก่อน ส่วนอีกครึ่งนึง เอาไว้งานจบ" เอาก็เอาวะ เงินตั้งห้าแสน ลองดูกันสักตั้ง

"หึ! งก" ธันวาพูดเสียงเบา แต่มีนากลับได้ยินชัดเจน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่คิดตอบโต้ แต่ก็ไม่วายหันมองอีกฝ่ายตาขุ่นขวาง

"ได้ ไอ้กรจัดการเรื่องเงินให้เธอ'' ธันวาหันไปสั่งกรเสียงเรียบ แล้วหันกลับมายังมีนาอีกครั้ง

"ส่วนเธอ พรุ่งนี้เก็บข้าวของแล้วย้ายไปอยู่กับฉันที่คอนโด"

"อะ อะไรนะคะ ต้องย้ายไปด้วยเหรอ?" มีนาถามออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ

"ถ้าไม่มาอยู่ด้วยกันแล้วใครที่ไหนเขาจะเชื่อ" ธันวาพูดออกมาเหมือนรำคาญ ซึ่งมันมันก็จริงของเขา

ชวิตของมีนาทำไมมันช่างวุ่นวายดีแท้ ได้งานกับเขาทั้งที ก็ดันเป็นงานประหลาด ๆ อีก แล้วต้องมาอยู่กับเขาแค่สองคน จะรอดปากเหยี่ยวปากกาไปได้จนงานจบมั้ยเนี่ย

ในขณะที่ธันวามองคนตัวเล็กตรงหน้าด้วยความหนักใจ แล้วคิดเปรียบเทียบระหว่างเธอกับแฟนเก่าของเขา ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ไม่มีอะไรสู้รินลดาได้เลยสักอย่างเดียว ไม่ว่าจะส่วนสูง หน้าตา หรือแม้กระทั่งหน้าอก มองผ่าน ๆ เหมือนไม้กระดานเคลื่อนที่ไม่มีผิด

จะเปลี่ยนใจก็คงไม่ได้แล้ว เขาไม่อยากทิ้งระยะเวลาให้นานไปมากกว่านี้ กลัวว่าจะยิ่งทำให้รินลดากับตัวเองทิ้งห่างกันมากเกินไป

"ไอ้กร มึงไปส่งเธอ แล้วบอกพ่อแม่เธอด้วยว่าเธอจะมาอยู่กับเรา" น้ำเสียงทุ้มหันไปสั่งกรอีกครั้ง ในขณะที่กรพยักหน้ารับรู้เงียบ ๆ

"ไม่ต้องค่ะ ฉันอยู่คนเดียวไม่มีพ่อแม่หรอก" มีนาบอก ซึ่งธันวาคิดว่าง่ายดี จะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง

จากนั้นเสียงอินเตอร์คอมก็ดังขึ้น และกรก็เอื้อมไปมือกดรับอย่างรู้งาน

"มีอะไรคุณขวัญ" กรเอ่ยถามพาขวัญซึ่งเป็นเลขาหน้าห้องของธันวาเสียงเรียบ และไม่ค่อยจะลงรอยกับกรสักเท่าไหร่นัก

(มีแขกมาขอพบบอสค่ะ) สิ้นเสียงของพาขวัญ กรก็หันมามองหน้าธันวาทันที เเล้วเลิกคิ้วถาม

"มึงนัดใครไว้วะ?"

"เปล่า" เมื่อธันวาปฏิเสธ กรก็หันกลับไปถามพาขวัญอีกครั้ง

"ใคร?" ปลายสายเงียบไป ก่อนจะตอบ

(เธอบอกว่าเธอชื่อพิมดาวค่ะ)

ธันวาเบิกตากว้างขึ้นทันทีที่ได้ยินชื่อพิมดาว รวมทั้งเพื่อนสนิทอย่างกรด้วย พิมดาวเป็นผู้หญิงของเสี่ยคนหนึ่งที่ทำการค้ากับธันวา เธอเป็นผู้หญิงที่อันตรายมาก มีโอกาสเมื่อไหร่เป็นต้องหาเรื่องมาอ่อยชายหนุ่มทุกครั้ง หากพลาดพลั้งไปได้โดนเธอจับกินแน่ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เธอเคยวางยาปลุกเซ็กในแก้วเหล้าของเขา ดีที่กรรู้ทันเขาเลยรอดมาได้

ธันวาหันไปมองหน้ามีนาทันที พร้อมกับใช้ความคิด จากนั้นร่างสูงก็ลุกขึ้นเดินอ้อมโต็ะเข้าไปหามีนาพร้อมกับดึงเธอให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเปลี่ยนมาโอบไหล่บอบบางของเธอไว้แทน

มีนาทำหน้าตาตื่นด้วยความตกใจ และทำท่าจะเบี่ยงตัวออกจากอ้อมแขนของเขา มือแกร่งจึงกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น แล้วก้มลงไปกระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงดุ

"เริ่มงานของเธอได้แล้ว" พูดจบก็หันไปพยักหน้าให้กรบอกพาขวัญให้เชิญแขกของเขาเข้ามาได้

มีหน้ามองหน้าเจ้านายหมาด ๆ ของเธอด้วยความตกใจ อยู่ ๆ มาบอกให้เธอเริ่มงานได้ เริ่มอะไร เริ่มยังไง เริ่มแบบไหน

ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะจับต้นชนปลายถูก ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักเข้ามา พร้อมกับร่างของผู้หญิงสองคน คนหนึ่งหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา ส่วนอีกคนแต่งหน้าหนา ทาปากแดง ปานงิ้วหลงโรงก็ว่าได้

ธันวากระชับอ้อมแขนของเขาแน่นขึ้นทันที ก่อนจะหันไปสั่งผู้หญิงที่หน้าเหมือนตุ๊กตาคนนั้น

"ขอน้ำให้แขกด้วยนะขวัญ "พูดจบก็หันมายิ้มหวานให้มีนา

"ของมีนาเอาน้ำส้มแล้วกันนะคะ ที่รัก''

หญิงสาวเหวอไปชั่วขณะ และอึ้งกับคำพูดของเขา นะคะก็มา ที่รักก็มี แม้จะเป็นเรื่องงาน แต่เธอทำตัวไม่ถูกแล้วในตอนนี้

"ธันคะ" ผู้หญิงปากแดงคนนั้นเรียกเขา ตอนเดินเข้ามามีนาก็เห็นหน้าเธอยังยิ้มอยู่หรอก แต่ตอนนี้รอยยิัมมันหายไปหมดแล้ว

"เด็กนี่ใครกันคะ?" เธอถาม มองมายังหญิงสาวในอ้อมแขนของธันวาด้วยสายตาเอาเรื่อง

"แฟนผมเองครับ คุณพิม" ธันวาตอบเสียงเรียบ แล้วหันมายิัมให้มีนาอีก แถมยังเลื่อนมือที่โอบไหล่อยู่ เปลี่ยนเป็นมาโอบเอวบางไว้แทน

ในขณะที่มีนาเริ่มใจสั่น ไม่ได้สั่นเพราะต้องเล่นบทแฟนปลอม ๆ นี่หรอกนะ แต่เพราะตอนนี้ธันวาอยู่ใกล้เธอมากเกินไปน่ะสิ ใกล้จนได้กลิ่นกายของเขาเต็ม ๆ เกิดมาจนโตป่านนี้ ยังไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหนมากเท่านี้เลย

"ล้อเล่นน่ะ เด็กกะโปโลแบบนี้ไม่ใช่สเป็คธันหรอก พิมรู้" พิมดาวพูดอย่างรู้ดี แล้วหัวเราะน้อย ๆ อย่างมีจริต และเมื่อโดนดูถูกมีนาก็เริ่มจะหมั่นไส้ผู้หญิงหน้างิ้วคนนี้ขึ้นมาอยู่เหมือนกัน

แต่ยังไม่ทันทีมีนาจะได้ตอบโต้อะไรออกไป ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง พร้อมกับร่างของพาขวัญที่เดินเข้ามาพร้อมกับถาดใส่แก้วน้ำในมือ

"ขอบใจมากขวัญ" ธันวาเอ่ยขอบคุณเบา ๆ

"งั้นขวัญกลับไปทำงานนะคะ"

พาขวัญ้ยขอตัวอย่างมีมารยาท แต่ในขณะที่เธอกำลังเดินออกจากห้องไป มีนาแอบเห็นกรมองตามไปด้วยแววตาแปลก ๆ ชั่วแวบเดียว ก่อนจะปรับแววตาให้เหมือนเดิม